My SchBlogOut

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της alfavita σταματά αυτόματη (εξ αριστερών στην επετηρίδα) ένταξη σε δημόσια σχολεία των εκπαιδευτικών που απολύονται από τα ιδιωτικά σχολεία. Στο πολυνομοσχέδιο που το επόμενο χρονικό διάστημα φέρνει ο υπουργός Παιδείας στη Βουλή ορίζεται ως προαπαιτούμενο για την πρόσληψη ιδιωτικών εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία η επιτυχής εξέτασή τους σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Εάν η πληροφορία αυτή επιβεβαιωθεί αλλάζει τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα όπου σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο οι απολυόμενοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονταν στη δημόσια εκπαίδευση. Θα έχουμε ιστορίες…

«Παραγγέλνεις», «Πληρώνεις», «Ορκίζεσαι»… Αυτή είναι πλέον η συνήθης διαδικασία για πολλούς φοιτητές, που θέλουν να αποκτήσουν μια εργασία, που θα τους εξασφαλίσει από έναν καλό βαθμό σε κάποιο δύσκολο μάθημα μέχρι και… πτυχίο σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Έθνος.«Ομάδα επιστημόνων και καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αναλαμβάνουν υπεύθυνα τη συγγραφή για πτυχιακές εργασίες – διπλωματικές εργασίες – επίβλεψη πτυχιακών εργασιών – μεταπτυχιακές εργασίες, φοιτητικές εργασίες πανεπιστήμιων – διπλωματικές εργασίες. Για οποιαδήποτε επικοινωνία, καλέστε στο κινητό τηλέφωνο 6976…… , κ. Γιάννης ή αποστείλετε email στο…» Μαγαζιά που υπόσχονται 100% επιτυχία, με τιμή… εκκίνησης 100 € για μια απλή εργασία μέχρι και 5000 € για την περίπτωση – ο Θεός να την κάνει…- διδακτορικής διατριβής! Καλά πάμε, σε λίγο θα νοικιάζονται και …”κατ΄ επάγγελμα φοιτητές” για να φοιτούν για τρίτους, κι άσε τους Πρυτάνεις, το ΥΠΕΠΘ, το ΕΣΥΠ και τις λοιπές α-παιδευτικές δυνάμεις και εταίρους να κατατρώγονται στο ”διάλογο (τους) για την παιδεία”…Α, ξέχασα κι ο όλους αυτούς που είναι εναντίον των ιδωτικών πανεπιστημίων, που απαγορεύει το ελληνικό Σύνταγμα και επιτρέπει η ΕΕ! Αθάνατη Ελλάδα.

Ο «noir» προφήτης του cyberpunk Αμερικανο-καναδός συγγραφέας Γουίλιαμ Γκίμπσον είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι το Διαδίκτυο είναι χάσιμο χρόνου (!) και αυτό ακριβώς είναι που το κάνει να αξίζει. Το μέλλον και η ιστορία όμως ήρθαν να τον διαψεύσουν. Οταν το Google ? των τριανταπεντάχρονων σήμερα Sergey Brin και Larry Page? απασχολεί περισσότερους από 24.000 εργαζομένους και το Facebook του εικοσιτετράχρονου Mark Zuckerberg περί τους 700, τότε μόνο για χάσιμο χρόνου δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Η ουσία μάλιστα είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι της γενιάς των 700 ευρώ στρέφουν το βλέμμα τους στον παγκόσμιο ιστό, για να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Φυσικά, το να διαθέτει κανείς ένα δυνατό υπολογιστή, μια γρήγορη σύνδεση και μια έξυπνη ιδέα μπορεί να είναι μια καλή αρχή, δεν αρκεί όμως. Περισσότερες χρηστικές ιδέες εδώ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Καθημερινή «Η εργασιακή και οικονομική αποκατάσταση αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια ένα από τα πλέον βασικά κριτήρια για την είσοδο των νέων στις αστυνομικές σχολές μέσω της διαδικασίας των Πανελληνίων. Όπως όμως διαπιστώνουν σήμερα οι επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ., παρότι η συγκεκριμένη διαδικασία εξασφάλισε στην Αστυνομία προσωπικό με καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, δε βελτίωσε τις επιχειρησιακές της επιδόσεις που αναδεικνύονται στην «αχίλλειο πτέρνα» του Σώματος. Πολλοί ήταν εκείνοι που επέλεξαν τις αστυνομικές σχολές με κριτήριο τη σιγουριά που προσφέρει μια θέση στον δημόσιο τομέα. Το φαινόμενο αυτό δυστυχώς έχει κόστος για την Αστυνομία (?)»Προτείνουν, λοιπόν, την καθιέρωση διαδικασιών που θα αξιολογούν τις αληθινές δεξιότητες και ικανότητες των σπουδαστών για το επάγγελμα του αστυνομικού. Κάτι που είχαμε επισημάνει σε παλαιότερο post στο οποίο διερωτόμαστε εν κατακλείδι :Μήπως πρέπει να υπάρχουν κι άλλα επιπρόσθετα κριτήρια για τις αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές (πλην της εντοπιότητας με τον εκάστοτε υπουργό Δημόσιας Τάξης, όπως συνέβαινε τα παλιά καλά χρόνια, πράγμα που οδήγησε την εισαγωγή μέσω των τότε Γενικών εξετάσεων?).Κάποιοι, ίσως, πρέπει να ξανασκεφτούν το θέμα έτσι, ώστε οι αστυνομικοί να μην περιμένουν πρώτα να φύγει ο κλέφτης κι ύστερα να επιληφθούν του συμβάντος, όπως, φευ, πολλές φορές συμβαίνει?Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό, δηλαδή, ότι μπορούμε να κοιμούμαστε αν-ήσυχοι (!) Πώς θα «κοιμόμαστε» άραγε όταν «οι περισσότεροι πρωτοετείς φοιτητές στα παιδαγωγικά τμήματα βρέθηκαν εκεί επειδή δεν εισήχθησαν σε σχολή της επιλογής τους! Και μάλιστα, δηλώνουν ανοικτά ότι στόχος τους είναι να βρουν γρήγορα δουλειά και να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο!» (το σχετικό, παλαιότερο, post εδώ) ?Πάντως τις αιτήσεις για συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις ήδη υπέβαλαν οι μαθητές της τελευταίας τάξης των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ και ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς.

Aναδημοσιεύω από την εφ. Το Βήμα το ομότιτλο άρθρο του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, ομ. καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα:” Πριν από λίγες ημέρες επισκέφτηκα το Λύκειο Αξιού στη Θεσσαλονίκη συμμετέχοντας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΕΚΕΒΙ «Συγγραφείς στα Σχολεία». Όταν τελείωσε η πολλαπλώς ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη λογοτεχνία, την Παιδεία αλλά και την πολιτική, μια μαθήτρια της Β΄τάξης με πλησίασε και μου είπε χωρίς περιστροφές: «Θέλω με όλη μου την καρδιά να σπουδάσω Φιλολογία, όμως πόσα χρόνια πιστεύετε πως θα χρειαστούν για να διοριστώ; Έχετε να μου προτείνετε κάτι άλλο;». Δεν είχα και φοβάμαι πως κανείς υπουργός Παιδείας ούτε και κάποιος σοφός σύμβουλός του έχει να προτείνει κάτι άλλο. Η Έφη θα λάβει τη δέουσα απάντηση στα επόμενα χρόνια, είτε ακολουθήσει την καρδιά της είτε αναζητήσει να κάνει κάτι διαφορετικό. Η συμμαθήτριά της Χρύσα ασχολείται με τη μουσική, αλλά τα μαθήματά της δεν έχουν καμιά σχέση με τα δικά της ενδιαφέροντα. Πρέπει να δοκιμάσει να βρει μόνη τον δρόμο της, πράγμα πολύ δύσκολο, ή πρέπει να αφήσει αυτό που αγαπά και να ψάξει για «κάτι άλλο». Πάντα χωρίς βοήθεια. Ο Χρήστος γράφει στίχους και ζωγραφίζει (οι τοίχοι της σχολικής βιβλιοθήκης έχουν διακοσμηθεί από αυτόν), αλλά ούτε κι αυτός έχει κάποια βοήθεια. Βρίσκεται έξω από το εκπαιδευτικό σύστημα. Οι τρεις παραπάνω περιπτώσεις δεν είναι μοναδικές. Χιλιάδες δεκαεξάχρονα σε όλα τα λύκεια της χώρας, προικισμένα παιδιά και ταλαντούχα, «άγρια» αλλά ευγενικά, ώριμα μέσα στα άγουρα νειάτα τους, προσδοκούν να «περάσουν» σε κάποια σχολή πιστεύοντας πως έτσι θα πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Λίγα παιδιά θα καταφέρουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της καρδιάς τους, ακόμη λιγότερα θα μπορέσουν να αναπτύξουν τις δεξιότητες και το ταλέντο τους. Η μοίρα τους είναι κοινή, όλα είναι εναντίον τους και είναι φυσικό να τους φταίνε όλα. Είναι επομένως λογικό να αντιδρούν και οι αντιδράσεις τους είναι κατανοητές ακόμη και στην ακρότητά τους. Όμως ποιος μπορεί να συγχωρέσει μια Πολιτεία που όχι μόνο δεν βοηθά τα παιδιά της, αλλά τουναντίον τα εμποδίζει μέσα στην εγγενή της στρεβλότητα και μιζέρια; Τριάντα τόσα χρόνια τώρα αυτή η Πολιτεία «επανιδρύει» τον εαυτό της και μαζί την Παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία, το σύστημα υγείας κ.λπ. Γράφει, σβήνει, κενό. Αιωνίως tabula rasa.
Το όραμα του νέου υπουργού να αποδεσμεύσει το σχολείο από τις εξετάσεις είναι ένα παμπάλαιο αίτημα. Ευχόμαστε καλή επιτυχία αλλά φοβούμαστε πως (παρά τις καλές προθέσεις) άλλο ένα «όραμα» θα πάει χαμένο. Πρέπει, είπε ο υπουργός, να αναβαθμίσουμε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση κ.λπ. και «κυρίως» να αποσυνδέσουμε το σχολείο «από ένα εξεταστικό σύστημα το οποίο και άδικο είναι και παρέχει μόνο μία ευκαιρία στους υποψήφιους σπουδαστές και φοιτητές». Όμως το πρόβλημά μας είναι το «άδικο εξεταστικό σύστημα» ή το παντελώς άδικο, ανορθολογικό και αντιπαραγωγικό εκπαιδευτικό μας σύστημα; Το ζήτημα είναι να δοθούν πολλές ευκαιρίες στους υποψηφίους ή να δοθεί η ευκαιρία και τα μέσα σε όλα τα παιδιά να σπουδάσουν ό,τι καθένα τους επιθυμεί, και κυριότατα να τους δοθεί η ευκαιρία να βρουν δουλειά, αφού τελειώσουν; Και τι στην ευχή σημαίνει αυτή η «αποσύνδεση» του σχολείου από τις εξετάσεις; Θα περιορισθεί λ.χ. αυτή η εκπαιδευτική μονοκαλλιέργεια (ας μου επιτραπεί) όπου όλοι πρέπει τα μάθουν όλα είτε το θέλουν είτε όχι; Θα εξακολουθήσουν τα αναλυτικά προγράμματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση να θυμίζουν σταχανοβισμό, όπου καλός καθηγητής είναι εκείνος που καλύπτει ή ξεπερνά τη «νόρμα» αδιαφορώντας για την ποιότητα;
Ας παρακάμψει ο υπουργός τη γεμάτη φοβίες ΟΛΜΕ και ας επισκεφθεί έναν οποιονδήποτε σύλλογο καθηγητών της επικράτειας για να μάθει από πρώτο χέρι πως τα «πλάνα» και οι «νόρμες» της ύλης σκοτώνουν την εκπαίδευση. Η μάθηση δεν μπορεί να είναι ποσοτική, ή μόνο ποσοτική. Τη λογοτεχνία δεν τη διδασκόμαστε ποσοτικά, ούτε μαθαίνουμε τη γλώσσα με κουτάκια πολλαπλών ερωτήσεων. Η εκπαίδευση δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει με τις εξετάσεις. Όλες οι βαθμίδες, όλα τα προγράμματα πρέπει να έχουν συνοχή. Εχουν τα σημερινά; Τέλος, αυτή η όποια και όποτε έρθει «αποσύνδεση» των δαιμονικών εξετάσεων από το αγαθό σχολείο θα γίνει τζάμπα; Με τις αρχές της γνωστής μας «δωρεάν Παιδείας»;Ο νέος υπουργός Παιδείας ευαγγελίζεται έναν «ανοιχτό διάλογο» για την Παιδεία από «μηδενική βάση», tabula rasa, όπως είπε. Ομως αυτός ο «αποξεσμένος πίνακας, η άγραφη πλάκα», σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη, δεν σημαίνει «μηδενική βάση»! Δηλώνει «νου θεωρούμενο άγραφο, κενό», χωρίς εντυπώσεις και εμπειρίες. Το παλίμψηστο της Παιδείας μας γράφεται και ξαναγράφεται επί δεκαετίες, αλλά (ιδού το θαύμα) παραμένει κενό, άδειο από νόημα και σκέψη. Ό,τι α-νόητο γράφεται σήμερα, σβήνεται αύριο και ξαναγράφεται με άλλα λόγια. Άδειος νους. Τabula rasa! Στο μεταξύ η Έφη, η Χρύσα και ο Χρήστος παραμένουν στο κενό.”

Φροντίζουμε σήμερα για να μην…έχουμε αύριο, από την ανάλυση που δημοσιεύεται στην εφ. Καθημερινή σχετικά με την παγκόσμια (;) ΗΠΑ-οικονομικη κρίση:Ο δανεισμός και οι δαπάνες είναι πέρα από τα κανονικά όρια παρέχουν μια εξήγηση για το πώς οι ΗΠΑ μπήκαν στην κακή οικονομική θέση που βρίσκονται. Για δεκαετίες, οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές «γιόρταζαν» αδιάλειπτα, λες και το βάρος και η τυραννία των χρεών είχε εξαφανιστεί.Εξοπλισμένοι με πιστωτικές κάρτες και πίστη σε ένα καταπληκτικό μέλλον, οι Αμερικανοί αγόραζαν σπίτια, αμέτρητα iPod και ακριβά ρούχα, και ποτέ δεν τους ένοιαζε η πτώση των μισθών και των αποταμιεύσεών τους. Οι τράπεζες δάνειζαν μεγάλα ποσά σε ιδιοκτήτες κατοικιών ακόμη και αν είχαν κακό πιστωτικό ιστορικό, όντας πεπεισμένες ότι οι τιμές των ακινήτων θα κινούνταν μόνο ανοδικά. Το κράτος δαπανούσε κατά το δοκούν, πιστεύοντας ακράδαντα ότι οι ξένοι θα υπήρχαν πάντα για να χρηματοδοτούν το χρέος των ΗΠΑ.Έτσι, μπορεί τώρα να φαίνεται περίεργο ότι σε αυτή τη νέα εποχή της κρίσης – με τους καταναλωτές ανήμπορους να ξοδέψουν, τα κρατικά ταμεία μισοάδεια και τις τράπεζες σε κατάσταση παραλυσίας – πολλοί οικονομολόγοι καταλήγουν ότι το κατάλληλο φάρμακο είναι μια νέα δόση αυτού ακριβώς που προκάλεσε την αναταραχή: δαπάνες χωρίς όριο. Τυπώνουμε χρήματα σήμερα , και θα ασχοληθούμε με τις επιπτώσεις αύριο… Σε διαφορετική περίπτωση, οι θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί και οι καταρρεύσεις επιχειρήσεων μπορεί να ταλανίσουν το κράτος για πολλά χρόνια (…) Σχετικά με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το πώς το χρέος δημιουργεί τραπεζικό χρήμα και πόσο ειρωνικό είναι να δίνουν οι κυβερνήσεις τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών (σε μορφή οικονομικής βοήθειας) στις τράπεζες για να ?ορθοποδήσουν? δες κι εδώ.

Με επιτυχία φαίνεται ότι ολοκληρώθηκε το τεστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ, παρόλο που σχεδόν οι 4 στους 10 υποψήφιους δεν προσήλθαν να διαγωνιστούν. Αλλά πόσο να στοιχίζει η προετοιμασία για τη συμμετοχή στις εξετάσεις για τον κάθε υποψήφιο; Εκτιμάται (δες εδώ) ότι ξεπερνά τα 3000 ευρώ ανά υποψήφιο (παράβολα, παρακολούθηση στο φροντιστήριο, σημειώσεις, θέματα SOS κτλ.) και ο συνολικός τζίρος τα 125 εκατ. ευρώ το χρόνο! Στην πίτα αυτή συμμετέχουν νόμιμοι, παράνομοι και ημιπαράνομοι παίκτες, τους οποίους το κράτος, απλά κοιτά. Κι ο λόγος, ο νόμος 2190/1994 στο άρθρο 15 § 8 αναφέρει: Απαγορεύεται η λειτουργία ιδιωτικών φροντιστηρίων ή η οργάνωση προγραμμάτων ή μαθημάτων από ιδιωτικά φροντιστήρια ή «ινστιτούτα» ή σχολές, περιλαμβανομένων και εκείνων που λειτουργούν ως παραρτήματα ή κατ’ εξουσιοδότηση σχολών της αλλοδαπής, κάθε βαθμίδας και μορφής, για προετοιμασία συμμετοχής σε διαγωνισμούς καθιερούμενους ή προβλεπόμενους με τον παρόντα νόμο. Παράβαση της παρούσας διάταξης από σχολές, φροντιστήρια, «ινστιτούτα», κέντρα κ.λπ. οποιασδήποτε ονομασίας, που λειτουργούν για υποψήφιους άλλων κατηγοριών, συνεπάγεται την αφαίρεση της άδειας λειτουργίας, με κοινή απόφαση των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Χα! Η διαφήμιση πάει σύννεφο σε ιστοσελίδες (και επιστημονικών ενώσεων συμπεριλαμβανομένων), αφίσες, αυτοκόλλητα στους φανοστάτες κ.ά. Και τούτο επειδή η συνολική ύλη είναι πολύ μεγάλη, η βιβλιογραφία αχανής και πάει λέγοντας. Ειδικά για τους διαγωνισμούς των εκπαιδευτικών, οι υποψήφιοι «δεν το ρισκάρουν να μην στραφούν στη λύση των φροντιστηρίων».Και να σκεφτείς, ότι προ διετίας περίπου διαφημίζονταν φροντιστηριακά μαθήματα για υποψήφιους (!) σχολικούς συμβούλους, διευθυντές εκπαίδευσης, προϊστάμενους γραφείων! Τρομάρα μας!

Παρά την πολεμική που αναπτύσσεται από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς εναντίον των κολεγίων και παρά τη σύγχυση που επικρατεί ως προς το εάν και πότε θα αναγνωριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους, τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλοί νέοι που εγκαταλείπουν τα δημόσια ιδρύματα και προτιμούν να πληρώνουν δίδακτρα στα κολέγια για να σπουδάσουν αυτό που πραγματικά θέλουν. Επίσης δεν είναι λίγοι και οι αλλοδαποί που επιλέγουν ελληνικά κολέγια για τις σπουδές τους, εφόσον στις χώρες τους τα πτυχία αυτά αναγνωρίζονται ως κανονικά πανεπιστημιακά πτυχία βρετανικών ΑΕΙ! Σ΄υμφωνα με το δημοσίευμα της εφ. ΤΑ ΝΕΑ, προτιμούνται επειδή προσφέρουν «Καλύτερη ποιότητα, οι καθηγητές είναι φιλικοί και τους βρίσκεις όποτε τους χρειαστείς, το πρόγραμμα εντατικό και ανάλογο του ξένου πανεπιστημίου, χωρίς απεργίες και καταλήψεις?» και από οικονομική άποψη, η φοίτηση στο κολέγιο στοιχίσει περίπου όσο θα στοίχιζε και η φοίτηση σε πανεπιστήμιο μακριά από τον τόπο κατοικίας.Μμμ, λες;

Σε παλαιότερο post σχολιάζαμε ότι η Σχολή Αστυφυλάκων κατέκτησε φέτος την «πρωτιά» μεταξύ των υποψηφίων, ως πρώτη επιλογή, και διερωτόμαστε αν αυτή η επιλογή έχει σχέση με την αγάπη προς το επάγγελμα ή για την εξασφάλιση μιας θέσης στο Δημόσιο (?) Έλα τώρα που έρευνα μεταφέρει τα ίδια ερωτήματα σε άλλο ευαίσθητο τομέα, αυτόν της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την έρευνα οι περισσότεροι πρωτοετείς φοιτητές στα παιδαγωγικά τμήματα βρέθηκαν εκεί επειδή δεν εισήχθησαν σε σχολή της επιλογής τους! Και μάλιστα, δηλώνουν ανοικτά ότι στόχος τους είναι να βρουν γρήγορα δουλειά και να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο! Από τις απαντήσεις τους προκύπτει ότι απαξιώνουν (;) το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και το θεωρούν χαμηλού κύρους, με το 60% του δείγματος να απαντούν ότι πιθανότατα δε θα το ακολουθήσουν, αλλά θα κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές για να αλλάξουν επιστημονικό αντικείμενο. «Και η σύζυγος του πρωθυπουργού ξεκίνησε από τμήμα νηπιαγωγών» δηλώνει χαρακτηριστικά φοιτήτρια που ρωτήθηκε. Έτσι απλά, ”μάθε παιδί μου γράμματα” – πώς όμως, όταν μια επόμενη γενιά δασκάλων απαξιώνει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;

Περισσότεροι από 8000 δάσκαλοι και καθηγητές βρίσκονται φέτος αποσπασμένοι εκτός αιθουσών διδασκαλίας, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Ελευθεροτυπία. Πολλοί απ’ αυτούς υπηρετούν σε διοικητικές θέσεις κοντά στον τόπο κατοικίας τους αλλά μοριοδοτούνται αδρά, καθώς οι οργανικές τους θέσεις βρίσκονται συνήθως σε παραμεθόριες περιοχές, από τους Ωθωνιούς μέχρι το Καστελλόριζο – αυτό δα, μας έλλειπε?εξάλλου το προβλέπει, χρόνια τώρα, η ισχύουσα νομοθεσία. Από την άλλη, πληθώρα υποψηφίων για απόσπαση…Έτσι, στην Αρκαδία φέτος διορίστηκαν 30 καθηγητές γερμανικής φιλολογίας, ενώ υπήρχε ανάγκη για έναν και μόνο! Προφανώς οι υπόλοιποι θα πάρουν μη …δυσμενή απόσπαση?Μεταξύ των υπηρεσιών προς απόσπαση και οι Ι. Μητροπόλεις! Εφέτος 40 εκπαιδευτικοί έχουν αποσπαστεί στις κατά τόπους Ι. Μητροπόλεις.
Εδώ που τα λέμε, αν δεν υπήρχαν και οι ποικίλες αποσπάσεις (αγνοώντας το ??δίκαιο?? ή το αδικαιολόγητο της ύπαρξής τους?), μάλλον δε θα υπήρχαν και νέοι (ετήσιοι) τακτικοί διορισμοί, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι?Μια πρόχειρη εκτίμηση δείχνει ότι ποσοστό περίπου 20% των εκπαιδευτικών (μάλλον) πλεονάζει. Το πού βρίσκονται, είναι μια άλλη? ιστορία, που ουδείς των εμπλεκομένων δε φαίνεται ότι επιθυμεί -χρόνια τώρα-να αναμοχλεύσει.