Βιογραφία του Κωνσταντίνου Καβάφη
Γεραντίδου Μαρία
Νταβίτκοβα Εληονώρα
O Κωνσταντίνος Kαβάφης, γιος του Πέτρου-Ιωάννη Ιωάννου Καβάφη και της Χαρίκλειας Γεωργάκη Φωτιάδη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 29 Απριλίου 1863. Oι γονείς του ήταν Kωνσταντινουπολίτες και ο Φαναριώτης προπάππος του Πέτρος Kαβάφης (1740-1804) διετέλεσε Γραμματέας του Oικουμενικού Πατριαρχείου.
Βασικά σημεία:
1. Το είδος homo
| Εποχή | Τύπος | Ικανότητες |
| Πρώιμη Παλαιολιθική
2.500.000 – 200.000 π.Χ. |
homo habilis
[ικανός άνθρωπος] |
ζει σε ομάδες και κατασκευάζει εργαλεία |
| homo erectus
[όρθιος άνθρωπος] |
βελτιώνει την κατασκευή των εργαλείων και ανακαλύπτει τη φωτιά | |
| Μέση Παλαιολιθική
200.000 – 35.000 π.Χ. |
homo sapiens
[σοφός άνθρωπος] |
έχει μεγαλύτερο εγκέφαλο και κάνει ταφές |
| Ύστερη Παλαιολιθική
35.000 – 6.500 π.Χ. |
homo sapiens sapiens
[σοφότατος άνθρωπος] |
επινοεί την τέχνη και κυριαρχεί σε ολόκληρο τον κόσμο |
Γρηγόριος Ξενόπουλος, Ένας ποιητής
Είναι νέος, αλλ’ όχι εις την πρώτην νεότητα. Βαθειά μελαχροινός ως γηγενής της Αιγύπτου, με μαύρον μουστακάκι, με γυαλιά μύωπος, με περιβολής αλεξανδρινού κομψευομένου, αγγλίζουσαν ελαφρότατα, και με φυσιογνωμίαν συμπαθή, η οποία όμως εκ πρώτης όψεως δεν λέγει πολλά πράγματα. Υπό το εξωτερικόν εμπόρου, γλωσσομαθούς κ’ ευγενεστάτου και κοσμικού, κρύπτεται επιμελώς ο φιλόσοφος και ο ποιητής. Η ομιλία του η ζωηρά, η σχεδόν στομφώδης και υπερβολική, και οι τρόποι του οι πάρα πολύ αβροί, και όλες εκείνες οι ευγένειές του και οι τσιριμόνιες, εκπλήττουν κάπως ένα Αθηναίον, συνειθισμένον με την σεμνήν απλότητα και την δειλήν αφέλειαν και την αγαθήν αδεξιότητα των λογίων μας. Ο κ. Καβάφης, υπό την έποψιν αυτήν, είναι ο αντίπους του κ. Πορφύρα. Πρέπει να τον γνωρίσει κανείς αρκετά, δια να πεισθή ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε τα ωραία εκείνα ποιήματα. Διότι σιγά-σιγά θ’ αναγνωρίση, ότι αυτά που λέγει ο αλεξανδρινός έμπορος με τόσον παράξενον τρόπον, είναι γεμάτα γνώσιν και παρατήρησιν, και κάπου-κάπου θα συλλάβη και μερικά αστραπάς των μαύρων ματιών, από τα γυαλιά, που διανοίγουν ολόκληρον κόσμον, και προδίδουν –δόξα σοι ο Θεός!– τον άνθρωπον της ευρείας σκέψεως και της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας…
από το ιστορικό άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου, το πρώτο που γράφηκε για τον Καβάφη,
δημοσιευμένο στα «Παναθήναια» στις 30 Νοεμβρίου 1903.
Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του
Κύριο γνώρισμα του Καβάφη είναι ο πρωτοποριακός χαρακτήρας της γραφής του, που έγκειται στη χρήση ιδιότυπων εκφραστικών τρόπων, όπως της ειρωνείας, της πεζολογίας, της δραματικότητας, του ρεαλισμού κ.ά. Η συνηθέστερη πηγή έμπνευσής του είναι η ιστορία, από την οποία δανείζεται ποικίλα προσωπεία για να διατυπώσει γενικότερους προβληματισμούς για τον Άνθρωπο. Ιδιαίτερα έλκεται από τις εποχές παρακμής, που του δίνουν αφορμή για να σαρκάσει για τη ματαιότητα των ανθρωπίνων, αλλά και να προβάλει την τραγική διάσταση της ανθρώπινης φύσης, ιδιαίτερα όταν μέσα στον άνθρωπο συγκρούονται αντίθετες έννοιες, όπως το χρέος και η αδυναμία, η αξιοπρέπεια και η ροπή προς το «κακό», η επιθυμία και η «κοινωνική ηθική», το «ναι» και το «όχι» κ.ά.
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Παρακάτω θα βρείτε δύο αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του αλεξανδρινού λογοτέχνη και κριτικού Τίμου Μαλάνου [περισσότερες λεπτομέρειες στο σημείωμα του ΕΚΕΒΙ] με τίτλο Ο Καβάφης (εκδ. Δίφρος, 1957). Ο Μαλάνος, πέρα από τα πολύτιμα σχόλια που κάνει για το έργο του ποιητή, αναφέρει και πολλές πληροφορίες για τη ζωή και τον χαρακτήρα του Καβάφη, τα οποία εμπλουτίζει με στιγμιότυπα της προσωπικής του ζωής.
Ο Σεφέρης για τη χρήση της Ιστορίας από τον Καβάφη
Έτσι συλλογιζόμαστε τον Καβάφη, τον ιστορικό ποιητή, δηλαδή τον ποιητή που η χρήση της Ιστορίας –η συγκινησιακή χρήση της Ιστορίας- του επιτρέπει να εκφραστεί καλύτερα. […] Οι εποχές που του παρέχουν τους ήρωές του δεν είναι γι’ αυτόν απλές αναδρομές ή προφάσεις, είναι ζωντανά πράγματα και παρόντα, που του επιτρέπουν να κινήσει τα πρόσωπά του όπως το θέλει η ιδιοσυγκρασία του. [1]
Το ακόλουθο άρθρο σχολιάζει το θέμα της τηλεοπτικής βίας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις επιπτώσεις της και στους λόγους για τους οποίους γυρίζονται και προβάλλονται από την τηλεόραση πολλές ταινίες βίας. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
Η πάλη των τάξεων
του Κώστα Μητρόπουλου