Άρθρα ανά μήνα: Ιούλιος 2020

ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ

Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους οι οποίοι μας λένε πως είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Μερικές φορές λέμε μια όμορφη ιδέα που έχουμε στους φίλους μας, κι εκείνοι γελούν περιπαιχτικά λέγοντάς μας πως “αυτά, απλά δε γίνονται.”

Και πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κάνει απλά τα όνειρά τους πραγματικότητα, αλλά έχουν πάει πολύ πιο πέρα από αυτά, σε άλλα όνειρα και νέες πραγματικότητες.

Eμείς ονειρευόμαστε δε φοβόμαστε…Έχουμε επίμονη αισιοδοξία, πίστη,  θέληση και πολύ όρεξη για όμορφες δράσεις στο σχολείο μας! Έτσι τα όνειρα μας  γίνονται  αληθινά . Όλα αυτά  μας  δυναμώνουν και  μας κρατάνε ζωντανούς.

Με αφορμή το τραγούδι που ακούσαμε «Άσπρα καράβια τα όνειρα μας» και δυο φίλους που μας έφερε η συνάδελφος κ. Γεσθημανή να μας μιλήσουν για τα δικά τους όνειρα ξεκίνησε μια συζήτηση με τα παιδιά αν κάνουν όνειρα και πια θα ήθελαν να πραγματοποιηθούν;

Ξεκινήσαμε να φτιάξουμε  τα δικά μας καραβάκια τα οποία τα θέλαμε πολύχρωμα και όχι άσπρα.

Σκεφτήκαμε μια τεχνική με τέμπερες και σφουγγάρια και ευκαιρία να  μάθουμε και την τεχνική της χαρτοδιπλωτικής. 

 

ΧΑΡΤΟΔΙΠΛΩΤΙΚΗ

Το καράβι μου κυρία μπορεί να γίνει και καπελάκι είπε ο μικρός μου Παύλος…

Τα όνειρα μας πολλά και όμορφα…

Να δώ τον Αη Βασίλη, να δώ τον Ρόζ Πάνθηρα, να μην πηγαίνει ο μπαμπάς στη δουλειά, να οδηγήσω ελικόπτερο. Να μπώ με όλη την οικογένεια μου σε αεροπλάνο, να βρέχει αστέρια, να προσέχω ένα μωρό.Να πέφτουν απο τον ουρανό τριαντάφυλλα , να έχει ζαχαρωτά στο δρόμο. Να κατασκευάσω ένα δύσκολο παιχνίδι, να γράψω ένα τραγούδι, να δώ ένα μετεωρίτη. Να δώ έναν αληθινό μονόκερο, να πατήσω πάνω σε ένα ουράνιο τόξο, να γίνω γοργόνα και να κολυμπάω στο βυθό.Θέλω να περπατάω στον αέρα, θέλω να κάνω πολλούς φίλους, θέλω η μαμά μου όταν γυρίζω απο το σχολείο  να είναι στο σπίτι.Να δω ένα αληθινό δεινοσαυράκι, να δω ένα αληθινό μωρό Πάντα. Να πηγαίνω θάλασσα με τη νονά μου. Θέλω να χιονίζει παγωτό. Θέλω να πάω σε ένα Λούνα πάρκ. Θέλω να πάρω ένα μεγάλο ποδήλατο. Το χειμώνα να παίζω με τους φίλος μου χιονοπόλεμο. 

Ευτυχώς όμως τα παιδιά, με το πείσμα τους και την επιμονή τους, μαθαίνουν να ξεπερνούν τα εμπόδια, να αγνοούν τα αποθαρρυντικά λόγια των μεγάλων και να πραγματοποιούν θριαμβευτικά τα όνειρά τους.  

Τα δικά μας παιδικά  όνειρα όμως θα πραγματοποιηθούν με διασκεδαστικό και δελεαστικό τρόπο…

Ακούστε τι θα κάνετε:

Θα  κρεμαστούν σε ένα κλαδάκι, ή  σε μια τριανταφυλλιά  έξω στην αυλή ένα ολόκληρο βράδυ και στη συνέχεια θα ταξιδέψουν στη θάλασσα!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που ο μικρός Σάββας είπε:

Κυρία μπορεί να ταξιδέψει και στο ποτάμι που έχουμε στο χωριό μας; Εννοείται ότι μπορεί!

 Ευχόμαστε αγαπημένα μας παιδάκια να κυνηγήσετε τα μεγάλα όνειρα  σας

και η ελπίδα σας ποτέ να μη σβήσει απ την καρδιά σας  …

Αυτά τα  αναμνηστικά  είναι για τα παιδιά που ονειρεύονται που τολμούν και αγαπούν τα όμορφα!!! 

Με Αγάπη οι κυρίες σας…

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΑ ΓΙΝΩ…

«Οταν μεγαλώσω, θα γίνω…»

Είστε περιέργοι να μάθετε τι θα γίνω; τώρα μπορώ να σας το αποκαλύψω! «Θέλω να μπορώ να είμαι εγώ»

Η κ. Γεσθημανή θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει: Αστροφυσικός!  

Τα παιδάκια δείτε τι θέλουν να γίνουν… Πω πώ, επαγγέλματα πολλά, τι να κάνω, ποια δουλειά;

ΤΜΗΜΑ 1

Όταν μεγαλώσω θα γίνω; Ζωγράφος, Παιδίατρος, Γιατρός, Κτηνίατρος, Μάστορας, Πυροσβέστης, Μαγείρισσα, Αστυνόμος σε αγωνιστικά αυτοκίνητα, Οδηγός του τραίνου, Αστυνομικός, Αστυνόμος, Παιδίατρος, Γυμνάστρια, Μαγείρισσα…

 

Τι θα διαλέξω όμως ξέρω καλά, γιατί θα γίνω αυτό που μου αρέσει πιο πολύ!

ΤΜΗΜΑ 2

Όταν μεγαλώσω θα γίνω; Νεραϊδα, Καραγκιοζοπαίχτης, Στρατιωτικός, Αεροπόρος, Αστυνόμος, Μηχανικός, Λυράρης, Δασκάλα, Γιατρός, Εξερευνητής, Φουρνάρισσα, Τραγουδίστρια, Ποδοσφαιριστής… 

Έτσι νιώθουμε τώρα και αυτό το επάγγελμα  θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Σημασία έχει να είσαι ευτυχισμένος μ’ αυτό που κάνεις…»

Γι αυτό να χαίρεστε γονείς μας γιατί …

Ένα παιδί με δυναμισμό, με καλή αυτοεικόνα κι αυτοαντίληψη θα επιλέξει να ανακαλύψει αυτό που του ταιριάζει κι όχι να υιοθετήσει αβίαστα μία «φορεμένη» επιλογή. Το παιδί αυτό έχει κριτικό πνεύμα και οι πιθανότητες να καταλήξει στο επάγγελμα που θα τον κάνει ευτυχισμένο ενήλικα είναι πια με το μέρος του».

Μια αναμνηστική φωτογραφία και μια υπόσχεση δώσαμε με τα παιδιά και τις συναδέλφους …η επόμενη συνάντηση μας να πραγματοποιηθεί το 2035 …μετά απο 15 χρόνια . Πόσο χρονών θα είμαι …όσο θα φαίνομαι!!!

Οι δασκάλες

Ζακελίνη Φουντουκίδου 

Γεσθημανή Σταματίου

Ελευθερία Μάττα

Φεβρωνία Δημητριάδου

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΤΑΜΩΣΗ 

ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Φέτος ήταν δύσκολο να επισκεφτούμε την Α’ τάξη του Δημοτικού σχολείου όπως κάναμε κάθε χρόνο. Βέβαια  το Νηπιαγωγείο μας συστεγάζεται με το Δημοτικό μαζί οπότε όλη τη χρονιά τα παιδάκια της Α’ δημοτικού τα βλέπαμε καθημερινά,  τα χαιρετούσαμε  και λέγαμε τα νέα μας…

Κάποιες ενδεικτικές ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε στα παιδιά  και να πάρετε απαντήσεις:

Πως φαντάζεσαι το Δημοτικό Σχολείο; Πως θέλω να είναι το νέο μου σχολείο; Γιατί πηγαίνουμε στο Δημοτικό Σχολείο; Τι κάνουμε  στο Νηπιαγωγείο και τι στο Δημοτικό;( Διαφορές που υπάρχουν).Τι ξέρουμε για το Δημοτικό Σχολείο; Μπορείτε σε φύλλο Α4 να γράψετε κάθε ερώτηση να τη ζωγραφίσουν τα παιδιά και να γράψετε εσείς τις απαντήσεις… 

Βρήκαμε κάποιες ιδέες στο διαδίκτυο και σκεφτήκαμε ότι  θα σας βοηθήσουν αρκετά!!!

Ένα ωραίο βιντεάκι μπορούν να ακούσουν τα παιδάκια και να  ζωγραφίσουν την ιστορία.

Και ένα βιντεάκι για όσους  γονείς έχετε  άγχος και αγωνία για το Δημοτικό Σχολείο.

Παρά  τις δυσκολίες της φετινής σχολικής χρονιάς να θυμάστε πόσο  ωραία  περάσαμε σε ότι και αν κάναμε.

Αλλά πιο πολύ απ’ όλα να θυμάστε οτι είστε όλα  ιδιαίτερα παιδιά!!!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!

Οι δασκάλες σας

                                            Ζακελίνη Φουντουκίδου

                                                                                 Ελευθερία Μάττα

                                                                                                                             Γεσθημανή Σταματίου                                                               

                                                                                              

                                                                                                                           

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

                                                                                                                                                  

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ(ΠΑΡΑΜΥΘΙ)

Με αφορμή το καταπληκτικό παραμύθι που μας έφερε η αγαπημένη μου συνάδελφος Γεσθημανή στο σχολείο,  

«Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας» του Χρήστου Μπουλώτη μιλήσαμε για το συναίσθημα της  Αγάπης. Ένα συναίσθημα πολύ σημαντικό για να κατανοήσουν τα μικρά παιδιά.

Εμείς οι μεγάλοι συχνά νιώθουμε άβολα όταν μιλάμε γι’ αυτά τα συναισθήματα και ειδικά το συναίσθημα του μίσους όπως αναφέρετε στο βιβλίο » Βήματα για τη Ζωή». Προσπαθήσαμε όσο γίνεται να είμαστε πιο ανοιχτοί με τα παιδιά μας γι’ αυτά τα συναισθήματα και φροντίσαμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για να τα επεξεργαστούμε.

Για καλή μας τύχη βρήκαμε το παραμύθι  στο διαδίκτυο και το ακούσαμε..Φανταστική ερμηνεία!

Ακούστε και εσείς οι μεγάλοι…θα ενθουσιαστείτε!

Διαλέξτε…θέλετε να ζήσετε σαν άλογα ή σαν λεύκες;  

 Δραματοποίηση του παραμυθιού. Το άλογο και η Λεύκα .

 Εμείς σε αυτό μάθημα επικεντρωθήκαμε στην ΑΓΑΠΗ…

Αρχικά  αναφέραμε με ποιο τρόπο δείχνουμε την ΑΓΑΠΗ μας. Τι σημαίνει η λέξη ΑΓΑΠΩ. Mελετήσαμε το υλικό του βιβλίου, είδαμε εικόνες και στην συνέχεια αναφέραμε με ποιο τρόπο δείχνουμε την αγάπη μας;

Οι απαντήσεις των παιδιών πολλές. Με ένα  φιλάκι, με μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια βοήθεια, ένα δώρο, ένα τηλεφώνημα, είσαι η καλύτερη μου φίλη… Όλα αυτά δείχνουν αγάπη. 

Στη συνέχεια μαζευτήκαμε στον κύκλο και παίξαμε με ένα κομμάτι πλαστελίνη το εξής παιχνίδι. Ο βοηθός παίρνει το κομμάτι και φτάχνει μια μικρή μπάλα. Δίνει τη μπάλα στο διπλανό του και του λέει:

» Εγώ σου χαρίζω με αγάπη αυτήν τη μπαλίτσα». 

Ο διπλανός την παίρνει , αλλάζει το σχήμα της και δίνει με τη σειρά του το κομμάτι στο διπλανό παιδί λέγοντας : «Εγώ σου χαρίζω με αγάπη αυτό το κουλούρι που έφτιαξα απο τη μπαλίτσα». 

Μια καρδούλα!

Συζητάμε με τα παιδιά για το αν έχει αλλάξει η πλαστελίνη ή μόνο το σχήμα του, και πόσο εύκολο είναι να ξαναλλάξει..

Στη συνέχεια όλες οι ιδέες των παιδιών καταγράφηκαν σε πολύχρωμες καρδούλες και κρεμάστηκαν κάτω απο μια ομπρέλα, την ομπρέλα της Αγάπης που κρεμάστηκε στην τάξη  και μας μοίραζε αγάπη!!!

Γίναμε ζευγαράκια με τους φίλους μας  και κάτω απο την ομπρέλα δήλωναν το λόγο που ένιωθαν έτσι…

Και επειδή αγαπάμε πολύ τα παιδιά δεν γινόταν να μην ακούσουμε το τραγούδι:

  «Το χρώμα της αγάπης» του Λουδοβίκου των Ανωγείων.

Το ζωγραφίσαμε, άλλα δεν προλάβαμε να το δραματοποιήσουμε. Με την καινούργια χρονιά ευελπιστούμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμα που δεν καταφέραμε να τελειώσουμε , λόγω νέων συνθηκών στο σχολείο. 

Όλα τα συναισθήματα γίνανε βιβλίο για να τα θυμόμαστε…