«Είναι πολλά τα χρόνια που το Πανεπιστήμιο ταλανίζεται από μύρια όσα προβλήματα? και είναι πολλά τα χρόνια που κάποιοι χτυπάμε όχι τον κώδωνα, αλλά την καμπάνα του κινδύνου για να συναντήσουμε κλειστές τις πόρτες και κλειστά τα αυτιά της πολιτικής εξουσίας, της μόνης αρμόδιας να λάβει μέτρα. Λέμε: το Πανεπιστήμιο περνάει κρίση? με τα χρόνια η κρίση όχι μόνον έγινε μόνιμη και διαρκής, αλλά και επιδεινώθηκε.Σε τι συνίσταται αυτή η κρίση; Είναι πολλαπλή και χαρακτηρίζεται από την αποποίηση του ρόλου και της φυσιογνωμίας του. Το Πανεπιστήμιο από πολλά χρόνια αρκείται στη διεκπεραίωση εκπαιδευτικού έργου? μίζερου όμως και αναχρονιστικού που το μετατρέπει σε μηχανή παραγωγής πτυχίων? μόνον πτυχία παράγει το Πανεπιστήμιο, ενώ ο ρόλος του που θα το αποκαθιστούσε ως ύψιστο κοινωνικό φορέα είναι να παράγει νέα γνώση, να ερευνά δηλαδή, και να μεταδίδει νέα γνώση -και μέσα από την παραγωγή νέας γνώσης και τη δοκιμασία της στις αίθουσες διδασκαλίας να παράγει ιδεολογία που να εκπέμπεται στην κοινωνία. (…)
Του Β. Κρεμμυδά, ??Εκ των Έσω??, εφ. ΤΑ ΝΕΑ, 27-8-2008
You must be logged in to post a comment.