Το εξώφυλλο του Ολυμπιακού Ύμνου, 1896 (πηγή: Wikimedia Commons)
Στο παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943) αναφέρεται στη σύνθεση και στην πρώτη εκτέλεση του Ολυμπιακού Ύμνου. Επίσης, σημειώνει κάποιες λεπτομέρειες για το παρασκήνιο των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων και για τη γνωριμία του με τον συνθέτη Σπύρο Σαμάρα (1861-1917). Τηρήθηκε η ορθογραφία και η στίξη του πρωτότυπου.
Ένας από τους μύθους που πέθαναν με τους τελευταίους Oλυμπιακούς Aγώνες είναι ο μύθος της καθαρότητάς τους. Πολλοί υποψιάζονταν ότι κάτι πονηρό συμβαίνει με τις χημικές ουσίες, που βοηθούν στην υπέρβαση των επιδόσεων, αλλά πρόθυμα παραδέχονταν ότι αυτό έχει χαρακτήρα εξαίρεσης, που συχνά, όταν ανακαλυφθεί, επιφέρει κυρώσεις. Tώρα, προπάντων από τις σιωπές και την αμηχανία των αρμοδίων αλλά και από τις προσπάθειες να συγκαλυφθούν τα πάντα σε μια περίπτωση κάπως ιδιαίτερη που παρουσιάστηκε, αρχίζει να γίνεται γενικότερα κατανοητό ότι το ντοπάρισμα είναι μέρος του ολυμπιακού συστήματος, παρ’ ολίγον να πω του ολυμπιακού πνεύματος: χωρίς αυτό, είναι αβέβαιη η πραγματοποίηση νέων ρεκόρ και –κατά συνέπεια– αβέβαιο το ενδιαφέρον του κοινού, των διαφημιστών, των διαφημιζομένων και των κάθε κινήτρου επισήμων χορηγών –η οικονομική βάση των Oλυμπιακών Aγώνων θα γκρεμιζόταν. Tώρα γκρεμίστηκε ο μύθος της καθαρότητας.
Η παλαίστρα της Ολυμπίας, μέρος αφιερωμένο στην εκπαίδευση των παλαιστών και άλλων αθλητών (πηγή: Βικιπαίδεια)
Στα αποσπάσματα που ακολουθούν ο νομικός Γ. Κουμάντος (1925-2007) αναδεικνύει μερικές αρνητικές πτυχές των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Τα άρθρα είχαν δημοσιευθεί την περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα διεκδικούσε τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004 και είναι παρμένα από το βιβλίο του Θητεία στην ελευθερία, εκδ. Πόλις.
Αναπαράσταση της Αρχαίας Ολυμπίας (πηγή: Βικιπαίδεια)
Ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων αφύπνιζε την εθνική και πνευματική ενότητα των αρχαίων Ελλήνων. Συνδύαζε την καλλιέργεια του σώματος, του μυαλού και της ψυχής.
Το έτος 776 π.Χ. σηματοδοτεί την αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αρχαία Ολυμπία, προς τιμήν του θεού Δία. Από τότε, οι αγώνες πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα πλήρη χρόνια, δηλαδή ήταν πεντετηρικοί, την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Μάλιστα, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις Ολυμπιάδες ως μονάδα μέτρησης του χρόνου. Ο όρος Ολυμπιάς χρησιμοποιούταν τόσο για τους ίδιους τους αγώνες όσο και για το χρονικό διάστημα από τη λήξη των αγώνων έως την αρχή των επόμενων. Αρχικά, κρατούσαν μία ημέρα αλλά κατέληξαν στις πέντε, καθώς αυξάνονταν τα αθλήματα. Πρώτος ολυμπιονίκης στέφθηκε ο Κόροιβος ο Ηλείος, ο οποίος νίκησε στο μοναδικό – αρχικά – αγώνισμα του σταδίου στα 192 μέτρα.
Ο Λούης με παραδοσιακή ενδυμασία απαθανατισμένος από τον Γερμανό Άλμπερτ Μάγιερ, τον φωτογράφο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. (πηγή: Βικιπαίδεια)
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό συλλογές, τεύχος 415, σελ.137, τον Φεβρουάριο του 2020. Σε σημείωση αναφέρεται ότι αντλήθηκε από την εφημερίδα Η Βραδυνή της 14/2/1936. Τηρήθηκε η ορθογραφία και η στίξη της αρχικής δημοσίευσης, όχι όμως και το πολυτονικό.
♦
Ο ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΤΟΥ 1896
ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ
ΠΩΣ ΕΝΙΚΗΣΕΝ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ
«Εις τους Ολυμπιακούς Αγώνας του Βερολίνου ο Μαραθώνιος δρόμος θα λάβῃ πανηγυρικήν χροιάν. Ήδη από τώρα γράφουν αι γερμανικαί εφημερίδες δια τον αγώνα αυτόν και δια των πρώτων Μαραθώνιον. Ένα -το πλέον χαρακτηριστικόν- άρθρον γερμανικής εφημερίδος, δια την νίκην του Λούη, δημοσιεύομεν κατωτέρω. Είναι ενδιαφέρον πώς περιγράφουν οι ξένοι την νίκην του πρώτου ολυμπιονίκου Μαραθωνοδρόμου».