My SchBlogOut

Από την εφ. Έθνος της Κυριακής αποκαλύπτεται ότι το περίφημο «πακέτο ιδεών» που παρουσίασε ως προϊόν των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ ο μεσολαβητής του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, στις 11 Σεπτεμβρίου αρχικώς και στις 8 Οκτωβρίου 2008 στην τελική μορφή του – προέβλεπε την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» εισάγοντας τατόχρονα μορφή διπλής ονομασίας- ήταν αμερικανικής έμπνευσης που καταρτίστηκε στα Σκόπια, σε αγαστή συνεργασία με τη σκοπιανή ηγεσία! Το τεκμήριο των αποκαλύψεων της εφημερίδας είναι το απόρρητο τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια που υπογράφεται από την πρεσβευτή Μιλοβάνοβιτς και έχει παραλήπτες το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας NSC, τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ και το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο με αντικείμενο ‘φόρμουλα’ για την διπλή ονομασία. Και η Ελληνίδα υπουργός των Εξωτερικών έδειχνε περιχαρής? μια και πηγές του υπουργείου Εξωτερικών θεωρούσαν την πρόταση «πολύ καλή βάση για διαπραγμάτευση, παρότι χρήζει βελτιώσεων σε ορισμένα σημεία»?Αμ? δε?(δες εδώ, εδώ κι εδώ). Τι κι αν ο Σκοπιανός πρωθυπουργός αναφέρει στους Αμερικανούς ότι υπήρξε σκλήρυνση του Κ. Καραμανλή από πέρυσι, καθώς «δεν αναζητεί πλέον μια ονομασία για να αντικαταστήσει το FYROM, αλλά επιδιώκει να επεκτείνει το εύρος σε όλες τις χρήσεις και να περιορίσει τη μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και τη χρήση τοπωνυμίων».(NEO! 21-10-2008, εδώ.)

«Σεπτεμβριανά» ονομάστηκε τα γενοκτονία της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, όπου τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και εκκλησίες. Ο διάσημος Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2006, στο γοητευτικό βιβλίο του Ιστανμπούλ (εκ. Ωκεανίδα) γράφει: «Το 1955 όταν οι Εγγλέζοι ετοιμάζονταν να φύγουν από την Κύπρο και οι Έλληνες να αναλάβουν ολοκληρωτικά τη διακυβέρνηση του νησιού, ένας πράκτορας των μυστικών τουρκικών υπηρεσιών έβαλε βόμβα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη?» και παρακάτω «το εχθρικό προς τις μη τις μη μουσουλμανικές μειονότητες [τουρκικό] πλήθος μαζεύτηκε στην πλατεία Τακσίμ, έκαψε, γκρέμισε και λεηλάτησε μέχρι το πρωί, πρώτα τα καταστήματα απ΄ όπου ψωνίζαμε με τη μητέρα μου στο Μπέγιογλου κι έπειτα όλη την πόλη» «οι καταστροφικοί τσέτες (?) με βιαιότητα που προκαλούσε φρίκη, έκαψαν και λεηλάτησαν μικρά φτωχικά ρωμαίικα μπακάλικα, γκρέμισαν μάντρες και μπήκαν σε σπίτια, βίασαν Ρωμιές και Αρμένισες και μπορεί κανείς να πει ότι φέρθηκαν το ίδιο ανελέητα με τους στρατιώτες που λεηλάτησαν την Ιστανμπούλ, όταν ο Σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής μπήκε στην πόλη».
Για να μη ξεχνάμε, μια και η εθνική μνήμη της Πολιτείας, των ακκιζόμενων ??παραθυράτων?? TV-ΜΜΕ και πολλών συν-Ελλήνων φαίνεται να είναι, αλίμονο, πολύ-πολύ «κοντή»!

Από τον περασμένο Μάιο τουρκικό δικαστήριο έχει επιβάλει στους πολίτες της χώρας απαγόρευση πρόσβασης στη διαδικτυακή βιντεοθήκη YouTube, καθώς το έκρινε ότι ορισμένα βίντεο που είχαν ανεβάσει χρήστες, είναι προσβλητικά για τον ”Πατέρα των Τούρκων” Κεμάλ Ατατούρκ και επομένως παράνομα (δες εδώ)! Η Τουρκία είχε μπλοκάρει το δικτυακό τόπο της YouTube και στο παρελθόν, όμως σε εκείνες τις περιπτώσεις η πρόσβαση είχε αποκατασταθεί άμεσα μετά την απομάκρυνση του επίμαχου υλικού (δες εδώ). Κατά τα άλλα η Τουρκία είναι ευρωπαϊκή χώρα! Και να μην ξεχνάμε, μέρες που είναι, ότι ο Κεμαλ είναι ο σφαγέας, το 1922, των Ελλήνων (και Αρμενίων) της Σμύρνης (της gavour izmir δηλ. της πόλης των απίστων, όπως την έλεγαν οι Τούρκοι ) …

Από τη στήλη του Μ. Kατσίγερα στην εφ. Καθημερινή:
Τήν σημερινήν έναρξιν τού εορτασμού τής 10ης επετείου τής νίκης εναντίον τού συμμοριτισμού εκήρυξεν ο πρόεδρος τής Κυβερνήσεως κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εις μήνυμά του το οποίον μετεδόθη χθές από τόν ραδιοφωνικόν σταθμόν Αθηνών είπε:?[…] Επροξένησεν ανυπολογίστους ζημίας εις τήν Ελλάδα η τετραετούς σχεδόν διαρκείας κομμουνιστική ανταρσία. Οι συμμορίται εκτελούντες προδιαγεγραμμένον σχέδιον, κατέστρεφον ό,τι ηδύναντο να καταστρέψουν με τήν πρόθεσιν να οδηγήσουν διά τής απαθλιώσεως τόν λαόν εις πράξεις απογνώσεως. Ο κομμουνισμός απεδείχθη η μεγαλυτέρα ανασχετική δύναμις τής προκοπής τού έθνους εν τώ συνόλω του και ο πλέον αμείλικτος εχθρός εκάστης τάξεως χωριστά, ιδιαιτέρως δε τού αγρότου και τού εργάτου.Και εις τήν περίπτωσιν όμως αυτήν η δυναμικότης τού έθνους απεδείχθη ανωτέρα από τήν καταστροφικήν μανίαν τών εχθρών του. Μετά τόν ένοπλον αγώνα απεδύθη ο λαός μας εις τόν εξ ίσου δύσκολον αγώνα τής οικονομικής και κοινωνικής του ανασυγκροτήσεως. Ανασκοπούντες τα επιτευχθέντα αποτελέσματα δυνάμεθα να είμεθα υπερήφανοι. Με πάντοτε αυξανόμενον ρυθμόν, όχι μόνον επουλώθησαν αι πληγαί τού πολέμου και τής κομμουνιστικής επιθέσεως, αλλά επετεύχθη και η ανύψωσις τού βιοτικού επιπέδου τού λαού εις στάθμην τήν οποίαν ουδέποτε προηγουμένως εγνώρισε.Το έθνος ουδέποτε πρέπει να λησμονήση τόν θανάσιμον κίνδυνον, τόν οποίον διέτρεξε κατά τήν διάρκειαν τής τετραετούς κομμουνιστικής ανταρσίας. ΄Οχι διά να διατηρηθή εις τήν ψυχήν του μίσος εναντίον οιουδήποτε, αλλά διά να παραμένη πάντοτε άγρυπνον και να δύναται να επιδίδεται εν ασφαλεία εις τα έργα τής ειρήνης τήν οποίαν με τόσας θυσίας κατέκτησεν [?]
Λες ο γερο-Κωνσταντίνος ??Εθνάρχης?? Καραμανλής και ο πρόσφατα αποβιώσας Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν να έχουν, εντέλει, δίκιο; Παρατηρώντας τους προς βορράν Βαλκάνιους γείτονές μας, πρώην μέλη του οικοδομήματος του ”υπαρκτού σοσιαλισμού” και κάποιους από αυτούς σήμερα μέλη της ΕΕ και συμμάχους στο ΝΑΤΟ (!), η απάντηση είναι απερίφραστα ναι. Το επιβεβαιώνει, εξάλλου, και ο Λεωνίδας Κύρκος (δες εδώ): “Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ.Ανθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.”
Τώρα, για ποιο λόγο όλα τα παραπάνω κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι τα ”κάνουν γαργάρα”, άγνωστο ή παρα-πολύ γνωστό…

Το υπό κατασκευή μετρό της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο στόχαστρο του εβραϊκού στοιχείου της Αμερικής, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ! Ραββίνοι και άλλοι επιφανείς Εβραίοι των ΗΠΑ δραστηριοποιούνται, ώστε να πετύχουν την ανάκληση των σχεδίων που προβλέπουν τη διέλευσή του μετρό από το έδαφος του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου, όπου απλωνόταν το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο. Ισχυρίζονται ότι «?η Ελλάδα επέλεξε να διαιωνίσει τα εγκλήματα των ναζί και να ποδοπατήσει τη μνήμη των μαρτύρων Εβραίων της Σαλονίκης. Κάθε φορά που ανασκάπτουν τη γη βεβηλώνουν ξανά και ξανά την τιμή των απανταχού Εβραίων. Όλα τα σχέδια για περαιτέρω κατασκευές πρέπει να ανακληθούν. Η περιοχή του νεκροταφείου πρέπει να επιστραφεί στους ιδιοκτήτες του: το εβραϊκό έθνος?». Το νεκροταφείο της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης καταστράφηκε το 1943 από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής και στο χώρο πάνω από τα χαλάσματα αναπτύχθηκε, αργότερα, η σημερινή πανεπιστημιούπολη. Από την άλλη μεριά, η ισραηλιτική κοινότητα Θεσσαλονίκης προσεγγίζει με περισσότερο ρεαλισμό το ευαίσθητο αυτό ζήτημα: «Εμείς λέμε ότι ούτως ή άλλως ως νεκροταφείο ο χώρος αυτός έχει πάψει να υπάρχει. Σε συνεργασία με την αρχαιολογική υπηρεσία προχωρούμε βήμα-βήμα. Εάν βρεθούν κατά τη διάνοιξη της σήραγγας τάφοι, θα τους πάρουμε και θα τους μεταφέρουμε στο νέο νεκροταφείο της Σταυρούπολης».
Με άλλα λόγια δε μας φτάνανε οι ??Μακεδονοσκοπιανοί??, μας πήραν χαμπάρι και πλάκωσαν και οι Αμερικανοεβραίοι! Μήπως πρέπει να αρχίσουμε διεκδικήσεις για τις κτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, των Ελληνιστικών βασιλείων και των Βυζαντινών (της Αν. Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας); Εμπρός για την ??ελληνική?? Τακλαμακάν ή, έστω, το πακέτο Πόλη και Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τα πέριξ, που θα έλεγε (και με το δίκιο του) ο Liako.gr (?) Πλάκα, πλάκα κάπου δεν πάμε καλά.

Σύμφωνα με τους Δρ Μάνφρεντ Κάιζερ και Δρ Όσκαρ Λάο, του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου Εrasmus στην Ολλανδία, οι οποίοι δημιούργησαν τον πρώτο γενετικό χάρτη της Ευρώπης, οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί έχουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ τους αλλά και σημαντικές διαφορές. Οι ερευνητές εξέτασαν 300 000 σημεία, στα οποία προκύπτουν γενετικές παραλλαγές, σε 2500 ανθρώπους. Στο γενετικό χάρτη που δημοσιεύεται στην εφ. ΤΑ ΝΕΑ φαίνεται η σχέση που έχουν μεταξύ τους οι 23 πληθυσμιακές ομάδες, από τις οποίες αντλήθηκαν δείγματα για την έρευνα, δηλαδή, αν συνδέονται γενετικά. Στο χάρτη φαίνονται οι περιοχές στην Ευρώπη όπου ζουν οι πληθυσμιακές ομάδες. Από αυτό το χάρτη προκύπτει γενετική σχέση μεταξύ των πληθυσμών της Ελλάδας, της Ρουμανίας και της πρώην Γιουγκο-σλαβίας και πολύ μικρότερη γενετική συγγένεια με τους, ??ούνα φάτσα ούνα ράτσα??, Ιταλούς! Αν τα πράγματα έχουν έτσι (δες κι εδώ), μου φαίνεται ότι πίσω από τη χαραμάδα κρυφογελάει – άπαγε της βλασφημίας – ο Φαλμεράγιερ!

Στις αρχές του μήνα πέθανε σε ηλικία σε ηλικία 89 ετών ο Ρώσος νομπελίστας συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν (Aleksandr Isaevich Solzhenitsyn), «μία από τις μεγαλύτερες συνειδήσεις στη Ρωσία του 20ού αιώνα» κατά τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. «Με τα κείμενά του άνοιξε τα μάτια χιλιάδων ανθρώπων της Αριστεράς…» ανέφερε ο γενικός γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας, που απονέμει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, Αφτονμπλάντεν Χοράς Ενγκταλ. Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν γεννήθηκε στον Καύκασο στις 11 Δεκεμβρίου 1918, σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Ροστόφ και συγχρόνως μαθήματα λογοτεχνίας δια αλληλογραφίας από το Ινστιτούτο φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και ιστορίας της Μόσχας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός στον Κόκκινο Στρατό και παρασημοφορήθηκε δυο φορές. Το 1945 καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώ ετών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, επειδή σε επιστολή που είχε στείλει σε ένα φίλο του αμφισβήτησε τις πολεμικές ικανότητες του Στάλιν. Αφέθηκε ελεύθερος το 1953, λίγους μήνες πριν από το θάνατο του Στάλιν και εξορίστηκε στην κεντρική Ασία, όπου άρχισε να γράφει. Τον Νοέμβριο του 1962, επί Χρουστσόφ, του δόθηκε η άδεια να δημοσιεύσει στη λογοτεχνική επιθεώρηση ?Νόβι Μιρ? το έργο του ?Μια ημέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς?, που αφορούσε έναν κρατούμενο στα γκούλαγκ. Το 1970 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, όμως αρνήθηκε να μεταβεί στη Στοκχόλμη για να το παραλάβει φοβούμενος ότι το σοβιετικό καθεστώς δε θα του επέτρεπε να επιστρέψει. Το 1974 του αφαιρέθηκε η σοβιετική υπηκοότητα και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Έζησε διαδοχικά στη Γερμανία, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ και επέστρεψε στη Ρωσία το 1994, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Το έργο του ?Μια ημέρα από τη ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς? και η ευρεία δημοσιοποίηση που αυτό έτυχε, τότε, πριν 40 και πλέον χρόνια, μου έκανε τέτοια εντύπωση, που προσπάθησα να αποτυπώσω ??τη μια μέρα του Ιβάν και τους συν αυτώ?? με νερομπογιά σε χαρτί, 20Χ35 εκ., μια και τότε ??ζωγράφος ήθελα να γίνω??! Περιττεύει να πω ότι αμέσως αγόρασα την πρώτη έκδοση του έργου στην ελληνική γλώσσα (Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς σε μτφρ. Σωτήρη Πατατζή, εκδ. Πάπυρος, ΒΙΠΕΡ #1, 1970). Εις μνήμη λοιπόν του μεγάλου συγγραφέα που κατά τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έπαιξε ρόλο-κλειδί στην υπονόμευση του απολυταρχικού καθεστώτος του Στάλιν και τα έργα του «άλλαξαν τις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων». «Όχι, δεν φοβάμαι τον θάνατο πλέον» είχε πει ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν σε συνέντευξή του, πέρυσι τον Αύγουστο, στο γερμανικό περιοδικό Spiegel (δες κι εδώ).

Στον «Πρώτο Κύκλο», ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν βάζει τους πολιτικούς κρατούμενους στα γκουλάγκ του Στάλιν να πουν μια ιστορία για την τρομερή φυλακή της Μόσχας, Μπουτίρκα. Μια μέρα, ένας νέος λοχαγός παίρνει τους κάτισχνους κρατούμενους του κελιού 72 και τους πάει σε μια εκδοχή του παραδείσου. Οι μπαρμπέρηδες τους ψεκάζουν με κολώνια, οι πλύστρες τους ντύνουν με μεταξωτά και οι μάγειρες τους προσφέρουν το πρώτο αξιοπρεπές γεύμα. Οταν επιστρέφουν, ανακαλύπτουν ότι οι αρχές έβαψαν το κελί τους με λαμπερά χρώματα. Βιβλία που ήταν απαγορευμένα και πακέτα από τσιγάρα είναι σκόρπια στο δωμάτιο. Στη θέση του βρωμερού κουβά είναι μια πεντακάθαρη τουαλέτα.Οι φυλακισμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την καλή τους τύχη έως ότου φθάνουν οι φρουροί, συνοδεύοντας μια «κυρία Ρ», μια Αμερικανίδα κυρία «μεγάλης ευφυΐας και με προοδευτικές απόψεις», περιγραφή που παραπέμπει σαφώς στην Ελενορ Ρούσβελτ. Ο κυβερνήτης της λέει ότι δεν είναι διαφωνούντες αλλά βιαστές και δολοφόνοι, που το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης αποφάσισε με γενναιοψυχία να σωφρονίσει αντί να εκτελέσει. Εκείνη δεν ζητεί να επιθεωρήσει κανένα από τα άλλα κελιά και αναχωρεί «πεπεισμένη ότι είναι ψεύδη τα όσα διέδιδαν κακόβουλοι κινδυνολόγοι στη Δύση».Μόλις φεύγει, επιστρέφουν και τα γεμάτα ψείρες κουρέλια των φυλακισμένων και ο βρωμερός κουβάς.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας έχει ωραιοποιήσει το Πεκίνο για τους Ολυμπιακούς. Η Επιτροπή για την Οργάνωση των Αγώνων διέταξε την απομάκρυνση από τους δρόμους ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων και τη διακοπή λειτουργίας των εργοστασίων, έτσι ώστε οι ξένοι να πιστέψουν ότι μία από τις πλέον μολυσμένες πόλεις της Γης μπορεί να κρατήσει το πράσινο ολυμπιακό μετάλλιο. Ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής ήταν φλύαρος και ασαφής στην εκτίμησή του. Ο Ζακ Ρογκ, γραφειοκράτης του αθλητισμού, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έμαθε τίποτε από τον 20ό αιώνα, εξήρε τις «εκπληκτικές» προσπάθειες της Κίνας. Οι στατιστικές απέδειξαν ότι οι αρχές έκαναν ό,τι ήταν «ανθρωπίνως δυνατόν» και οι στατιστικές δεν λένε ποτέ ψέματα.Η «Γκρινπίς» τόσο σκληρή με τις δημοκρατικές χώρες, ήταν υπερβολική στους επαίνους της. Αφού εξέφρασε κάποιες επιφυλάξεις, διακήρυξε ότι το έργο της δικτατορίας ήταν «καταπληκτικό» και «θετικά μοναδικό». Το Πεκίνο έδωσε «σημαντικά μαθήματα στις άλλες κινεζικές πόλεις».Τα φρύδια του Τζόναθαν Φένμπι, του οποίου το βιβλίο για την Ιστορία της Σύγχρονης Κίνας μόλις κυκλοφόρησε, ανασηκώθηκαν στο άκουσμα αυτής της φράσης. Οταν οι Ολυμπιακοί τελειώσουν, τα εργοστάσια θα ξανανοίξουν, είπε. Η Ολυμπιάδα θα φέρει κάποια μακροπρόθεσμα οφέλη ?θα χρησιμοποιείται φυσικό αέριο σε πολλά σπίτια και γραφεία? αλλά όταν ιδωθούν με φόντο το τεράστιο πρόβλημα μόλυνσης της Κίνας, αυτά τα κέρδη θα αποδειχθούν μηδαμινά.
Οπως όλοι οι σοβαροί συγγραφείς γνωρίζουν, η νομιμότητα της δικτατορίας βασίζεται στην ικανότητά της να προσφέρει αενάως βελτιούμενα επίπεδα διαβίωσης τώρα που ο μαρξισμός της είναι νεκρός. Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες θα προβάλλονται πάντα από το ένστικτο επιβίωσης του κόμματος. Ωστόσο, ο πρόεδρος Χιου Ζιντάο ακύρωσε ένα πρόγραμμα για το κλείσιμο των ανθρακωρυχείων. Επρεπε να το κάνει, δήλωσε Κινέζος αξιωματούχος στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, επειδή οι αναποτελεσματικές βιομηχανίες της Κίνας χρειάζονται επτά φορές περισσότερα αποθέματα από την Ιαπωνία, σχεδόν έξι φορές περισσότερα από αυτά των ΗΠΑ και σχεδόν τρεις φορές περισσότερα από αυτά που χρησιμοποιεί η Ινδία. Ετσι, όταν οι ηγέτες της ομάδας G8 δήλωσαν την επιθυμία τους να μειώσουν κατά το ήμισυ τις εκπομπές ρύπων έως το 2050, ο Χου και οι ηγέτες της Ινδίας αρνήθηκαν να δεχθούν το σχέδιο καθώς θεώρησαν ότι πρόκειται για συνωμοσία της πλούσιας Δύσης, με σκοπό να ζημιώσει τους Ασιάτες αντιπάλους της.Επειδή όμως ο κομμμουνισμός των Στάλιν και Μάο είναι νεκρός, η κλίμακα της καταστροφής δεν μπορεί να αποτελεί μυστικό που κυκλοφορεί μόνο σε φυλλάδια διαφωνούντων. Υπάρχουν φωνές εντός της Κίνας ελεύθερες να πουν ότι η χώρα αγνοεί τόσο τα δικά της όσο και τα παγκόσμια μακροπρόθεσμα συμφέροντα. Ο υπουργός Περιβάλλοντος, κ. Παν Γιε, προειδοποίησε το 2005 ότι το οικονομικό θαύμα «θα τελειώσει σύντομα, διότι το περιβάλλον δεν μπορεί πια να συμβαδίσει» και είχε αποδεικτικά στοιχεία που υποστήριζαν τα λόγια του.
Η Κίνα έχει 16 από τις πλέον ρυπαρές πόλεις στον κόσμο. Η έρημος Γκόμπι επεκτείνεται με ρυθμο 1.900 τετραγωνικών μιλίων το χρόνο εξαιτίας της αποψίλωσης και της υπερκμετάλλευσης της γης. Σχεδόν 660 πόλεις έχουν λιγότερο νερό από αυτό που χρειάζονται και 110 από αυτές αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις. Το κινεζικό ειδησεογραφικό πρακτορείο μετέδωσε ότι ο μόλυνση δηλητηριάζει τους υδροφόρους ορίζοντες. Το 80% των λυμάτων υπονόμων που καταλήγει στον ποταμό Γιανγκτσέ δεν υποβάλλεται στην αναγκαία επεξεργασία. Απόβλητα, ανθρώπινα και βιομηχανικά, ευθύνονται για την εξαφάνιση του 1/3 των ειδών της περιοχής του Κίτρινου Ποταμού. Περίπου 190 εκατομμύρια Κινέζοι έχουν αρρωστήσει αφού ήπιαν μολυσμένο νερό, τα θύματα του καρκίνου αυξάνονται, ενώ κάθε εβδομάδα γίνονται περίπου χίλιες διαδηλώσεις για τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Οι αφελείς θαυμάζουν τις δικτατορίες επειδή πιστεύουν ότι ο μεγάλος ηγέτης και το πολιτικό του γραφείο μπορούν να ξεπερνούν τις αντιρρήσεις και να αναγκάζουν τους απείθαρχους να υπακούουν στις εντολές. Η αλλαγή όμως είναι αδύνατη χωρίς δημοκρατική μεταρρύθμιση. Η «κυρία Ρ» στο έργο του Σολζενίτσιν που επισκέφτηκε το «αναμορφωμένο» κελί στο γκουλάγκ ήταν ανίκανη να πιστέψει το χειρότερο και προτίμησε να ζήσει στο όνειρο. Οι άνθρωποι του Στάλιν δεν χρειαζόταν να την κοροϊδέψουν επειδή η ίδια είχε ήδη κοροϊδέψει τον εαυτό της. Σήμερα, είναι απλώς πιθανό να φανταστούμε πλούσιες, μετα-βιομηχανικές κοινωνίες να μεταβαίνουν στην ανανεώσιμη και την πυρηνική ενέργεια, αν και οι αισιόδοξοι θα έπρεπε να παρατηρήσουν την επιτυχία των Ρεπουμπλικανών όταν χρησιμοποίησαν σε βάρος του Ομπάμα την άρνησή του να επιτρέψει την εξόρυξη πετρελαίου ανοιχτής θάλασσας. Αλλά είναι δύσκολο να πιστέψουμε στ? αλήθεια ότι οι αναδυόμενες δυνάμεις της Κίνας και της Ινδίας μπορούν να εγκαταλείψουν τα ορυκτά καύσιμα όταν δεν υπάρχουν πιο φθηνές λύσεις. Αντί να βυθίζονται στην απόγνωση, οι δυτικές κυβερνήσεις προτιμούν και αυτές να προσποιούνται ότι η Ολυμπιάδα του Πεκίνου εγκαινιάζει μια νέα Κίνα. Καθώς ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, μετά βίας μπορώ να διακρίνω άλλη εναλλακτική λύση πέραν της απόγνωσης…

Άρθρο της εφ. The Guardian
Αναδημοσίευση από http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100029_17/08/2008_281481

Εβδομάδες προτού πέσουν οι πρώτες βόμβες, παρατηρήθηκε από αναλυτές στις ΗΠΑ μεγάλη ροή δεδομένων προς τις κυβερνητικές ιστοσελίδες της Γεωργίας, που περιείχαν το μήνυμα «νίκη+αγάπη+στη+Ρωσία». Επίσης, αναφέρθηκε ότι οι επιθέσεις ενάντια στις δικτυακές δομές της Γεωργίας ξεκίνησαν από τις 20 Ιουλίου, με συνδυασμένες επιθέσεις άρνησης εκτέλεσης υπηρεσίας – Denial Of Service, DOS – μιας από τις πιο συνηθισμένες μορφές επιθέσεων στο Διαδίκτυο, κατά την οποία ένας server δέχεται εκατομμύρια αιτήσεις δεδομένων από υπολογιστές και αδυνατώντας να τα εξυπηρετήσει ταυτόχρονα τελικά καταρρέει. Όπως αποδεικνύεται, οι επιθέσεις του Ιουλίου ήταν η πρόβα για τον εκτεταμένης έκτασης κυβερνοπόλεμο μεταξύ των δύο χωρών, που ξεκίνησε ταυτόχρονα με τις εχθροπραξίες. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που μία δικτυακή επίθεση συνέπιπτε με το ξέσπασμα πολέμου. Ακόμη δεν είναι σαφές ποιοι βρίσκονται πίσω από τις επιθέσεις, με εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες? Αν και η Γεωργία δε φημίζεται για το δίκτυο τηλεπικοινωνιών της ούτε και για την εκτεταμένη χρήση του Ίντερνετ από τους πολίτες ή της δημόσιες υπηρεσίες.

Πηγή: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_687_13/08/2008_244291