My SchBlogOut

Η ΝΑSΑ ανακοίνωσε ότι ο εξωηλιακός πλανήτης με την κωδική ονομασία ΗD 209458b, ο οποίος ανεπίσημα έχει ονομαστεί Οσιρις, διαθέτει όλες εκείνες τις χημικές ουσίες που αποτελούν τα δομικά υλικά για την ανάπτυξη της ζωής. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ εντόπισαν οργανικές ύλες (μόρια νερού, μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα) στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Πήγασου. Ο Οσιρις, ένας γίγαντας αερίου μεγαλύτερος από τον Δία, είναι από τους πρώτους πλανήτες που ανακαλύφθηκαν έξω από το ηλιακό μας σύστημα και ο πρώτος στον οποίο εντοπίστηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρά του. Οι ειδικοί όμως ακόμη και μετά την ανακάλυψη των οργανικών υλών θεωρούν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να έχει αναπτυχθεί στον πλανήτη κάποια μορφή ζωής, έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Εν τούτοις η ανακάλυψη οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι τα υλικά δημιουργίας της ζωής αφθονούν στο Διάστημα και έτσι όταν βρεθούν σε συνθήκες πιο φιλόξενες από εκείνες που υπάρχουν στον Οσιρι θα βρουν χώρο να δράσουν. Είναι η δεύτερη φορά που εντοπίζονται οργανικές ύλες σε κάποιον εξωηλιακό πλανήτη από τους περίπου 400 που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα. Στην καλλιτεχνική απεικόνιση, ο Οσιρις και το μητρικό του άστρο, στο οποίο βρίσκεται πολύ κοντά, γεγονός που περιορίζει τις πιθανότητες ανάπτυξης ζωής σε αυτόν.

Πηγή:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=295301&dt=22/10/2009

Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» της NASA ανακάλυψε τον μεγαλύτερο και μέχρι σήμερα αόρατο δακτύλιο γύρω από τον Κρόνο, που είναι και ο μεγαλύτερος στο ηλιακό σύστημα. Μέχρι τώρα το ρεκόρ κατείχε ο δακτύλιος Ε του Κρόνου, ο οποίος εκτείνεται από 3 έως 20 φορές την ακτίνα του Κρόνου, ενώ ο νέος δακτύλιος, πάχους 2,4 εκατ. χλμ., εκτείνεται από 128 έως 207 φορές την ακτίνα του πλανήτη. Ο τεράστιος λεπτός δακτύλιος από σωματίδια πάγου και σκόνης βρίσκεται στις εσχατιές του συστήματος του Κρόνου και, καθώς λόγω μεγάλης απόστασης δεν επηρεάζεται πολύ από τη βαρύτητα του πλανήτη, η τροχιά του έχει κλίση 27 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο του ισημερινού του Κρόνου, σύμφωνα με το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA, που έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Πουέρτο Ρίκο. Ο δακτύλιος είναι πολύ πλατύς, αλλά ιδιαίτερα αχνός και διάχυτος και δεν αντανακλά πολύ ορατό φως, όμως το «Σπίτσερ» μπόρεσε να τον ανιχνεύσει στο υπέρυθρο φάσμα. Αν και ο δακτύλιος είναι πολύ κρύος (με θερμοκρασία περίπου στους μείον 158 βαθμούς Κελσίου), εκπέμπει θερμική ακτινοβολία.Ο κύριος όγκος ύλης του δακτυλίου ξεκινά περίπου 6 εκατ. χλμ. από τον Κρόνο και εκτείνεται προς τα έξω άλλα 11,8 εκατ. χλμ. Είναι τόσο μεγάλος σε έκταση, που θα χρειάζονταν ένα δισεκατομμύριο πλανήτες σαν τη Γη για να τον γεμίσουν, σύμφωνα με τη NASA.Περισσότερα εδώ.

Επίγεια τηλεσκόπια κατέγραψαν «δραματικές» εικόνες που δημιούργησε στην επιφάνεια του Δία η αναπάντεχη πρόσκρουσης ενός μεγάλου αντικειμένου, πιθανώς κομήτη. Η NASA ενημερώθηκε από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Άντονι Γουεσλι, ο οποίος πρώτος παρατήρησε το φαινόμενο, το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου και πρόλαβε να απαθανατίσει το φαινόμενο με το μεγάλο τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο Μάουνα Κέα της Χαβάης. Οι επιστήμονες της ΝΑSΑ θεωρούν ότι το αντικείμενο που τη δημιούργησε ήταν αρκετά μικρό και δεν ξεπερνούσε σε διάμετρο το ένα χιλιόμετρο. Υπολογίζουν ότι έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και εκτιμάται ότι άνοιξε μία τρύπα ίση με τον Ειρηνικό Ωκεανό! Συνδέουν με το γεγονός αυτό κάποιες ατμοσφαιρικές μεταβολές (θέρμανση της τροπόσφαιρας, αύξηση της εκπομπής αέριας αμμωνίας κ.ά.).Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αν ο κομήτης δεν έβρισκε εμπόδια στον δρόμο του, ίσως έπεφτε πάνω στη Γη. Με άλλα λόγια ο Δίας μας…γλίτωσε, και δεν είναι η πρώτη φορά. Πριν από 15 χρόνια, ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβι 9 να πέφτει στην επιφάνεια του μακρινού πλανήτη, αφήνοντας σημάδια όμοια σε μέγεθος με τη Γη. Κατά μια άποψη, λένε οι αστρονόμοι, η βαρυτική έλξη του πλανήτη αποτελεί την προστατευτική ασπίδα της Γης, που αλλάζει πορεία στα διαστημικά σκουπίδια και τα ουράνια αντικείμενα, όπως οι κομήτες και τα σπρώχνει μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Και τούτο επειδή αν ένας τέτοιος κομήτης έπεφτε στη Γη, θα μπορούσε να προκαλέσει, πιθανόν, όση ζημιά έκανε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατ. χρόνια. Περισσότερα εδώ.

Οι γιγάντιοι πίδακες νερού που ανακαλύφθηκαν το 2005 στον δορυφόρο του Κρόνου, Εγκέλαδο, πιθανώς πηγάζουν από έναν αλμυρό ωκεανό που κρύβεται πολλά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια, υποδεικνύουν δυο νέες μελέτες που δημοσιεύονται στο κορυφαίο περιοδικό Nature -τα νέα στοιχεία συντηρούν μάλιστα τις ελπίδες για την ανακάλυψη εξωγήινων μικροβίων.Οι επιστήμονες είχαν μείνει έκπληκτοι πριν από τέσσερα χρόνια όταν η αποστολή Cassini φωτογράφησε γιγάντιους πίδακες παγωμένων σταγονιδίων να εκτινάσσονται σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω από το νότιο πόλο του μικρού φεγγαριού, το οποίο καλύπτεται ολόκληρο από κάτασπρο πάγο.Γερμανοί ερευνητές που μελετούν τα δεδομένα του Cassini διαπιστώνουν τώρα ότι ορισμένοι από τους παγοκρυστάλλους στους πίδακες περιέχουν αλάτι -τη χημική υπογραφή του θαλασσινού νερού. Η παρουσία αλάτων του νατρίου υποδεικνύει ότι ο υπόγειος ωκεανός πρέπει να φτάνει μέχρι τον βραχώδη πυρήνα του Εγκέλαδου, o οποίος είναι πλούσιος σε ορυκτά, αναφέρει η ομάδα του Φραντς Πότσμπεργκ του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Max Planck στη Χαϊδελβέργη.Η δεύτερη επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Νικ Σνάιντερ του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, εξέτασε τη σύσταση των πιδάκων χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια.Οι Αμερικανοί ερευνητές απέτυχαν να ανιχνεύσουν άλατα του χλωρίου. Αυτό σημαίνει ότι οι στήλες σταγονιδίων και παγοκρυστάλλων δεν μπορεί να είναι θερμοπίδακες που πηγάζουν από μικρό βάθος -αν το νερό πράγματι έβραζε κάτω από τον πάγο, οι υδρατμοί θα παρέσερναν στην επιφάνεια μεγάλες ποσότητες αλατιού (δες κι εδώ).Η αμερικανική έρευνα δεν έρχεται σε αντίφαση με τη γερμανική, δεδομένου ότι οι ποσότητες αλατιού που ανίχνευσε το Cassini είναι πολύ μικρές για να γίνουν αντιληπτές από τα επίγεια τηλεσκόπια. Σε συνοδευτικό άρθρο σχολιασμού που δημοσιεύεται στο ίδιο τεύχος του Nature, ο Τζον Σπένσερ του Ερευνητικού Ινστιτούτου Σάουθουεστ στο Κολοράντο εκτιμά ότι τα νέα δεδομένα δημιουργούν υποψίες για την ύπαρξη υγρών σπηλαίων κάτω από τον φλοιό πάγου, ο οποίος έχει πάχος έως και 50 χλμ.Το κατά πόσο ο Εγκέλαδος φιλοξενεί ζωή παραμένει άγνωστο, ωστόσο ο Δρ Πότσμπεργκ εκτιμά ότι η πιθανότητα δεν είναι αμελητέα: «Αν αυτή η μεγάλη ποσότητα νερού βρίσκεται σε επαφή με τον βραχώδη πυρήνα πλούσιο σε ορυκτά και υπάρχει και θερμότητα, οι συνθήκες είναι πολύ καλές» σχολίασε ο Γερμανός ερευνητής στο Reuters.«Επιπλέον, το pH που μετρήσαμε είναι ελαφρώς αλκαλικό, μια συνθήκη πολύ καλή για το σχηματισμό πολύπλοκων οργανικών ενώσεων. Ο Εγκέλαδος, ένα από τα περίπου 60 φεγγάρια του Κρόνου, έχει διάμετρο μόλις 500 χιλιόμετρα. Ο πυρήνας του διατηρείται ζεστός λόγω της τριβής των πετρωμάτων που προκαλεί περιοδικά η βαρυτική έλξη του πλανήτη.Υπόγειοι ωκεανοί κάτω από τον επιφανειακό πάγο εικάζεται ότι υπάρχουν επίσης στους δορυφόρους του Δία Ευρώπη και Γανυμήδη.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=275221&dt=25/06/2009

Σαράντα χρόνια μετά το «μικρό βήμα» του Νιλ Άρμστρονγκ στην επιφάνεια της Σελήνης (δες εδώ κι εδώ), η ΝΑSΑ ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 18 Iουνίου 2009 το ταξίδι με προορισμό τη δημιουργία ανθρώπινης αποικίας στο δορυφόρο της Γης. Η αποστολή μεταφέρει δύο διαστημικά αναγνωριστικά οχήματα στη Σελήνη, με στόχο να βρουν το νερό και πιθανές τοποθεσίες για την αποικία.«Θα βρούμε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται η ΝΑSΑ για να ξαναστείλει ανθρώπους στη Σελήνη και να μείνουν εκεί για μεγάλο διάστημα» δήλωσε εκπρόσωπος της ΝΑSΑ.Τα σχέδια για την αποικία ανακοίνωσε ο Τζορτζ Μπους το 2004, όταν πρότεινε την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το 2020. Η βάση θα χρησιμεύσει ως σταθμός προετοιμασίας και ανεφοδιασμού για τις αποστολές στον Άρη και σε άλλα σημεία του Διαστήματος.
Τα σχέδια της ΝΑSΑ τοποθετούν την αποικία σε έναν από τους πόλους, όπου κάποια σημεία βρίσκονται διαρκώς στο φως και κάποια στο σκοτάδι. Η ηλιοφάνεια είναι απαραίτητη για την παραγωγή ενέργειας στη βάση. Οι περιοχές που βρίσκονται στο σκοτάδι ίσως κρύβουν στρώματα πάγου ηλικίας μερικών δισεκατομμυρίων ετών. Η βάση θα βρίσκεται σε απόσταση τριών ημερών από τη Γη και, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, θα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους για διάστημα 6 μηνών. Η κατασκευή των υλικών που θα αποτελέσουν τα θεμέλια της διαστημικής βάσης θα αρχίσει το 2013. Περισσότερα εδώ.

Ο Πίτερ Σμιθ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Αριζόνα, επικεφαλής της αποστολής του διαστημικού σκάφους Phoenix της NASA στον Άρη, προέβλεψε ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία θα ανακαλυφθεί ζωή σε άλλους πλανήτες πέρα από τη Γη. Η ανακάλυψη θα αφορά -κατ’ αρχήν τουλάχιστον- μικροσκοπικούς οργανισμούς. Επίσης δήλωσε ότι: «Αναζητούμε ενθουσιωδώς στοιχεία ζωής στον Άρη. Νομίζω ότι η στιγμή αυτή πλησιάζει. Κάποια στιγμή θα αναποδογυρίσουμε ένα βράχο και θα τη βρούμε ξαφνικά μπροστά μας!». Το όχημα Phoenix Mars Lander που προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο στην αρκτική περιοχή του Άρη τον Μάιο του 2008, μέχρι τις 2 Νοεμβρίου 2008 μετέδιδε συνεχώς πληροφορίες χάρη στον ρομποτικό του βραχίονα που μπορεί να σκάψει, καθώς και άλλα όργανα, όπως ένας μετεωρολογικός σταθμός, φούρνοι για χημικά πειράματα, μικροσκόπιο, κάμερες κ.α. Μένοντας στατικό, το όχημα ερεύνησε ενδελεχώς μια περιοχή μικρή όσο ένας καναπές, ηφαιστειακή, ξηρή και κρύα, όπου δεν έχει βρέξει εδώ και τουλάχιστον 100.000 χρόνια. Μεταξύ άλλων, το όχημα-εργαστήριο επιβεβαίωσε την παρουσία παγωμένου νερού μόλις κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη, βρήκε ορυκτά που σχηματίζονται μόνο με την παρουσία υγρού νερού (άρα αυτό κάποτε έτρεχε στον Άρη), εντόπισε θρεπτικές ουσίες στο έδαφος που μπορεί να συντηρούν μικρόβια και παρατήρησε χιόνι στην ατμόσφαιρα. Επίσης πήρε πάνω από 25.000 φωτογραφίες, από τοπία μέχρι μικροσκοπικά σημεία του εδάφους, χάρη στο πρώτο ατομικό μικροσκόπιο που χρησιμοποιήθηκε ποτέ εκτός της Γης.

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=37223

Ο Γιώργος Βαλογιάννης μαθητής του 4ου ΓΕΛ Τρικάλων, που πρώτευσε στο 14ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Αστρονομίας και Διαστημικής 2009, τον ερχόμενο Ιούλιο θα μεταβεί για δέκα ημέρες στη NASA, εντελώς δωρεάν, με τη συνδρομή του Ευγενίδειου Πλανηταρίου Αθηνών. Δηλώνει εραστής της αστρονομίας και είναι αποφασισμένος να ασχοληθεί επαγγελματικά, μετά από τις αντίστοιχες σπουδές. “Ανέκαθεν μου άρεσε η επιστήμη της αστρονομίας και η θέα του έναστρου ουρανού” και αφορμή στάθηκε η αγορά ενός τηλεσκοπίου στο γυμνάσιο, για να μελετήσει την ολική έκλειψη Ηλίου που παρακαλούθησε στο Καστελόριζο το 2006. Αυτό που τον γοητεύει στην αστρονομία, όπως και σε όλες τις φυσικές επιστήμες, είναι ότι μπορεί να γνωρίζει πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω του, αλλά και τους νόμους που διέπουν το σύμπαν. “Έτσι ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τη θέση του σε αυτό”, τονίζει. Τον περασμένο Αύγουστο είχε λάβει μέρος στη 2η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής στην Ινδονησία και απέσπασε τιμητικό έπαινο.

Πηγή: http://www.liako.gr/news/home/5165-nasa.html

Νέα στοιχεία από την επιφάνεια του Άρη φαίνεται να ενισχύουν την υπόθεση ότι ο πλανήτης είχε τρεχούμενο νερό πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Φωτογραφίες από το διαστημόπλοιο της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη έδειξαν αυλακώσεις στην επιφάνεια του, που σχηματίστηκαν πριν από 1,25 εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι προήλθαν από νερό που έρεε στην επιφάνεια του πλανήτη καθώς έλιωναν οι πάγοι του (δες εδώ). Τα αυλάκια αυτά θεωρούνται πρόσφατα χαρακτηριστικά, οι ερευνητές ωστόσο αντιμετωπίζουν δυσκολία στον προσδιορισμό της περιόδου που σχηματίστηκαν.Tα στοιχεία αυτά, εκτός από το ότι αποδεικνύουν την ύπαρξη νερού στον πλανήτη σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους, ενισχύουν επίσης τη θεωρία που θέλει τον Άρη να διένυσε τη δική του εποχή παγετώνων, κατά την οποία ο πάγος των πόλων μετακινήθηκε προς τον ισημερινό, όπου σχημάτισε αποταμιευτήρες. «Πιστεύουμε ότι ο πλανήτης είχε νερό μέχρι πρόσφατα», ανέφερε ο Τζέιμς Χέντ, καθηγητής γεωλογίας στο πανεπιστήμιο Μπράουν και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε και άλλους πιθανούς τρόπους δημιουργίας των καναλιών, όπως η ανάδυση νερού από το υπέδαφος στην επιφάνεια, χωρίς ωστόσο να υποστηρίζονται από τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Εφόσον τα πράγματα έχουν έτσι, γίνεται φανερό ότι αρχίζει να δικαιώνεται ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι (Giovanni Virginio Schiaparelli, 1835-1910), οποίος από το 1877 είχε αναφερθεί σε φυσικά ”κανάλια” (ιταλ.canali, αγγλ. channels) στην επιφάνεια του Άρη, δεχόμενος την αποδοκιμασία της κοινότητας των αστρονόμων μέχρι τις μέρες μας…Ο Σκιαπαρέλι είχε γράψει το 1893 στο έργο του Η ζωή στον πλανήτη Άρη: «Πρέπει να φανταστούμε όχι τόσο πραγματικές διώρυγες με σχήμα που μας είναι οικείο, αλλά λεκάνες εδάφους ελάχιστα βαθιές, που εκτείνονται ευθύγραμμα για χιλιάδες χιλιόμετρα, με πλάτος 100, 200 χιλιομέτρων ή ακόμη περισσότερων. Έχω ήδη τονίσει παλιότερα, ότι, εφόσον δεν υπάρχουν βροχές στον Άρη, οι διώρυγες αυτές αποτελούν μάλλον το βασικό μηχανισμό, με τον οποίο το νερό (και με αυτό η οργανική ζωή) μπορεί να σκορπιστεί στην άγονη επιφάνεια του πλανήτη».

Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_03/03/2009_269490

Η συνήθεια του πετάγματος χαρταετού προέρχεται από την Κίνα. Πατρίδα του θεωρείται η περιοχή Weifang , όπου κατασκεύαζαν χαρταετούς περίπου 2800 χρόνια πριν κι αυτό επειδή υπήρχε η «πρώτη ύλη»: μεταξωτό ύφασμα για το υλικό πανιών, μπαμπού για ένα ισχυρό, ελαφρύ πλαίσιο, γερή και λεπτή μεταξωτή κλωστή για την καλούμπα. Αργότερα από την Κίνα μετανάστευσε, στην Κορέα, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη και τις άλλες χώρες της χερσονήσου της Ινδοκίνας, την Ινδία, το Αφγανιστάν, την Αραβική χερσόνησο, αλλά και στην Ινδονησία και τα νησιά του Ειρηνικού. Στην Ευρώπη ο χαρταετός κάνει την εμφάνισή του όχι νωρίτερα από το 1400 μ.Χ. από Ευρωπαίους εξερευνητές που επέστρεψαν από την Ασία. Σαφείς ειδήσεις για την παρουσία του χαρταετού στα νεότερα χρόνια, έχουμε μια γερμανική του 1450 και μια ισπανική του 1606. Στη δεύτερη, ένας κληρικός που έγραψε το ημερολόγιό του, αναφέρει τούτο το σημαντικό για τον χαρταετό, δηλαδή ότι τον χρησιμοποιούσαν στην εποχή σαν παιγνίδι χαράς, την ?ημέρα του Πάσχα?. Ο χαρταετός από το 18ο αιώνα άρχισε να φαίνεται χρήσιμος και σαν επιστημονικό όργανο. Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander Wilson χρησιμοποίησε χαρταετούς για να ανυψώσει θερμόμετρα μέχρι το ύψος των 3000 ποδών για να καταγράψει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο. Και μετά τρία χρόνια αργότερα, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πλέον σε όλους πείραμα με τον χαρταετό για να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτε άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός. Ο σερ George Cayley πειραματίστηκε με χαρταετό κατά τα έτη 1799 ? 1809 στην προσπάθειά του να κατασκευάσει μια μηχανή που θα είναι ικανή να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Την ίδια εποχή τα πλουσιόπαιδα της Ευρώπης, που διάθεταν χαρτί (είδος μεγάλης πολυτέλειας), άρχισαν πρώτα τη χρήση του παιγνιδιού ?αετού?. Το παιγνίδι του πετάγματος του χαρταετού ήλθε και στην Ελλάδα, πιάνοντας πρώτα τα λιμάνια της Ανατολής (Σμύρνη, Χίο, Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, έπειτα της Σύρου και των Πατρών, και σιγά-σιγά όλα τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε να αγοραστεί σπάγκος και χρωματιστό χαρτί. Καθιερώθηκε ως μέρος των εθίμων της Καθαράς Δευτέρας και συγκεκριμένα του υπαίθριου εορτασμού της, τα λεγόμενα κούλουμα. Σήμερα ο σκελετός των χαρταετών κατασκευάζεται είτε από ελαφρύ ξύλο είτε από πλαστικό, ενώ το μέρος που φέρνει αντίσταση στον αέρα από πλαστικό φύλλο ή χαρτί. Οι χαρταετοί φτιάχνονται σε τεράστια ποικιλία σχημάτων. Παραδοσιακό σχήμα στην Ελλάδα είναι αυτό με τον εξάγωνο σκελετό (δες εδώ πώς να φτιάξεις το δικό σου χαρταετό).Σημαντικά σημεία του χαρταετού για επιτυχημένο πέταγμα είναι:τα ζύγια της καλούμπας, τα ζύγια της ουράς, το μέγεθος της ουράς. Το πέταγμα του χαρταετού, για μικρούς και για μεγάλους, είναι ένας δυναμικός τρόπος εισαγωγής στην αεροδυναμική, έχοντας υπόψη ότι ο κάθε χαρταετός πετά λίγο διαφορετικά από έναν άλλο! Η κίνηση του χαρταετού μέσω του αέρα είναι το αποτέλεσμα των δυνάμεων που εφαρμόζονται στο χαρταετό σύμφωνα με τους νόμους του Νεύτωνα. Δες τα βασικά της φυσικής του χαρταετού στην ιστοσελίδα της NASA http://www.grc.nasa.gov/WWW/K-12/airplane/kitefly.html και για …μελέτη και εξάσκηση κατέβασε την προσομοίωση του πετάγματος του χαρταετού. Και του χρόνου, λιοπόν!