28η Οκτωβρίου
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην τάξη έγιναν συζητήσεις για τον πόλεμο και την ειρήνη. Γνωρίσαμε την ιστορία και τα γεγονότα του 1940 μέσα από αφίσες, χάρτες, βιβλία, βίντεο, φωτογραφίες, πίνακες και τραγούδια. Μιλήσαμε για την πατρίδα μας, τη σημαία μας, τους συμβολισμούς και την ιστορία της. Μάθαμε τον Εθνικό μας Ύμνο.
Τα παιδιά ζωγράφισαν με νερομπογιές την Ελληνική Σημαία.
Διαβάσαμε και παίξαμε την ιστορία :
Σαν παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στον γίγαντα ήταν κι ένας νάνος. Ένας μικρός νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα.
Και ήταν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του, ο γίγαντας τη δικιά του, και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμη πιο περίεργη στολή.
Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του, είπε:
«Ήρθα να σου πάρω το σπίτι παραδώσου!».
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό.
«Κοίτα χωρατατζής που ’ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε.
Και φέρνοντας στον νου τον γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
– Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια.
Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
– Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε κοίταξε λυπημένος κατάματα
– Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια.
Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε κοίταξε λυπημένος κατάματα
το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο τού είπε:
– Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στον γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα ’χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στον μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε τον μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το ’βαλε στα πόδια…
Έτσι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως και κείνος, μ’ ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!
Δεν είναι όμως μόνο πως είπαν το ΟΧΙ. Το διαφέντεψαν στη συνέχεια παλικαρίσια και νικηφόρα πάνω στις βουνοκορφές.
Γαλάτεια Σουρέλη,
«Ντο-ρε-μι κι ένα σκυλί»,
εκδ. Ψυχογιός
Ακούσαμε τον Εθνικό Ύμνο.
Ακούσαμε και είδαμε το παραμύθι “Πατάτες πατάτες”.
Η βραβευμένη συγγραφέας και ζωγράφος Ανίτα Λόμπελ, γράφει και εικονογραφεί τη γεμάτη έντονες συγκινήσεις ιστορία δυο αδελφών που βρέθηκαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, και της συνετής μητέρας τους, που με την εξυπνάδα της καταφέρνει να φέρει και πάλι την ειρήνη στον τόπο τους.
Τα παιδιά του πρωινού τμήματος δημιούργησαν μια αφίσα.
Χρόνια Πολλά και Ειρηνικά σε όλο τον κόσμο!!!
