από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Νεοελληνική Γλώσσα Β΄ λυκείου (8) – ΜΜΕ

 

 

Η ΕΙΔΗΣΗ

 

Στην ανάρτηση αυτή θα βρείτε σύντομο σχολιασμό των θεμάτων που θίγονται στην ενότητα Θέματα για συζήτηση και έκφραση-έκθεση σχετικά με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (σελ. 56-62 του σχολικού βιβλίου).

Πρώτα μια σύγκριση των ηλεκτρονικών και των έντυπων μέσων:

Παράμετροι Ραδιόφωνο/τηλεόραση Τύπος
– Δέκτες Πολλοί θεατές/ακροατές Περιορισμένο κοινό
– Επικαιρότητα Ναι: δυνατότητα μετάδοσης γεγονότων που συμβαίνουν την ίδια στιγμή Πληροφόρηση για γεγονότα προηγούμενης ημέρας
– Ταχύτητα πληροφόρησης Το μεγάλο πλεονέκτημα: ο τηλεθεατής ή ο ακροατής ενημερώνεται γρήγορα και χωρίς κόπο Πολύς χρόνος απαιτείται για το διάβασμα των ειδήσεων
– Ποικιλία και βάθος ανάλυσης Τα δελτία εμφανίζουν ποικιλία, αλλά όχι βάθος στην ανάλυση των γεγονότων Η αρθρογραφία εμφανίζει και ποικιλία και βάθος στην ανάλυση των γεγονότων (επίσης, διάφορα ένθετα για ιστορικά κλπ. θέματα)
– Δυνατότητα επιλογής ειδήσεων Όχι: συνήθως παρακολουθούμε ολόκληρο δελτίο Ναι: διαβάζουμε όποια είδηση θέλουμε
– Μέσα που χρησιμοποιούνται Ομιλία, εικόνα, επί τόπου ρεπορτάζ (ελκυστικότερα μέσα) Κείμενα, περιορισμένος αριθμός εικόνων και διαγραμμάτων
– Παρουσίαση Καθοριστικός παράγοντας (παρουσιαστής, σκηνοθεσία) Σημαντική
– Προετοιμασία Ομάδα Ομάδα

Συμπεράσματα: τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του κάθε μέσου προκύπτουν εύκολα από τον πίνακα. Πάντως, ο υποψιασμένος πολίτης πρέπει να χρησιμοποιεί το κάθε μέσο ανάλογα με το σκοπό του· αν θέλει γρήγορη ενημέρωση, ένα ραδιοφωνικό δελτίο τον καλύπτει, ενώ αν ζητά ανάλυση των γεγονότων θα καταφύγει στις εφημερίδες.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ λυκείου (3) – Βουτυράς, Παραρλάμα

VOUTYRASDIMOSTHENIS gr

Δημοσθένης Βουτυράς (1871-1958). Πηγή: ΕΚΕΒΙ

 

Δημοσθένης Βουτυράς, Παραρλάμα

 

Το κλίμα της πεζογραφίας του Βουτυρά

Στις αρχές του ’20 παρατηρείται κάποια, ευεξήγητη λόγω της γενικής κατάστασης, στασιμότητα στην πεζογραφία από την άποψη ότι δεν εμφανίζονται, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, νέοι πεζογράφοι. Δεσπόζει ο Δημοσθένης Βουτυράς (1871-1958), ο οποίος γράφει σύντομα διηγήματα με τοπικό πλαίσιο το περιθώριο της αστικής ζωής (φτωχογειτονιές, απόμακρες συνοικίες και ερημιές) και με απομονωμένους λαϊκούς ανθρώπους, που συνθλίβονται από τις δυσκολίες και που έχουν την αίσθηση της αποτυχίας.

Γιώργος Παγανός, Η νεοελληνική πεζογραφία, Θεωρία και πράξη, α΄ τόμος, εκδ. Κώδικας, 1999, σελ.119-120.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ λυκείου (2) – Καρκαβίτσας, Τα τυφλοπόντικα

Pieter Bruegel, Οι θεριστές (1565), ελαιογραφία [πηγή: Βικιπαίδεια]

 

Ανδρέας Καρκαβίτσας, Τα τυφλοπόντικα

Σύντομος σχολιασμός κύριων σημείων

 

Τα πρόσωπα

Το διήγημα αυτό είναι ουσιαστικά διάλογος δύο προσώπων: του αγωγιάτη που αφηγείται την ιστορία με τα τυφλοπόντικα (κάποτε ήταν γεωργός σε θεσσαλικό τσιφλίκι) και του αφηγητή-πελάτη που μεταφέρει στον αναγνώστη όλη την κουβέντα με τον αγωγιάτη. Χαρακτηριστικά σημεία: στην αρχή … είπε απότομα ο αγωγιάτης μου και τελευταία περίοδος Και ο Καραγκούνης, για να κρύψει τη μεγάλη του συγκίνηση, άρχισε να ξυλίζει αλύπητα το ζώο του.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαία Ελληνικά Α΄ λυκείου (6) – Θουκυδίδης, 3.82-83

 

Άγαλμα του Θουκυδίδη έξω από το κοινοβούλιο της Βιέννης

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 82

 

Βασικές ιδέες και συνοπτικός σχολιασμός

 

§§ 1-2 Ακρότητες του πρώτου εμφύλιου σπαραγμού στην Ελλάδα

Οι βασικές ιδέες του ιστορικού στις παραγράφους αυτές:

  • οι παρατάξεις που δραστηριοποιούνται στις πόλεις, συνάπτουν συμμαχίες όχι από ευχαρίστηση, αλλά από καθαρό συμφέρον, με σκοπό να ανατρέψουν ή να διατηρήσουν το πολίτευμα της αρεσκείας τους.
  • ο πόλεμος πιέζει τους ανθρώπους και τους οδηγεί σε βιαιότητες και ωμότητες.
  • τα φαινόμενα αυτά θα επαναλαμβάνονται σε ανάλογες καταστάσεις, όσο η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Mιχάλης Τιβέριος, Παιδιά αντί παιδείας

Αναπαράσταση του παιχνιδιού εφεδρισμός σε μορφή γλυπτού (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Ανάμεσα στα παιχνίδια της αρχαίας Αθήνας και σ’ αυτά των νεοτέρων χρόνων δεν υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο

 

Καταρχήν θέλω να δώσω μια εξήγηση για τον τίτλο της επιφυλλίδας. Πρόθεσή μου ήταν να ασχοληθώ με την παιδεία και μάλιστα την ανώτατη, με αφορμή γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά σε πανεπιστημιακούς χώρους. Ωστόσο ένα τέτοιο θέμα δεν ταιριάζει στο εορταστικό κλίμα των ημερών και γι’ αυτό το λόγο θα αφήσω τα κακώς κείμενα των AEI της χώρας, έναν πραγματικά γόρδιο δεσμό που δεν μπορεί να λυθεί χωρίς γνώση, τόλμη και βεβαίως πολιτικό κόστος. (Και αν δεν εμφανιστεί ένας… Αλέξανδρος το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου προβλέπεται δυσοίωνο, προς μεγάλη χαρά των θιασωτών της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης). Το ίδιο όμως εορταστικό κλίμα των ημερών, στο οποίο τα παιδιά είχαν την τιμητική τους, με οδήγησε να γράψω σήμερα για τα παιδικά παιχνίδια της αρχαίας Ελλάδας και έτσι να στραφώ από την παιδεία στην παιδιά, μιμούμενος, κατά κάποιο τρόπο, τον Πλάτωνα, ο οποίος, ως γνωστόν, έπαιξε με τις δυο αυτές λέξεις.

Συνεχίστε την ανάγνωση