
Ο Γιόζεφ Ροτ (1894 – 1939) ήταν Αυστριακός συγγραφέας και δημοσιογράφος εβραϊκής καταγωγής, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Το εμβατήριο Ραντέτσκυ. Έζησε και έγραψε την περίοδο του Μεσοπολέμου, και τα μυθιστορήματά του αντικατοπτρίζουν όλες τις πτυχές της ζωής σε εκείνη την ταραγμένη εποχή. Πηγή: Βικιπαίδεια
Στο άρθρο που ακολουθεί ο Γιόζεφ Ροτ καταγράφει μεθόδους παρακολούθησης στην Ιταλία του Μουσολίνι. Το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Ροτ Τα χρόνια των ξενοδοχείων, εκδ. Άγρα.
♦
Η παντοδύναμη αστυνομία (1928)
Δύο μέρες ήταν αρκετές για να τον αντιπαθήσω τον πορτιέρη του ξενοδοχείου μου στη Ρώμη. Το μείγμα επαγγελματικά φιλικής συμπεριφοράς και κακοκρυμμένης περιέργειας δείχνει σπιούνο, και μάλιστα όχι καλό στη δουλειά του. Δεν είναι γεννημένος χαφιές. Δουλεύει είκοσι χρόνια ξενοδοχοϋπάλληλος, έτσι λέει· ήταν πορτιέρης απ’ την εποχή που οι ξένοι στην Ιταλία ήταν ακόμα απλώς επισκέπτες κι όχι ύποπτοι που έπρεπε να περάσουν από ανάκριση. Την αλλαγή του καθεστώτος την καταλαβαίνει ο ταξιδιώτης πρώτα πρώτα στον πορτιέρη του ξενοδοχείου. Πρώτη του δουλειά μετά το καλωσόρισμα είναι να ζητήσει το διαβατήριο. Ομολογώ πως αισθάνομαι βαθιά δυσπιστία για τα κράτη, όπου είναι κανείς υποχρεωμένος να παραδίδει το διαβατήριό του στο ξενοδοχείο. (Κάποιους ταξιδιώτες αυτό τούς αφήνει παντελώς αδιάφορους.) Όλη η παραδοσιακή φιλοξενία μιας χώρας, που ζει εδώ και πολλά χρόνια χάρη στον τουρισμό και η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμη να στηρίζεται σ’ αυτόν, αρχίζει να μου φαίνεται ύποπτη, όταν το προσωπικό των ξενοδοχείων αναλαμβάνει καθήκοντα που κανονικά εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Αρχών και μου παίρνει το διαβατήριό μου, την ελευθερία των κινήσεών μου δηλαδή, έστω κι αν είναι για μισή μέρα μόνο. Μα ο πορτιέρης δεν σταματάει εδώ. Όταν του ζητώ γραμματόσημα, μπαίνει στον κόπο να διαβάσει το όνομα του παραλήπτη στο φάκελο. Τόσο πολύ νοιάζεται μη τυχόν και κουραστώ, που δεν μ’ αφήνει να κάνω τα λίγα βήματα ως το γραμματοκιβώτιο. Επιμένει να ταχυδρομεί ο ίδιος τα γράμματά μου. Με αποτέλεσμα να φτάνουν πάντα μια-δύο μέρες αργότερα απ’ όσο θα ’πρεπε.Συνεχίστε την ανάγνωση