Τα παιδιά του πρωινού τμήματος 2, σε συνέχεια των εργαστηρίων δεξιοτήτων-πατήστε εδώ για να δείτε τις μέχρι τώρα δράσεις μας-διαβάσαμε την ιστορία « Το κάτι άλλο».

Κάναμε συζητήσεις και προβλέψεις σχετικά με την εξέλιξη της ιστορίας και αναρωτηθήκαμε «πως θα ήταν ο κόσμος, η ζωή αν όλοι ήμασταν ίδιοι και κάναμε τα ίδια πράγματα». Σε πρώτη φάση τα παιδιά ανέφεραν ότι «δε θα είχε πλάκα» και «θα ήταν βαρετά». Για την καλύτερη επεξεργασία του ερωτήματος παρατηρήσαμε και συγκρίναμε δυο πίνακες ζωγραφικής που αναπαριστούν τη ομοιομορφία και τη διαφορετικότητα.

Συμπληρώθηκε ρουτίνα σκέψης με τίτλο, Δημιουργικές συγκρίσεις. Περισσότερες λεπτομέρειες για τις ρουτίνες σκέψης στα εργαστήρια δεξιοτήτων μπορείτε να βρείτε στο blog της αγαπημένης συναδέλφου Τάνιας Μάνεση, πατώντας εδώ.

Το φύλλο της ρουτίνας είναι δημιουργία της κας Ελένης.

Οι ιδέες των παιδιών καταγράφηκαν στον πίνακα. Ολοκληρώνοντας, ρωτήσαμε τα παιδιά σε ποιον κόσμο από τους δυο θα τους άρεσε να ζουν και γιατί. Τα παιδιά σχεδόν ομόφωνα απαντήσαμε: στον κόσμο της διαφορετικότητας ! Σαν προέκταση των παραπάνω, φτιάξαμε τους δικούς μας ζωντανούς πίνακες της διαφορετικότητας. Αξιοποιήσαμε αξεσουάρ του βεστιάριου όπως περούκες , γυαλιά, καπέλα, ζώνες, γραβάτες, μύτες, μπαστούνια, υφάσματα κα. Κάθε παιδί, διάλεξε τα υλικά που του έκαναν εντύπωση για να μεταμορφωθεί σε μια μοναδική και διαφορετική προσωπικότητα.

Στη συνέχεια, διαλέξαμε τυχαία κάρτες με γράμματα που συνθέτουν τη λέξη «διαφορετικότητα» και ο καθένας χρωμάτισε το γράμμα που του έτυχε.

Αύριο τα γράμματα θα γίνουν λέξη και θα αξιοποιηθούν στην αφίσα που θα φτιάξουμε . Επιπρόσθετα, ξεκινήσαμε την κατασκευή καπέλου «Έλμερ» κόβοντας τα αυτάκια του.

Τα παιδιά του πρωινού τμήματος 1,σε συνέχεια των εργαστηρίων δεξιοτήτων, ακούσαμε το τραγούδι «Δες τον αλλιώς» της θεατρικής παράστασης του Έλμερ που πήγαμε προχθές-πατήστε εδώ– και ξαναθυμηθήκαμε τους στίχους του ρεφρέν «Κι αν όλοι μας δε μοιάζουμε είναι για να ταιριάζουμε». Το τραγουδήσαμε όλοι μαζί και συζητήσαμε γιατί είναι σημαντικό να διαφέρουμε μεταξύ μας και πού μας βοηθάει αυτό. Πατήστε εδώ για να το ακούσετε, προς το τέλος της ανάρτησης.

Παίξαμε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι με κάρτες με συναισθήματα όπου έπρεπε με βάση την εικόνα να βρούμε το συναίσθημα.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να παίξετε.

Έπειτα, παίξαμε ένα ακόμα όπου παρατηρώντας την εικόνα του παιδιού, έπρεπε να επιλέξουμε τη σωστή απάντηση μέσα από τέσσερις πιθανές απαντήσεις. Σε κάθε περίπτωση, εξηγούσαμε πότε εμείς νιώθουμε το εκάστοτε συναίσθημα, ανακαλώντας προσωπικές μας εμπειρίες. Καταλήξαμε ότι παρά τις διαφορές μας, το κοινό όλων και το θαυμαστό είναι ότι μπορούμε να νιώσουμε τα ίδια συναισθήματα ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τη φυλή, την εμφάνιση κλπ..

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να παίξετε.

Παρατηρήσαμε διάφορους πίνακες ζωγραφικής με ανθρώπους και, αφού περιγράφαμε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά με ερωταπαντήσεις, λέγαμε αν μας εντυπωσιάζει κάτι στην εικόνα. Παρατηρούσαμε τις εκφράσεις του προσώπου και σκεφτόμασταν τι συναισθήματα νομίζουμε ότι νιώθουν τα άτομα αυτά, από πού το καταλάβαμε και τι συναισθήματα δημιουργούν σε εμάς βλέποντάς τα.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε την παρουσίαση.

Παίξαμε ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι, όπου είχαμε στα χέρια μας κάρτες έργων τέχνης του καλλιτέχνη Keith Haring. Κατά τη διάρκεια της μουσικής κινούμασταν στο χώρο επιδιώκοντας να μην αγγίζουμε ο ένας τον άλλον. Με την παύση της ανταλλάζαμε την εικόνα μας μ’ αυτόν που ήταν μπροστά μας. Στη συνέχεια, με την παύση της μουσικής μέναμε ακίνητοι, παρατηρούσαμε την εικόνα μας και προσπαθούσαμε να κάνουμε την αντίστοιχη στάση του σώματος/πόζα. Στην τελευταία παύση της μουσικής, καθίσαμε όλοι στον κύκλο γύρω από ένα πράσινο πανί και συζητήσαμε για τα γνωρίσματα των φιγούρων, τη διαφορετικότητα στις κινήσεις, τη σχέση που μπορεί να έχουν μεταξύ τους, τα συναισθήματα που πιστεύουμε ότι νιώθουν και τους διαφορετικούς λόγους που τα προκαλούν.

Διαβάσαμε και εμείς την ιστορία «Το κάτι άλλο», όπως και οι φίλοι μας του πρωινού τμήματος 2-κοιτάξτε παραπάνω -και με ερωταπαντήσεις κατανοήσαμε το περιεχόμενό του. Αναρωτηθήκαμε πώς θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν όλοι ίδιοι και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ευτυχώς που δεν είναι ίδιος κανένας με κανέναν και γι’ αυτό το λόγο δεν αφήνουμε κάποιον μόνο του γιατί είναι διαφορετικός από εμάς. Αντίθετα, μπορούμε να μάθουμε και να κερδίσουμε από τους άλλους και όντας διαφορετικοί δε βαριόμαστε ποτέ και είμαστε χαρούμενοι μεταξύ μας!

Παρατηρήσαμε στην ολομέλεια τους δύο πίνακες ζωγραφικής όπως  και οι φίλοι του πρωινού τμήματος 2- κοιτάξτε παραπάνω- και αξιοποιήσαμε και εμείς τη ρουτίνα σκέψης «δημιουργικές συγκρίσεις». Οι ιδέες μας καταγράφονταν στον πίνακα κάτω από κάθε πίνακα ζωγραφικής.

Τέλος, χωριστήκαμε σε δύο ομάδες που αντιστοιχούσαν στον πρώτο (ομοιομορφία) και στον δεύτερο (διαφορετικότητα) πίνακα αντίστοιχα και προσπαθήσαμε να τους ζωντανέψουμε αναπαριστώντας τους. Καταλήξαμε όλοι μαζί στο συμπέρασμα ότι θα θέλαμε να ανήκουμε στον δεύτερο πίνακα (της διαφορετικότητας) για τους λόγους που είχαμε ήδη καταγράψει εδώ αλλά και κατανοήσει από τις προηγούμενες δράσεις.

Τα παιδιά των ολοήμερων τμημάτων 1 και 2, σε συνέχεια του εργαστηρίου δεξιοτήτων ξεκινήσαμε δημιουργικές κατασκευές για τη διαφορετικότητα με ήρωες των Έλμερ και τον ελέφαντα, το κάτι άλλο-πατήστε εδώ να δείτε τη δράση.

Την πρώτη κατασκευή που η προβοσκίδα του ελέφαντα κουνιέται με το φύσημά μας ολοκληρώθηκε από τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 2. Αύριο θα ολοκληρωθεί από τα παιδιά του ολοήμερου 1.

Πληροφορίες για την κατασκευή θα βρείτε πατώντας στην παρακάτω εικόνα.

Στη συνέχεια με την τεχνική κολλάζ τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 1, ολοκληρώσαμε το φυσικό περιβάλλον του μοναδικού μας ελέφαντα. Η ιδέα από εδώ.

Τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 2, θα ολοκληρώσουμε την κατασκευή αύριο.

Επίσης τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος 2, συνεχίζοντας τις δραστηριότητες του πρωινού τμήματος 2, για την ομοιογένεια και τη διαφορετικότητα, βρήκαμε εικόνες κοπέλας, αγοριού από το διαδίκτυο. Ονοματίσαμε τα πρόσωπα και συμφωνήσαμε στη συνθήκη ότι όλες οι κοπέλες και όλα τ’ αγόρια της χώρας έχουν την ίδια μορφή.

Αν συναντούσαμε τα πρόσωπα αυτά θα μπορούσαμε ποια ή ποιος από τους τρεις είναι; Η απάντηση ομόφωνη: Είναι πολύ δύσκολο και φοβιστικό να μην ξέρεις με ποιον μιλάς.

Ταυτίσαμε τα πρόσωπα με δικούς μας ανθρώπους(μαμά, γιαγιά, θεία, μπαμπά, παππού) που έρχονται να μας πάρουν από το σχολείο. Ποιον είναι ο δικός μας άνθρωπος; Πώς θα τον ξεχωρίσουμε; Το τελικό συμπέρασμα: Η διαφορετικότητα είναι αναγκαία.

Τα παιδιά του διευρυμένου ωραρίου δημιούργησαν τα “Έλμερογράμματα”.