2 Απριλίου, γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με πολλές δραστηριότητες. Αφιερώσαμε όλη την εβδομάδα στα βιβλία, τα μέρη του βιβλίου, τον τρόπο που γίνονται, που βρίσκουμε τα βιβλία τους ανθρώπους που τα δημιουργούν.

Αφιερώσαμε στη διαδικτυακή τάξη για  τη ζωή και το έργο του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Αναφερθήκαμε και τους αδελφούς Γκριμ και στον αγαπημένο των παιδιών Αίσωπο.

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Τα παιδιά παρουσιάσανε και μίλησαν για τα αγαπημένα τους βιβλία και ζωγράφισαν τα εξώφυλλα τους.

Διακόσμησαν σελιδοδείκτες για τα βιβλία τους!

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στη διαδικτυακή μας τάξη τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων Εύη Γεροκώστα. Η αφήγησή της μας καθήλωσε!

Αν ήμουν βιβλίο! 

Ένα βιβλίο για τη μαγεία της ανάγνωσης !!

« Ο ΄Ύμνος του Βιβλίου »

Πες μου κάτι, τι αξίζει πιο πολύ από φλουριά;
Πες μου κάτι, τι χαρίζει γέλιο, κέφι και χαρά;

Έλα, πες μου τι γεμίζει παρηγόρια την καρδιά;
Έλα, πες μου, τι σκορπίζει την πιο μαύρη συννεφιά;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει και δακρύζω,
Που με κάνει να γελάω, που με κάνει να ελπίζω;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει να γιορτάζω,
Που με κάνει να πετάω, στα ουράνια να καλπάζω;

Ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο!

Ένα βιβλίο που μαγεύει, όνειρα στο νου φυτεύει
Και στο ταξίδι της ζωής, πιστά μας συντροφεύει!

Ευγένιος Τριβιζάς 

Μια ξεχωριστή και διαφορετική μέρα ήταν η σημερινή στη διαδικτυακή μας τάξη.

Γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδικού Βιβλίου με τη συντροφιά της κ. Εύης Γεροκώστα. Απολαύσαμε τη σαγηνευτική της αφήγηση  του νέου της βιβλίου «ΧΡΑΤΣ».  Μας αποκάλυψε και ένα μυστικό στην διαχείριση των συναισθημάτων. 

Τα παιδιά μιλήσανε για τα όνειρά τους, μοιραστήκανε τους φόβους τους,ζωγραφίσανε τα δικά τους συναισθήματα.

Το Χρατς άγγιξε στις καρδιές μας. Τόσο απλά! 

Διαβάστε την Συνέντευξη της Εύης Γεροκώστα για το XΡΑΤΣ στο Elniplex και τον Απόστολο Πάππο.

Xρατς, Εύη. Ο ήχος αυτού του βέλκρου στα παπούτσια γίνεται ο τίτλος του νέου σου βιβλίου. Μίλησέ μας γι’ αυτό…

Για άλλη μια φορά όλα ξεκίνησαν από την αφήγηση. Μια συνάντηση ανάμεσα σε μένα, μια μουσικό -τη Μάτα Κούρτη-, και έναν beatboxer -τον Βασίλη Παπούλια (στα Πετράλωνα ήταν, μια ζεστή μέρα). Μια πρόταση να συνεργαστούμε και να φτιάξουμε μια παράσταση για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, φυσικά με θέμα τη μουσική. Βουνό φαινόταν όλο αυτό. Εμείς όμως το κάναμε να μοιάζει με λοφάκι.

Η ιστορία γράφτηκε, η παράσταση «Μπαμπά, θα γίνω μαέστρος!» ετοιμάστηκε με ταχύτητα φωτός και παρουσιάστηκε κάμποσες Κυριακές στο Μέγαρο Μουσικής. Αφήγηση, τραγούδι, beatbox. Και γέλια. Πολλά κυριακάτικα γέλια.

Ο κύκλος παραστάσεων ολοκληρώθηκε και η ιστορία αποκοιμήθηκε. Την ξύπνησε όμως ένα καλειδοσκόπιο, που κάτι είδε σ’ αυτή την ιστορία.

Κι εγώ, που γράφω σχεδόν πάντα μια κι έξω και χωρίς ν’ αλλάζω πολλά, αυτή την ιστορία τη γνώρισα από την αρχή. Αυτή την αρχή κράτησα, βρήκα και το τέλος της. Στοίχημα μεγάλο να γράφει κανείς με λίγα λόγια -όσα είναι αρκετά.

Το βιβλίο δεν θα μπορούσε να έχει άλλο τίτλο πέρα από Χρατς. Φαντάζεστε με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί ν’ ακουστεί αυτή η λέξη από το στόμα και το σώμα; Αν συναντήσετε κάπου τη Μάτα και τον Βασίλη, θα σας πουν ότι αυτοί οι τρόποι είναι αμέτρητοι…

Γιατί ο ήρωας αδυνατεί να δέσει τα κορδόνια του;

Επειδή δεν έχει συναντήσει ακόμα τον «μαγικό βοηθό» που θα τον προκαλέσει να τα δέσει. Έναν τσαγκάρη, μια γάτα, μια πασχαλίτσα, μια δεκαοχτούρα, ένα κορίτσι, μια βροχή… Φαντάσου όλοι αυτοί -κι άλλοι τόσοι- να χάριζαν στον ήρωα ζευγάρια κορδόνια, άλλος με τα χέρια του, άλλος με τα φτερά του, άλλος με τα πατουσάκια του… Θα ερχόταν η μέρα που όλα αυτά τα κορδόνια θα βρίσκονταν στα χέρια του και… κάτι θα έπρεπε να τα κάνει. Θα κοιτούσε μια τα παπούτσια με τα χρατς και μια τα άλλα, εκείνα που περίμεναν να δεθούν με κορδόνια. Κάποια στιγμή λοιπόν θα τολμούσε ν’ αγγίξει το άπιαστο.

Πόσο σημαντικά είναι τα συναισθήματα σε ένα παιδί; Πόσο μπορεί ο φόβος, το άγχος να παρεμποδίσουν τη γνώση;

Όλα τα συναισθήματα καλοδεχούμενα είναι. Πώς θα νιώσουμε ότι ζούμε αν δεν τα γνωρίσουμε όλα; Ο φόβος, το άγχος, όλα τα αρνητικά συναισθήματα έχουν και την άλλη του πλευρά.

Μπορούν ορμή να δώσουν στα παιδιά και τόλμη να παλέψουν και να τα νικήσουν. Ακόμα όμως κι αν δεν το καταφέρουν, τουλάχιστον θα έχουν δοκιμάσει. Και, το σημαντικότερο, θα ξέρουν το πρόσωπο αυτών των συναισθημάτων. Έτσι θα μάθουν να πορεύονται μαζί τους και ίσως, μια μέρα, τα φέρουν στα δικά τους μέτρα.

Η διαχείριση των συναισθημάτων λείπει πολύ από οικογένειες και σχολεία, ειδικά όσο ανεβαίνουμε σε ηλικία. Έχεις επισκεφθεί δεκάδες σχολεία, έχεις συναντήσει εκατοντάδες παιδιά. Τι θα πρότεινες πάνω σε αυτό το θέμα;

Ένα έχουμε να κάνουμε: να πιανόμαστε από τις ασήμαντες αφορμές που μας δίνουν τα παιδιά -και είναι τόσες πολλές-, και να τους δίνουμε κι άλλες, ακόμα πιο ασήμαντες.

Πώς δένουμε κόμπους στα συναισθήματα των παιδιών μας; Ποια βασικά λάθη κάνουμε;

Ακριβώς τα ίδια λάθη που κάνουμε και με τον εαυτό μας. Καθρέφτες είμαστε οι μεγάλοι και τα παιδιά βλέπουν τον εαυτό τους μέσα μας.

Τι μας προσφέρει να «κοιτάμε ψηλά»;

Έγραψε σε μια ιστορία του ο Αργύρης Χιόνης: «Αν δεν σηκώνετε, πότε πότε, το βλέμμα σας στον ουρανό, υπάρχει κίνδυνος να χάσετε θαύματα που συμβαίνουν εκεί πάνω. Αν πάλι περπατάτε κοιτώντας συνέχεια ψηλά, υπάρχει κίνδυνος να πατήσετε μια παπαρούνα που φύτρωσε στο πεζοδρόμιο.

Όλα χρειάζονται λοιπόν. Υπάρχει όμως κάτι που κερδίζουμε μόνο κοιτάζοντας ψηλά. Όταν περπατάμε με το κεφάλι χαμηλωμένο η ανάσα και η φωνή μας κρύβονται και παλεύουν ν’ ακουστούν. Όταν όμως κοιτάξουμε όλο αυτό το θαύμα που υπάρχει πάνω μας η φωνή ανοίγει. Κι όταν η φωνή ανοίγει μπορεί ν’ ακουστεί μέχρι την άκρη του κόσμου. Τότε οι κόμποι μας ξυπνούν, λύνονται και τρέχουν να μάθουν τη ζωή. 

Το βιβλίο ΧΡΑΤΣ μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Να ευχηθούμε  καλοτάξιδο το ΧΡΑΤΣ!!!

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Εύη Γεροκώστα και περιμένουμε να τη φιλοξενήσουμε από κοντά στην τάξη μας!

Σήμερα είναι Πέμπτη 2 Απριλίου.

Και γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου!!!

Κάθε χρόνο, όπως έχουμε ήδη πει, στις 2 Απριλίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Είναι η μέρα που γεννήθηκε ο μεγαλύτερος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Η γιορτή έχει σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα.

Κάθε χρόνο μια διαφορετική χώρα αναλαμβάνει να κάνει μια αφίσα και ένα μήνυμα. Διαβάστε το φετινό μήνυμα: «Η μουσική των λέξεων»

Ας γνωρίσουμε λίγο τον μεγάλο παραμυθά! 
Η ζωή του δύσκολη και πονεμένη.

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Όντενσε της Δανίας, ήρθε στη ζωή ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ένας από τους πιο αγαπημένους παιδικούς συγγραφείς που με την πένα του ζωντανεύει μέχρι σήμερα, ασχημόπαπα, μολυβένια στρατιωτάκια και μπαλαρίνες στα μάτια κάθε παιδιού.

Ο πατέρας του ήταν παπουτσής και η μητέρα του πλύστρα. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα έντεκα του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Προσπάθησε να μάθει την τέχνη του πατέρα του αλλά μάταια, ενώ όταν αποφοίτησε από το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο για να μάθει την τέχνη αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε καρπούς.

Το προσωπικό του καταφύγιο, για τις ελάχιστες ελεύθερες ώρες που είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του χέρια τις κούκλες, τις έντυνε και έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις με έργα κυρίως του Σαίξπηρ που απομνημόνευε με ιδιαίτερη ευκολία. Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να γνωρίσει από κοντά το “παράξενο” αυτό αγόρι. Στη συνέχεια, τον έστειλε σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. 

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν τελείωσε με ιδιαίτερη δυσκολία το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. “Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου”, γράφει στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Με μόνη περιουσία 30 φράγκα και με το όνειρο να γίνει ηθοποιός, δίνει εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου από τις οποίες απορρίφθηκε επειδή ήταν “άσχημος και αδύνατος”.

Όταν ήταν 36 ετών επισκέφτηκε την Ελλάδα. Ταξίδεψε για να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. 
Οτιδήποτε βλέπεις, μπορεί να γίνει ένα παραμύθι», είχε γράψει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά. Δεν έκανε ποτέ δική του οικογένεια. 
Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν πέφτει από το κρεβάτι του και χτυπάει σοβαρά. Δεν ξαναέγινε ποτέ εντελώς καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 σε ηλικία 70 ετών, αφήνει την τελευταία του πνοή και ένα σωρό όνειρα στοιβαγμένα στις αγαπημένες μας κιτρινισμένες σελίδες. 

“Η μικρή γοργόνα”, “Η τοσοδούλα”, “Το κοριτσάκι με τα σπίρτα”, “Το ασχημόπαπο”, “Το μολυβένιο στρατιωτάκι”, “Η βασίλισσα του χιονιού”, “Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα”.

Τα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν δεν έχουν τελειωμό… Εικόνες από μια ζωή που ο δημιουργός τους δεν έζησε ποτέ στην πραγματικότητα.

Διαδραστικό υποστηρικτικό υλικό

Επισκεφτείτε το μουσείο του Άντερσεν στο χωριό Οντένσε της Δανίας.

Παρακολουθήστε το παρακάτω video:
Ο συγγραφέας και εικονογράφος Lane Smith στήνει έναν σπαρταριστό διάλογο ανάμεσα σε μια βιβλιόφιλη μαϊμού κι έναν γάιδαρο που είναι άσσος των νέων τεχνολογιών για το τι τελικά ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ.

Παρακολουθήστε το animation μικρού μήκους «Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία του κου Μόρρις Λέσμορ «,η ταινία  εμπνεύστηκε από το βιβλίο και βραβεύτηκε με Oscar καλύτερης ταινίας. Πρόκειται για “την ιστορία των ανθρώπων που αφοσιώνουν τις ζωές του στα βιβλία και τα βιβλία τους το ανταποδίδουν”. Η ταινία εξιστορεί το τι συνέβη στον ήρωα Μόρις Λέσμορ που μετά την επέλαση ενός τυφώνα βρίσκεται σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου τα βιβλία έχουν ζωντανέψει και συμπαραστέκονται στους ανθρώπους.

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2021

Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλύτερων στο παιδικό βιβλίο.

Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.

Για το 2021 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα των Η.Π.Α. Το μήνυμα γράφτηκε από την Αμερικανίδα ποιήτρια Margarita Engle και η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον εικονογράφο και συγγραφέα Roger Mello. Ο Roger Mello, σχεδίασε στα ελληνικά κάποιες από τις χειρογραφές που αποτελούν μέρος του εικαστικού. 

Η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς μετέφρασε όπως κάθε χρόνο το μήνυμα στα ελληνικά. Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού εκτύπωσε και διανέμει την αφίσα.

Όταν διαβάζουμε, το μυαλό μας βγάζει φτερά.
Όταν γράφουμε, τα δάχτυλά μας τραγουδούν.

Οι λέξεις είναι ήχοι από τύμπανα και φλάουτα στη σελίδα,
καλλίφωνα πουλιά που πετούν ψηλά, ελέφαντες που σαλπίζουν,
ποτάμια που κυλούν, καταρράκτες που ξεχύνονται,
πεταλούδες που στροβιλίζονται
ψηλά στον αέρα!

Οι λέξεις μας καλούν να χορέψουμε-ρυθμούς, στίχους,
χτυποκάρδια, παλιές ιστορίες και νέες,
φανταστικές και αληθινές.

Είτε είσαι στο σπίτι ασφαλής
ή τρέχεις να περάσεις τα σύνορα για μια άλλη χώρα
και μια ξένη γλώσσα, οι ιστορίες και τα μηνύματα
σου ανήκουν.

Όταν μοιραζόμαστε λέξεις, οι φωνές μας
γίνονται η μουσική του μέλλοντος,
ειρήνη, χαρά και φιλία,
μια μελωδία  ελπίδας.