My SchBlogOut

Κατακλυσμό πληροφοριών δέχεται καθημερινά ο εγκέφαλός μας, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σαν Ντιέγκο, υπό τον Ρότζερ Μπον. Μέσα από τα κινητά τηλέφωνα, το διαδίκτυο, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες, τα βιβλία κ.α. οι άνθρωποι δέχονται καθημερινά περίπου 100 500 λέξεις ή 23 λέξεις ανά δευτερόλεπτο κατά τη μισή μέρα (12 ώρες) που είναι ξύπνιοι και “καταναλώνουν” πληροφορίες (δηλαδή όταν δεν κοιμούνται, τρώνε ή ασχολούνται με άλλες ανάγκες τους). Αν και οι άνθρωποι μπορεί να μην διαβάζουν πραγματικά αυτές τις 105 000 λέξεις κάθε μέρα, τόσος υπολογίζεται ότι είναι ο αριθμός που φθάνει στα μάτια και τα αυτιά τους καθημερινά. Αν προσθέσει κανείς τις εικόνες, από βίντεο, games κλπ., φθάνουμε στον όγκο των 34 gigabytes κάθε μέρα κατά μέσο όρο, αρκετή ποσότητα για να υπερφορτώσει ένα φορητό υπολογιστή μέσα σε μια εβδομάδα! Τα παραδοσιακά μέσα (τηλεόραση και ραδιόφωνο) εξακολουθούν να κυριαρχούν στην καθημερινή ροή των πληροφοριών με περίπου 60% των ωρών «κατανάλωσης». Η μελέτη θεωρεί μεν ότι ο εγκέφαλος μας δεν απειλείται άμεσα, αλλά πάντως δεν αποκλείει να υπάρχει επιζήμια επίδραση ή η πληροφοριακή «πλημμύρα» να οδηγήσει σε διαφορετική οδό εξέλιξης του ανθρώπινου εγκεφάλου, μέσα από τη δημιουργία νέων νευρωνικών συνδέσεων, με δεδομένο ότι ο εγκέφαλός μας έχει αποδειχτεί πια ότι είναι «εύπλαστος» και μπορεί να «καλωδιωθεί» κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα των ερεθισμάτων που δέχεται. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η κύρια συνέπεια της υπερφόρτωσης με πληροφορίες είναι ότι η προσοχή του ανθρώπου συνεχώς εμποδίζεται να εστιαστεί και διακόπτεται όλο και πιο συχνά, πράγμα που δεν βοηθά στη διαδικασία του συλλογισμού και της βαθύτερης σκέψης. Όπως σχολίασε ο αμερικανός ψυχίατρος Έντουαρντ Χάλοουελ, «ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία οι εγκέφαλοί μας δεν είχαν να επεξεργαστούν τόσες πολλές πληροφορίες όσες σήμερα. Έχουμε πια μια γενιά ανθρώπων που περνάνε τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή ή σε ένα κινητό, οι οποίοι είναι τόσο απασχολημένοι με την επεξεργασία των πληροφοριών που δέχονται από όλες τις κατευθύνσεις, ώστε χάνουν την ικανότητα να σκέφτονται και να αισθάνονται. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτές τις πληροφορίες είναι επιφανειακές. Οι άνθρωποι θυσιάζουν το βάθος και το αίσθημα και αποκόβονται από τους άλλους ανθρώπους». Περισσότερα εδώ.

Τo μυστικό πίσω από τη δημιουργία της ανθρώπινης γλώσσας ίσως βρίσκεται στις ζούγκλες, στις κραυγές ενός είδους μαϊμούδων. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Κλάους Ζουμπερμπίλερ του Πανεπιστημίου Σεν Άντριους, Αγγλία, που μελέτησε κυρίαρχους αρσενικούς πιθήκους το βασικό καθήκον των οποίων ήταν να εντοπίζουν πιθανούς κινδύνους για την ομάδα τους πριν χρησιμοποιήσουν τις φωνές τους για να ειδοποιήσουν τους υπόλοιπους. Οι ερευνητές πέρασαν μήνες μελετώντας τις φωνές των κερκοπιθήκων Κάμπελ (Cercopithecus campbelli) που ζουν στο εθνικό πάρκο Τάι της Ακτής του Ελεφαντοστού. Ανακάλυψαν ότι τα ζώα αυτά δεν χρησιμοποιούν μόνο συγκεκριμένες κραυγές για προειδοποίηση όταν βρίσκονται γύρω τους αρπακτικά αλλά μπορούν και να τις συνδυάσουν με άλλους ήχους προκειμένου να δώσουν και άλλες πληροφορίες. Τα ζώα χρησιμοποίησαν αρκετούς άμεσα αναγνωρίσιμους ήχους συναγερμού, τους οποίους οι ερευνητές περιέγραψαν ως «μπουμ», «κρακ» και «χοκ» και κάποιους συνδυασμούς τους. Κι ένα ενδεικτικό “πιθηκίσιο λεξιλόγιο” λέξεων/κραυγών και φράσεων: «Μπουμ»: Προσοχή, κλαδί που πέφτει, απομακρύνσου! «Μπουμ-μπουμ»: Έλα κοντά μου. «Κρακ»: Φυλαχτείτε, λεοπάρδαλη! «Κρακ-ου»: Προσοχή, γενική προειδοποίηση. «Χοκ»: Ένας στεφανοφόρος αετός πετάει ψηλά. «Χοκ-ου»: Κίνηση από πάνω μας. «Μπουμ-μπουμ, κρακ-ου κρακ-ου»: Προσέξτε, πέφτει δέντρο. «Μπουμ-μπουμ, χοκ-ου κρακ-ου χοκ-ου»: Βρισκόμαστε κοντά σε μια άλλη ομάδα πιθήκων.

Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4550994&ct=2

Σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA) η πολύωρη αναζήτηση πληροφοριών στο Διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει τους πρεσβύτερους να διατηρούν τις πνευματικές τους δυνάμεις (δες εδώ).Οι ερευνητές στρατολόγησαν 24 εθελοντές, ηλικίας 55 έως 78 ετών, και τους διαχώρισαν σε χρήστες του Διαδικτύου και σε μη χρήστες. Στη συνέχεια οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε δύο λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες (fMRI) για την ανίχνευση της ροής του αίματος σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, που δείχνουν ποια τμήματα του εγκεφάλου χρησιμοποιούνται σε μια δεδομένη στιγμή. Κατά τη διάρκεια των σαρώσεων οι εθελοντές εκτελούσαν μια εικονική αναζήτηση πληροφοριών στο Διαδίκτυο. Στην πρώτη σάρωση, λοιπόν, οι εθελοντές που ήταν χρήστες του Internet είχαν μεγαλύτερη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με τη γλώσσα, την ανάγνωση, τη μνήμη και την οπτική ικανότητα. Δύο εβδομάδες αργότερα και αφού και οι δύο ομάδες εθελοντών είχαν πραγματοποιήσει επτά ωριαίες αναζητήσεις στο Internet χρησιμοποιώντας τις γνωστές μηχανές αναζήτησης, αυτή η διαφορά ανάμεσα στα δύο γκρουπ είχε εκλείψει, όπως ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας Γκάρι Σμολ, καθηγητής Ψυχιατρικής του Ιδρύματος Νευροεπιστήμης και Ανθρώπινης Συμπεριφοράς του UCLA. Ο ίδιος δεν εντυπωσιάζεται από το εύρημα αυτό. «Ο εγκέφαλός μας είναι καταπληκτικό όργανο, ευαίσθητο σε οτιδήποτε το εκθέτουμε από στιγμή σε στιγμή» λέει και συνεχίζει: «Η μελέτη δείχνει ότι μπορούμε να εξασκήσουμε το μυαλό μας σχετικά γρήγορα. Μια καθημερινή δραστηριότητα, όπως η αναζήτηση πληροφοριών στο Διαδίκτυο, φαίνεται να ενεργοποιεί περιοχές που συνδέονται με τη μνήμη και τους σύνθετους συλλογισμούς».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Το Βήμα, ομάδα Bρετανών ερευνητών αναπτύσσει ένα τσιπ που εμφυτεύεται στον εγκέφαλο και μπορεί να μεταδίδει τις σκέψεις του ανθρώπου, ώστε να μπορεί να ελέγχει με τη σκέψη ηλεκτρονικές και οικιακές συσκευές (τηλεόραση, υπολογιστές κλπ.), ενώ για άτομα με κινητικά προβλήματα θα έχει χρησιμότητα για να μπορούν να κινούν με τη σκέψη τα (ηλεκτρικά) αμαξίδιά τους. «Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε άτομα με σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας ή με σοβαρά προβλήματα στην κίνησή τους. Το σύστημά μας θα τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή με τη σκέψη τους. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη πρόοδος σε αυτόν τον τομέα και έχουν παρουσιαστεί κάποια τηλεπαθητικά συστήματα, όλα όμως κάνουν χρήση καλωδίων τα οποία τα συνδέουν με τις συσκευές που πρέπει να χρησιμοποιεί ο χρήστης. Το δικό μας σύστημα είναι το πρώτο που λειτουργεί ασύρματα και έτσι είναι πιο ασφαλές αλλά και αποδοτικό» δήλωσε στην «Daily Μail» ο καθηγητής Τζον Σπράτλεϊ, επικεφαλής της ομάδας. Κι εγώ ελπίζω ότι κάποτε με αυτό τον τρόπο θα θα μπορούμε να οδηγούμε και το (ηλεκτρικό) αυτοκίνητό μας…

Μήπως τελικά δε μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά από τις επιτυχίες μας; Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει έρευνα των Eαrl Miller, Mark Histed και Anitha Pasupathy, νευροεπιστημόνων στο Picower Institute for Learning and Memory του ΜΙΤ, που μελέτησαν τη συμπεριφορά πιθήκων. Για πρώτη φορά κατέγραψαν σε πραγματικό χρόνο τις μεταβολές που σημειώνονται στα εγκεφαλικά κύτταρα των πιθήκων-πειραματόζωων, ανάλογα με τις πληροφορίες που λαμβάνουν σχετικά με την επιτυχημένη ή αποτυχημένη έκβαση μιας ενέργειας. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη που πρεσβεύει ότι οι εσφαλμένες ενέργειες ενισχύουν την εκμάθηση των ορθών, ο εγκέφαλος τείνει να απορρίπτει τις πληροφορίες που σχετίζονται με αποτυχημένες ενέργειες, ενώ «αποθηκεύει», δηλαδή απομνημονεύει, μόνον εκείνες που αφορούν επιτυχημένες συμπεριφορές.Η δοκιμασία στην οποία υπέβαλαν τα πειραματόζωα ήταν απλή: οι πίθηκοι έβλεπαν δύο εικόνες να εμφανίζονται εναλλάξ στην οθόνη ενός υπολογιστή. Κάθε φορά που εμφανιζόταν η μία από τις δύο εικόνες (ένας άνδρας που κάπνιζε πίπα), ο πίθηκος «ανταμειβόταν» εάν έστρεφε το βλέμμα του προς τα αριστερά, ενώ όποτε εμφανιζόταν η δεύτερη εικόνα (ένας φωτεινός σηματοδότης), έπρεπε να στρέψει το βλέμμα του προς τα δεξιά για να ανταμειφθεί. Ο μόνος τρόπος για να μάθει το ζώο ποιος ήταν ο σωστός συσχετισμός εικόνας-στροφής των ματιών ήταν να προβεί σε μια σειρά από δοκιμές και σφάλματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ο Earl Miller και οι συνάδελφοί του κατέγραφαν τα επίπεδα ενεργοποίησης των νευρώνων σε δύο συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου: τον προμετωπιαίο φλοιό, που φροντίζει ώστε να μην υπάρχει δυσαρμονία ανάμεσα στις σκέψεις και στις πράξεις, και τα βασικά γάγγλια, που είναι υπεύθυνα για την κίνηση.Όποτε λοιπόν οι πίθηκοι γύριζαν τα μάτια τους προς τη λάθος κατεύθυνση, δεν λάμβαναν καμία ανταμοιβή. Συνεπώς, οι νευρώνες τους παρέμεναν «ενεργοί» για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο και στις επόμενες προσπάθειες δεν εμφάνιζαν καμία πρόοδο. Όταν, αντίθετα, απαντούσαν σωστά και λάμβαναν το «δωράκι» τους, τότε η ενεργοποίηση των συγκεκριμένων νευρωνικών κυκλωμάτων διαρκούσε περισσότερο, περίπου πέντε δευτερόλεπτα. Σαφέστατη ένδειξη ότι η «επιτυχία» ενισχύει τα νευρωνικά κυκλώματα του εγκεφάλου ενώ η «αποτυχία» τείνει να τα αποδυναμώνει. Η πιθανή επιβεβαίωση αυτών των πειραμάτων και σε ανθρώπους ίσως αποδειχθεί πολύτιμη για την αναθεώρηση των παιδαγωγικών μας αντιλήψεων και των εκπαιδευτικών μας στρατηγικών. Περισσότερα εδώ.

Η βρετανική κυβέρνηση έδωσε για πρώτη φορά φέτος στη δημοσιότητα την ανάλυση κατά φύλο των αποτελεσμάτων σειράς τεστ δεξιοτήτων στα παιδιά ηλικίας 4 έως 5 ετών, πριν ακόμα ξεκινήσουν το σχολείο. Απ΄ αυτή προκύπτει ότι τα αγόρια τα καταφέρνουν καλύτερα από τα κορίτσια μόνο σε τρία από τα 117 σημεία στα οποία βαθμολογούνται. Επικράτησαν στο δυσκολότερο από τα τεστ αριθμητικής (αυτό που περιλάμβανε απομνημόνευση, αν και τα κορίτσια ήρθαν πρώτα στα 8 άλλα τεστ της κατηγορίας «υπολογισμοί») και έδειξαν ότι τα καταφέρνουν καλύτερα με τη νέα τεχνολογία και τις κατασκευές. Όμως σε όλους τους άλλους τομείς, τα κορίτσια προηγούνται κατά πολύ ή τουλάχιστον ισοβαθμούν με τα αγόρια. Ενδεικτικά, ένα στα τέσσερα αγόρια δεν μπορεί να γράψει ούτε το όνομά του, ενώ εννιά στα δέκα κορίτσια ίδιας ηλικίας το καταφέρνουν. Τρία στα τέσσερα κορίτσια μπορούν να γράψουν μια απλή λίστα με ψώνια, ή ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη, αλλα μόλις ένα στα δύο αγόρια ίδιας ηλικίας μπορεί. Ένα στα τέσσερα αγόρια δυσκολεύεται να κρατήσει σωστά το στυλό, ενώ μόλις δύο στα δέκα κορίτσια ίδιας ηλικίας έχουν το ίδιο πρόβλημα. Πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ των φύλων φάνηκε επίσης στη χρήση της φαντασίας- στην τέχνη και το παιγνίδι-, όπου 71% των κοριτσιών είπαν ότι την χρησιμοποιούν, σε σύγκριση με το 52% των αγοριών. Κατά τους ερευνητές έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για τις νευρολογικές διαφορές ανάμεσα στους εγκεφάλους των αγοριών και των κοριτσιών. Περισσότερα εδώ.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά, με επικεφαλής τη δρα Λάρα Μπόιντ, ανακάλυψαν ότι η ικανότητα του εγκεφάλου να μαθαίνει ένα νέο καθήκον και να το θυμάται βελτιώνεται σημαντικά, όταν εφαρμόζονται μαγνητικοί παλμοί στον προκινητικό φλοιό- εγκεφαλική περιοχή που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το μέτωπο. Οι Kαναδοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η τεχνική τους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Η μέθοδος δοκιμάστηκε σε 30 εθελοντές από τους οποίους ζητήθηκε να στοχεύουν μια κόκκινη κουκκίδα στην οθόνη υπολογιστή με χρήση τζόιστικ. Κατά τη διάρκεια του πειράματος ο στόχος κινούνταν αρχικώς τυχαία, στη συνέχεια ακολουθούσε ένα προγραμματισμένο μοτίβο και τελικώς έκανε και πάλι τυχαίες κινήσεις. Οι συμμετέχοντες δεν γνώριζαν ότι υπήρχε προγραμματισμένη κίνηση και πίστευαν ότι ο στόχος κινούνταν μόνο τυχαία. Σε ορισμένους από τους εθελοντές έγινε διέγερση του εγκεφάλου με μαγνήτες, ενώ σε άλλους όχι. Όπως προέκυψε, τα άτομα που υπεβλήθησαν σε εγκεφαλική διέγερση είχαν πολύ καλύτερες επιδόσεις από τα υπόλοιπα στο να στοχεύουν την κουκκίδα κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης κίνησής της. Δεν συνέβη το ίδιο όταν η κουκκίδα κινούνταν τυχαία. Τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι η μαγνητική διέγερση του εγκεφάλου μπορεί να βελτιώσει την ικανότητα μάθησης οδηγώντας μελλοντικά στην ανάπτυξη ενός «κράνους σκέψης».

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=277458&dt=08/07/2009

Μερικά φλιτζάνια καφέ την ημέρα όχι μόνο προλαμβάνουν, αλλά έχουν την ικανότητα να θεραπεύσουν τη νόσο Αλτσχάιμερ! Σύμφωνα με δυο αμερικανικές έρευνες τα συμπτώματα της εκφυλιστικής νόσου άρχισαν να υποχωρούν σε ασθενή ποντίκια ηλικίας 18-19 μηνών (αντίστοιχη με 70 χρόνια στον άνθρωπο), όταν τους δόθηκε 500 μιλιγκράμ καφεΐνης σε καθημερινή βάση.Στο τέλος της δίμηνης έρευνας, η αμυλοειδική β πρωτεϊνη, η οποία συνδέεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, είχε μειωθεί κατά 50% στα ποντίκια που προσέλαβαν καφεΐνη, η μνήμη των οποίων έγινε εξίσου δυνατή με εκείνη ενός υγιούς ποντικιού. Αντίθετα, εκείνα που εξακολούθησαν να πίνουν νερό δεν σημείωσαν καμία βελτίωση. Ο νευροεπιστήμονας και επικεφαλής της μίας έρευνας, Γκάρι Αρέντας χαρακτήρισε την καφεΐνη ως ένα «ασφαλές φάρμακο» κατά της εκφυλιστικής νόσου, εξηγώντας ότι «εισέρχεται εύκολα στον εγκέφαλο και επιδρά άμεσα στη διαδικασία εξέλιξης της νόσου» και δήλωσε ότι «Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η καφεΐνη μπορεί να αποτελέσει μια αποτελεσματική θεραπεία για το Αλτσχάιμερ και όχι απλώς ένα μέσο πρόληψης». Ότι η καφεΐνη είναι σύμμαχος της μνήμης ήταν ήδη γνωστό, όμως οι παλιότερες έρευνες αποδείκνυαν μόνο την προληπτική της δράση εναντίον της νόσου Αλτσχάιμερ. Τώρα οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι με την πρόσληψη 500 μιλιγκράμ καφεΐνης ημερησίως, τα οποία αντιστοιχούν σε πέντε φλιτζάνια καφέ φίλτρου ή 14 κούπες τσάι, μπορεί να λειτουργήσει ως φυσικό φάρμακο, αναστρέφοντας τις συνέπειες της εκφυλιστικής νόσου, η οποία εξελίσσεται σε μάστιγα, με τους ασθενείς να ξεπερνούν σήμερα τα 24 εκατ. παγκοσμίως. Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα περισσότεροι από 145 χιλιάδες άτομα πάσχουν από άνοια, αριθμός ο οποίος αναμένεται να αυξηθεί ραγδαία.

Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=15427&subid=2&tag=12709&pubid=12225228

Ειδικοί του Ινστιτούτου Εκμάθησης και Μνήμης Ρicower του Πανεπιστημίου ΜΙΤ (ΗΠΑ) διαπιστώσαν ότι ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια του ύπνου «ξαναβλέπει» τις αναμνήσεις μας και αποθηκεύει τις πιο σημαντικές ή ενδιαφέρουσες στιγμές σε μια περιοχή που λειτουργεί σαν σκληρός δίσκος. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατά τη διάρκεια του ύπνου πολύ «βαθιά» στον εγκέφαλο λαμβάνει χώρα μια διεργασία που μοιάζει με ένα είδος επεξεργασίας οπτικού υλικού και ειδικότερα με το μοντάζ. Κι όπως αναφέρουν, ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια του ύπνου «ξαναπαίζει» σε μορφή βιντεοκλίπ ό,τι κατέγραψε κατά τη διάρκεια της ημέρας, επιλέγει τα σημεία που θεωρεί πιο σημαντικά και τα μεταφέρει σε ένα σημείο που λειτουργεί σαν αποθηκευτικός χώρος. «Η έρευνά μας είναι η πρώτη που συνδέει άμεσα τους μηχανισμούς καταγραφής των αναμνήσεων με εκείνους της μονιμοποίησής τους στον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια του ύπνου πρέπει να ξαναβλέπει τις αναμνήσεις για να τις διαχωρίσει σε μικρής και μακράς διάρκειας» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα «Τhe Daily Τelegraph» ο καθηγητής Σουσούμα Τονεγκάουα, επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές έκαναν πειράματα σε ποντίκια αλλά και ανθρώπους και ανακάλυψαν ότι οι αναμνήσεις καταχωρούνται αρχικά στον ιππόκαμπο (μια περιοχή στο κέντρο του εγκεφάλου) και μετά το «μοντάζ» οι αναμνήσεις οδηγούνται στον νεοφλοιό (φαιά ουσία). Η σύνδεση μεταξύ του ύπνου και της αποθήκευσης των αναμνήσεων προέκυψε έπειτα από πειράματα σε ανθρώπους από τους οποίους ζητήθηκε να απομνημονεύσουν ζεύγη λέξεων. Στη συνέχεια οι μισοί από τους εθελοντές κοιμήθηκαν, ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν ξυπνητοί. Όπως φάνηκε, όσοι εθελοντές πήραν έναν καλό ύπνο ήταν σε θέση να θυμούνται τις λέξεις ως και έξι εβδομάδες αργότερα. Στη συνέχεια τα πειράματα στα ποντίκια, τα οποία τοποθετήθηκαν εντός λαβυρίνθων, αποκάλυψαν τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διαδικασία του «μοντάζ» και της αποθήκευσης των αναμνήσεων. Με χρήση αισθητήρων που τοποθετήθηκαν στον εγκέφαλο των ζώων οι ειδικοί είδαν ότι ο ιππόκαμπος και ο νεοφλοιός παραμένουν ενεργοί τη νύχτα, καθώς και ότι οι πληροφορίες μεταφέρονται μεταξύ των δύο περιοχών μέσω μιας διαδρομής που είναι γνωστή ως τρισυναπτικό κύκλωμα.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=275369&dt=26/06/2009
Συναφή θέματα:Φωτογραφήθηκε η δημιουργία της μνήμης