My SchBlogOut

Το χρυσό μετάλλιο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Μαθηματικών, απέσπασε ο τριτοετής φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Σακελλάρης. Ο Γιώργος Σακελλάρης, εραστής των μαθηματικών από τα μαθητικά του χρόνια, είχε να συναγωνιστεί με 480 αριστούχους υποψηφίους των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, όπως του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και τελικά κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στη Βουδαπέστη στις 25-30 Ιουλίου 2009. Για την επιτυχία του αυτή τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε ειδική εκδήλωση στις 14 Οκτωβρίου. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν ο ίδιος που ενδιαφέρθηκε, όταν πληροφορήθηκε για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου διαγωνισμού, ενημερώνοντας τον πρόεδρο του Τμήματος, ο οποίος και ενέκρινε τη συμμετοχή του ως εκπροσώπου του πανεπιστημίου και ενήργησε για τη χρηματοδότησή του από το Τμήμα Μαθηματικών (δες κι εδώ). Τον περασμένο Μάρτιο ο Γιώργος Σακελλάρης συμμετείχε σε πανευρωπαϊκό πανεπιστημιακό διαγωνισμό Μαθηματικών, που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, όπου κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο.

Την Αλεξανδρινή μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ., έκαναν γνωστή στο κινηματογραφόφιλο κοινό, προχθές Κυριακή στο φεστιβάλ των Καννών, η βρετανίδα ηθοποιός Ρέητσελ Γουάιζ (Rachel Weisz) και ο Χιλιανός σκηνοθέτης Αλεχάνδρο Αμεναμπάρ (Alejandro Amenábar). Ο θάνατος της Ελληνίδας λογίας στα χέρια του χριστιανικού όχλου της πόλης όπου δίδαξε, θεωρείται από κάποιους πως σηματοδότησε το οριστικό τέλος της ελληνιστικής περιόδου (δες εδώ κι εδώ). Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην ταινία, ενώ η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκεται προ των πυλών, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η Υπατία προσπαθεί να διατηρήσει την επιστημονική γνώση της αρχαιότητας απέναντι στους όχλους των χριστιανών ζηλωτών – οι οποίοι, βλέποντας τους αριθμούς τους να αυξάνονται και το χριστιανισμό να κερδίζει συνέχεια έδαφος στην αυτοκρατορία, στρέφονται εναντίον των ειδωλολατρών και των Εβραίων. Ένα από τα θύματά τους είναι και η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, η οποία χαρακτηρίζεται ως μάγισσα από τους ηγέτες των χριστιανών και οδηγείται σε ένα βίαιο θάνατο -διαμελίστηκε με όστρακα και στη συνέχεια κάηκε ζωντανή. Κατά τη Γουάιζ, η ιστορία της Υπατίας είναι επίκαιρη ακόμα και σήμερα: «Ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Έχουμε τεχνολογική και ιατρική πρόοδο, αλλά όσον αφορά τα φονικά στο όνομα ενός θεού, ο φονταμενταλισμός εξακολουθεί να βασιλεύει…ενώ δεν είναι λίγες οι κοινωνίες όπου οι γυναίκες θεωρούνται ακόμα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τους αρνείται το δικαίωμα στη μόρφωση». Κατά τα λεγόμενα του Χιλιανού σκηνοθέτη, ήθελε κάποιον αστρονόμο, αλλά όχι μια διάσημη φιγούρα όπως για παράδειγμα ο Γαλιλαίος – οπότε και οι έρευνές του τον οδήγησαν στην Υπατία. «Διαπιστώσαμε πως εκείνη η περίοδος της αρχαιότητας είχε πολλά κοινά με το σήμερα. Τότε τα πράγματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα, καθώς καταλάβαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε μια ταινία για το παρελθόν, ενώ στην πραγματικότητα γυρίζαμε μια ταινία για το παρόν» δήλωσε σχετικά. Να προσθέσω κι εγώ ότι το αντίπαλο δέος στην Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία αποτέλεσε, κατά τη μεσαιωνική σκέψη, η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή, χριστιανή φιλόσοφος και ρήτορας, που φέρεται ότι μαρτύρησε για την πίστη της έναν αιώνα πριν, κατά τους διωγμούς των χριστιανών. Θεωρούμενη ως η «αγιότερη και πιο σοφή των παρθένων του Χριστού», η Αγία Αικατερίνη έγινε η προστάτιδα των νέων κοριτσιών και των φοιτητριών και πολλά Καθολικά κολέγια και σχολεία θηλέων φέρουν το όνομά της, ενώ στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό την είχε ανακηρύξει προστάτιδα της φιλοσοφίας (περισσότερα εδώ).Πάντως, κατά την επίσκεψή μου στο ομώνυμο μοναστήρι στο Σινά, την ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, περισσότερο εντυπωσιάσθηκα από το ύφος της ξενάγησης του Έλληνα μοναχού, που μου έμοιαζε με εκφορά θετικού επιστήμονα-και δη οπαδού του Δαρβίνου ή/και της Υπατίας-παρά με τον προσήκοντα λόγο για το «ιερόν» του τόπου…- ήμαρτον.Κι ως επιμύθιο, τι το ένα τι το άλλο, όλα για το όνομα κάποιου θεού γίνονται…

Λέγεται πως όταν ο Ναπολέων παρατήρησε με κάποια έκπληξη στον Πιερ – Σιμόν Λαπλάς ότι δεν είδε πουθενά τον Θεό στο επιστημονικό του έργο, ο μεγάλος φυσικομαθηματικός του απάντησε: «Ο Θεός, εξοχότατε, θα ήταν περιττή παράμετρος στις εξισώσεις της θεωρίας μου». Ακριβής ή όχι, η μαρτυρία έχει ισχυρή συμβολική σημασία: Καθώς οι θετικές επιστήμες, από την ίδια τους τη φύση, δέχονται ότι υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που υπακούει στους δικούς της, κοσμικούς νόμους, οι λειτουργοί τους πολύ συχνά κλίνουν προς τον υλισμό, τον αγνωστικισμό, τον Θεό – Φύση του Σπινόζα ή, το πολύ- πολύ, τον Θεό – ωρολογοποιό του Ντεκάρτ. Εναν Θεό, ο οποίος, αφού έφτιαξε το Σύμπαν – ωρολογιακό μηχανισμό και το «κούρδισε», προικίζοντάς το με τους νόμους της αέναης ελέλιξής του, το άφησε στην (αυστηρά προκαθορισμένη) μοίρα του.Τέκνο αυτής της παράδοσης είναι και ο ευρέως γνωστός, Βρετανός βιολόγος και συγγραφέας, Ρίτσαρντ Ντόκινς (Το Εγωιστικό Γονίδιο, Η περί Θεού Αυταπάτη κ.α.). Μαχητικά άθεος και υπερασπιστής του κοσμικού κράτους, ο Ντόκινς πρότεινε κάποτε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, να αντικατασταθεί, στην πολυπολιτισμική Βρετανία, η γιορτή των Χριστουγέννων από τον εορτασμό των γενεθλίων του… Ισαάκ Νεύτωνα (Isaac Newton)! Ο θεμελιωτής της σύγχρονης Φυσικής, ο οποίος γεννήθηκε, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε, στις 25 Δεκεμβρίου του 1642, είναι κοινός ευεργέτης της ανθρωπότητας και προσφέρει, κατά τον Ντόνικς, μια καλή δικαιολογία για διακοπές στους πάντες.Είναι αλήθεια ότι το έργο που άφησε πίσω του ο Νεύτων προκαλεί δέος με την πρωτοτυπία, το βάθος και το σχεδόν υπερφυσικό εύρος του: Μηχανική, Βαρύτητα, Οπτική, Θερμότητα, Διαφορικός Λογισμός, Αλγεβρα – είναι τα κυριότερα γνωστικά πεδία όπου άφησε ανεξίτηλο στίγμα, όπως γνωρίζουν σήμερα οι μαθητές του λυκείου. Αν ζητούσαμε όλους τους φυσικούς να διαλέξουν τον επιστήμονα που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή ανά τους αιώνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζαν τον Νεύτωνα, πολύ μπροστά και από τον «ροκ σταρ» της σύγχρονης Φυσικής, τον Αϊνστάιν – όσο κι αν ο ίδιος ο Νεύτων, παρότι δεν φημιζόταν για τη σεμνότητά του, είπε κάποτε: «Αν μπόρεσα να δω μακριά, ήταν μόνο γιατί στηριζόμουν σε ώμους γιγάντων»!Παρόλα αυτά, ο Νεύτων είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα χειροκροτούσε, αλλά θα έφριττε με την πρόταση του Ντόκινς. Ο συγγραφέας του Principia ήταν πιστός Χριστιανός -ίσως «αιρετικός» με τα μέτρα της εποχής, αλλά πιστός- και μάλιστα έγραψε περισσότερες σελίδες θεολογικού, παρά επιστημονικού περιεχομένου (αν και δεν έμεινε στην Ιστορία για την ποιότητα των μεταφυσικών του αναζητήσεων και δεν δέχθηκε να κοινωνήσει στο κρεβάτι του θανάτου). «Η θεωρία μου εξηγεί τους νόμους της βαρύτητας, αλλά δεν εξηγεί ποιος θέσπισε αυτούς τους νόμους», έγραψε χαρακτηριστικά.Αν κάτι ενσάρκωσε ο Νεύτων, αυτό ήταν η συμβατότητα μεταξύ θρησκείας και αγοράς. Από το 1699 μέχρι τον θάνατό του, το 1727, ήταν επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Υπηρέτησε (με το αζημίωτο) τα οικονομικά της Βρετανίας, στέλνοντας στην αγχόνη ή στο διαμελισμό πολλούς παραχαράκτες χωρίς το παραμικρό έλεος. Προσεβλήθη κι αυτός από τη διαδεδομένη, εκείνη την εποχή, μανία των αλχημιστών (δες εδώ), που πάσχιζαν να μετατρέψουν φτηνά μέταλλα σε χρυσό. Αποτέλεσμα ήταν, στο πτώμα αυτού του έξοχου επιστήμονα, να βρεθούν πολύ ισχυρές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Κι ήταν γι’ αυτό που ο διάσημος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, είπε κάποτε: «Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος της εποχής του Λόγου, αλλά ο τελευταίος των μάγων»!

Από http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100006_18/04/2009_311385

Ιταλοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα νεογέννητα κοτοπουλάκια έρχονται στη ζωή γνωρίζοντας να μετρούν. Τα πειράματα που έκαναν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τρέντο απέδειξαν ότι τα κλωσόπουλα αμέσως μετά τη γέννησή τους έχουν αντίληψη της έννοιας της ποσότητας. Μάλιστα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κλωσόπουλα μπορούν να «μετρούν» τουλάχιστον μέχρι το τρία και εξετάζουν τη συνέχιση της έρευνας για να δουν το βάθος της ικανότητας και αντίληψής τους στη μέτρηση. Στα πειράματα τα κλωσόπουλα τριών-τεσσάρων ημερών κατάφερναν να ξεχωρίζουν τα σετ αντικειμένων που είχαν μπροστά τους, καθένα εκ των οποίων περιείχε δύο ή τρία αντικείμενα. Τα κλωσόπουλα όχι μόνο επέλεγαν πάντοτε τα μεγαλύτερα σε αριθμό σετ αντικειμένων αλλά αντιλαμβάνονταν και τα κόλπα των ερευνητών όταν εκείνοι προσπαθώντας να τα ξεγελάσουν έπαιρναν ένα αντικείμενο από τα σετ των τριών και τα τοποθετούσαν σε εκείνα των δύο.

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=262130

Σάλο -με την καλή και την κακή έννοια- έχει προκαλέσει ένας νέος γαλλικός διαδικτυακός τόπος, που προσφέρει μια πραγματικά ασυνήθιστη υπηρεσία στους μαθητές: αναλαμβάνει να λύσει τα μαθηματικά προβλήματα που οι μαθητές δεν μπορούν ή βαριούνται να λύσουν.Στο http://www.faismesdevoirs.com/ (http://www.domyhomework.com/), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, τα παιδιά μπορούν με 5 ευρώ να αγοράσουν τις απαντήσεις σε απλά μαθηματικά προβλήματα, ενώ με 80 ευρώ μπορούν να αποκτήσουν μια πλήρη παρουσίαση μαθηματικής εργασίας, για το τέλος του έτους, με τα αναγκαία συνοδευτικά «σλάιντς» και τη σχετική ομιλία ενώπιον του καθηγητή και των συμμαθητών.Το site που ξεκίνησε από χθες να λειτουργεί, δημιουργήθηκε από τον Στεφάν Μπουκρίς, ο οποίος, όπως είπε, απλώς διαπίστωσε ότι «υπήρχε ένα κενό στην αγορά». Ήταν τέτοιο το ενδιαφέρον των μαθητών, που το site αναγκάστηκε να διακόψει σχεδόν αμέσως προσωρινά τη λειτουργία του και ανακοίνωσε ότι θα ξαναλειτουργήσει από τη Δευτέρα με όλες τις μαθηματικές ερωτήσεις στο μεταξύ λυμένες!Οι καθηγητές στη Γαλλία αντέδρασαν έντονα, χαρακτηρίζοντας «σοκαριστικό» και «ανόητο» το φαινόμενο, «αντίθετο με το σκοπό της εκπαίδευσης, που είναι οι μαθητές να μαθαίνουν μόνοι τους πώς να κάνουν τα μαθήματά τους» και όχι «να μετατρέπονται σε καταναλωτές, που μπορούν με το κατάλληλο αντίτιμο να αποκτούν τα αποτελέσματα που θέλουν».Ο δημιουργός του site το υπερασπίστηκε λέγοντας ότι οι μαθητές μπορούν να επωφεληθούν, αν αγοράζουν λυμένα προβλήματα, γιατί οι λύσεις συνοδεύονται από εξηγήσεις για τον τρόπο επίλυσης. «Δεν τους δίνουμε μόνο το ψάρι, τους διδάσκουμε πώς να ψαρεύουν», αντέτεινε ο Μπουκρίς, που παραδέχτηκε ότι ορισμένοι μαθητές θα χρησιμοποιήσουν το σύστημα για να «κλέψουν». «Αλλά τελικά, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να μάθουν το μάθημά τους, γιατί εμείς δεν θα είμαστε εκεί τη μέρα του διαγωνίσματος», πρόσθεσε. Tι να σχολιάσω; Άντε και στα δικά μας…κι άσε το διάλογο για την Παιδεία, η παραπαιδεία καλά θα κραττεί, τώρα και σε αμιγή ηλεκτρονική μορφή- αν και το πρόβλημα δεν είναι η παραπαιδεία, αλλά αυτή καθευατή η εκπαίδευση, που πρέπει να επαναπροσδιορίσει το τι και πώς της σχολικής γνώσης τον καιρό του Web.

Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_06/03/2009_270064

Γνωρίζετε τον καθηγητή Δημήτρη Χριστοδούλου, ο οποίος σήμερα κατέχει τις έδρες φυσικής και μαθηματικών στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ΕΤΗ) στη Ζυρίχη; Τον μοναδικό Έλληνα στον οποίο απονεμήθηκε το βραβείο Boher (1999) για το έργο του στις μη γραμμικές διαφορικές εξισώσεις και στις εξισώσεις της γενικής θεωρίας της σχετικότητας; Ο πλέον φημισμένος σήμερα στο χώρο του Έλληνας επιστήμονας, καθ΄ μολογία του, ως μαθητής ήταν «καλούτσικος» κι είχε έφεση στον αθλητισμό, αλλά: «Ενώ είχα τελειώσει την γ’ γυμνασίου περιέργως πώς ενδιαφέρθηκα πάρα πολύ για ένα πρόβλημα ευκλείδειας γεωμετρίας. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη και τώρα, που το σκέφτομαι εκ των υστέρων, είναι για ποιο λόγο εκείνο το πρόβλημα μου δημιουργούσε μια τέτοια ανάγκη μελέτης, η οποία για μένα ήταν κάτι το απίθανο τότε. Εκείνο το καλοκαίρι διάβασα την ύλη όλων των επόμενων τάξεων του γυμνασίου στον χώρο των μαθηματικών αλλά και της φυσικής. Είναι κάτι το οποίο ακόμη και τώρα δεν μπορώ να εξηγήσω». Να είναι μόνο αυτό; Tο Σεπτέμβριο του 1968 και σε ηλικία μόλις 16 χρόνων, χωρίς να έχει τελειώσει το λύκειο, γίνεται δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πρίνστον (Princeton), ΗΠΑ, με δάσκαλό το μεγάλο Αμερικανό θεωρητικό φυσικό J. Wheeler (1911-2008). Ο Δ. Χριστοδούλου στα 19 του παίρνει το διδακτορικό του στη φυσική κι αρχίζει την ακαδημαϊκή καριέρα του, αλλά?όπως λέει: «Ως την ηλικία των 26 ετών είχα στραφεί προς τη φυσική και ιδίως σε μια προσέγγιση της φυσικής για την οποία δεν είχα ιδιαίτερο ταλέντο. Το δικό μου ταλέντο είναι τα μαθηματικά, αλλά ως τα 26 μου δεν το ήξερα. Μπορεί και οι τωρινές εργασίες μου να έχουν επίδραση στη φυσική, αλλά μόνο μέσω των μαθηματικών οδηγούμαι στη φυσική. Αυτό, παρ’ όλο που με τη γνώση που έχω τώρα είναι σαφές, τότε δεν το είχα καταλάβει». Διαβάστε την αποκαλυπτική-απολαυστική συνέντευξή του στο Θ. Λάλα πριν, περίπου, μια ?10ετία – πάντοτε μου έκανε εντύπωση αυτή η συνέντευξη του Δ. Χριστοδούλου, αλλά κι ο ίδιος από τότε που τον είχα ακούσει σε μια διάλεξή του στο Αμφιθέατρο της Σόλωνος, στις αρχές του ΄70 – επίσης, και μια νεώτερή του συνέντευξη εδώ, επ΄ευκαιρεία της απονομής σε αυτόν του Αριστείου του Ιδρύματος Μποδοσάκη για το 2006.
Ως εκ τούτου, προσοχή και στους καλούτσικους μαθητές μας, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται!