Νιώθω πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, σαν να βρίσκομαι σε ένα εργαστήριο όπου κάθε μέρα δοκιμάζω νέες γεύσεις. Άλλες φορές τα εκφράζω ανοιχτά, με λόγια και πράξεις, και άλλες τα κρατώ μέσα μου, όπως μια πίτσα που ψήνεται αργά στον φούρνο. Υπάρχουν στιγμές που κάνω πίσω για να παρατηρήσω καλύτερα τι νιώθω: χαρά, θυμό, λύπη ή ενθουσιασμό. Αυτή η παύση με βοηθά να καταλάβω ότι όλα τα συναισθήματα έχουν λόγο ύπαρξης και ότι δεν χρειάζεται να τα φοβάμαι, αλλά να τα αναγνωρίζω.

Ταυτόχρονα, προσπαθώ να βλέπω και τα συναισθήματα των άλλων, όπως μυρίζεις το άρωμα της πίτσας πριν τη δοκιμάσεις. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά. Όταν όμως δείχνω κατανόηση και υπομονή, μπορώ να τα διαχειριστώ καλύτερα, τόσο τα δικά μου όσο και των γύρω μου. Έτσι, το «εργαστήριο συναισθημάτων» γίνεται ένας χώρος μάθησης και επικοινωνίας, όπου η ενσυναίσθηση λειτουργεί σαν κοινό τραπέζι που μας φέρνει όλους πιο κοντά. 🍕

Μετά από συζήτηση  και αρκετή πίτσα τα παιδιά έφτιαξαν αγγελίες για πιτσαρία και συνταγές. Στο εργαστήρι οι όμαδες ήταν ανάμικτες με παιδιά Α μέχρι Στ δημοτικού.

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός

Παπαοικονόμου Παρασκευή