Ο ποιητής των υπέροχων αποσπασμάτων και των σκόρπιων στίχων έχει μια προνομιακή θέση στα νεοελληνικά γράμματα. Μας έδωσε δείγματα ποιητικής συνείδησης και στοχασμού, αλλά προ πάντων τέχνης, που δεν επαναληφτήκανε –και που δεν έπρεπε να επαναληφτούν, γιατί κάθε επανάληψη είναι φανερό σημάδι παρακμής του πνεύματος, που ακατάπαυτα προχωρεί κι ανανεώνεται με τον τριπλό ρυθμό που πριμιτιβισμού*, της ακμής και της παρακμής.
Απορεί κανείς πώς μπορούσε να υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Θα ήτανε δικαιολογημένο να υπάρχει αν ο Σολωμός δεν είχε αφήσει κανένα γραπτό κείμενο. Αφού όμως μας άφησε αρκετό έργο, και ποιητικό και πεζογραφικό, την απάντηση την έχουμε έτοιμη και αυθεντικότερη από κάθε «υπόθεση». Το έργο του Σολωμού δείχνει πως κανένας Έλληνας Λογοτέχνης έως τότε –και μπορεί να πει κανείς αδίσταχτα κ’ έως σήμερα– δεν έδωσε στην ελληνική γλώσσα τόσην πνευματικότητα, τόσην ευγένεια, τόσην αιθέριαν αϋλότητα και τόσο βάθος όσα της έδωσε ο Σολωμός, «που δεν ήξερε ελληνικά»!
Επιγραφή χαραγμένη στο λεγόμενο «ποτήρι του Νέστορα» που βρέθηκε στις Πιθηκούσες (πηγή: Ψηφίδες για την Ελληνική Γλώσσα)
Από τις μακρινές Πιθηκούσες γνωρίζουμε τους παλιότερους γραπτούς ελληνικούς στίχους
Ένα πρόσφατο ταξίδι στην περιοχή του κόλπου της Νεάπολης, στη Νότια Ιταλία, μου δίνει αφορμή να ασχοληθώ με ένα σημαντικό κομμάτι της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, το οποίο οι ανασκαφικές έρευνες της περιοχής, που βρίσκονται σε εξέλιξη, το εμπλουτίζουν και το διαφωτίζουν καθημερινά με πληθώρα νέων πληροφοριών.
Η χρυσή σφραγίδα του ποιητή με το μονόγραμμα στο κέντρο είχε γραμμένη περιμετρικά τη φράση
“VERUM AMO VERUM VOLO” (= Την αλήθεια αγαπώ, την αλήθεια θέλω). πηγή: Ψηφίδες για την Ελληνική Γλώσσα
Στο κείμενο που ακολουθεί ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Καιροφύλας (1881-1961, για τη ζωή και το έργο του διαβάστε περισσότερα εδώ κι εδώ) δίνει μερικές πληροφορίες για την προσωπική ζωή του Διονύσιου Σολωμού. Πρόκειται για δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας Ελεύθερον Βήμα και είναι πιθανόν απόσπασμα (δείτε και την υποσημείωση 5) από το βιβλίο Ο άγνωστος Σολωμός που, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη βάση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), είχε εκδώσει ο Καιροφύλας το 1911. Φωτοτυπία του δημοσιεύματος μπορείτε να δείτε εδώ.
«Έβλεπαν τα παιδιά τους να είναι για ώρες στον υπολογιστή, αλλά τίποτα στη συμπεριφορά τους δεν τους είχε προβληματίσει», λέει ο καθηγητής αγγλικών Διογένης Παπαδόπουλος, ο οποίος αναγκάστηκε να επικοινωνήσει με γονείς μαθητών που του είχαν εκμυστηρευθεί ότι «τσέκαραν» το παιχνίδι, όταν αντίκρισε χαρακιές στα χέρια τους.
Στο παρακάτω άρθρο του Ν. Δήμου μπορούμε να εντοπίσουμε:
(α) τις κατηγορίες των πνευματικών ανθρώπων,
(β) αυτούς που, κατά τον συγγραφέα, μπορούν να θεωρηθούν διανοούμενοι,
(γ) τους λόγους που σπρώχνουν τους διανοούμενους στα ΜΜΕ.
Οι κρατικές αρχές δεν επιτρέπεται να ζητήσουν πρόσβαση στα δεδομένα γεωεντοπισμού χωρίς ένταλμα. Την ίδια στιγμή όμως, ελάχιστα πράγματα εμποδίζουν τις εταιρείες από το να παρακολουθούν με ακρίβεια τις κινήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων Αμερικανών και να πωλούν αντίγραφα των δεδομένων αυτών σε όποιον πληρώνει.Συνεχίστε την ανάγνωση
Πριν από κάμποσα χρόνια ο Χριστόφορος Κάσδαγλης έγραψε το βιβλίο «Απολύομαι και τρελαίνομαι» κι έφερε τα πάνω κάτω. «Μα είναι δυνατό να απολύεσαι και να τρελαίνεσαι;» αναρωτιούνταν οι άσχετοι.
«Με έδιωξε από το Twitter, χάκαρε τη σελίδα μου στο Facebook, κακοποίησε και τρομοκράτησε την οικογένειά μου. Ωστόσο το μεγαλύτερο σοκ ήρθε όταν έμαθα ποιος είναι.»
Τα υπέρ και κατά της νομοθεσίας
Κάνετε την καθημερινή σας βόλτα στο facebook -ή στο twitter, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί-, όταν δέχεστε ένα προσωπικού χαρακτήρα μήνυμα από κάποιον άγνωστο. Ανταποκρίνεστε ή προσπερνάτε ευγενικά, αφήνοντας ωστόσο ένα μικρό παράθυρο στο φλερτ, για να διαπιστώσετε αργότερα ότι ο άγνωστος ήταν στην πραγματικότητα ένας… δικηγόρος έτοιμος να κάνει τη ζωή σας κόλαση στο διαζύγιο που έχετε βάλει μπρος.