| Αρχαίο κείμενο |
Μετάφραση |
| Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ’ εὐτελείας |
Ἀγαποῦμε τὸ ὡραῖο, ἀλλά μένομε ἁπλοὶ |
| καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· |
καὶ φιλοσοφοῦμε χωρὶς νὰ εἴμαστε νωθροί. |
| χρώμεθα πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ |
Τὸν πλοῦτο μας τὸν ἔχομε γιὰ νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε σὲ ἔργα |
| ἢ λόγου κόμπῳ, |
καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὸν καυχιόμαστε. |
| καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, |
Δὲν θεωροῦμε ντροπὴ τὴ φτώχεια. |
| ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. |
Ντροπὴ εἶναι νὰ μὴν τὴν ὰποφεύγη κανεὶς δουλεύοντας. |
| ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, |
Οἵ ἴδιοι, ἐμεῖς, φροντίζομε καὶ τὶς ἰδιωτικὲς μας ὑποθέσεις καὶ τὰ δημόσια πράγματα |
| καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα τετραμμένοις |
κ’ ὲνῶ ὁ καθένας μας φροντίζει τὶς δουλειές του, |
| τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι· |
τοῦτο δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ κατέχωμε καὶ τὰ πολιτικά. |
| Mόνοι γὰρ νομίζομεν τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ’ ἀχρεῖον, |
Μόνο ἐμεῖς θεωροῦμε πὼς εἶναι ὄχι μόνον ἀδιάφορος, ἀλλὰ καὶ ἄχρηστος ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται στὰ πολιτικά. |
| καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, |
Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κρίνομε κι ἀποφασίζομε γιὰ τὰ ζητήματά μας |
| οὐ τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, |
καὶ θεωροῦμε πὼς ὁ λόγος δὲν βλάφτει τὸ ἔργο. |
| ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν. |
Ἀντίθετα, πιστεύομε πὼς βλαβερὸ εἶναι τὸ νὰ ἀποφασίζη κανεὶς χωρὶς νὰ ἔχει φωτιστῆ. |
| διαφερόντως γὰρ δὴ καὶ τόδε ἔχομεν |
Διαφέρομε ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ σὲ τοῦτο. |
| ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· |
Εἴμαστε τολμηροί, κι ὅμως ζυγίζομε καλὰ τὴν κάθε ἐπιχείρησή μας, |
| ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει. |
ἐνῶ τοὺς ἄλλους ἡ ἄγνοια τοὺς κάνει θρασεῖς κ’ ἡ γνῶση ἀναποφάσιστους. |
| κράτιστοι δ’ ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν |
Ἐκεῖνοι πρέπει νὰ κρίνωνται γενναιότεροι, |
| οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες |
ὅσοι ξέρουν καλὰ ποιὸ εἶναι τὸ εὐχάριστο καὶ ποιὸ τὸ φοβερὸ |
| καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων. |
κι ὅμως δὲν προσπαθοῦν ν’ ἀποφύγουν τὸν κίνδυνο. |
| καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς· |
Καὶ στὴν διάθεση μας ἀπέναντι στοὺς ξένους διαφέρομε ἀπ’ τοὺς πολλούς, |
| οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους. |
γιατὶ ἀποκτοῦμε φίλους εὐεργετώντας τους καὶ ὄχι περιμένοντας ἀπ’ αὐτοὺς κάποιο καλό. |
| βεβαιότερος δὲ ὁ δράσας τὴν χάριν |
Ἡ φιλία τοῦ εύεργέτη εἶναι πιὸ σταθερή, |
| ὥστε ὀφειλομένην δι’ εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν· |
γιατὶ προσπαθεῖ νὰ διατηρήση τὸν δεσμό του μὲ τὰν ἄλλο, |
| ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, |
ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ χρωστάει χάρη εἶναι λιγότερο πρόθυμος, |
| εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν, ἀλλ’ ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων. |
θεωρώντας τὴν εὐγνωμοσύνη του σὰν χρέος κι ὄχι σάν αἴσθημα. |
| καὶ μόνοι ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν |
Μόνοι ἐμεῖς σκορποῦμε ἁπλόχερα τὶς εὐεργεσίες μας, |
| οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας τῷ πιστῷ. |
ὄχι ὰπὸ συμφεροντολογικούς ὑπολογισμούς, ἀλλὰ ἀπὸ φιλελεύθερη γενναιοδωρία. |
