Τα παιδιά του πρωινού τμήματος 1,εκινήσαμε με την αφήγηση της ιστορίας «Το χάος που δημιουργήσαμε». Συζητώντας σχετικά και παίρνοντας την αφορμή, μιλήσαμε για τον τρομερό αντίκτυπο της ρύπανσης στον ωκεανό και τη θαλάσσια ζωή, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη μας, μέσω των πλαστικών απορριμμάτων, αλλά και των πετρελαιοκηλίδων. Θυμηθήκαμε τον όρο «μικροπλαστικά» που είχαμε εισάγει σε προηγούμενη ημέρα –πατήστε εδώ-, όταν δημιουργήσαμε τα ιστογράμματα με τις ερωτήσεις («Πόσο καιρό αντέχουν τα πλαστικά χωρίς να λιώσουν;») και τα συμπεράσματά μας (απάντηση με μικροπλαστικά), μαθαίνοντας από τους ειδικούς.
Έτσι, επιδιώξαμε να εμβαθύνουμε και να το κατανοήσουμε βιωματικά, μέσα από ένα πείραμα. Κάναμε προσομοίωση της θάλασσας, γεμίζοντας αρχικά ένα πλαστικό παιχνιδόκουτο με νερό, κοχύλια, πετραδάκια, φιγούρες ζώων της θάλασσας. Ρίξαμε μπλε χρώμα ζαχαροπλαστικής για τη θάλασσα και ταράξαμε την ηρεμία του βυθού, ρίχνοντας πλαστικά σκουπίδια. Προσθέσαμε λάδι για να προσομοιάζει σε πετρέλαιο. Το ανακατέψαμε και παρατηρήσαμε πως το λάδι δε διαλύεται στο νερό κι έχει δημιουργήσει κηλίδες. Θα καταφέρουμε να τα μαζέψουμε και να αφαιρέσουμε και το πετρέλαιο; Απαντώντας θετικά, ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε τη θάλασσα από τα πλαστικά, χρησιμοποιώντας διάφορα αντικείμενα (τρυπητές κουτάλες, σουρωτήρι, κουταλάκια). Τα καταφέραμε αρχικά κι ενθουσιαστήκαμε, αλλά παρατηρήσαμε ότι το λάδι – πετρέλαιο ήταν κολλημένο πάνω τους κι αυθόρμητα είπαμε ο ένας στον άλλον ότι μάλλον δε ζουν πια.
Πώς θα αφαιρέσουμε το πετρέλαιο από τη θάλασσα; Πήραμε από ένα φτερό και το βουτήξαμε μέσα, διαπιστώνοντας ότι όσο ακουμπούσαμε το λάδι με το φτερό, αυτό εξαπλωνόταν περισσότερο και όση ποσότητα κολλούσε στο φτερό, δεν έβγαινε με τίποτα.
Και με τα μικροπλαστικά τι γίνεται; Υπάρχει τρόπος να τα αφαιρέσουμε, μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν και τα πλαστικά σκουπίδια πήραν αυτή τη μορφή; Για να το διαπιστώσουμε, ρίξαμε μέσα στη θάλασσα καφέ και χοντρή σκόνη γκλίτερ σε διάφορα χρώματα, προσπαθώντας ανάλογα με το χρώμα να μαντέψουμε την πλαστική συσκευασία που ήταν τόσα πολλά χρόνια πριν.. Κάναμε δοκιμές με διάφορα υλικά, όπως σουρωτήρι, κουτάλες και κουταλάκια, σφουγγάρια, βαμβάκι, προβλέποντας ότι στο τέλος θα καθαριστεί.
Διαπιστώνοντας όμως μετά λύπης μας ότι η προσπάθειά μας απέδωσε ελάχιστα, συγκριτικά με τη μόλυνση που έχει απομείνει, σκεφτήκαμε να τα ξεπλύνουμε με καθαρό νερό. Τότε απογοητευτήκαμε, καθώς τα ζωάκια μας κολλούσαν κι είχαν πάνω τους πετρελαιοκηλίδες και το μεγαλύτερο μέρος των μικροπλαστικών είχε μείνει κι αυτό πάνω τους. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί με τίποτα να γίνει ο βυθός όπως ήταν πριν. Αναλογιστήκαμε πόσο μεγάλο κακό συμβαίνει στη θαλάσσια ζωή και πόσο ανεπανόρθωτη είναι η ζημιά που προκαλείται στα ζώα της θάλασσας και μέσω του κύκλου του μικροπλαστικού, στον άνθρωπο.
Συμπληρώσαμε ένα ατομικό φύλλο εργασίας, όπου καταγράψαμε τα αποτελέσματα του πειράματός μας. Το φύλλο καταγραφής δίνεται παρακάτω.
Παρακολουθήσαμε και εξηγήσαμε ολιγόλεπτα βίντεο, μέσω των οποίων αντλήσαμε χρήσιμες πληροφορίες και μάθαμε και από ειδικούς για την έννοια και τον κύκλο των μικροπλαστικών, τη μόλυνση που προκαλούν στη θαλάσσια ζωή και, εντέλει, τις επιπτώσεις στη δική μας υγεία.
Τα παιδιά του πρωινού τμήματος 2,με αφορμή το βιβλίο «Το χάος που δημιουργήσαμε»-κοιτάξτε παραπάνω- που μας υπενθύμισε τον επικίνδυνο κύκλο του πλαστικού, συζητήσαμε και μάθαμε για τα μικροπλαστικά. Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλα τα πλαστικά σκουπίδια από το βυθό και τη θάλασσα, θα μπορούσαμε να μαζέψουμε και τα μικροπλαστικά που δημιουργήθηκαν έπειτα από δεκάδες χρόνια απρόσκοπτης κατανάλωσης και απόρριψής τους στη θάλασσα; Και τι γίνεται με τις πετρελαιοκηλίδες που κατά καιρούς χύνονται στη θάλασσα;
Παρακολουθήσαμε εκπαιδευτικό βίντεο για να μάθουμε για τα μικροπλαστικά και πώς δημιουργούνται.
Έπειτα φτιάξαμε τον δικό μας όμορφο βυθό χρησιμοποιώντας λεκάνη με νερό που το χρωματίσαμε μπλε, πέτρες, κοχύλια και ομοιώματα ζώων της θάλασσας. Ο βυθός μας αρχικά ήταν πολύ όμορφος και καθαρός. Μέχρι που οι άνθρωποι πέταξαν τα πλαστικά τους σκουπίδια και εκείνα με τα χρόνια διαλύθηκαν σε μικροπλαστικά. Κάθε παιδί έριχνε στην τεχνητή θάλασσα μια χούφτα χοντρή χρυσόσκονη που προσομοιάζει με τα μικροπλαστικά. Ταυτόχρονα έλεγε από ποια πλαστική συσκευασία μπορεί να δημιουργήθηκε αυτό το μικροπλαστικό. Στο τέλος, ρίξαμε λάδι για πετρέλαιο.
Πρόσφατα σχόλια