Ευχές!!
Άρθρα ανά μήνα: Δεκέμβριος 2021
Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι!!
Η τόλμη να ακολουθείς το όνειρό σου…
Ένα από τα πιο αγαπημένα χριστουγεννιάτικα βιβλία των παιδιών, είναι το γνωστό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά
“Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι”
Είναι μια υπέροχη ιστορία όπου ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης, κάθε φορά που βλέπει τ’ αστέρια στον ουρανό λαχταράει να τ’ αγγίξει. Όσο ο παππούς του προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, τόσο η επιθυμία του μεγαλώνει. ΄Ωσπου ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, ενώ βγαίνει από την ποντικότρυπά του, βλέπει στη μέση του σαλονιού ένα στολισμένο έλατο και στην κορυφή ένα ασημένιο αστεράκι. Ο δρόμος όμως μέχρι την κορυφή του δέντρου αποδεικνύεται δύσκολος και γεμάτος δελεαστικές παγίδες. Είναι μια θαυμάσια αλληγορία για το μακρύ ταξίδι της ζωής, τους στόχους, τις προσπάθειες, τα παράλογα, τρελά όνειρα που κυνηγάμε ξύπνιοι ή κοιμισμένοι. Αλλά ο Τρωκτικούλης, αψηφώντας τους πειρασμούς, είναι αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρό του…
Είναι το πρώτο ελληνικό παραµύθι που έγινε τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο (ΕΡΤ-Time Lapse Pictures).
Δείτε την ταινία:
Διαδραστικό υποστηρικτικό υλικό
Παιδιά ελάτε να θυμηθούμε την ιστορία, πάτησε πάνω στην εικόνα.
Παιχνίδια από τον Αη Βασίλη!!
Παιχνίδια από τον Αη Βασίλη!!
Ένα παιχνίδι μνήμης, πάτησε πάνω στην εικόνα.
Φτιάξε τα puzzles, πάτησε πάνω στην εικόνα.
Παιχνίδι σειραθέτησης, πάτησε πάνω στην εικόνα.
Μύρισε Χριστούγεννα!!
Γιορτινή η ατμόσφαιρα στο σχολείο με έθιμα και παραδόσεις. Αναφερθήκαμε στα έθιμα και τα μυρωδάτα σύμβολα των Χριστουγεννιάτικων εορτών.
Από πού προέρχεται όμως ο κουραμπιές;
Ο κουραμπιές είναι ένα χριστουγεννιάτικο γλύκισμα που παρασκευάζεται σε όλη την Ελλάδα. Η ρίζα του προέρχεται από το τουρκικό Kurabiye, που σημαίνει μπισκότο, γλύκισμα από αλεύρι, βούτυρο και άχνη ζάχαρη. Μικρασιάτες πρόσφυγες από την Καρβάλη της Καππαδοκίας δημιούργησαν στο Νομό Καβάλας το 1924 τη Νέα Καρβάλη και μετέφεραν την παραδοσιακή συνταγή κουραμπιέδων της Μικράς Ασίας. Έτσι σήμερα στην Ελλάδα οι πιο γνωστοί παραδοσιακοί κουραμπιέδες είναι αυτοί της Καρβάλης.
Ζάχαρη άχνη, βούτυρο, αλεύρι στο τραπέζι και αμέσως το γλέντι ξεκινά!!!
Χτυπάμε πολύ καλά το βούτυρο μέχρι να ασπρίσει…
Προσθέτουμε και τη ζάχαρη και συνεχίζουμε το χτύπημα.
Αρωματίζουμε με βανίλιες..
Συνεχίζουμε με το αλεύρι, το μπεικιν- πάουντερ
Και ζυμώνουμε απαλά μέχρι να γίνει ένα αφράτο ζυμαράκι χωρίς να κολλάει στα χέρια μας…
Το ζυμαράκι μας είναι έτοιμο….φτιάχνουμε τους κουραμπιέδες μας….
Το φούσκωμα και το ψήσιμο τα ανέλαβε η κυρία Γκαλίνα του κυλικείου του σχολείου. Τους αφήσαμε λίγο να κρυώσουν και τους πασπαλίσαμε με μπόλικη ζάχαρη άχνη…
Μας έσπασε τη μύτη η μυρωδιά!!! Για να δοκιμάσουμε λιγάκι!!! Μμμ!!! Πεντανόστιμοι!!!
Καλές γιορτές σε όλους!!!
Ο μύθος των καλικαντζάρων
Γιορτές χωρίς καλικάντζαρους είναι σαν παραμύθι χωρίς φαντασία. Μάθαμε και γνωρίσαμε για αυτά τα άσχημα μαυριδερά όντα, τους καλικάντζαρους που έκαναν σκανδαλιές όλο το δωδεκαήμερο και τρόμαζαν τους ανθρώπους αλλά δεν τους πείραζαν.
Οι ρίζες τους κρατούν από τα πολύ παλιά χρόνια και είναι σκανταλιάρικα όντα που προκαλούν ζημιές και εμφανίζονται πάνω στη γη τις δώδεκα ημέρες μεταξύ των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο…..
Οι καλικάντζαροι είναι μαυριδεροί, τριχωτοί, με ουρά και μακριά χέρια. Ζουν στα έγκατα της γης και με ένα μεγάλο πριόνι αγωνίζονται να κόψουν τον τεράστιο ξύλινο στύλο που κρατά στη θέση της τη γη. Ο στύλος όμως είναι πολύ χοντρός και γι αυτό χρειάζεται μεγάλη και μακρόχρονη προσπάθεια.
Τις παραμονές των Χριστουγέννων τα έχουν σχεδόν καταφέρει και το στήριγμα της γης είναι έτοιμο να κοπεί και να πέσει. Χαρούμενοι που τα κατάφεραν επιτέλους, οι καλικάντζαροι βγαίνουν επάνω τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και για να μην σωριαστεί η γη στα κεφάλια τους.
Οι καλικάντζαροι είναι χιλιάδες και ξετρυπώνουν στην επιφάνειά της από κάθε τρύπα. Φοβούνται πολύ το φως και γι’ αυτό τη μέρα κρύβονται. Βγαίνουν όμως από τους κρυψώνες τους τη νύχτα και πειράζουν τους ανθρώπους. Μικρά και ευκίνητα, καθώς είναι, μπαίνουν στα σπίτια απ’ όπου βρουν. Από τις καμινάδες, τις κλειδαρότρυπες, τις χαραμάδες των πορτών και των παραθυριών.
Τις παραμονές των Χριστουγέννων τα έχουν σχεδόν καταφέρει και το στήριγμα της γης είναι έτοιμο να κοπεί και να πέσει. Χαρούμενοι που τα κατάφεραν επιτέλους, οι καλικάντζαροι βγαίνουν επάνω τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και για να μην σωριαστεί η γη στα κεφάλια τους.
Οι καλικάντζαροι είναι χιλιάδες και ξετρυπώνουν στην επιφάνειά της από κάθε τρύπα. Φοβούνται πολύ το φως και γι’ αυτό τη μέρα κρύβονται. Βγαίνουν όμως από τους κρυψώνες τους τη νύχτα και πειράζουν τους ανθρώπους. Μικρά και ευκίνητα, καθώς είναι, μπαίνουν στα σπίτια απ’ όπου βρουν. Από τις καμινάδες, τις κλειδαρότρυπες, τις χαραμάδες των πορτών και των παραθυριών.
Οι καλικάντζαροι εξαφανίζονται τα Φώτα με τον αγιασμό των νερών. Φεύγουν τότε λέγοντας: «Φεύγετε να φεύγουμε κι έφτασε ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του…»
Τα παιδιά τους ζωγράφισαν.
Ακούσαμε “την αγέλαστη πολιτεία” από τον Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα
Η γέννηση και η λάμψη του αστεριού.
Τα Χριστούγεννα για μας στο νηπιαγωγείο είναι μυρωδιές, χριστουγεννιάτικα τραγούδια, χρυσόσκονη παντού, κατασκευές και πολλά χριστουγεννιάτικα παραμύθια.
Η ιστορία της γέννησης του Χριστού είναι από τις αγαπημένες των παιδιών και πάντα είναι η πρώτη που διαβάζουμε.
Ζωγραφίσαμε την ιστορία σε μικρό βιβλίο.
Αναφερθήκαμε στο λαμπρό αστέρι που φώτιζε όλο τον ουρανό τη στιγμή της γέννησης του Χριστού και βρισκόταν πάνω από το στάβλο. Όταν το Άστρο της Βηθλεέμ εμφανίστηκε στον ουρανό, οι τρεις μάγοι το πρόσεξαν και κατάλαβαν ότι κάτι σημαντικό είχε συμβεί.
Με αφορμή το αστέρι της Βηθλεέμ είδαμε πίνακες του ζωγράφου Sol Le Witt.
Συζητήσαμε και για τη διαδοχή του χρώματος. Τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με την έννοια του μοτίβου. Το μοτίβο είναι ένα επαναλαμβανόμενο πρότυπο με σταθερό ρυθμό. Τα μοτίβα τα συναντάμε στην καθημερινότητα μας.
Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε το δικό μας αστέρι με το συνδυασμό χρωμάτων που επέλεξε το κάθε παιδί.
Ο καθένας διαφορετικός αλλά και μοναδικός!
Η 3η Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη σε άτομα με αναπηρία.
Σε αυτά τα ξεχωριστά άτομα που μας δίνουν καθημερινά μαθήματα ζωής.
Όλοι διαφορετικοί … όλοι ίσοι…
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Οι δράσεις της σημερινής μέρας οι οποίες είχαν σαν στόχο να κατανοήσουν οι μαθητές το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην κοινωνία,
Μία ταινία για παιδιά με αναπηρία είναι το “Cuerdas” (Σχοινιά ή Χορδές) του Pedro Solís García που δείχνει με τον πιο γλυκό και απλό τρόπο το δικαίωμά τους στο σχολείο, το παιχνίδι και τη φιλία. Παρακολουθούμε ένα αγόρι με εγκεφαλική παράλυση να πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο. Η Μαρία μία συμμαθήτριά του γίνεται αυθόρμητα φίλη του και περνά όλες τις ώρες της μαζί του. Με τη βοήθεια των σχοινιών παίζουν, διαβάζουν βιβλία και χορεύουν. Έτσι κάνει την καθημερινότητά του πιο ευχάριστη. Όμως μία μέρα το αγόρι αρρωσταίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στο σχολείο…
Συγκινηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε , μας προβλημάτισε και ακολούθησε συζήτηση για τους ήρωες της ιστορίας.
Παρακολουθήσαμε και μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το Δώρο» (The Present) που βασίζεται σε ένα κόμικ του πολύ ταλαντούχου Φάμπιο Κοάλα (Fabio COala) όπου κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία.
Η ταινία αρχίζει με μια μαμά που προσφέρει στον μικρό γιο της, ο οποίος είναι εθισμένος στα βίντεο-παιχνίδια της εποχής, ένα ξεχωριστό δώρο. Ένα δώρο που το μικρό αγόρι αρχικά δεν εκτιμά ιδιαίτερα, ένα σκυλάκι με μια ασυνήθιστη λεπτομέρεια: έχει μόνο τρία πόδια. Το σκυλάκι προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του μικρού αγοριού και του δείχνει, παρά την ιδιαιτερότητα του, ότι μπορεί να γίνει τόσο διασκεδαστικό και να έχει τόσο ενδιαφέρον όπως τα βίντεο-παιχνίδια με τα οποία παίζει.
Ακολούθησε συζήτηση για τους ήρωες της ταινίας, τα συναισθήματα και πως στο τέλος οι δυο ήρωες έγιναν φίλοι για μια ζωή!!
Μετρώντας μέχρι τα Χριστούγεννα!!!
Καλό Μήνα!!
Τα Χριστούγεννα για τα παιδιά είναι οι καλύτερες μέρες του χρόνου και η πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου. Τα περιμένουν με ανυπομονησία, γιατί δεν έχουν σχολείο, γιατί περιμένουν τα δώρα που θα τους φέρει ο Άγιος Βασίλης, για τον ιδιαίτερο στολισμό που κάνουμε στο σπίτι και ειδικά στην πόλη.
Έτσι περιμένοντας τα Χριστούγεννα κάναμε ένα ημερολόγιο. Κόψανε τα παιδιά ένα δέντρο, το στολίσανε με γιρλάντες από λαδοπαστέλ. Ιδέα αυτή είναι από την εξαιρετική συναδέλφισσα Νίκη Κοκκινοπλίτη.
Στη συνέχεια δώσαμε σ΄ένα φακελάκι 24 χρωματιστές μπαλίτσες. Μια για κάθε μέρα μέχρι τα Χριστούγεννα.
Στο σπίτι τους καθημερνά τα παιδιά θα κολλάνε στο ημερολόγιο τους μια χρωματιστή μπαλίτσα. Την ημέρα των Χριστουγέννων θα βάλουνε στην κορυφή το χρυσό αστέρι.
Προσπαθήσαμε να τοποθετήσουμε τις μπάλες με τη σειρά…
Καλή επιτυχία!!
