My SchBlogOut

Σοκαριστικά στοιχεία αποκάλυψαν τα απομεινάρια των «πρώτων Ευρωπαίων».Στοιχεία που αποκαλύφθηκαν από τη μελέτη των απομειναρίων των «πρώτων Ευρωπαίων», που βρέθηκαν σε ανασκαφή στη βόρεια Ισπανία, αποκάλυψαν πως οι προπάτορες των σύγχρονων Ευρωπαίων είχαν ανθρωποφαγικές συνήθειες.«Ξέρουμε ότι ασκούσαν τον κανιβαλισμό» (…)«Πρόκειται για την πρώτη επιβεβαιωμένη περίπτωση κανιβαλισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι και η παλαιότερη (…) Ανακαλύψαμε απομεινάρια κανιβαλισμένων ανθρώπων σε δύο επίπεδα, κάτι που υποδεικνύει πως η ανθρωποφαγία συνέχισε να ασκείται για πολλά χρόνια» είπε ένας από τους επικεφαλής του προγράμματος της περιοχής Αταπουέρκα, που είναι προστατευόμενη από την UNESCO.Οι αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν τη στροφή στην ανθρωποφαγία καθαρά για λόγους διατροφής κι όχι σαν τμήμα κάποιου τελετουργικού: συγκεκριμένα, έτρωγαν τα πτώματα των εχθρών τους μετά από διαμάχες ή επιδρομές – ιδιαίτερα αυτά που ανήκαν σε παιδιά και εφήβους, σύμφωνα με τους ερευνητές.Τα ευρήματα που οδήγησαν σε αυτά τα συμπεράσματα ήταν ανθρώπινα απομεινάρια, αναμεμειγμένα με απομεινάρια ζώων που αποτελούσαν κλασικά κυνηγετικά θηράματα στην περιοχή (άλογα, ελάφια, ρινόκεροι κλπ).Οι σπηλιές της Αταπουέρκα ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια εργασιών διάνοιξης τούνελ. Ωστόσο, οι πρώτες ανασκαφές έλαβαν χώρα το 1978 και τα πρώτα ανθρώπινα απομεινάρια ανακαλύφθηκαν το 1984. Το 1992 βρέθηκε ένας ολόκληρος σκελετός, και αργότερα (1992) ανακαλύφθηκαν απομεινάρια ηλικίας 800 000 ετών- τα οποία θεωρείται πως ανήκουν στους πρώτους ανθρώπους που κατοίκησαν στην ευρωπαϊκή ήπειρο (Homo antecessor – «άνθρωπος ο πρωτοπόρος», δες εδώ).Ο Homo antecessor έζησε πριν το Νεάντερταλ και το Homo sapiens και πιστεύεται πως έφτασε στις σπηλιές της Αταπουέρκα μετά από μια μακρά μεταναστευτική πορεία, που ξεκίνησε από την Αφρική και πέρασε από τη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Ιταλία και τη Γαλλία.Οι σημερινοί Ευρωπαίοι πάντως δεν κατάγοται από τον ευρωπαϊκό πληθυσμό του Homo antecessor -είναι απόγονοι πληθυσμών του Homo sapiens που μετανάστευσαν από την Αφρική πολύ αργότερα, πριν από περίπου 50 000 χρόνια (δες κι εδώ).Η Αταπουέρκα ήταν ένας εξαιρετικός τόπος για ανθρώπινο αποικισμό, καθώς βρισκόταν ανάμεσα σε δύο ποταμούς και είχε πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Ωστόσο, παρά το πλούσιο κυνήγι της περιοχής, ο Homo antecessor δεν άφηνε αχρησιμοποίητο το κρέας των σκοτωμένων εχθρών.

Πηγή:
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_24/06/2009_285571

Σαν σήμερα, 65 χρόνια πριν, στις 6 Ιουνίου 1944, μέρα γνωστή και ως D-Day, ξεκίνησε η απόβαση της Νορμανδίας. Αντικειμενικός σκοπός της απόβασης ήταν να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα στα παράλια της Γαλλίας από την Καέν έως το Χερβούργο, μέσω του οποίου οι Σύμμαχοι θα περνούσαν στρατεύματα από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη. Η απόβαση πραγματοποιήθηκε στη χερσόνησο Κοταντέν, την ανατολική όχθη του ποταμού Ορν και τον κόλπο του Σηκουάνα, σε πέντε παραλίες με τα κωδικά ονόματα Gold Beach, Juno Beach, Omaha Beach, Sword Beach και Utah Beach.Οι δυνάμεις που ενεπλάκησαν στις μάχες που διεξήχθησαν μέχρι το τέλος Ιουλίου ανέρχονταν σε 1 εκατ. άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων του στρατού, της αεροπορίας και του ναυτικού και 380 000 Γερμανών στρατιωτών και αεροπόρων. Στην απόβαση συμμετείχαν και τρία ελληνικά πολεμικά: οι κορβέτες «ΚΡΙΕΖΗΣ» και «ΤΟΜΠΑΖΗΣ» και το αντιτορπιλικό «ΣΑΛΑΜΙΣ». Οι απώλειες σε νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες Αμερικανούς, Άγγλους και Καναδούς ανήλθαν σε 4665 και των Γερμανών σε περισσότερους από 4000. Σχεδόν 20 000 κάτοικοι της Νορμανδίας βρήκαν τραγικό θάνατο κατά την περίοδο της απόβασης και περισσότεροι από 250 000 έμειναν άστεγοι λόγω των Συμμαχικών βομβαρδισμών. Περισσότερα εδώ κι εδώ. Μια ρεαλιστική απεικόνιση της σφαγής κατά την απόβαση στην Omaha Beach δίνουν τα πρώτα 24 λεπτά της βραβευμένη με 5 Βραβεία Όσκαρ ταινίας «Η διάσωση του στρατιώτη Ryan». Προς γνώση όλων εκείνων που με ελαφρά καρδία απαξιώνουν σήμερα αυτούς, οι οποίοι τότε πολέμησαν για τη σημερινή τους ευμάρεια.
Στην σκοτεινή πλευρά της ιστορίας τώρα, ατελείωτες υπήρξαν οι μεταπολεμικές συγγραφικές διενέξεις των πρωταγωνιστών–στρατηγών, με τον Αϊζενχάουερ να χαρακτηρίζει τον στρατάρχη Μοντγκόμερι «ψυχοπαθή και συμπλεγματικό» και τον «Μόντι» να απαντά ότι ο αρχιστράτηγος «Αϊκ» δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεπεράσει το βαθμό του ταγματάρχη! (δες εδώ ). «Έριδες» που συνεχίζονται με τη Βασίλισσα της Βρετανίας να εκφράζει τη δυσαρέσκειά της που δεν κλήθηκε επίσημα από τον Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί στο σημερινό επίσημο εορτασμό της 65ης επετείου, ενώ κλήθηκαν ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπ. Ομπάμα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν και ο πρωθυπουργός του Καναδά Στέφεν Χάρπερ.
Από την άλλη, στο βιβλίο του «D-Day» ο πρώην αξιωματικός του βρετανικού Στρατού Άντονι Μπίβορ, που έκανε μια πρωτογενή έρευνα σκαλίζοντας επιστολές της εποχής, συνεντεύξεις και ημερολόγια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «επίσημα αρχεία είναι γεμάτα επίσημα ψέματα» και ότι ένα ημερολόγιο «είναι πιο αξιόπιστο ιστορικά». Η έρευνά του έφερε στο φως τη φρίκη ενός πολέμου: ο βομβαρδισμός της Καέν από τους Βρετανούς λίγες ημέρες πριν από την απόβαση «θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έγκλημα πολέμου». «Η θηριωδία της μάχης στη Βορειοδυτική Γαλλία δεν μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία», γράφει ο Βρετανός ιστορικός στο βιβλίο του. «Και παρά τους χλευασμούς της σοβιετικής προπαγάνδας, η μάχη της Νορμανδίας μπορεί απολύτως να συγκριθεί με εκείνη στο ανατολικό μέτωπο». Από την άλλη, οι Γάλλοι άμαχοι που σκοτώθηκαν από τις συμμαχικές βόμβες στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- συνολικά υπολογίζονται σε 70 000- ήταν περισσότεροι από τους Βρετανούς αμάχους που έχασαν τη ζωή τους από τις γερμανικές βόμβες (δες εδώ).

Σοκ έχει προκαλέσει στην Ιρλανδία έκθεση επιτροπής που αποκαλύπτει τη βάναυση και συστηματική κακοποίηση παιδιών σε καθολικά σχολεία της χώρας, για διάστημα 60 ετών. Περίπου 2000 παιδιά, από τη δεκαετία του ’30 μέχρι και εκείνη του ’80, υφίσταντο συστηματική κακοποίηση, ξυλοδαρμούς, βιασμούς και ψυχολογική πίεση στα 250 καθολικά αναμορφωτήρια και εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Όλα αυτά, μάλιστα, γίνονταν εν γνώσει αξιωματούχων της Εκκλησίας, που για να προστατέψουν τη δική τους φήμη, συγκάλυπταν και προστάτευαν τους πρωταίτιους, σε όλες τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση και παιδεραστία, προστατεύοντας τους παραβάτες από οποιαδήποτε έρευνα της δικαιοσύνης, έστω κι αν γνώριζαν ότι επρόκειτο για κατ’ εξακολούθηση παιδεραστές, σύμφωνα με ντοκουμέντα που αποκαλύφθηκαν στο Βατικανό (περισσότερα εδώ).Μετά τη δημοσιοποίηση της έρευνας, ο αρχιεπίσκοπος της Ιρλανδίας εξέφρασε τη βαθύτατη θλίψη του για τα συμβάντα. Αναγνώρισε, μάλιστα, ότι η έρευνα αποδεικνύει ότι τα εκκλησιαστικά ιδρύματα έχουν προκαλέσει τρομερά πλήγματα στα πιο ευαίσθητα άτομα της κοινωνίας, τα οποία όφειλαν στην πραγματικότητα να προστατεύουν. Ωστόσο, παρά τις δηλώσεις “μεταμέλειας” του καρδιναλιου, σύμφωνα με την έκθεση της επιτροπής, η ηγεσία των ιδρυμάτων ενθάρρυνε τελετουργικά κατά τα οποία τα παιδιά ξυλοκοπούνταν, με σκοπό την τιμωρία ή την υποτιθέμενη αναμόρφωσή τους. Και για να μη ξεχνιόμαστε …εκατόν πενήντα και πλέον χρόνια πριν, στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, το ξυλοφόρτωμα των μαθητών ήταν η μόνη εκπαιδευτική μέθοδος για να «γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί».Ο φάλαγγας ήταν η καθιερωμένη ποινή στα σχολεία, τότε. Κατά ιστόρηση του Θ.Ν. Φιλαδελφέως «Ο φάλαγγας ήταν ένα ξύλο από ένα μέτρο ως έξι ρούπια [= 49,5 εκατοστόμετρα] μακριός, με δύο τρύπες εις ένα ρούπι μακριά η μία από την άλλη, ένα σχοινί περασμένο, έχοντα δύο κόμπους εις τες άκρες να μην ξεπερνά. Αυτού [του τιμωρουμένου] έβαζαν τους πόδας και έστρεφαν το ξύλον και έσφιγγον τα πόδια, εις τους αστραγάλους από κάτω και ο δάσκαλος έδερνε. Πολλά παιδία εκατουριώντο από τον φόβον των, όταν ο αγριο-δάσκαλος εφώναζε του παιδίου: «βρε θεοκατάρατε!». Ο φάλαγγας καταργήθηκε από τα ελληνικά σχολεία με διάταγμα του Καποδίστρια το 1829, διότι «ο ραβδισμός των παίδων δεν είναι μέσον καλής αγωγής», για να τον διαδεχθεί η βέργα του δασκάλου μέχρι σχεδόν τις μέρες μας… Περί σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από (Ορθόδοξους) ιερωμένους, απαντά η τρέχουσα επικαιρότητα (δες εδώ)…

Λέγεται πως όταν ο Ναπολέων παρατήρησε με κάποια έκπληξη στον Πιερ – Σιμόν Λαπλάς ότι δεν είδε πουθενά τον Θεό στο επιστημονικό του έργο, ο μεγάλος φυσικομαθηματικός του απάντησε: «Ο Θεός, εξοχότατε, θα ήταν περιττή παράμετρος στις εξισώσεις της θεωρίας μου». Ακριβής ή όχι, η μαρτυρία έχει ισχυρή συμβολική σημασία: Καθώς οι θετικές επιστήμες, από την ίδια τους τη φύση, δέχονται ότι υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που υπακούει στους δικούς της, κοσμικούς νόμους, οι λειτουργοί τους πολύ συχνά κλίνουν προς τον υλισμό, τον αγνωστικισμό, τον Θεό – Φύση του Σπινόζα ή, το πολύ- πολύ, τον Θεό – ωρολογοποιό του Ντεκάρτ. Εναν Θεό, ο οποίος, αφού έφτιαξε το Σύμπαν – ωρολογιακό μηχανισμό και το «κούρδισε», προικίζοντάς το με τους νόμους της αέναης ελέλιξής του, το άφησε στην (αυστηρά προκαθορισμένη) μοίρα του.Τέκνο αυτής της παράδοσης είναι και ο ευρέως γνωστός, Βρετανός βιολόγος και συγγραφέας, Ρίτσαρντ Ντόκινς (Το Εγωιστικό Γονίδιο, Η περί Θεού Αυταπάτη κ.α.). Μαχητικά άθεος και υπερασπιστής του κοσμικού κράτους, ο Ντόκινς πρότεινε κάποτε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, να αντικατασταθεί, στην πολυπολιτισμική Βρετανία, η γιορτή των Χριστουγέννων από τον εορτασμό των γενεθλίων του… Ισαάκ Νεύτωνα (Isaac Newton)! Ο θεμελιωτής της σύγχρονης Φυσικής, ο οποίος γεννήθηκε, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε, στις 25 Δεκεμβρίου του 1642, είναι κοινός ευεργέτης της ανθρωπότητας και προσφέρει, κατά τον Ντόνικς, μια καλή δικαιολογία για διακοπές στους πάντες.Είναι αλήθεια ότι το έργο που άφησε πίσω του ο Νεύτων προκαλεί δέος με την πρωτοτυπία, το βάθος και το σχεδόν υπερφυσικό εύρος του: Μηχανική, Βαρύτητα, Οπτική, Θερμότητα, Διαφορικός Λογισμός, Αλγεβρα – είναι τα κυριότερα γνωστικά πεδία όπου άφησε ανεξίτηλο στίγμα, όπως γνωρίζουν σήμερα οι μαθητές του λυκείου. Αν ζητούσαμε όλους τους φυσικούς να διαλέξουν τον επιστήμονα που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή ανά τους αιώνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζαν τον Νεύτωνα, πολύ μπροστά και από τον «ροκ σταρ» της σύγχρονης Φυσικής, τον Αϊνστάιν – όσο κι αν ο ίδιος ο Νεύτων, παρότι δεν φημιζόταν για τη σεμνότητά του, είπε κάποτε: «Αν μπόρεσα να δω μακριά, ήταν μόνο γιατί στηριζόμουν σε ώμους γιγάντων»!Παρόλα αυτά, ο Νεύτων είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα χειροκροτούσε, αλλά θα έφριττε με την πρόταση του Ντόκινς. Ο συγγραφέας του Principia ήταν πιστός Χριστιανός -ίσως «αιρετικός» με τα μέτρα της εποχής, αλλά πιστός- και μάλιστα έγραψε περισσότερες σελίδες θεολογικού, παρά επιστημονικού περιεχομένου (αν και δεν έμεινε στην Ιστορία για την ποιότητα των μεταφυσικών του αναζητήσεων και δεν δέχθηκε να κοινωνήσει στο κρεβάτι του θανάτου). «Η θεωρία μου εξηγεί τους νόμους της βαρύτητας, αλλά δεν εξηγεί ποιος θέσπισε αυτούς τους νόμους», έγραψε χαρακτηριστικά.Αν κάτι ενσάρκωσε ο Νεύτων, αυτό ήταν η συμβατότητα μεταξύ θρησκείας και αγοράς. Από το 1699 μέχρι τον θάνατό του, το 1727, ήταν επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Υπηρέτησε (με το αζημίωτο) τα οικονομικά της Βρετανίας, στέλνοντας στην αγχόνη ή στο διαμελισμό πολλούς παραχαράκτες χωρίς το παραμικρό έλεος. Προσεβλήθη κι αυτός από τη διαδεδομένη, εκείνη την εποχή, μανία των αλχημιστών (δες εδώ), που πάσχιζαν να μετατρέψουν φτηνά μέταλλα σε χρυσό. Αποτέλεσμα ήταν, στο πτώμα αυτού του έξοχου επιστήμονα, να βρεθούν πολύ ισχυρές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Κι ήταν γι’ αυτό που ο διάσημος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, είπε κάποτε: «Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος της εποχής του Λόγου, αλλά ο τελευταίος των μάγων»!

Από http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100006_18/04/2009_311385

Τις διαδικτυακές της πύλες θα ανοίξει από την έδρα της UNESCO στο Παρίσι στις 21 Απριλίου η Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη (BNM), προσφέροντας πλήθος βιβλίων, κειμένων, καθώς και ηχητικό υλικό από διάφορες βιβλιοθήκες του κόσμου.Η BNM θα επιτρέπει την αναζήτηση και την πλοήγηση σε επτά γλώσσες (αγγλικά, αραβικά, κινεζικά, ισπανικά, γαλλικά, πορτογαλικά και ρωσικά), ενώ το περιεχόμενο της θα προσφέρεται σε διάφορες γλώσσες. “Εκτός από την προώθηση της διεθνούς κατανόησης, στόχος της BNM είναι η αύξηση της ποσότητας και της ποικιλίας του πολιτιστικού περιεχομένου στο διαδίκτυο, ώστε να χρησιμοποιηθεί από τους καθηγητές, τους μαθητές και το ευρύ κοινό”, ανέφερε σε ανακοίνωση της η UNESCO, τονίζοντας ότι η ψηφιακή βιβλιοθήκη θα γεφυρώσει το ψηφιακό χάσμα ανάμεσα στις χώρες και την ανάπτυξη της πολυγλωσσίας.

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=32761

Μια ομάδα νευροεπιστημόνων ισχυρίζεται ότι εντόπισε (!) τα σημεία στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα οποία ελέγχουν την θρησκευτική πίστη. Παράλληλα, υποστηρίζουν πως η έρευνά τους αποδεικνύει ότι η πίστη σε μια ανώτερη δύναμη εξηγείται καθαρά βιολογικά-εξελικτικά, γιατί βοήθησε τους ανθρώπους να επιβιώσουν.Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πίστη στο Θεό βρίσκεται «δικτυωμένη» βαθιά στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος είναι προγραμματισμένος για τις θρησκευτικές εμπειρίες, γεγονός που καθιστά την θρησκεία ένα παγκόσμιο ανθρώπινο φαινόμενο στην ιστορία. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ένα και μοναδικό νευρωνικό «σημείο του Θεού», αλλά αρκετές περιοχές του εγκεφάλου που από κοινού σχηματίζουν τα βιολογικά θεμέλια της (όποιας) θρησκευτικής πίστης.Η νέα έρευνα εντόπισε ότι, ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις των ατόμων (οι εθελοντές προέρχονταν από τις τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες: χριστιανισμό, ισλάμ και ιουδαϊσμό), σε όλους ενεργοποιούνται τα ίδια εγκεφαλικά κυκλώματα, όταν σκέπτονται ζητήματα σχετικά με το Θεό ή διάφορα ηθικά προβλήματα. Περισσότερα εδώ.

Tου Xρηστου Γιανναρά

Συμπερασματική κρίση προσωπική, υποκείμενη σε έλεγχο επαλήθευσης ή διάψευσης: Ο εφιάλτης βίας και καταστροφής που έζησαν οι ελλαδικές μεγαλουπόλεις, μετά το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, δεν μπορεί να θεωρηθεί συγκυριακός και απρόβλεπτος. Κυοφορήθηκε είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια, υπήρξαν σημάδια, με σχεδόν καθημερινή συχνότητα, της τερατογένεσης που προμηνυόταν. Στον εφιάλτη εκβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές πρακτικές τριών δεκαετιών.Πρώτη, η λεγόμενη πολιτική «εκδημοκρατισμού» της παιδείας. Ο «εκδημοκρατισμός» αποτέλεσε τη συνεπέστερη μάλλον έκφανση του τάχα και αριστερού λαϊκισμού, μαζί και των μηδενιστικών «προοδευτικών» ιδεολογημάτων «αποδόμησης». Ταυτίστηκε στην πράξη ο «εκδημοκρατισμός» με την αξιωματική αρχή ότι στα παιδιά «όλα επιτρέπονται». Το σχολειό δεν είναι στίβος άσκησης που ετοιμάζει τη νεολαία να αναλάβει, με την ενηλικίωσή της, τις ευθύνες του πολίτη, όχι. Το σχολειό παραμυθιάζει τον ανήλικο ότι έχει κιόλας όλες τις προνομίες, όλα τα δικαιώματα του πολίτη χωρίς την παραμικρή υποχρέωση αντιπροσφοράς, χωρίς προϋποθετικά εχέγγυα υπευθυνότητας.Η πολιτική «εκδημοκρατισμού» είκοσι εφτά χρόνια τώρα δεν διαμορφώνει πολίτες. Ετοιμάζει αντιστασιακούς σε μια φαντασιωδώς επερχόμενη χούντα. Η χούντα παραμονεύει παντού, κάθε αστυνομικός είναι χούντα, «μπάτσος, γουρούνι, δολοφόνος», χούντα είναι το συντεταγμένο κράτος, είναι κάθε τι δημόσιο: σχολικό ή πανεπιστημιακό κτίριο, τα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα δωρεάν βιβλία, οι πινακίδες για την τροχαία κίνηση στους δρόμους, οι τοίχοι των σπιτιών που προσφέρονται για να «εκφράσουν» τα παιδιά την αντίστασή τους στην επαπειλούμενη καταπίεση.Από την πρώτη τάξη του Δημοτικού η «προοδευτική» πολιτική ποτίζει τα παιδιά, είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια, με το αφιόνι της διεκδίκησης δικαιωμάτων τους. Τα μαθαίνει να συνδικαλίζονται, να απαιτούν αυτό που τους γυαλίζει με μεθόδους ωμού εκβιασμού: Με καταλήψεις των χώρων της σχολικής τους ζωής, δηώσεις, βανδαλισμούς, βάναυση συμπεριφορά απέναντι στον δάσκαλο και στον γονιό. Δεν ξέρουν τι θα πει σχολική «κοινότητα». Ξέρουν το «μαθητικό κίνημα», τη στράτευση στον γενιτσαρισμό των «κινητοποιήσεων». Δεν τους μίλησε ποτέ η πολιτεία για τη χαρά της ασκητικής που προϋποθέτει η μετοχή, η άμιλλα, το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας. Δημοκρατία για τον μαθητόκοσμο στην Ελλάδα σημαίνει τον χαβαλέ της «αποχής», του αποκλεισμού κεντρικών δρόμων για να παραλύει η κυκλοφορία, σημαίνει να ηδονίζεσαι από τη μέθη ισχύος όταν μπορείς να βασανίζεις πολλούς.«Ολα επιτρέπονται». Στα εννέα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλοι οι μαθητές είναι αυτονόητο να προάγονται, κανένας δεν επαναλαμβάνει μια τάξη. Ο θεσμός των μετεξεταστέων, της βαθμολογίας, της γραπτής δοκιμασίας είναι γραφικές τυπικότητες, τα παιδιά μαθαίνουν να τις περιφρονούν. Φτάνουν στο γυμνάσιο ή το τελειώνουν και πολλοί μαθητές δεν ξέρουν τις στοιχειώδεις αριθμητικές πράξεις ή και να ορθογραφήσουν το όνομά τους. Φτάνουν στο πανεπιστήμιο και αν τους δώσεις τέσσερις λέξεις να τις συντάξουν σε λογική πρόταση, είναι για τους περισσότερους αδύνατο. Οι εξεταστές του ΑΣΕΠ μπορούν να βεβαιώσουν ποια ποσοστά εμφανίζει ο λειτουργικός αναλφαβητισμός που διεκδικεί θέσεις εργασίας στην Ελλάδα σήμερα.Για λόγους «εκδημοκρατισμού» κατάργησε ο «προοδευτικός» λαϊκισμός τη στοιχειωδέστερη από τις παιδαγωγικές αρχές δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου: την ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών. Χλεύασαν και συκοφάντησαν οι «προοδευτικοί» την υπεράσπιση της αταξικής εμφάνισης στο σχολικό περιβάλλον, επέβαλαν τις ταξικές ενδυματολογικές διακρίσεις σαν παντιέρα «απελευθέρωσης» των παιδιών. Και η «απελευθέρωση» μεταφράστηκε αμέσως σε σκληρό ανταγωνισμό επίδειξης «σινιέ» ρουχισμού και υπόδησης, έξαλλων κομμώσεων, πληθωρικού μακιγιάζ των κοριτσιών από τα δώδεκά τους χρόνια, «πανκ» αμφιέσεων και χτενισμάτων των αγοριών, άφθονων χαλκάδων σε αυτιά, μύτες και χείλη ? όλα αυτά μέσα στο σχολείο.Από ένα τέτοιο περιβάλλον εκπαίδευσης ώς την κουκουλοφορία η απόσταση είναι ελάχιστη. Το ίδιο και από την «κατάληψη», τον αποκλεισμό της εισόδου των δασκάλων στο σχολειό, το κάψιμο θρανίων στην αυλή, ώς τον θρυμματισμό βιτρίνας, τον εμπρησμό καταστημάτων. Ελάχιστη, μηδαμινή απόσταση από το να λιθοβολούν δεκάχρονα αστυνομικούς και αστυνομικά τμήματα («Καθημερινή» 11/12/08) ώς την προμελετημένη, μεθοδική επιδίωξη να δολοφονήσεις τον «μπάτσο» με λοστό ή τσεκούρι, να τον κάψεις ζωντανό με μολότοφ. Και όλοι γύρω να ερμηνεύουν την «εκτόνωση» ή τον χαβαλέ σου σαν «αμφισβήτηση» και «διαμαρτυρία» για την ανεργία που σε περιμένει ή για το μάταιο της ανάπηρης σπουδής σου. Ωσάν να υπάρχει σκολιαρόπαιδο σήμερα που να διαβάζει εφημερίδα και πολιτικές αναλύσεις, να ξέρει να προβληματιστεί για το μέλλον του.Η δεύτερη πολιτική πρακτική που εκβάλλει στον εφιάλτη της ανεξέλεγκτης βίας και κακουργίας είναι η σκανδαλωδέστατη οικονομική πριμοδότηση (από όλες τις κυβερνήσεις) και η κυριαρχική τηλεοπτική προβολή του κρετινικού «φιλαθλητισμού». Ξέρουν οι μαφιόζοι πραιτωριανοί της κομματοκρατίας ότι στην εξουσία φτάνει το κόμμα που θα υφαρπάσει την ψήφο της παραιτημένης από τη σκέψη και την κρίση μάζας, την ψήφο των μικρονοϊκών που ξέρουν να είναι μόνο οπαδοί, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις άλογης μονοτροπίας.Αυτόν τον ανθρωπολογικό τύπο τον παράγουν μαζικά τα γήπεδα. Αν ακούσει κανείς, έστω για λίγη ώρα, κάποιον από τους αποκλειστικά «φιλαθλητικούς» ραδιοφωνικούς σταθμούς, θα καταλάβει ότι οι λέξεις «ψυχοπαθολογία» και «κρετινισμός» είναι μόνο πραγματιστική διάγνωση. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει πολύ σημαντικός λόγος για να παρέχουν οι κυβερνήσεις πακτωλούς χρημάτων προκειμένου να συντηρείται και να προάγεται αυτή η συλλογική αλογία. Υπερπολυτελή γήπεδα, που κάθε τόσο οι αμβλύνοες τα καταστρέφουν με μανία και τα κατακαίνε, διμοιρίες ειδικών αστυνομικών δυνάμεων σε κάθε γήπεδο, τηλεοπτικά συνεργεία και δημοσιογράφοι ώς και στο έσχατο επαρχιακό «ντέρμπι» κλωτσοπατινάδας, χώρια οι επιχορηγήσεις στις βαθύπλουτες εταιρείες φιλαθλητικής εμπορίας, η απόσβεση των χρεών τους.Τα γήπεδα είναι τα εκτροφεία του παρανοϊκού φανατισμού και της βίας, οι δεξαμενές απ? όπου τα κόμματα αντλούν το απαραίτητο για τις δικές τους «κινητοποιήσεις» ανθρώπινο υλικό. Μαζί με τον ρόλο προαγωγού στην εξηλιθίωση του τζόγου, τα γήπεδα σιγοντάρουν τον «εκδημοκρατισμό» της παιδείας, προκειμένου η κομματοκρατία να εδραιώνεται σε υποστυλώματα αλογίας, ανομίας, κάποτε και αθώου αίματος.

Αναδημοσίευση από http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_292_21/12/2008_296918

Ανεβαίνοντας προχθές μεσημέρι την οδό Στουρνάρη, από Πατησίων προς την πλατεία Εξαρχείων, το ”τοπίο” μού έφερνε στο νου σκηνές βομβαρδισμένης πόλης από τους Γερμανούς ή τους Συμμάχους ? αδιάφορο ? ασπρόμαυρης (αμερικάνικης?) πολεμικής ταινίας του ΄60?(μπορεί και συνειρμούς από την οδό Κοραή κατά τα εμφυλιο-Δεκεμβριανά του ΄44?).Μαυρίλα παντού, από τον καταστραμμένο γωνιακό Παπασωτηρίου, τα παραβιασμένα ρολά του Beer Academy, το ολοσχερώς κατακαμένο Πλαίσιο, το λιωμένο οδόστρωμα στη συμβολή με την οδό Τζωρτζ, ?τα διαλυμένα και λεηλατημένα μαγαζιά κινητής τηλεφωνίας, Η/Υ, κτλ., τους γραμμένους συνθήματα λερούς τοίχους του κτηρίου του Πολυτεχνείου, το κουφάρι ενός καμένου αυτοκινήτου, τα κλειστά περίπτερα? Ανείπωτη θλίψη και ντροπή για τις εικόνες της καταστροφής? Τα μόνα ανοιχτά και σώα (!) που θυμάμαι: ένα σαντουϊτσάδικο, το υπόγειο ουζερί, δυο αναγομώσεις μελανιών, ο ”παλιός” Παπασωτηρίου και καν δυο μαγαζιά με αναλώσιμα Η/Υ? κι οι εργάτες που πέταγαν τα καμένα από τους πάνω ορόφους του Πλαίσιου? Αν ρωτήσεις το γιατί ?άστο, περιγράφηκε αδρά στα της προηγούμενης εβδομάδας αντίστοιχα posts.Και κάπου εδώ μού κολλάει (δες εδώ) το:”Μην ακούσετε ούτε μία γνώμη. Θα σας σκοτίσουν. Δεν θα διαφωτίσουν. Δείτε τις εικόνες όσων έγιναν. Αισθανθείτε τες. Νιώθετε ότι είναι έργα του Καλού ή του κακού; Η καρδιά θα δώσει την απάντηση. Τα λοιπά είναι σοφιστείες.”

Αντιγράφω: ”Στη χθεσινή καταστροφική νύχτα υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που είδαν σαραντάρηδες, «μπαχαλάκηδες» να λειτουργούν σε πλήρη συντονισμό με τις δυνάμεις των ΜΑΤ.Οι πρώτοι έσπαγαν ανεξέλεγκτα ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, ανενόχλητοι. Οι δυνάμεις της αστυνομίας απουσίαζαν ή παρατηρούσαν αμέτοχες, ενώ τα ΜΑΤ έριχναν τα καπνογόνα στους διαδηλωτές των οργανωμένων μπλοκ. Οι καταστροφείς έφτασαν μέχρι και την Καλλιρρόης σπάζοντας και καίγοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ομως το χειρότερο και από αυτήν ακόμη την καταστροφή και την έλλειψη κάθε ελέγχου στη μανία των εξωφοιτητικών στοιχείων είναι ότι η γενιά μας, η γενιά των γονιών δεν μπορεί να πείσει τα παιδιά της. Ποιος από μας μπορεί να απαντήσει πειστικά στα πιο απλά ερωτήματα που θέτουν.«Κι εσύ τι κάνεις για να αλλάξεις την κατάσταση;» με ρώτησε η μικρή που προσπαθούσα να πείσω για το αδιέξοδο του εμπρησμού και του πετροπόλεμου. Και επειδή τα παιδιά είναι αμείλικτα, ακολούθησε κι άλλη ερώτηση: «Εσύ τι θα έκανες εάν στη θέση του Αλέξη ήταν το παιδί σου, εάν στη θέση της μητέρας του ήσουν εσύ;».Για ποια πολιτική πάλη να τα πείσουμε όταν όλα τα κόμματα -μηδέ εξαιρουμένης της Αριστεράς- τσαλαβουτούν στα λασπόνερα της Βιστωνίδας και σε όλο τον ζόφο που αναδύει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, συμμετέχοντας στο σκηνικό της Εξεταστικής Επιτροπής;Ποια εναλλακτική εξουσία να προτείνουμε, όταν τα κόμματα ανίκανα να διαχειριστούν το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών κοκορομαχούν αμήχανα μπροστά στο τσουνάμι της κρίσης;Πώς να τα πείσουμε για τους θεσμούς, όταν η αστυνομία για πολλοστή φορά, εξάντλησε τον ρόλο της σε μια βεντέτα με τους «Αθλίους» των Εξαρχείων που επί χρόνια «καταδιώκει» και σε ένα κλεφτοπόλεμο που, όλοι ξέραμε, ότι ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στα άκρα.Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για σεβασμό της τάξης και της κοινωνικής γαλήνης – όταν ένας ειδικός φρουρός αρκεί για να αποδείξει ότι σε αυτήν την πόλη, η ζωή είναι ένα τίποτε.Πώς να τα αποτρέψουμε από την ακραία συμπεριφορά όταν τίποτε στη δημόσια ζωή δεν μοιάζει σήμερα κανονικό και νόμιμο; Με ξαναρώτησε: «και σεις τι κάνετε εκτός από τη δουλειά και την ανακύκλωση;». Kαι τότε έκανα το λάθος να μιλήσω για το παρελθόν της γενιάς μας. Για όλα αυτά που έχουμε σε πρώτη γραμμή: για το μαζικό κίνημα που απέτρεψε την καταστροφική μανία των αναρχοαυτόνομων στα μέσα της δεκαετίας του ?80, για το Πολυτεχνείο, για τις συλλογικότητες και τα οράματα.«Σταματήστε πια να ζείτε με το παρελθόν της γενιάς σας. Σε αυτό έχετε μείνει και δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται σήμερα», μου απάντησαν. Ηταν σαν να άκουσα παραφρασμένο τον Πορτοκάλογλου να τραγουδά «της μεταπολίτευσης βολεμένη γενιά».”
Της Χριστίνας Κοψίνη, εφ. Καθημερινή.