Η φιλοσοφία μέσα από το πείραμα
” Η φιλοσοφία δεν είναι μόνο πόθος γνώσης, αλλά έρως ζωής, έκφραση της βαθύτατης δίψας του ανθρώπου για τη ζωή, της αποστροφής του για την προσωρινότητα, τη φθορά και την αποργάνωση της ύπαρξης στο θάνατο.” ( Χρήστος Γιανναράς)
Τι είναι λόγος; Τι είναι ετερότητα; Τι συμβολίζει μια κοινωνία ανθρώπων; Τι σημαίνουν και πώς μπορούν να ερμηνευτούν οι έννοιες κόσμος, ύπαρξη, αγάπη, πόνος, αντικειμενικότητα, υποκειμενικότητα;
Για πρώτη φορά θα προσπαθήσουμε να εντάξουμε τη φιλοσοφία στο πρόγραμμα του σχολείου μας, να φιλοσοφήσουμε με τους μαθητές μας, κάνοντας πειράματα και χρησιμοποιώντας υλικά από το περιβάλλον. Θα δούμε πως η ίδια η φύση μπορεί να δώσει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα που μπορεί να έχουμε. Γίνεται μια πέτρα, λίγο νερό, η φωτιά, ένα λουλούδι, ένα κομμάτι ξύλο ή ένα δοχείο, να μας βάλουν σε σκέψεις και γενικούς προβληματισμούς;
Οι μαθητές Ε- Στ’ τάξης μέσα από το πείραμα της πέτρας, μαθαίνουν, πόσο εύκολα μπορούν να δυσκολέψουν τη ζωή μας, οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα. Κρατούν την πέτρα με τα χέρια ανοιχτά και παρατηρούν ότι δεν μπορούν να την κρατήσουν ψηλά για πολλή ώρα. Θα πρέπει να ξεφορτωθούν το βάρος που έχουν στα χέρια τους…Την πέτρα. Έπειτα καταγράφουν σε ένα χαρτί, ό,τι τους βαραίνει, ό,τι τους φοβίζει, ό,τι τους κάνει δυσλειτουργικούς. Κάνουν κύκλο, και καίνε τα “βάρη” που δυσκολεύουν τη ζωή τους…
Εισαγωγή στη φιλοσοφία με τον εκπαιδευτικό Μιχελάκη Στέλιο.
#δημοτικόφρε #φιλοσοφία
























Στ΄ τάξης ασχοληθήκαμε με την κατασκευή γεφυρών από ζυμαρικά. Έγιναν μικροί μηχανικοί και κατασκευαστές. Μιλήσαμε αρχικά για τα είδη των γεφυρών που υπάρχουν στο κόσμο, καθώς και για το πώς εξελίχθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Αναφερθήκαμε στις έννοιες του ¨βάρους¨ και της ¨δύναμης¨ και είδαμε πώς εφαρμόζονται πάνω στην κατασκευή μιας γέφυρας. Μιλήσαμε για συστήματα δυνάμεων,και συγκεκριμένα για το σύστημα δυνάμεων, συμπίεσης – ώθησης( τέντωμα) που ασκείται στους δοκούς μιας γέφυρας. Στη συνέχεια ενώσαμε το θεωρητικό πλαίσιο με το πειραματικό- κατασκευαστικό κομμάτι του όλου εγχειρήματός μας. Φτιάξαμε γέφυρες από μακαρόνια, και προσπαθήσαμε να τις κάνουμε όσο το δυνατόν γίνεται, στοιβαρές και ανθεκτικές. Τις δοκιμάσαμε και κρεμάσαμε βάρη, για να δούμε τα όρια τους. Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε ήταν μακαρόνια, σιλικόνη και αρκετή φαντασία…




ας πονάει και μας δυσκολεύει. Πήραμε τα υλικά, μετρήσαμε ποσότητες, χωρίσαμε και διαιρέσαμε, λερωθήκαμε και λερώσαμε, βάζοντας εν τέλει, όλη την τέχνη μας και τη μαθηματική σκέψη μας, για να βγει αυτό το θεσπέσιο παγωτό βανίλια. Φυσικά τον πρώτο λόγο, είχαν οι μικροί μας φίλοι, της Α-Β΄ δημοτικού. Τους προσφέραμε το παγωτό μας. Από τον τρόπο που το έτρωγαν, μάλλον είχε πετύχει το εγχείρημά μας. Προσέχουμε τα μικρά Φρεδιανάκια, γιατί με τη σειρά τους όταν μεγαλώσουν θα προσέχουν και αυτά τους μικρότερους μαθητές.






τον τρόπο που λειτουργεί ένα τηλέφωνο, καθώς και πώς τα ηχητικά κύματα ταξιδεύουν μέσω του σπάγγου από το ένα ποτήρι(πομπός) στο άλλο (δέκτης). Στο δημοτικό σχολείο Φρε, προχωρήσαμε το πείραμα αυτό, λίγο πιο πέρα. Αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα δίκτυο τηλεφωνίας από ποτήρια δένοντας τις άκρες μεταξύ τους. Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε ότι το δίκτυο μας λειτουργούσε! Μπορούσε να μιλήσει ένας μαθητής και οι άλλοι τέσσερις να τον ακούν καθαρά και κανονικά. Το πείραμα αυτό μας άνοιξε τα φτερά για το παρακάτω project:




ις χωρίστηκαν σε ομάδες, και προχώρησαν στην κατασκευή-πείραμα, ενός ηφαιστείου με απλά υλικά. Οι μεγαλύτεροι μαθητές μιλησαν στους μικρότερους, για τα ηφαίστεια, τους κρατήρες, τη λάβα, τη Σαντορίνη αλλά και για τα φυσικά φαινόμενα που σχετίζονται με αυτά, όπως σεισμοί, τσουνάμια κτλ. Τα υλικά που χρειαστήκαμε για το πείραμα μας ήταν:





