Αρχείο μηνός Μάρτιος 2016

Το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας: «Κανένας πρόσφυγας μόνος του, κανένα παιδί αφημένο στην τύχη του. Σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, όλη η Ελλάδα μια ανοιχτή αγκαλιά» ήταν η αφορμή για μια συζήτηση στην τάξη. Συζήτηση που ανέσυρε στην επιφάνεια όλη την ευαισθησία που διαθέτουν οι μαθητές μας, τους προβληματισμούς, την ωριμότητα, τις γνώσεις και τις στέρεες αξίες που έχουν, ώστε να αντιληφθούν ότι σε όλες τις εποχές οι πρόσφυγες είναι θύματα γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, παιδιά ενός κατώτερου θεού, που χωρίς να το θελήσουν βρέθηκαν στην ανάγκη μας και εμείς πρέπει να τους προσφέρουμε βοήθεια και αλληλεγγύη, για να επιβιώσουν και να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια που βίαια προσπαθούν να τους αφαιρέσουν.

  Με μεγάλη συγκίνηση έζησα την απόφαση των παιδιών ν’ αναλάβουν δράση! Έδωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη χρήματα από το ταμείο τους, για να πάρουν τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Ανάλογες πρωτοβουλίες πήραν και άλλα τμήματα του σχολείου μας. Η Άννη Μπαράκου του τμήματος Α3 δημιούργησε το video που ξετυλίγει το δράμα της προσφυγιάς. Το 1922 οι Έλληνες της Μ. Ασίας  πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Σήμερα οι Σύριοι. Αύριο, ποιος ξέρει;

  Τέτοιες στιγμές οι εκπαιδευτικοί αισθανόμαστε περήφανοι. Όταν έχουμε τέτοιους μαθητές, που στέλνουν μηνύματα ανθρωπιάς και ελπίδας, το μέλλον του ”ανοιχτού” σχολείου, της παιδείας και της χώρας μας διαγράφεται ευοίωνο. 

Δείτε το βίντεο ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ της μαθήτριας Μπαράκου Άννης.

Ελένη Κρητικού

                                                                                                                              Φιλόλογος

“Αλήθεια – των αδυνάτων αδύνατο

ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω

αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε

το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου

το εφήμερο της παράλογης ζωής του

κι ανακαλύπτουνε διαφορές

γιομάτοι μίσος διαφορές

σε χρώμα δέρματος/φυλή/θρησκεία”

“Μόνωση”, Νικηφόρος Βρεττάκος

Η 21η Μάρτη έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού καθώς και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Στο πλαίσιο υλοποίησης δράσεων για την ημέρα αυτή, οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας ενημερώθηκαν για το φαινόμενο και τις μορφές του ρατσισμού από καθηγητές τους. Στη συνέχεια, ξεκινώντας από την ανάγνωση και ανάλυση έργων της παγκόσμιας και ελληνικής ποίησης, προχώρησαν σε συζήτηση για την αξία της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των ανθρώπων. Με αφορμή τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και τη φυγή προς την Ευρώπη χιλιάδων κατατρεγμένων προσφύγων, αναφέρθηκαν στην ανάγκη ενεργοποίησής τους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, που στις μέρες μας είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Στο τέλος οι μαθητές κλήθηκαν να καταγράψουν σκέψεις και συναισθήματα στο χαρτί ενώ ορισμένοι προχώρησαν στη δημιουργία σχετικών video.

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,

εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία.

Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις

ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη.

Οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους

το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου

κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του

Αφήνεις την πατρίδα

μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά

φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου

ζεστό αίμα στην κοιλιά σου

δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες

μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου

Πρέπει να καταλάβεις

ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα

εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά

κανένας δε σέρνεται

κάτω από φράχτες

κανένας δε θέλει να τον δέρνουν

να τον λυπούνται

κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων

ή τη φυλακή,

επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη

από μια πόλη που φλέγεται

κανένας δε θα το μπορούσε

κανένας δε θα το άντεχε

κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό

για να ακούσει τα:

γυρίστε στην πατρίδα σας μαύρο

πρόσφυγες

βρομομετανάστες

ζητιάνοι ασύλου

που ρουφάτε τη χώρα μας

αράπηδες με τα χέρια απλωμένα

μυρίζετε περίεργα

απολίτιστοι

κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε

να κάνετε και τη δική μας

Θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,

αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία

πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου

και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα

εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές

εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα

να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου

να συρθείς στην έρημο

να κολυμπήσεις ωκεανο

να πνιγείς

να σωθείς

να πεινάσεις

να εκλιπαρήσεις

να ξεχάσεις την υπερηφάνεια

η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι

μια ιδρωμένη φωνή στο αυτή σου

που λέει

φύγε,

τρέξε μακριά μου τώρα

δεν ξέρω τι έχω γίνει

αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού

θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ» 

“HOME” – “ΣΠΙΤΙ”
Ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ.
 

Η 6η Μαρτίου έχει πλέον καθιερωθεί ως «Μέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού», με στόχο την πρόληψη του φαινομένου, την ευαισθητοποίηση των μαθητών και την υιοθέτηση ενός κώδικα μη βίαιης επικοινωνίας στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Στο πλαίσιο αυτής της ημέρας, την Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016 επισκέφτηκε το σχολείο μας ο κ. Καρβελάς Γεώργιος, Επιμελητής Ανηλίκων στο Δικαστήριο Ανηλίκων της Χαλκίδας.
Ο κ. Καρβελάς ενημέρωσε τους μικρούς μαθητές της Α΄ Γυμνασίου για το δυσάρεστο φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και τις συνέπειές του στα άτομα, τις οικογένειές τους, τη σχολική κοινότητα και την ευρύτερη κοινωνία. Τόνισε τη σημασία της αποδοχής της διαφορετικότητας σε όλες της τις εκφάνσεις καθώς και την ανάγκη συμμετοχής μας σε δράσεις αλληλεγγύης και προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Οι μαθητές συμφώνησαν τελικά πως στόχος όλων πρέπει να είναι η αλληλοκατανόηση, η αποδοχή του άλλου, η εξάλειψη των προκαταλήψεων και της ρητορικής του μίσους. Μέσα από αυτές τις αξίες μόνο είναι δυνατόν να οδηγηθούμε σε ένα ασφαλές και δημοκρατικό σχολείο, σε μια κοινωνία προόδου και πολιτισμού.