Υπάρχουν μέρες που το σχολείο δεν μυρίζει κιμωλία και τετράδια. Μυρίζει ζεστασιά. Μυρίζει άνθρωπο. Τέτοιες μέρες ζήσαμε φέτος στο 3ο Γυμνάσιο· μέρες απλές, μα γεμάτες από εκείνα τα μικρά θαύματα που δεν κάνουν θόρυβο, αλλά αλλάζουν τον κόσμο λίγο–λίγο.
Οι μαθητές μας έφεραν τρόφιμα. Όχι απλώς σακούλες με μακαρόνια και ρύζι, αλλά αποδείξεις ότι η καρδιά δεν έχει ηλικία. Τα τρόφιμα συγκεντρώθηκαν για το συσσίτιο της ενορίας του Αγίου Δημητρίου, για άπορους και άστεγους και για το «Χαμόγελο του Παιδιού». Κάθε κουτί ήταν κι ένα «σε σκέφτομαι». Κάθε προσφορά, ένα «δεν είσαι μόνος».
Οι εκπαιδευτικοί στάθηκαν δίπλα τους. Συμμετείχαν στη φιλανθρωπική δράση της ΕΛΜΕ, αλλά κυρίως σκέφτηκαν και ενίσχυσαν διακριτικά και ουσιαστικά οικογένειες μαθητών που δοκιμάζονται από την αρρώστια, τον πόνο και την αδυναμία επιβίωσης.
Ανδρικά ρούχα ταξίδεψαν μέχρι τη δομή προσφύγων στη Ριτσώνα. Ρούχα ζεστά, μα κυρίως ρούχα με μνήμη: «κάποιος σε σκέφτηκε».
Οι μαθητές έστησαν μπαζάρ. Γέλια, παζάρια, μικρές διαφωνίες για το αν αυτό το βραχιόλι “πάει” με εκείνο το κασκόλ. Και όταν ήρθε η ώρα της απόφασης, διάλεξαν να ενισχύσουν τον φιλανθρωπικό οργανισμό «Να θυμάσαι θα ξαναβγεί ο ήλιος. Αλέξανδρος». Γιατί τα παιδιά ξέρουν: ο ήλιος αργεί καμιά φορά, αλλά πάντα επιστρέφει.
Το Γ5 μας αιφνιδίασε ευχάριστα. Με ένα αυτοσχέδιο happening μπήκαν στο γραφείο των καθηγητών και είπαν τα κάλαντα. Λίγο φάλτσα, πολύ αληθινά. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε νότες και γέλια, οι καθηγητές έγιναν πάλι παιδιά. Χριστουγεννιάτικες κάρτες φτιάχτηκαν από μαθητικά χέρια και δόθηκαν στους καθηγητές. Όχι τέλειες, αλλά μοναδικές. Όπως πρέπει να είναι οι ευχές.
Και τέλος, μια εκδρομή στη Στενή. Γιατί τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο προσφορά. Είναι και ενότητα. Είναι και χαρά. Είναι το «μαζί».Έτσι όπως μαζί τα παιδιά μας στόλισαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στις τάξεις τους, μαζί έπαιξαν, τραγούδησαν, ζωγράφισαν, είδαν χριστουγεννιάτικες ταινίες την τελευταία ημέρα στο σχολείο και μέσα σε αυτό το κλίμα χαράς αποχαιρετιστήκαμε και ευχηθήκαμε όλοι μας καλά Χριστούγεννα ,καλή χρονιά και με το καλό να ανταμώσουμε ξεκούραστοι και χορτασμένοι εμπειρίες το 2026.
Στο 3ο Γυμνάσιο λοιπόν δεν κάναμε κάτι μεγάλο. Κάναμε όμως κάτι αληθινό. Κι αυτό, τελικά, είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
