1 Ο καλός υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ) οφείλει να γνωρίζει στοιχειώδη ελληνικά και θρησκευτικά. Δεν μπορεί λ.χ. να λέει πως «ακραίες μειοψηφίες κρατούν την Παιδεία όμηρη» ή να μπερδεύει τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. 2 Ο ΥΠΕΠΘ δεν πρέπει να συμβουλεύεται τηλεφιλολόγους σχετικά με την ετυμολογία της λ. «έντερον». Καλύτερα να καταφεύγει σε έγκυρα ετυμολογικά λεξικά. 3 Ο ευφυής και σοβαρός ΥΠΕΠΘ λέει, «καλά τα ?έξυπνα σχολεία?, όμως προτιμώ τους έξυπνους μαθητές». 4 Ενας ΥΠΕΠΘ πρέπει να θυμάται πως το άρθρο 16 του Συντάγματος, εκτός από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, περιέχει πάρα πολύ σοβαρές διατάξεις για την παιδεία και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Επομένως οφείλει να τηρεί το Σύνταγμα ευλαβικά και καθολικά. 5 Ενας καλός ΥΠΕΠΘ ουδέποτε προσθέτει μια ώρα διδασκαλίας Αρχαίων Ελληνικών στο Πρόγραμμα για να μάθουν οι μαθητές «την ορθή χρήση της καθομι-λουμένης»! Ας διδαχθούν πρώτα να μιλούν και να γράφουν σωστά τη γλώσσα τους και μετά καλώς να έρθουν και τα Αρχαία. 6 Ενας καλός ΥΠΕΠΘ δεν χρειάζεται σώνει και καλά να έχει «όραμα». Ο κοινός νους φτάνει και περισσεύει. 7 Ενας ΥΠΕΠΘ μπορεί να πηγαίνει και στα μπουζούκια και στα γήπεδα. Ομως όταν δολοφονείται ένας μαθητής, καλύτερα να μεταθέτει τη διασκέδαση για τις επόμενες μέρες. 8 Αν ένας ΥΠΕΠΘ δεν ικανοποιείται από τα βιβλία της Ιστορία της νεότερης Ελλάδας, ας μην απογοητεύεται. Υπάρχουν χρονικά, απομνη-μονεύματα αγωνιστών, δημοτικά τραγούδια, μαρτυρίες παθόντων, πρακτικά Βουλής, διατάγματα, εφημερίδες, μυθιστορήματα, ποιήματα κ.λπ. Ενα ανθολόγιο από αυτά τα κείμενα θα ωφελήσει και θα τέρψει τους μαθητές πολύ περισσότερο από όσο ένα «επιστημονικό» εγχειρίδιο. 9 Προσοχή στους «σοφούς» και στους «εμπειρογνώμονες». Ενας καλός και προσεκτικός ΥΠΕΠΘ οφείλει να παρακολουθεί, μόνος, χωρίς την παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, ένα δημόσιο μάθημα τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα. Στα νηπιαγωγεία της χώρας, στα γυμνάσια, στα λύκεια, στο πανεπιστήμιο κ.λπ. Μετά ας συζητά με τους συμβούλους τα προβλήματα της Παιδείας. 10 Ωραίοι οι αλλεπάλληλοι προγραμματισμοί, οι νόμοι και οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι, οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις, οι τολμηρές τομές, οι ρήξεις, τα know how, τα οράματα, τα μοντέρνα συστήματα, οι αιώνιες αλλαγές στις εξετάσεις κ.λπ. Ωραίο και το Διαδίκτυο, τα ιστολόγια και ο κυβερνοχώρος. Ομως για τον νουνεχή και δημοκρατικό ΥΠΕΠΘ δύο πρέπει να είναι τα ουσιώδη: 1) 5% του ΑΕΠ στην Παιδεία. 2) Ιδια τιμή, ίδιος σεβασμός στο Αλφαβητάρι και στον φορητό υπολογιστή.

Του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, ομ. καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα
Αναδημοσίευση από http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=250048