Κάνοντας την τηλεκπαίδευση εύκολη για όλους!!

   Ξαφνικά, η σχολική πραγματικότητα άλλαξε. Πλέον, εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς αναγνωρίζουν πως το σχολείο δεν περιορίζεται μόνο στις σχολικές εγκαταστάσεις και το γνωστό πρόγραμμα που ξεκινούσε από τις 8 μέχρι νωρίς το μεσημέρι. Στην αναπαράσταση του σχολείου στο μυαλό των ανθρώπων έχει προστεθεί μια νέα, εκσυγχρονισμένη, ψηφιακή διάσταση. Λόγω των συνθηκών, η φυσική επαφή με το σχολείο εναλλάσσεται με τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων.

    Για ποιο λόγο, λοιπόν, υπάρχει η τηλεκπαίδευση, έστω και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες;

• Με την τηλεκπαίδευση διαμορφώνεται μια αίσθηση ασφάλειας, διατηρώντας επαφή με την προηγούμενη ρουτίνα των μαθητών. Η αίσθηση πως η τάξη υπάρχει ακόμα, πως οι φίλοι και οι συμμαθητές βλέπονται ξανά υπό την εποπτεία της κυρίας τους, που συντονίζει την τάξη, υπενθυμίζει πως η καθημερινότητα, παρόλο που έχει αλλάξει περνώντας περισσότερο χρόνο στο σπίτι, είναι ακόμα οριοθετημένη.
• Τα πράγματα θα επανέλθουν όπως ήταν πριν, καθησυχάζοντας τα παιδιά. Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει η επαφή με τον/την εκπαιδευτικό και τους μαθητές και δεν αρκούμαστε απλώς στην παροχή ασύγχρονου υλικού, το οποίο θα συμπληρωθεί κατ’ επιλογήν του μαθητή. Οι μαθητές συναντιούνται και συνεχίζουν τις ομαδικές δραστηριότητες, γιατί πολύ απλά το σχολείο συνεχίζεται!
• Αν και απομακρυσμένα, η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη συνεχίζεται στα πλαίσια μιας απομακρυσμένης, ψηφιακής τάξης. Οι στόχοι του νηπιαγωγείου εξακολουθούν να παραμένουν ίδιοι, ακόμα και αν το μάθημα διεξάγεται σε μια διαδικτυακή τάξη και όχι φυσική, απλώς μεταβάλλεται το υλικό και το μέσο. 
• Βιώνουμε όλοι μαζί μια συλλογική εμπειρία, μέσα στην οποία μπορούμε να συζητάμε πώς αισθανόμαστε και πώς τη βιώνουμε. Όλοι –με προσοχή και πολλή, πολλή χαρά- θα αγκαλιαστούμε και θα χαρούμε μπαίνοντας ξανά στην αίθουσα, βλέποντας τους φίλους μας ξανά από κοντά. Όπως πάντα, θα συζητηθεί ό,τι έκανε τους μαθητές να αισθανθούν χαρά, λύπη, και τους προβλημάτισε, κάτι το οποίο ανέκαθεν συνέβαινε εντός της σχολικής τάξης. Δε γίνεται, λοιπόν, να παραβλεφθεί, πως η τηλεκπαίδευση στο νηπιαγωγείο είναι κάτι καινούριο και για όσους είχαν την ευχέρεια να συμμετάσχουν σε αυτή, ήταν μια εμπειρία-περιπέτεια με πολλά σκαμπανεβάσματα. Επομένως, μάλλον είναι κάτι που θα συζητηθεί μέσα και έξω από την τάξη!
• Και φυσικά, διατηρείται η επαφή με τις απαιτήσεις, τις δραστηριότητες και το κλίμα του σχολείου, εξομαλύνοντας την περίοδο προσαρμογής που θα ακολουθήσει με την επιστροφή στην τάξη. Όμως, είναι πολύ σημαντική η επαφή που υπάρχει το μεσημέρι μέσω της οθόνης, καθώς οι μαθητές παραμένουν σε επαφή με τους κανόνες της τάξης. Όταν ο μαθητής συνδέεται στην ψηφιακή τάξη, είναι σαν να προσέρχεται στη σχολική μονάδα.

     Πώς όμως μπορούν τα ίδια τα παιδιά να εντάξουν την τηλεκπαίδευση στην καθημερινότητά τους;

• Για αρχή, είναι σημαντικό οι μαθητές να ξέρουν πως το σχολείο υπάρχει ακόμα. Η τάξη είναι στο σχολείο και τους περιμένει, αλλά επειδή δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο εξαιτίας της καραντίνας, έχει μεταφερθεί στην οθόνη. Κατανοούμε την αντίδρασή τους ή την άρνησή τους που ενδέχεται να εκφράσουν. Προσπαθούμε να διατηρούμε την οικεία ρουτίνα, τροποποιώντας την. Είναι σημαντικό τα παιδιά να ξέρουν ότι η ζωή δε σταματά εδώ – αυτή τη στιγμή συνεχίζεται με έναν τρόπο διαφορετικό και σύντομα θα επιστρέψουν στο σχολείο και τις δραστηριότητές τους.
• Δίνουμε σημασία στη ρουτίνα. Η ώρα του σχολείου έχει απλώς μεταφερθεί! Οι μαθητές προηγουμένως είχαν ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητά τους.  Καλό θα ήταν να προσαρμοστεί το πρόγραμμα, όσο αυτό είναι εφικτό, στα νέα δεδομένα, και να τηρείται όσο το δυνατόν πιο πιστά. Με αυτό τον τρόπο, υπάρχουν μεταβατικές δραστηριότητες πριν και μετά τη σύνδεση στη σχολική τάξη, οι οποίες συμβάλλουν θετικά στη συγκέντρωση και τη δέσμευση του μαθητή στο μάθημα.
• Φροντίζουμε τις συνθήκες την ώρα της σύνδεσης. Όσο είναι δυνατόν, αποσυνδέουμε λοιπές συσκευές που δε χρειάζεται να είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο. Φροντίζουμε, επίσης, να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι περισπασμοί, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.
• Τέλος, επιτρέπουμε στους μαθητές να είναι ανεξάρτητοι, όπως θα ήταν στη σχολική αίθουσα. Οι γονείς και οι κηδεμόνες μπορούν (και χρειάζεται) να είναι διαθέσιμοι, σε περίπτωση που ο μαθητής χρειαστεί βοήθεια (π.χ  με τη  σύνδεση ή το μικρόφωνο). Όσον αφορά το υπόλοιπο του μαθήματος, είναι σημαντικό να επιτρέπεται στους μαθητές να αυτονομηθούν και να ολοκληρώνουν τις δραστηριότητες βασιζόμενοι στις δικές τους ικανότητες όπως  θα συνέβαινε εντός της σχολικής τάξης.

            Καλό είναι να θυμόμαστε ότι αυτό το μέτρο είναι κάτι το προσωρινό, το οποίο, αν και ίσως δημιουργεί δυσκολίες, προσφέρει μια ευκαιρία για ποιοτικό χρόνο μέσα από δραστηριότητες στο σπίτι, παιχνίδι, ξεκούραση, και, κυρίως, συζήτηση για ό,τι μπορεί να προβληματίζει και να αγχώνει το παιδί.

Χάϊδω Βασιλάκη-ψυχολόγος

Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους γονείς  καθώς κλήθηκαν να διαχειριστούν αυτήν την κρίση αναλαμβάνοντας πολλούς και δύσκολους ρόλους όπου τα κατάφεραν επιτυχώς!!! 

Καλή δύναμη σε όλους!!