My SchBlogOut

Τα «βρόντηξαν» οι Πρυτανικές αρχές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου από τη συνεδρίαση της Συνόδου Πρυτάνεων (δες εδώ), στους Δελφούς, μόλις κατέφθασε ο υπουργός Παιδείας για να απευθύνει ομιλία, επειδή δεν έχουν αναγνωρισθεί οι 5ετείς τίτλοι σπουδών του Ιδρύματος με τον τίτλο master.Σωστά έπραξαν.Μήπως, όμως, πρέπει να αρχίσει και ο διάλογος για τους τίτλους σπουδών 4ετούς φοίτησης των ελληνικών ΑΕΙ, όταν λ.χ. η κόρη μου με 3ετείς πανεπιστημιακές σπουδές και μονοετές master αναγνωρίζει ταυτόχρονα πτυχίο και μεταπτυχικό τίτλο;

Διάβασα ότι άρχισε να τρέχει η προθεσμία (λήγει στις 10 Δεκεμβρίου 2008) για την υποβολή αιτήσεων από όσους επιθυμούν να φοιτήσουν – αφού πρώτα κληρωθούν – στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ). Το 19ο ΑΕΙ της χώρας που σε αντίθεση με τα άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα στην Ελλάδα, στα οποία ισχύει το καθεστώς της δωρεάν παιδείας, έχει δίδακτρα (νόμος 2552/1997)! Με άλλα λόγια η φοίτηση σε ένα προπτυχιακό πρόγραμμα στο ΕΑΠ στοιχίζει 8400 ευρώ (12 Θεματικές Ενότητες x 700 ευρώ ) και κάτι λιγότερο σε ένα μεταπτυχιακό! Και οι μονίμως διαμαρτυρόμενοι επί παντός συνέλληνες συνωστίζονται στις θύρες του για ένα επί πληρωμή πτυχίο. Τώρα κατά πόσο το ΕΑΠ είναι δημόσιο πανεπιστήμιο με δίδακτρα και κατά πόσο αυτό αντιβαίνει στο ”περιλάλητο” άρθρο 16 του Συντάγματος, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, για το οποίο ουδέν γνωρίζει η ΠΟΣΔΕΠ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κόπτονται εναντίον της ίδρυσης ”ιδιωτικών πανεπιστημίων” και οι λοιπές δυνάμεις (!) στο πλαίσιο του στρουθοκαμηλισμού που διέπει την ελληνική πολιτική και μη ζωή (= τώρα πλάκα μας κάνεις;) Και το τελευταίο, το εμπόδιο ως προς τη συνταγματική υποχρέωση του κράτους για δωρεάν παροχή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ξεπεράστηκε εύκολα, τότε, το 1997 επί υπουργίας Γερ. Αρσένη, με το ”παραθυράκι” ότι τα δίδακτρα καλύπτουν την εξ αποστάσεως μάθηση κι ότι το κράτος δεν υποχρεούται να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση για όλο το βίο των εκπαιδευόμενων, παρά μόνο για τις σχολικές ηλικίες! Αμ΄ πώς!

Δεκαεπτά νέα τμήματα και τρία νέα τριτοβάθμια ιδρύματα (ένα πανεπιστήμιο, το 23ο στο Αγρίνιο που λέγαμε και δύο ΤΕΙ, το 16ο στην Σπάρτη και το 17ο στη Δράμα) ιδρύονται μέσα στο 2009-2010, όταν καθυστερεί η έγκριση των πιστώσεων προς τα πανεπιστήμια για τους διορισμούς περίπου 400 εκλεγμένων μελών του Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΔΕΠ)?Όχι ότι θα βλάψουν την εκπαίδευση – άποψή μας παραμένει, αν είναι δυνατό όσο γίνεται περισσότεροι Έλληνες να έχουν φοιτήσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση – αλλά φανερό είναι ότι την τελευταία 20ετία η ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών και ο γεωγραφικός κατακερματισμός τους δε στηρίχθηκε στα επιχειρήματα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» ή/και «ισότητας των ευκαιριών», αλλά μάλλον έγινε για να ικανοποιηθούν αιτήματα τοπικών κοινωνιών και προς ?άγρα ψήφων, με τα τμήματα των ΑΕΙ περίπου να διπλασιάζονται! Λέτε να μυρίζουν πρόορες βο(υ)λευτικές εκλογές;

Το Βραβείο Εφαρμοσμένης Φυσικής 2008 Julius Springer απονέμεται στον Έλληνα Φαίδωνα Αβούρη και στον Αμερικανό Τony Heinz για το καινοτόμο έργο τους στον τομέα των νανοσωλήνων άνθρακα και γενικότερα των ηλεκτρικών και οπτικών ιδιοτήτων των υλικών από άνθρακα σε νανοκλίμακα.Το βραβείο Springer, που συνοδεύεται από ποσό 5000 δολαρίων, τιμά ερευνητές στον τομέα της εφαρμοσμένης φυσικής απονέμεται κάθε χρόνο (από το 1998) από τους αρχισυντάκτες των περιοδικών Applied Physics Α και Β των εκδόσεων Springer. Ο Φαίδων Αβούρης (δες εδώ)εργάζεται ως διευθυντικό στέλεχος του τομέα νανοεπιστήμης και νανοτεχνολογίας στο Κέντρο Ερευνών Watson της ΙΒΜ στις ΗΠΑ, ενώ παράλληλα έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Ιλινόις.

Το διεθνές βραβείο Πριγκοζίν για το 2008 απονεμήθηκε στον καθηγητή Γιάννη Αντωνίου, Πρόεδρο του Τμήματος Μαθηματικών του ΑΠΘ, ο οποίος ανέδειξε τον εποικοδομητικό ρόλο του χρόνου στην οργάνωση των πολύπλοκων συστημάτων και την πιθανολογική-στατιστική περιγραφή της πολυπλοκότητας και του χάους στη φύση.Το βραβείο θεσπίστηκε από το ιταλικό Πανεπιστήμιο της Σιένας και το αγγλικό Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Εσεξ για να τιμήσει τη μνήμη του Ilya Prigogine, Βραβείο Νόμπελ Χημείας 1977.

Δες και http://tech.pathfinder.gr/tech/652403.html

Οι ψηφιακές βάσεις δεδομένων των επιστημονικών περιοδικών έχουν κάνει ευκολότερη τη ζωή για τους επιστήμονες όσο και τους επιστημονικούς συντάκτες. Δεν χρειάζεται πλέον να πηγαινοέρχονται στις βιβλιοθήκες, να ψάχνουν μέσα σε σκονισμένους τόμους και να κάνουν ουρά για το φωτοτυπικό. Με λίγα «κλικ» του ποντικιού μπορούν να φέρουν μπροστά τους τα έγγραφα που επιθυμούν και ίσως και άλλα που δεν γνώριζαν ? την «μακριά ουρά» των πληροφοριών που το Διαδίκτυο καθιστά εφικτή. Μόνο που όσο περισσότερα επιστημονικά περιοδικά γίνονται προσβάσιμα online, όλο και λιγότερα άρθρα αναφέρονται στις υποσημειώσεις των επιστημονικών ανακοινώσεων που δημοσιεύονται στα περιοδικά αυτά. Με άλλα λόγια, αντί να διευρύνει την «ουρά πληροφοριών», η σύγχρονη επιστήμη φαίνεται να εστιάζει σε ένα μικροσκοπικό κομμάτι της.Κι όπως προσφυώς έχει ειπωθεί, ??ο ειδικός είναι κάποιος που γνωρίζει όλο και περισσότερα για όλο και λιγότερα, έως ότου καταφέρει να γνωρίζει τα πάντα για το τίποτα??! Θα ήταν ειρωνεία αν το παγκόσμιο Διαδίκτυο προωθούσε αυτό ακριβώς το είδος επιστημοσύνης. Περισσότερα για τη σχετική μελέτη εδώ.

Στο νομό Φλώρινας, τα τελευταία χρόνια, η τοπική οικονομία τονώνεται από τη λειτουργία του ΤΕΙ και κάποιες μορφές εναλλακτικού τουρισμού. Στο τμήμα Εμπορίας και Ποιοτικού Ελέγχου φέτος υπάρχουν 222 κενές θέσεις, στο τμήμα Φυτικής Παραγωγής 290 και 257 στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής. «Ο κάθε σπουδαστής άφηνε 800 ευρώ τον μήνα στην τοπική αγορά. Τώρα οι γκαρσονιέρες μένουν ξενοίκιαστες, υπάρχουν απούλητα διαμερίσματα και οι οικοδομικές εργασίες μειώθηκαν κατά 80%. Δεν υπάρχει ζωντάνια στην πόλη και η νεολαία έχει μειωθεί αισθητά», τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας, Γιάννης Δημητρίου, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της εφ. Ελευθεροτυπία. Αλήθεια, γιατί ορισμένοι σήμερα αντιδρούν με τον παραπάνω τρόπο όταν, μάλλον, ήταν πολύ ικανοποιημένοι με την υλοποίηση του γνωστού μότο, από το 1996 και μετά (πρβλ. Β΄ΚΠΣ), ??κάθε πόλη και τμήμα πανεπιστήμιου, κάθε κωμόπολη και τμήμα ΤΕΙ?? ? Καμιά αντίρρηση στην ελεύθερη πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία ή στην κατάργηση της βάσης του 10 κτλ. , υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομική ανάπτυξη μιας περιοχής δεν μπορεί να σχεδιάζεται με γνώμονα την εσωτερική φοιτητική μετανάστευση ούτε αποτελεί εκπαιδευτική πολιτική η δημιουργία τμημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με κριτήριο τη ? διδακτορική μας διατριβή!

Oι πανεπιστημιακές σπουδές δεν εξασφαλίζουν την ομαλή ένταξη των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας! Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας έρευνας του ΙΟΒΕ για την απασχολησιμότητα των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι φοιτητές θεωρούν ελλιπή την προετοιμασία τους για την αγορά εργασίας από το εκπαιδευτικό σύστημα ενώ οι επιχειρήσεις αν και συνυπολογίζουν το πτυχίο, το θεωρούν ένα τυπικό προσόν και αξιολογούν ως σημαντικότερα προσόντα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των υποψηφίων για μία θέση. Όπως τονίζει το ερευνητικό ίδρυμα, η ελληνική οικονομία, με το χαμηλό ποσοστό δημιουργίας προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, δεν προσφέρει πολλές αξιόλογες θέσεις εργασίας, γεγονός που ευθύνεται για το υψηλό ποσοστό ανεργίας των πτυχιούχων στην Ελλάδα, το οποίο είναι το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, όσοι από τους πτυχιούχους έχουν ενταχθεί στην αγορά εργασίας συχνά ετεροαπασχολούνται σε θέσεις που απαιτούν κατώτερα προσόντα. Όσο για τις περιορισμένες «καλές δουλειές», αυτές φαίνεται ότι προορίζονται για όσους έχουν την τύχη να έχουν μορφωμένους γονείς, η κοινωνική θέση των οποίων συμβάλλει στο να αποκτήσουν δύο εφόδια που από τις ίδιες τις επιχειρήσεις θεωρούνται πιο χρήσιμα από το πτυχίο: τις κατάλληλες συστάσεις και προηγούμενη εργασιακή εμπειρία… Σύμφωνα με την έρευνα, ένας στους τέσσερις πτυχιούχους θεωρεί ότι οι σπουδές του δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμες για την ανταπόκριση στις εργασιακές του υποχρεώσεις. Το ποσοστό αυτό είναι ακόμη υψηλότερο στα λεγόμενα θεωρητικά τμήματα, δηλαδή στις Ανθρωπιστικές, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες, αλλά και σε κάποιες Φυσικές Επιστήμες που δεν έχουν πάντα άμεσο πεδίο εφαρμογής στην αγορά εργασίας, όπως είναι τα Μαθηματικά, η Στατιστική και η Γεωπονία. Αντίθετα, περισσότερη σχέση των σπουδών τους με το επάγγελμα που ασκούν βλέπουν όσοι σπούδασαν πιο «πρακτικά» επιστημονικά πεδία όπως είναι η Νομική, η Αρχιτεκτονική, η Πολεοδομία και Χωροταξία, οι Φυσικές Επιστήμες, οι Επιστήμες Μηχανικής, η Οικονομία και η Διοίκηση. Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, η ανεργία των πτυχιούχων είναι η υψηλότερη μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως λόγω του χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, η οποία δεν προσφέρει αρκετές ποιοτικές θέσεις εργασίας.

http://www.alfavita.gr/typos/typos8815f.php

Σχετικά με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κατάταξη Πανεπιστημίων που δημοσιεύει ετησίως το Ινστιτούτο Ανώτατης Εκπαίδευσης της Σαγκάης θα πρέπει να παρατηρήσουμε, δηλώνει ο Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής Χ. Κίττας, ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών (το οποίο κατατάσσεται στα 100 καλύτερα της Ευρώπης και στα 300 καλύτερα του κόσμου) και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο διατηρούν τις θέσεις τους, χωρίς να σημειώνουν κάμψη, παρά τα χρονίζοντα προβλήματα (έλλειψη ουσιαστικής αυτοδιοίκησης, υποχρηματοδότηση κυρίως της έρευνας) και παρά τις αναταραχές και τις δυσλειτουργίες που σημειώθηκαν τις προηγούμενες χρονιές στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Διερωτάται κανείς ποια θα ήταν η θέση των Ελληνικών Πανεπιστημίων αν δεν υπήρχε το κλίμα αναταραχής των προηγούμενων ετών και τα χρονίζοντα προβλήματα. Σίγουρα καλύτερη.

Πηγή: http://www.esos.gr/81/trirovathmia/top-panepistimia-11-8-2008.htm

Όπως αναφέρεται στην εφ. ΤΑ ΝΕΑ, η δημιουργία εκατοντάδων Τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας την τελευταία 15ετία , έγινε με την ανυπαρξία επαγγελματικών δικαιωμάτων των συγκεκριμένων πτυχίων και στη λογική πρώιμων επιστημονικών ειδικεύσεων, οι οποίες με κανέναν τρόπο δε στοιχειοθετούν τη σπουδή κάποιας συγκεκριμένης επιστήμης. Έτσι, αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα είναι η «φοιτητοποίηση» ενός μεγάλου αριθμού νέων, χωρίς όμως να έχει ληφθεί καμία πρόνοια ούτε για την ποιότητα των σπουδών ούτε για το ποιο θα είναι το επαγγελματικό αντίκρυσμα των πτυχίων που θα πάρουν. Μια αντιφατική κατάσταση «αποκλεισμού μέσα από την ένταξη», καθώς περισσότεροι νέοι μπαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προκειμένου να πάρουν πτυχία, που στην πλειονότητά τους παραπέμπουν σε επαγγελματικά δικαιώματα απολυτηρίου λυκείου. Η πραγματικότητα αυτή έχει ως αποτέλεσμα οι πανεπιστημιακές σχολές να διαφοροποιούνται ανεπίσημα σε δύο κατηγορίες: σε έναν σκληρό και δύσκολο προσβάσιμο πυρήνα σχολών, που στη συγκεκριμένη συγκυρία έχουν καλύτερο αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας (Ιατρική, Πολιτικοί Μηχανικοί, Πληροφορική, Παιδαγωγικά, Νομικά), και σε μια «θάλασσα με θολά νερά» από εκατοντάδες τμήματα, μερικά από τα οποία ψαρεύουν οι υποψήφιοι «τυχαία» με τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού τους.
Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι στα υψηλόβαθμα και περιζήτητα τμήματα υπερέχουν οι νέοι των μεσαίων και ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων. Εμπειρικά και από έρευνες, προκύπτει ότι η κοινωνική προέλευση- εισόδημα, επάγγελμα, μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας- επηρεάζει σημαντικά τις κατευθύνσεις και τα καταληκτικά επίπεδα εκπαίδευσης των παιδιών.
Περισσότερα από την έρευνα του Χρ. Κάτσικα εδώ.