Στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στο πρόγραμμα «σχολεία για όλους-συμπερίληψη παιδιών-προσφύγων στο σχολείο» την Παρασκευή 15 Απριλίου κάναμε μια μικρή γιορτή για να θυμηθούμε όσα πραγματοποιήσαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και να ολοκληρώσουμε τις δράσεις μας . Καλεσμένοι μας ήταν οι γονείς των παιδιών –προσφύγων από τη δομή της Ριτσώνας μαζί με τη διερμηνέα τους, η υπεύθυνη της δομής ,κ. Πέπη Παπαδημητρίου, η συντονίστρια του προγράμματος,κ. Νάντια Κατή ,εκπρόσωποι από τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων καθώς επίσης και μαθητές του 6ου Γυμνασίου με κάποιους από τους καθηγητές τους.Οι γονείς των μαθητών μας από τη δομή αρχικά είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά, σε ένα μεγάλο κολάζ με φωτογραφίες, πώς πέρασαν τα παιδιά τους τη χρονιά αυτή στο σχολείο, έμαθαν για τις δράσεις στις οποίες συμμετείχαν και είδαν τα έργα που έφτιαξαν μαζί με τους συμμαθητές τους στο μάθημα των καλλιτεχνικών αλλά και μέσα στην τάξη τους με τη βοήθεια της καθηγήτριάς τους. Στη συνέχεια μαθητές μας, Έλληνες και πρόσφυγες, παρουσίασαν τα ονόματά τους στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα φαρσί φτιάχνοντας μια ευφάνταστη ακροστιχίδα με τα αρχικά τους. Ακολούθησε η χορωδία μας με δύο τραγούδια ,τον Κεμάλ του Μάνου Χατζιδάκι και το Imagine του Τζον Λένον, που μας συγκίνησαν με τη μελωδία τους αλλά και με τα μηνύματα ελπίδας και αγάπης που μας μετέφεραν. Το πρώτο μέρος της γιορτής μας έκλεισε με την παρουσίαση των ελληνικών εκθεμάτων του μουσείου της Καμπούλ, από τις ηχογραφημένες φωνές των παιδιών ,στα γαλλικά και στα φαρσί.
Τη συγκινητική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήρθε να ελαφρύνει το δεύτερο μέρος της γιορτής μας το οποίο περιελάμβανε έναν αγώνα ποδοσφαίρου διαφορετικό από τους άλλους, έναν αγώνα φιλίας. Ο αγώνας αυτός δημιουργήθηκε το 1996,από τον Jürgen Griesbeck και τους συναδέλφους του, οι οποίοι προσάρμοσαν έναν τυπικό αγώνα ποδοσφαίρου με τέτοιο τρόπο, ώστε να διευκολύνει τον διάλογο μεταξύ νέων που συμμετείχαν σε ένοπλες συγκρούσεις ή είχαν πληγεί από αυτές. Ο αγώνας δεν είχε διαιτητή, ενώ δόθηκε έμφαση σε αξίες όπως η ισότητα των φύλων, το ευ αγωνίζεσθαι, η ειρηνική επίλυση των διαφορών και η ενσωμάτωση συμμετεχόντων διαφορετικής προέλευσης.Το football3, το οποίο ενσωματώνει σε κάθε αγώνα σημαντικά μαθήματα ζωής, ονομάστηκε έτσι από τα «τρία ημίχρονά» του: τη συζήτηση πριν τον αγώνα, τον αγώνα και τη συζήτηση μετά. Στο δικό μας παιχνίδι συμμετείχαν όλοι οι μαθητές του Α2, αγόρια, κορίτσια και οι πρόσφυγες μαθητές μας σε 2 μικτές ομάδες. Οι παίκτες είχαν αποφασίσει συλλογικά τους κανόνες πριν αρχίσει το ματς. Κέρδισαν πόντους τόσο για τα γκολ, όσο και για το ευ αγωνίζεσθαι. Καθώς το football3 παίζεται χωρίς διαιτητή, οι μαθητές τελικά μαθαίνουν πώς να επιλύουν οι ίδιοι τις διαφορές τους μέσω του διαλόγου, του συμβιβασμού και των μεσολαβητών. Η γιορτή μας έκλεισε με τη βράβευση όλων των συμμετεχόντων, μεσολαβητών, βοηθών, προπονητών και παικτών με διπλώματα συμμετοχής, από την Διευθύντρια του σχολείου μας κα Παπά Δέσποινα.
Λίγο πριν φύγουν οι προσκεκλημένοι μας έγραψαν τις εντυπώσεις ,τις απορίες και τους προβληματισμούς τους σε ένα μικρό δελτίο εξόδου που είχαμε ετοιμάσει γι’αυτούς. Διαβάζοντας τις απόψεις τους διαπιστώσαμε πως αυτό που τους εντυπωσίασε περισσότερο,τόσο τα παιδιά όσο και τους μεγάλους,ήταν η συνεργασία ανάμεσα στα παιδιά που συμμετείχαν στη γιορτή,το ομαδικό πνεύμα,η διαδραστικότητα αλλά και τα μηνύματα αγάπης και αποδοχής που αναδείχτηκαν μέσα από τα τραγούδια που ακούστηκαν και από το βασικό σύνθημα-μήνυμα της γιορτής που ήταν: «κι όμως εμείς πιστεύουμε πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει».Έγραψαν επίσης πως κατάλαβαν ότι τα παιδιά ξέρουν να αποδέχονται,να διασκεδάζουν και να αγαπιούνται χωρίς σύνορα και πως τελικά για να γίνουμε οι ίδιοι καλύτεροι άνθρωποι πρέπει να παραδειγματιστούμε από τη συμπεριφορά τους.Τέλος πολλοί ζήτησαν περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε το σχολείο μας και εξέφρασαν την επιθυμία να γίνονται τέτοιου είδους προγράμματα στα σχολεία έτσι ώστε να καλλιεργηθεί ευρύτερα η έννοια της συμπερίληψης ,να είναι όμως ουσιαστική και όχι επιφανειακή και να αποτελέσει έτσι δομικό στοιχείο του πολιτισμού μας. Μόνο τότε θα πούμε πως «ναι, αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει».
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κ. Νάντια Κατή,και την κ.Πέπη Παπαδημητρίου για την υποστήριξή τους στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε ένα πιο δημοκρατικό σχολείο, καθώς και όλους τους συναδέλφους που συμμετείχαν και βοήθησαν στη διοργάνωση της γιορτής μας.