Βρισκόμαστε στην τελευταία εβδομάδα των Αποκριών και συνεχίσαμε με το αγαπημένο μας παραμύθι της Ζωρζ Σαρή με τίτλο: “Ο Αρλεκίνος” παρόλο που το διαβάζουμε κάθε χρόνο δεν το χορταίνουμε. Η ιστορία αυτού του μικρού παιδιού αγγίζει τις καρδιές όλων μας και μας ξυπνά αμέτρητα συναισθήματα.
Μαθαίνουμε το όνομά του: Αρλεκίνος που σημαίνει στα ιταλικά ,διαολάκος ,ποια χρώματα και ποιο σχήμα έχει η στολή του;
Γιατί είναι στενοχωρημένος ο Αρλεκίνος; Γιατί δεν θέλει να δείξει τη στενοχώρια του στη μανούλα του; Ποια συναισθήματα μας προκαλεί η ιστορία του μικρού Αρλεκίνου και κάθε παιδιού που βρίσκεται στη θέση του Αρλεκίνου; Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς για να βοηθήσουμε όλα τα παιδάκια που έχουν ανάγκη από τη βοήθειά μας; Τι συνέβη και άλλαξε τη διάθεση του Αρλεκίνου.
Ακούσαμε το παραμύθι εδώ:
Παιχνίδι puzzle από τον Αρλεκίνο
Πάτησε πάνω στην εικόνα και προσπάθησε να βάλεις σε σειρά τις εικόνες της ιστορίας.
Διαδραστικό υλικό, πάτησε πάνω στην εικόνα:
Είδαμε πίνακες σπουδαίων καλλιτεχνών με θέμα τις απόκριες.
Γνωρίσαμε τον Πολωνό Ζωγράφο Tadeusz Makowski. Αγαπημένα του θέματα είναι τα παιδιά και οι Απόκριες!!!!!!!
Παρατηρήσαμε τους πίνακες και τους επεξεργαστήκαμε, ψηφίσαμε τον αγαπημένο μας πίνακα και τους περισσότερους ψήφους συγκέντρωσε ο πρώτος. Τα παιδιά παρατήρησαν πως ο ζωγράφος χρησιμοποιεί σχήματα στους πίνακες του και τους άρεσαν τα χρώματα.
Ανακαλύπτουμε κι άλλους Αρλεκίνους μέσα από πίνακες ζωγραφικής και αφού τους παρατηρήσουμε ,βρίσκουμε ομοιότητες και διαφορές στα χρώματα στα σχήματα στην στάση του σώματός τους (καθιστοί -όρθιοι,μόνοι-με παρέα,μικροί -μεγάλοι )
ο “Αρλεκίνος” – Πικάσο
“Ο Αρλεκίνος και η κυρία του” του Ιταλού ζωγράφου Τζιοβάνι Ντομένικο Φερέτι (1692-1768).
“Ο Αρλεκίνος” (Harlequin, 1890) του Ιμπρεσιονιστή Πολ Σεζάν
“Ο Αρλεκίνος και η Κολομπίνα” του Γάλλου ζωγράφου Έντγκαρ Ντεγκάς (1884)
“Ο καθισμένος Αρλεκίνος” -Πικάσο
“Ο Ακροβάτης και ο νεαρός Αρλεκίνος” -Πικάσο
Ακούσαμε και το τραγούδι ‘Καλώς το Καρναβάλι”, μασκαρευτήκαμε, τραγουδήσαμε, παίξαμε παιχνίδια..
Ακούσαμε και μάθαμε το παραδοσιακό τραγούδι Παντρεύουνε τον κάβουρα (Πελοποννήσου) –Δόμνα Σαμίου
Την εβδομάδα ξεκινήσαμε τις δραστηριότητες μας με αφορμή το τραγούδι «Ο παλιάτσος» ένα υπέροχο συγκινητικό τραγούδι του Νότη Μουρουδή σε στίχους της Μέλπως Ζαρόκωστα.
Το τραγούδι «Ο παλιάτσος» με την παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου, το 1990 βραβεύεται στον διεθνή διαγωνισμό παιδικού τραγουδιού στη Λισαβόνα κατακτώντας το Α΄ βραβείο στον 12ο διεθνή Διαγωνισμό Παιδικών Χορωδιών.
ΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ; ένας άνθρωπος που πουλάει παλιά ρούχα,ένας άνθρωπος που κάνει αστεία…που συναντάμε παλιάτσους;
Πως αισθάνεται ο παλιάτσος και γιατί είναι λυπημένος; Πως θα κάνουμε τον παλιάτσο να γελάσει;
Ακούστε και το τραγούδι:
Επέλεξα ένα διασκεδαστικό βιβλίο για τον μαγικό κόσμο του τσίρκου και για το γέλιο και τη χαρά, «Έχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω!» της Άννυς Θεοχάρη, εκδόσεις Λιβάνη και πρόκειται για την ιστορία ενός κλόουν που μέσα σε μια στιγμή φτερνίστηκε και ουπς! Έχασε τη μύτη του.
Μπορείτε να το ακούσετε πατώντας πάνω στην εικόνα του εξώφυλλου.
Ξέρετε τι κακό μπορεί να προκαλέσει ένα φτάρνισμα; Μεγάλο!
Να, εδώ ο φίλος μας ο κλόουν φταρνίστηκε και έχασε την μύτη του, την υπέροχη, κατακόκκινη μύτη του. Το σήμα κατατεθέν ας πούμε των κλόουν. Γιατί τι είναι ένας κλόουν χωρίς κόκκινη μύτη; . Είναι ένας κλόουν χωρίς κόκκινη μύτη!!!
Τα παιδιά σχεδίασαν κλόουν ακολουθώντας τις οδηγίες.
Παίξαμε πολλά αστεία παιχνίδια και πολλές διαδραστικές ασκήσεις.
Σήμερα 6 Μαρτίου είναι η Πανελλήνια Ημέρα κατά της Ενδοσχολικής Βίας και του Εκφοβισμού!
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (bullying), χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.(πηγή IKY)
Το Bullying αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.
Πολυπληθή τα κρούσματα του, σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τα θύματά του είναι μικρά παιδιά.
Αφιερώσαμε αυτές τις ημέρες για το θέμα της ενδοσχολικής βίας ξεκινώντας με ένα μουσικό παραμύθι το“Μήλα γύρω γύρω στη μέση πορτοκάλι”
Ο συγγραφέας με πολύ χιούμορ και ευαισθησία μας μεταφέρει τα συναισθήματα και τις σκέψεις ενός μικρού πορτοκαλιού που είχε την ατυχία να μοιράζεται μια φρουτιέρα , με μια όχι και τόσο φιλική παρέα μήλων .
Σε μία φρουτοθήκη βρέθηκαν πολλά μήλα αλλά και ένα πορτοκάλι. Τι θα κάνουν τα μήλα; Θα δεχτούν το πορτοκάλι στην παρέα τους; Πώς νιώθει το πορτοκάλι; Τι χρειάζεται για να γίνουν όλοι φίλοι;
Ένα τραγούδι ενάντια στη βία, το ρατσισμό, την απόρριψη του άλλου, του διαφορετικού…δηλαδή του καθενός μας, αφού καθένας είναι διαφορετικός από τους «άλλους», σε κάτι, («εξωτερικό» ή «εσωτερικό»), το οποίο προσεγγίζει σημαντικές αξίες της ανθρωπιστικής παιδείας όπως είναι:
Ο σεβασμός στον διαφορετικό. Η φιλία και η καλή επικοινωνία αντί της βίας. Η προσέγγιση και η αποδοχή του άλλου χωρίς ρατσιστικές διαθέσεις. Η ενσυναίσθηση, η ικανότητα δηλαδή να μπαίνουμε στη θέση και τα συναισθήματα του άλλου.
Συζητήσαμε με τα παιδιά για το πως ένιωθε το μικρό πορτοκάλι και πως τα μήλα ασκώντας λεκτική βία στο πορτοκάλι, το κοροϊδεύουν επειδή έχει άλλο χρώμα, άλλο μέγεθος, άλλη γεύση το εξαναγκάζουν να απομονωθεί. Στη συνέχεια δραματοποιήσαμε την ιστορία και αρχικά κανένα παιδί δεν ήθελε να είναι στη θέση των μήλων ώσπου και κατάλαβαν πόσο σημαντική είναι η φιλία και η αγάπη για όλους , ανεξαρτήτου εμφάνισης.
Η εβδομάδα έκλεισε με τη συντροφιά μιας αγαπημένη μας φίλη και συγγραφέα. Στην διαδικτυακή παρέα μας ήταν η κ. Εύα Κασιάρου. Αυτή τη φορά είχε παρέα της ένα μικρό λιονταράκι τον Λαχαπού, που ζει με την οικογένεια του στην εξωτική ζούγκλα της Καμαμπού. Πρόκειται για την ιστορία ενός συνηθισμένου μικρού λιονταριού, του Λαχαπού, που βρέθηκε μέσα στη δίνη ασυνήθιστα δύσκολων καταστάσεων και αναγκάστηκε να βιώσει τη περιπέτεια του ξεριζωμού. Η ζωή του στη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού δεν διέφερε και πολύ από τη δική μας ζωή, την ευλογημένη ρουτίνα της αδιατάρακτης καθημερινότητάς μας. Μέχρι που όλα άλλαξαν από τη μια στιγμή στην άλλη και αναγκάστηκε να βιώσει την περιπέτεια του ξεριζωμού.
Η κ. Εύα Κασιάρου αφηγήθηκε μοναδικά και διαδραστικά, αν και διαδικτυακά, το υπέροχο παραμύθι της ” Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού”
Πριν ξεκινήσουμε να διαβάσουμε το παραμύθι ρωτήσαμε τα παιδιά για ποιο λόγο πιστεύουν ότι κάποιοι άνθρωποι αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού; Ο Λαχαπού ήταν στεναχωρημένος επειδή δεν πρόλαβε να πάρει μαζί του το φυλακτό που του χάρησε ο Ζορντί το ξωτικό πουλί.
Αν εσείς αναγκαζόσασταν να φύγετε ξαφνικά από τον τόπο σας τι θα θέλατε να πάρετε μαζί σας και γιατί;
Μας αφηγήθηκε την ιστορία του, πως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να γίνει πρόσφυγας. Πως ένιωσε όταν αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένειά του για να βρει έναν άλλο τόπο να ζήσει; Λυπημένος που άφηνε πίσω τους φίλους του, θυμωμένος, απογοητευμένος γιατί όπου πήγαιναν τους έδιωχναν, ένιωθε πόνο στην καρδούλα του.
Αν συναντούσαμε τον Λαχαπού τι θα του λέγαμε; Αν ερχόταν ένα παιδί από άλλη χώρα που αναγκάστηκε να αφήσει τη χώρα του τι θα του λέγαμε και τι θα κάναμε; Τα παιδιά κατάλαβαν πώς όλα τα παιδιά ανεξαρτήτου εθνικότητας, χρώματος, εμφάνισης (εξωτερικής και εσωτερικής) αξίζουν και όλα δικαιούνται μαι ευκαιρία στην φιλία και στην αγάπη!
Τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά, ζωγράφισαν, ακολούθησαν τον Λαχαπού στο ταξίδι του, τον αγάπησαν, τον νοιάστηκαν.
Σύμφωνα με τη λαΐκή παράδοση, ο λαός μας έχει δώσει στον Μάρτιο διάφορες ονομασίες που σχετίζονται κυρίως με τις ασταθείς καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη διάρκειά του. Γι’ αυτό είναι γνωστός ως Κλαψομάρτης, αλλά και Πεντάγνωμος. Παρ’ όλα αυτά ο Μάρτης θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής, ενώ λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού ονομάζεται και Βαγγελιώτης. Τον Μάρτη πάντως ξεκινάει και η Άνοιξη, γι’ αυτό ονομάζεται και Ανοιξιάτης.
Καλωσορίσαμε τον πρώτο μήνα της Άνοιξης με το έθιμο της χελιδόνας που σχετίζεται με τα κάλαντα της Άνοιξης και δώσαμε την προσοχή μας στο έθιμο του Μάρτη, του ασπροκόκκινου βραχιολιού.
Τα χελιδονίσματα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα της πρώτης Μαρτίου, η συνήθεια δηλ. να γυρίζουν το πρωί της ημέρας αυτής τα παιδιά της σχολικής ηλικίας τα σπίτια κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού και να τραγουδούν τον ερχομό της ανοίξεως και την επιστροφή των χελιδονιών.
Ακούσαμε και τραγουδήσαμε τα “Χελιδονίσματα”.Ουσιαστικά, είναι ένα χαρούμενο παιδικό τραγούδι για το ανοιξιάτικο καλωσόρισμα των χελιδονιών. Ακούστε τα Κάλαντα της Άνοιξης, πατώντας στην εικόνα:
Μάρτη” ή “Μαρτιά”
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον “Μάρτη” ή “Μαρτιά”. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο “Μάρτης” προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
Παρακολουθήσαμε βίντεο πώς φτιάχνεται το «Μαρτάκι» με την μπλεγμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή.
Μάθαμε κι εμείς τη “μυθολογία” που συνοδεύει το βραχιολάκι του Μάρτη και τη διηγήθηκα στα παιδιά! Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός – Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.
Υποδεχτήκαμε την Άνοιξη με την ιστορία «Το σπίτι του Μάρτη». Ο Μάρτης όμως είναι ένας μήνας άστατος πολύ! Εσείς ξέρετε γιατί; Η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, γνωστή μας από τα παραμύθια για τους μήνες, μας δίνει μια πολύ καλή εξήγηση για τις …κυκλοθυμίες του Μάρτη! Ως πρώτος γιος της Άνοιξης και του Κρύου, τράβηξε πολλά μετά το χωρισμό των γονιών του (ε, δεν ταιριάζανε η Άνοιξη με το Κρύο εδώ που τα λέμε…). Όταν άλλαζε σπίτι, άλλαζε και η διάθεσή του!
Η ιστορία άρεσε πολύ στα παιδιά, και τόνωσε την ενσυναίσθησή τους για τον ήρωα.
Ακούσαμε ένα πολύ γλυκό τραγούδι ακούσαμε για τον Μάρτη, με τη φωνή του Παντελή Θαλασσινού.
Καταπληκτικές αμυγδαλιές με υλικά που υπήρχαν στο σπίτι και με ανακυκλώσιμα υλικά.
Σήμερα υποδεχτήκαμε τον Μάρτιο με μεγάλη χαρά επειδή επισκέφτηκε το σχολείο μας για πρώτη φορά η Παιδική Helmepa.
Φιλοξενήσαμε τον κ. Δημήτρη Καζάμε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Πολικής Αρκούδας για να μάθουμε περισσότερα για αυτό το εμβληματικό ζώο.
Παρ’ όλο τις διαφορετικές συνθήκες ο κ. Δημήτρης Καζάς κατάφερε να ενημερώσει τα παιδιά και να δώσει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα.
Σίγουρα στη τάξη μας θα ήταν διαφορετικά. Όμως ο κ. Δημήτρης μας παρουσίασε με απλό τρόπο και τα παιδιά έμαθαν ενδιαφέροντα πράγματα για την αρκούδα αλλά και προβληματίστηκαν επειδή κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Δημήτρη για την ωραία παρουσίαση και περιμένουμε να επισκεφθεί την επόμενη φορά την τάξη!
Ξαφνικά, η σχολική πραγματικότητα άλλαξε. Πλέον, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς αναγνωρίζουν πως το σχολείο δεν περιορίζεται μόνο στις σχολικές εγκαταστάσεις και το γνωστό πρόγραμμα που ξεκινούσε από τις 8 μέχρι νωρίς το μεσημέρι. Στην αναπαράσταση του σχολείου στο μυαλό των ανθρώπων έχει προστεθεί μια νέα, εκσυγχρονισμένη, ψηφιακή διάσταση. Λόγω των συνθηκών, η φυσική επαφή με το σχολείο εναλλάσσεται με τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, υπάρχει η τηλεκπαίδευση, έστω και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες;
Με την τηλεκπαίδευση διαμορφώνεται μια αίσθηση ασφάλειας, διατηρώντας επαφή με την προηγούμενη ρουτίνα των μαθητών. Η αίσθηση πως η τάξη υπάρχει ακόμα, πως οι φίλοι και οι συμμαθητές βλέπονται ξανά υπό την εποπτεία της κυρίας τους, που συντονίζει την τάξη, υπενθυμίζει πως η καθημερινότητα, παρόλο που έχει αλλάξει περνώντας περισσότερο χρόνο στο σπίτι, είναι ακόμα οριοθετημένη.
Τα πράγματα θα επανέλθουν όπως ήταν πριν, καθησυχάζοντας τα παιδιά. Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει η επαφή με τον/την εκπαιδευτικό και τους μαθητές και δεν αρκούμαστε απλώς στην παροχή ασύγχρονου υλικού, το οποίο θα συμπληρωθεί κατ’ επιλογήν του μαθητή. Οι μαθητές συναντιούνται και συνεχίζουν τις ομαδικές δραστηριότητες, γιατί πολύ απλά το σχολείο συνεχίζεται!
Αν και απομακρυσμένα, η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη συνεχίζεται στα πλαίσια μιας απομακρυσμένης, ψηφιακής τάξης. Οι στόχοι του νηπιαγωγείου εξακολουθούν να παραμένουν ίδιοι, ακόμα και αν το μάθημα διεξάγεται σε μια διαδικτυακή τάξη και όχι φυσική, απλώς μεταβάλλεται το υλικό και το μέσο.
Βιώνουμε όλοι μαζί μια συλλογική εμπειρία, μέσα στην οποία μπορούμε να συζητάμε πώς αισθανόμαστε και πώς τη βιώνουμε. Όλοι –με προσοχή και πολλή, πολλή χαρά- θα αγκαλιαστούμε και θα χαρούμε μπαίνοντας ξανά στην αίθουσα, βλέποντας τους φίλους μας ξανά από κοντά. Όπως πάντα, θα συζητηθεί ό,τι έκανε τους μαθητές να αισθανθούν χαρά, λύπη, και τους προβλημάτισε, κάτι το οποίο ανέκαθεν συνέβαινε εντός της σχολικής τάξης. Δε γίνεται, λοιπόν, να παραβλεφθεί, πως η τηλεκπαίδευση στο νηπιαγωγείο είναι κάτι καινούριο και για όσους είχαν την ευχέρεια να συμμετάσχουν σε αυτή, ήταν μια εμπειρία-περιπέτεια με πολλά σκαμπανεβάσματα. Επομένως, μάλλον είναι κάτι που θα συζητηθεί μέσα και έξω από την τάξη!
Και φυσικά, διατηρείται η επαφή με τις απαιτήσεις, τις δραστηριότητες και το κλίμα του σχολείου, εξομαλύνοντας την περίοδο προσαρμογής που θα ακολουθήσει με την επιστροφή στην τάξη. Όμως, είναι πολύ σημαντική η επαφή που υπάρχει το μεσημέρι μέσω της οθόνης, καθώς οι μαθητές παραμένουν σε επαφή με τους κανόνες της τάξης. Όταν ο μαθητής συνδέεται στην ψηφιακή τάξη, είναι σαν να προσέρχεται στη σχολική μονάδα.
Πώς όμως μπορούν τα ίδια τα παιδιά να εντάξουν την τηλεκπαίδευση στην καθημερινότητά τους;
Για αρχή, είναι σημαντικό οι μαθητές να ξέρουν πως το σχολείο υπάρχει ακόμα. Η τάξη είναι στο σχολείο και τους περιμένει, αλλά επειδή δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο εξαιτίας της καραντίνας, έχει μεταφερθεί στην οθόνη. Κατανοούμε την αντίδρασή τους ή την άρνησή τους που ενδέχεται να εκφράσουν. Προσπαθούμε να διατηρούμε την οικεία ρουτίνα, τροποποιώντας την. Είναι σημαντικό τα παιδιά να ξέρουν ότι η ζωή δε σταματά εδώ – αυτή τη στιγμή συνεχίζεται με έναν τρόπο διαφορετικό και σύντομα θα επιστρέψουν στο σχολείο και τις δραστηριότητές τους.
Δίνουμε σημασία στη ρουτίνα. Η ώρα του σχολείου έχει απλώς μεταφερθεί! Οι μαθητές προηγουμένως είχαν ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά τους. Καλό θα ήταν να προσαρμοστεί το πρόγραμμα, όσο αυτό είναι εφικτό, στα νέα δεδομένα, και να τηρείται όσο το δυνατόν πιο πιστά. Με αυτό τον τρόπο, υπάρχουν μεταβατικές δραστηριότητες πριν και μετά τη σύνδεση στη σχολική τάξη, οι οποίες συμβάλλουν θετικά στη συγκέντρωση και τη δέσμευση του μαθητή στο μάθημα.
Φροντίζουμε τις συνθήκες την ώρα της σύνδεσης. Όσο είναι δυνατόν, αποσυνδέουμε λοιπές συσκευές που δε χρειάζεται να είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο. Φροντίζουμε, επίσης, να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι περισπασμοί, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.
Τέλος, επιτρέπουμε στους μαθητές να είναι ανεξάρτητοι, όπως θα ήταν στη σχολική αίθουσα. Οι γονείς και οι κηδεμόνες μπορούν (και χρειάζεται) να είναι διαθέσιμοι, σε περίπτωση που ο μαθητής χρειαστεί βοήθεια (π.χ με τη σύνδεση ή το μικρόφωνο). Όσον αφορά το υπόλοιπο του μαθήματος, είναι σημαντικό να επιτρέπεται στους μαθητές να αυτονομηθούν και να ολοκληρώνουν τις δραστηριότητες βασιζόμενοι στις δικές τους ικανότητες όπως θα συνέβαινε εντός της σχολικής τάξης.
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι αυτό το μέτρο είναι κάτι το προσωρινό, το οποίο, αν και ίσως δημιουργεί δυσκολίες, προσφέρει μια ευκαιρία για ποιοτικό χρόνο μέσα από δραστηριότητες στο σπίτι, παιχνίδι, ξεκούραση, και, κυρίως, συζήτηση για ό,τι μπορεί να προβληματίζει και να αγχώνει το παιδί.
Χάϊδω Βασιλάκη-ψυχολόγος
Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους γονείς καθώς κλήθηκαν να διαχειριστούν αυτήν την κρίση αναλαμβάνοντας πολλούς και δύσκολους ρόλους όπου τα κατάφεραν επιτυχώς!!!
Ξεκινήσαμε τις πρώτες ημέρες της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης με πολλές επιφυλάξεις και ερωτήματα. Παρ’ όλα αυτά ξεκινήσαμε και οργανώσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε την περσυνή εμπειρία σε συνδυασμό με τις ανάγκες των παιδιών. Κατανοώντας τις δυσκολίες και τα τεχνικά προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε και ελπίζουμε σύντομα να διευθετηθούν. Προσπαθώντας να αντεπεξέλθουμε στις νέες απαιτήσεις της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης προσαρμόζουμε τις δραστηριότητες μας ώστε να γίνονται με ευχαρίστηση και να υλοποιούνται εύκολα στο σπίτι. Μέσα από την άμεση συμμετοχή των μαθητών μας εντάξαμε την καθημερινή ρουτίνα καλωσορίσματος, καταγραφή της ημερομηνίας και το παρουσιολόγιο, συζητήσαμε για τον σημερινό καιρό και την εποχή του φθινοπώρου. Τα παιδιά ανταποκρίνονται θετικά σε όλο αυτό το δύσκολο εγχείρημα.
Αυτή την ημέρα η θεματική ενότητα περιλαμβάνει δραστηριότητες σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων των Παιδιών.
Η 20η Νοεμβρίουέχει καθιερωθεί ωςηΠαγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Σαν σήμερα το 1989 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού από 193 κράτη παγκοσμίως. Η παραπάνω Σύμβαση αποτελεί τον πρώτο παγκόσμιο νομικά δεσμευτικό χάρτη σύμφωνα με τον οποίο, τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, είναι απαραίτητο να απολαμβάνουν τα δικαιώματα εκείνα, που τους εξασφαλίζουν τις στοιχειώδης αρχές για μια ζωή γεμάτη υγεία και ευημερία. Η σύμβαση έχει επικυρωθεί από όλες τις χώρες του κόσμου με μοναδικές εξαιρέσεις τις HΠΑ, το Νότιο Σουδάν και τη Σομαλία. Στην Ελλάδα επικυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992.
Παιδιά ας ξεκινήσουμε την ημέρα μας!!
Σήμερα θα αφιερώσουμε την ημέρα σε αυτή την σημαντική ημέρα! Είναι μια ημέρα όπου όλου του κόσμου τα παιδιά ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα ή το χρώμα τους, τη θρησκεία, την ηλικία, την καταγωγή, την κοινωνική τους τάξη έχουν το δικαίωμα.
Τι είναι δικαίωμα όμως;
Κάτι που έχω ανάγκη και χρειάζομαι για να ζήσω και να μεγαλώσω!
Ελάτε να παρακολουθήσουμε αυτό το βίντεο:
Ας συζητήσουμε αυτά που είδαμε στο βίντεο. Τι δείχνει το βίντεο; Τι κάνουν τα παιδιά; Τι ζωγραφίζουν; Τι θέλουν; Τι δικαιούνται να έχουν; Τι χρειάζεται ένα παιδί για να είναι χαρούμενο;
Eλάτε να δούμε αυτή την αφίσα:
Το βιβλίο που διάλεξα να ακούσετε ” Όλοι γεννιόμαστε ελεύθεροι” του Ευγένιου Τριβιζά.
Ta παιδιά ζωγράφισαν ένα δικαίωμα που ήθελαν μέσα σε ένα μπαλόνι.
Κι αν θέλετε, κι αν έχετε όρεξη για ένα Παιχνίδι Μνήμης για τα Δικαιώματα των Παιδιών, πάτησε πάνω στην εικόνα:
Περιμένω τις ζωγραφιές σας και τις κατασκευές σας!!
Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς για τη συνεργασία και τη βοήθεια στην νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
