Συνεχίζοντας τις δραστηριότητες για τα εργαστήρια δεξιοτήτων του 3ου κύκλου-πατήστε εδώ για να δείτε όλες τις μέχρι τώρα δράσεις μας, τα παιδιά του πρωινού τμήματος 1, παίξαμε ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι, όπου αρχικά κατά τη διάρκεια της μουσικής έπρεπε να βαδίζουμε ανάμεσα στους άλλους χωρίς να τους αγγίζουμε, αλλά να περπατάμε όλοι με την ίδια στάση σώματος, σύμφωνα με την εντολή. Οι εντολές ήταν διάφορες, όπως περπατάμε με τα χέρια κολλημένα και να  κοιτάμε μπροστά, με τα γόνατα τεντωμένα, σκυφτοί, τα χέρια στα αυτιά και μετά τεντωμένα μπροστά, κουτσό.

Έπειτα, η οδηγία άλλαζε και έπρεπε ενώ περπατάμε να φωνάζουμε όλοι δυνατά και ταυτόχρονα το ίδιο, π.χ. : «αααα», «οοοο», «χαχα», «ζιπ ζιπ» κ.α.

Στη συνέχεια, αυτός που άγγιζε η κυρία με τα ξυλάκια γινόταν αυτός που θα μας καθοδηγούσε και έπρεπε να κινηθούμε στο χώρο ακριβώς όπως μας πρότεινε αυτός. Αφού γίναμε πολλοί αρχηγοί και όλοι κινούνταν πανομοιότυπα μ’ εμάς, η μουσική σταμάτησε.

Ξεκίνησε άλλο τραγούδι και αυτή τη φορά έπρεπε ο καθένας να βαδίσει με το δικό του στυλ περπατήματος και να κάνει ό,τι ξεχωριστό θέλει μέχρι να τελειώσει το μουσικό κομμάτι. Με το τέλος λοιπόν, έπρεπε να βρει ο καθένας μια θέση στον κύκλο και να καθίσει ακίνητος σαν άγαλμα με το δικό του μοναδικό τρόπο. Συζητήσαμε πώς νιώσαμε κάθε φορά, δηλαδή όταν έπρεπε να κινηθούμε με τον ίδιο τρόπο, να βγάλουμε τις ίδιες φωνούλες και να είμαστε ίδιοι και πώς όταν ήμασταν πιο ελεύθεροι και ο καθένας πήγαινε με τον δικό του τρόπο. Καταλήξαμε ότι είναι πολύ πιο όμορφο να μην είμαστε όλοι στον κόσμο ίδιοι, αλλά το καλύτερο είναι να είμαστε διαφορετικοί γιατί έτσι περνάμε πιο όμορφα μεταξύ μας, μαθαίνουμε πιο πολλά πράγματα και δε βαριόμαστε ποτέ! Επίσης, τονίσαμε πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε τον άλλον που είναι διαφορετικός από εμάς και να τον αποδεχόμαστε όπως είναι, γιατί είναι ξεχωριστός όπως κι εμείς!!

Έχοντας διάσπαρτα στο πάτωμα πράσινα χαρτιά Α4 και μια μολυβοθήκη πάνω σε κάθε χαρτί, η κυρία χτυπούσε με το ταμπουρίνο κι εμείς έπρεπε να περπατάμε ανάμεσα χωρίς να τα πατάμε και χωρίς να ακουμπάμε ή να μιλάμε στους άλλους. Ο ρυθμός άλλαζε και πηγαίναμε πιο αργά ή πιο γρήγορα κάθε φορά. Με την παύση της μουσικής σταματήσαμε δίπλα στο χαρτί στο οποίο ήμασταν και κάτσαμε δίπλα του.

Ξεκινήσαμε να ζωγραφίζουμε τι μας έρχεται πλέον στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη «διαφορετικότητα» και εξηγούσαμε στην κυρία αυτό που απεικόνιζε η ζωγραφιά μας (ατομικό ιχνογράφημα). Τα κολλήσαμε όλοι μαζί σε χαρτί του μέτρου και κάναμε ομαδικά το κολλάζ της διαφορετικότητας (εννοιολογικός χάρτης). Παρουσιάσαμε στην ολομέλεια τις ζωγραφιές μας με τις ιδέες μας και χαρήκαμε που διαπιστώσαμε ότι γνωρίζουμε πλέον πιο πολλά πράγματα συγκριτικά με την πρώτη φορά που κάναμε κάτι παρόμοιο. (βλέπε 3ο εργαστήριο, «Οι αρχικές μας ιδέες»).

Τα παιδιά του πρωινού τμήματος 2, ολοκληρώσαμε τα καπέλα μεταμφίεσης Έλμερ . Κολλήσαμε τα αυτιά καρδούλες και διπλώσαμε ή τυλίξαμε τις χάρτινες λωρίδες ώστε να φαίνονται σαν προβοσκίδες. Έπειτα, φορώντας τα χορέψαμε το αγαπημένο τραγούδι της παράστασης-πατήστε εδώ στο τέλος της ανάρτησης .

Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε ένα σύντομο βίντεο με θέμα ένα άτομο με αναπηρία και τις δυσκολίες στη καθημερινή μετακίνησή του. Μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία εκτός από το θέμα της αποδοχής να συζητήσουμε και για το θέμα του σεβασμού.

Συζητήσαμε σχετικά με όσα είδαμε οργανώνοντας τη σκέψη μας γύρω από τους άξονες « Βλέπω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι» και οι ιδέες μας καταγράφηκαν στον πίνακα.

Τα παιδιά των ολοήμερων τμημάτων ολοκληρώσαμε τις κατασκευές που υπολείπονταν από την Πέμπτη-πατήστε εδώ από τη μέση της ανάρτησης προς το τέλος.

Τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 1, ολοκληρώσαμε τον Έλμερ με την προβοσκίδα που κουνιέται φυσώντας την.

Επίσης βρήκαμε το μονοπάτι του Έλμερ προς την αγέλη του.

Και τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 2 ολοκληρώσαμε τον Έλμερ στο τρισδιάστατο περιβάλλον του.

Επίσης συμπληρώσαμε φύλλο αξιολόγησης,  τι βλέπω μέσα από τα γυαλιά της διαφορετικότητας. Ποιες αντιπροσωπευτικές εικόνες παρουσιάζονται μπροστά μας.

Τα παιδιά του διευρυμένου ωραρίου ολοκληρώσαμε τα Ελμερογράμματα-πατήστε εδώ στο τέλος της ανάρτησης.