My SchBlogOut

Ενδείξεις για ύπαρξη μικροβιακής ζωής στον πλανήτη Άρη έδειξε χημική ανάλυση βράχου που έκανε το αμερικανικό ρομποτικό όχημα Curiosity (δες κι εδώ) σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Σε ενημέρωση που έγινε στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον, οι επιστήμονες τόνισε ότι ο βράχος περιείχε άργιλο, που σχηματίστηκε στο νερό, ορυκτά όπως θειικό άλας και άλλες χημικές ουσίες ενώ βρισκόταν στο τέλος ενός αρχαίου δικτύου ποταμών που θα μπορούσε να προσφέρει χημικά συστατικά και άλλες ευνοϊκές συνθήκες για την ζωή των μικροβίων.Αυτό το αρχαίο υγρό περιβάλλον, σε αντίθεση με άλλα που έχουν ήδη παρατηρηθεί στον Άρη, δεν ήταν σε μεγάλο βαθμό οξειδωμένο, όξινο ή πολύ αλμυρό, εξήγησαν οι ερευνητές προσθέτοντας ότι “θα μπορούσαμε να το πιούμε αυτό το νερό”.

Τα αποτελέσματα των ερευνών από το όχημα «Curiosity» της NASA δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχει ζωή στον πλανήτη Αρη, ανακάλυψη που περιγράφεται ως «σεισμός»- αν κι εφόσον επαληθευτεί από περεταίρω αποτελέσματα. Εντοπίστηκαν στοιχεία οργανικών συστατικών στο έδαφος του κόκκινου πλανήτη και, σύμφωνα με τους βρετανικούς «Σάντεϊ Τάιμς», τα ευρήματα αυτά, τα οποία εξακολουθούν να είναι ανεπίσημα, φαίνεται πως δικαιώνουν αμφιλεγόμενα αποτελέσματα που χρονολογούνται τη δεκαετία του 1970. Τα αποτελέσματα αυτά είχαν δείξει στοιχεία για μικροβιακή ζωή, όμως είχαν την εποχή εκείνη απορριφθεί ως ένα ενοχλητικό λάθος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας.Περισσότερα εδώ.

Διαβάζω (δες εδώ) ότι τα δορυφορικά δεδομένα που συνέλεξαν και μελέτησαν οι επιστήμονες της NASA και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ δείχνουν ότι η μέση έκταση της τρύπας του όζοντος στην Ανταρκτική ήταν η δεύτερη μικρότερη τα τελευταία 20 χρόνια. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτή η θετική εξέλιξη είναι προϊόν των αυξημένων θερμοκρασιών που επικράτησαν τη φετινή χρονιά στα κατώτερα στρώματα της στρατόσφαιρας πάνω από την Ανταρκτική. Ως γνωστόν το στρώμα του όζοντος μπλοκάρει τη βλαβερή και καρκινογόνο υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 διαπιστώθηκε ότι το στρώμα έχει “τρυπήσει” και έκτοτε γίνεται στενή παρακολούθηση του. Το μέγεθος της τρύπας του όζοντος αυξομειώνεται κάθε χρόνο ανάλογα με τις κλιματικές και άλλες ατμοσφαιρικές συνθήκες επικρατούν στον πλανήτη. Το ρεκόρ μεγέθους της τρύπας είχε καταγραφεί στις 6 Σεπτεμβρίου 2000, όταν η έκτασή της είχε μετρηθεί στα 29,9 εκατ. τετρ. χιλιόμετρα. Το μέσο μέγεθός της φέτος διαμορφώθηκε στα 17,9 εκατ. τετρ. χλμ που είναι το δεύτερο μικρότερο των τελευταίων 20 ετών.Σύμφωνα με τους ειδικούς η θερμοκρασία παίζει καθοριστικό ρόλο στην αυξομείωση της τρύπας του όζοντος. Οι χρονιές που υπάρχουν ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε συνδυασμό με την παρουσία πολύ ισχυρών ανέμων ανέμους ευνοούν τη μεγέθυνση της τρύπας. Οταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες και οι άνεμοι μικρότερης ισχύος (συνθήκες που υπήρξαν τη φετινή χρονιά) συμβαίνει το αντίθετο.

Στον Εγκέλαδο, ένα από τα φεγγάρια του Κρόνου, εικόνες από την αποστολή Cassini δείχνουν ότι οι γιγάντιοι πίδακες παγοκρυστάλλων στο νότιο πόλο του δορυφόρου καλύπτουν την επιφάνεια με λεπτόκοκκο, απάτητο χιόνι. Η ανακάλυψη δείχνει ότι ο Εγκέλαδος διαθέτει μεγάλα υπόγεια αποθέματα νερού -ή ακόμα και έναν ωκεανό κρυμμένο κάτω από την παγωμένη επιφάνεια. Μάλιστα οι υποψίες για την ύπαρξη αυτού του υπόγειου ωκεανού έχουν αναπτερώσει τις ελπίδες για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής. Οι εξωγήινες χιονονιφάδες, που έχουν διάμετρο μόλις μερικά μικρόμετρα, δραπετεύουν στο μεγαλύτερο μέρος τους στο Διάστημα και καταλήγουν σε έναν από τους δακτύλιους του Κρόνου. Ένα μέρος, όμως, πέφτει πίσω στην επιφάνεια του Εγκέλαδου και σχηματίζει δύο επιμήκεις χιονισμένες εκτάσεις που εκτείνονται από το νότιο μέχρι το βόρειο πόλο. Το χιόνι εκτιμάται ότι συσσωρεύεται με εξαιρετικά αργό ρυθμό, μόλις ένα χιλιοστό του χιλιοστού το χρόνο. Δεδομένου όμως ότι η χιονόπτωση συνεχίζεται αδιάκοπη εδώ και 100 εκατομμύρια χρόνια, το πάχος του χιονιού φτάνει τα 100 μέτρα.

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=423474

Έναν εξωπλανήτη με δύο ήλιους, που βάφτισαν Kepler-16b, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες στον αστερισμό του Κύκνου.Περιφέρεται γύρω από το διπλό αστέρα Kepler-16 και απέχει περίπου 200 έτη φωτός από τη Γη. Πρόκειται για μοναδική ανακάλυψη, καθώς μέχρι σήμερα τέτοιοι πλανήτες αποτελούσαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας- ένα διπλό ηλιοβασίλεμα σαν αυτό που έβλεπε ο Luke Skywalker του κινηματογραφικού Πολέμου των Άστρων από το φανταστικό πλανήτη Tatooine! Η μάζα του Kepler-16b είναι περίπου το ένα τρίτο εκείνης του πλανήτη Κρόνου, είναι κατά το ήμισυ βραχώδης και κατά το άλλο μισό αεριώδης και κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τα δύο άστρα του σε 229 γήινες ημέρες. Τα δύο αυτά άστρα είναι μικρότερα και όχι τόσο θερμά όσο ο δικός μας Ήλιος και για το λόγο αυτό στον Kepler-16b επικρατούν θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -73 έως -101 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA. Περισσότερα εδώ.

Νέα χημική ανάλυση σε 12 μετεωρίτες δείχνει να ενισχύει τη θεωρία ότι οι δομικοί λίθοι της ζωής έπεσαν στη Γη από τον ουρανό: οι ερευνητές ανίχνευσαν νουκλεοτίδια, τα μόρια από τα οποία συναρμολογείται η διπλή έλικα του DNA.Ανάλογοι ισχυρισμοί εμφανίζονται κατά καιρούς στην επιστημονική βιβλιογραφία από τη δεκαετία του 1960. Πάντα όμως γίνονταν δεκτοί με σκεπτικισμό, καθώς πάντα υπήρχε πιθανότητα να είχαν μολυνθεί τα δείγματα από το DNA γήινων οργανισμών.Η νέα μελέτη μοιάζει τώρα να αποκλείει το ενδεχόμενο μόλυνσης: εκτός από τα νουκλεοτίδια που υπάρχουν και στη Γη, η έρευνα ανίχνευσε και άλλα μόρια, τα οποία έχουν παρόμοια δομή αλλά όμως ουδέποτε έχουν ανακαλυφθεί στο έδαφος του πλανήτη. Επιπλέον, οι ερευνητές έδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι τα νουκλεοτίδια των μετεωριτών είναι δυνατό να προκύψουν αυθόρμητα από χημικές αντιδράσεις της αμμωνίας με το νερό και το υδροκυάνιο.Με άλλα λόγια, τα νουκλεοτίδια που περιείχαν οι μετεωρίτες πρέπει να σχηματίστηκαν στο Διάστημα.«Θα ήταν τρομερή σύμπτωση να παράγουν τα εργαστηριακά πειράματα τα ίδια πράγματα που βρήκαμε στους μετεωρίτες» σχολίασε o Μάικλ Κάλαχαν, αστροβιολόγος της NASA και επικεφαλής της μελέτης.Νουκλεοτίδια και άλλα βιομόρια ανιχνεύτηκαν στους 11 από τους 12 μετεωρίτες που εξετάστηκαν -οι περισσότεροι προέρχονταν από έρημες τοποθεσίες της Ανταρκτικής. Δείγματα χώματος και πάγου από τις περιοχές αυτές δεν βρέθηκαν να περιέχουν τα «εξωτικά» νουκλεοτίδια που περιείχαν οι διαστημικοί βράχοι.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο από τους μετεωρίτες, με τις ονομασίες Murchison και Lonewolf Nunataks 94102, οι οποίοι περιείχαν νουκλεοτίδια που δεν είχαν ξαναδεί οι ερευνητές. Περιείχαν επίσης αδενίνη και γουανίνη, δύο από τα τέσσερα χημικά «γράμματα» στον κώδικα του DNA (τα δύο άλλα είναι η θυμίνη και η κυτοσίνη).Η έρευνα δεν εξετάζει καθόλου τη θεωρία της πανσπερμίας, μια (όχι και τόσο τρελή) θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη προήλθαν από κομήτες και μετεωρίτες.Δείχνει όμως να ενισχύει τη θεωρία ότι η πρώτη ζωή στη Γη σχηματίστηκε με εξωγήινους δομικούς λίθους.Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, «οι μετεωρίτες ενδέχεται να χρησίμευσαν ως το μοριακό κιτ που προσέφερε τα απαραίτητα συστατικά για την προέλευση της ζωής στη Γη, πιθανώς και αλλού».

Πηγή:http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=417489

Τα ψυχρότερα άστρα στο Διάστημα έχουν θερμοκρασία ίση ή και μικρότερη από αυτή του ανθρώπινου σώματος και ανιχνεύθηκαν από το ερευνητικό τηλεσκόπιο WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) της NASA. Στην ουσία δεν πρόκειται ακριβώς για άστρα αλλά για παρόμοια με άστρα ουράνια σώματα τα οποία ονομάζονται «νάνοι Υ» (δες κι εδώ). Οι ειδικοί τους αναζητούσαν εδώ και πολύ καιρό και κατόρθωσαν επί τέλους να τους ανακαλύψουν χάρη στις εξελιγμένες δυνατότητες του WISE. Οι νάνοι Υ αποτελούν τα ψυχρότερα μέλη της οικογένειας των καφέ νάνων, τους οποίους οι αστροφυσικοί αποκαλούν και «αποτυχημένα άστρα». Τα σώματα αυτά δεν έχουν αρκετή μάζα ώστε να προκαλέσουν σύντηξη ατόμων στον πυρήνα τους και δεν μπορούν να παράγουν ισχυρές εκρήξεις και λάμψεις για μεγάλο διάστημα όπως συμβαίνει με άστρα σαν τον δικό μας Ηλιο. Ως αποτέλεσμα ψύχονται και «σβήνουν» εκπέμποντας μόνο ένα ασθενές φως στο φάσμα των υπερύθρων.

Πηγή:http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=416468

Παγωμένα ποτάμια με αλμυρό νερό στον Άρη

Γράφαμε παλαιότερα (δες εδώ) για …«φασολάκια από τον Άρη» και να, που σύμφωνα με μια σειρά εικόνων που ελήφθησαν από το διαστημικό όχημα Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, αποκαλύπτονται παγωμένα «ποτάμια» αλμυρού νερού στον Άρη! Τα υδάτινα αυτά μονοπάτια εμφανίζονται ανάμεσα σε βραχώδεις πλαγιές και κυλούν επί εκατοντάδες μέτρα στο Νότιο Ημισφαίριο του Άρη. Είναι παγωμένα στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου και το νερό ρέει την άνοιξη και το καλοκαίρι, όταν ο Ήλιος το ξεπαγώνει. Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το νερό που ρέει στον Άρη είναι αλμυρό, εξίσου αλμυρό με εκείνο των ωκεανών της Γης – η αλμυρότητα μειώνει τη θερμοκρασία στην οποία το νερό παγώνει. Τα καινούργια αποτελέσματα είναι τα πρώτα που δείχνουν ύπαρξη ρέοντος νερού στον Άρη – ναι, ο Σκιαπαρέλι είχε δίκηο! – , γεγονός που ανοίγει νέους ορίζοντες στο κυνήγι για ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Δες κι εδώ.