Τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου   και ώρα 5:00 μμ συναντηθήκαμε γονείς και εκπαιδευτικοί στο 10ο Νηπιαγωγείο Χαλανδρίου με θέμα ” Ενδοσχολική Βία και Εκφοβισμός -Αναγνώριση & Αντιμετώπιση”

 Την εισήγηση έκανε  η κα. Γκίκα Ιωάννα, ψυχολόγος από το Χαμόγελο του Παιδιού.

Η κα. Γκίκα Ιωάννα μας έδωσε πληροφορίες σχετικά τι είναι η ενδοσχολική βία και εκφοβισμός: ένας μαθητής/τρια είναι θύμα εκφοβισμού όταν επανειλημμένα  και συστηματικά δέχεται βία από έναν ή περισσότερους συμμαθητές του . Οι συμπεριφορές εκφοβισμού σύμφωνα με τον Farrington, 2011, μπορεί να περιλαμβάνουν  σωματική, λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική επίθεση ή εξευτελισμό , διάδοση φημών, εξευτελιστικά σχόλια, απομόνωση και αποκλεισμό από δραστηριότητες κ.α. Εν ολίγοις, κατευθύνεται προς εκείνα τα θύματα που εκλαμβάνονται από τους θύτες (έναν ή πολλούς μαζί) ως αδύναμα, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά.

Πώς αναγνωρίζουμε αν ένα παιδί είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού:

Ο εκφοβισμός είτε από την πλευρά του θύματος, είτε από την πλευρά του θύτη, συνδέεται με την εμφάνιση δυσκολιών στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Τα σημάδια του σχολικού εκφοβισμού είναι συνήθως ευδιάκριτα αρκεί ένας γονέας να περνά ουσιαστικό χρόνο με το παιδί προκειμένου να μπορεί να παρατηρήσει οποιαδήποτε αλλαγή στη διάθεση ή στη συμπεριφορά του. 

Αν ένα παιδί υφίσταται κακοποίηση από έναν ή περισσότερους συμμαθητές του, εμφανίζει έντονο άγχος και ανησυχία και αποκτά μια διαρκή αίσθηση ανασφάλειας, δυσκολεύεται, ακόμα και αρνείται κατηγορηματικά να πάει στο σχολείο, μπορεί να απουσιάζει συχνά. Χάνει την αυτοπεποίθησή του, αφού συχνά θεωρούν ότι ευθύνεται το ίδιο και οι δικές του ελλείψεις για όσα συμβαίνουν. Ο μαθητής που έχει δεχθεί εκφοβισμό είναι πιθανό να έχει χαμηλότερο κίνητρο, μειωμένη σχολική επίδοση και να αποφεύγει ή ακόμη και να εγκαταλείπει το σχολείο. 

Ο ρόλος των γονέων 

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν το παιδί τους. 

Είναι σημαντικό να μιλάνε καθημερινά μαζί του, να το ρωτάνε για το πώς πέρασε στο σχολείο.

-να συζητούν αναλυτικά με το παιδί για τα γεγονότα και τις συμπεριφορές, που το ενοχλούν.
-να το διαβεβαιώσουν ότι «δε φέρει καμία ευθύνη το ίδιο για ό,τι συνέβη».
-να το ευχαριστήσουν και να το επιβραβεύσουν που είχε το θάρρος και μίλησε στους γονείς του για αυτό που του συνέβη.
-να του υπενθυμίσουν ότι βρίσκεται κοντά του, προκειμένου να το φροντίσουν και να το διαφυλάξουμε από επόμενους κινδύνους.
-να του εμπνεύσουν το αίσθημα, ότι μπορεί και πρέπει να αντιδράσει, να μη σιωπά, ώστε να εμποδίσει την επανάληψη τέτοιων συμπεριφορών.
-να προτείνουν στο παιδί πρακτικούς τρόπους για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων.
-να ζητήσουν τη συμβουλευτική καθοδήγηση από ειδικό ψυχικής υγείας, αν η κατάσταση κρίνεται εξαιρετικά κρίσιμη.

Αναπτύχθηκε συζήτηση και ανταλλαγή προβληματισμών καθώς τέθηκαν και απορίες από τους ενδιαφερόμενους γονείς.

Ευχαριστώ πολύ την κ. Ιωάννα Γκίκα που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μου, το Χαμόγελο του Παιδιού  για τη συνεργασία και φυσικά όλους τους γονείς & κηδεμόνες των μαθητών/τριών μας που μας τίμησαν με την παρουσία τους και με τη συμμετοχή τους.