Κάπως έτσι ξεκίνησε η δική  μας ιστορία στη συμμετοχή του

 3ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Συγγραφής Παραμυθιού Σχολ. Έτους 2018-2019 , με τίτλο:

«Κάνε μια ευχή…είπε ο Μαγικός καθρέφτης»!

το οποίο παραμύθι  μας έφερε για δεύτερη χρονιά  αν όχι το 1^ο Βραβείο που λάβαμε  πέρυσι, αλλά  το 2^ο Βραβείο!  Συγχαρητήρια στα παιδάκια μας και τις αγαπημένες μου συναδέλφους  Γεσθημανή Σταματίου και Τρυγώνα Πετρίδη,  για την διάθεση και  χαρά που είχαν να συμμετάσχουν στο συγκεκριμένο διαγωνισμό ο όποιος  στάθηκε και αφορμή να δραματοποιηθεί από τα παιδιά εξ ολοκλήρου . Όπως πρόσκληση, και όλα τα υλικά που χρειαστήκαμε επί σκηνής, για να στήσουμε την θεατρική μας παράσταση…

Μαζευτήκαμε όλοι μαζί σε κύκλο και χαλαρά ξεκινήσαμε…

Η Ιστορία του Παραμυθιού μας!

Καθρέφτης  μαγεμένος  είμαι  εγώ

Μια  ευχή  σου  μονάχα  πραγματοποιώ

Μα  μόλις  γίνει  αληθινή

την  καρδιά  σου  παίρνω  στη  στιγμή.

                            

Αυτά  τα  λόγια  είπε  ο  καθρέφτης  στον  άντρα  που  τον  ξέθαψε,  κάτω  από  τα  πεσμένα  φύλλα  ενός  δέντρου  στην  καρδιά  του  δάσους. Ο  άντρας  χαμογέλασε  και  είπε  στον  καθρέφτη:

« πλούτη  θέλω  να  αποκτήσω  τόσα  όσα  ολόκληρη  η  θάλασσα  μαζί».

Μόλις  όμως  πραγματοποιήθηκε  η  ευχή  του  ο  άντρας  ασχήμυνε.  Μα  ο  ίδιος  δεν  το  κατάλαβε. Μονάχα  ο  καθρέφτης  γυάλισε,  λαμποκόπησε  και  έγινε  ακόμα  πιο  δυνατός. Ο  άντρας  είπε:

 «Χρυσέ καθρέφτη  μαγικέ,  έλα  στο  σπίτι  μου  μαζί  μου».

Βλέπετε  οι  άνθρωποι  είναι  άπληστοι  πολύ  και  ο  άντρας  ήθελε  από  τον  καθρέφτη  να  του  πραγματοποιεί  κάθε  του  επιθυμία. Ο  καθρέφτης  αμέσως  αρνήθηκε  και  είπε:

«μια  ευχή  μονάχα  πραγματοποιώ  και  μετά  δε  θα  σε  ξαναδώ».

 Όμως  ο  άντρας, άνθρωπος  πονηρός,  την  επόμενη  ημέρα  μεταμφιέστηκε  και  ξαναπήγε  στον  καθρέφτη. Ο  καθρέφτης  δεν  τον  αναγνώρισε  και  του  πραγματοποίησε  και τη  δεύτερη  επιθυμία  του. Ο  άντρας  ασχήμυνε  ακόμα  περισσότερο  και  ο  καθρέφτης  λαμποκόπησε. Το  ίδιο  έγινε  και  την  επόμενη  μέρα  και  τη  μεθεπόμενη. Ώσπου  μια  μέρα  ο  άντρας  άσχημος  πανάσχημος  πια,  ξέχασε  να  φορέσει  τη  μάσκα  του  και  ο  καθρέφτης  αναγνώρισε  τον  άντρα. Θύμωσε  τόσο  πολύ  που  είπε  αμέσως  μια  ευχή  και……  εξαφανίστηκε. Πήγε  και  βούλιαξε  στα  νερά  μιας  λίμνης…..

Ένα  μικρό  αγόρι  έκανε  μια  βουτιά  στη  θάλασσα  και  βρήκε  ένα  κοχύλι. Πλησίασε  το  κοχύλι  στο  αυτί  του  και  τότε  αυτό  άρχισε  να  ψιθυρίζει:

«Μια  φορά  κι  έναν  καιρό ,  θα  σου  μιλήσω  για  έναν  θησαυρό  που  κρατούσε   στα  χέρια  της  μια  όμορφη  κοπέλα. Στα  πολύ  πολύ  παλιά  χρόνια  υπήρχε  ένας  χρυσός  καθρέφτης , που  είχε  επάνω  του  μια  μάσκα  σκαλιστή. Ένας  μαγεμένος  καθρέφτης  ήταν  κι  η  κοπέλα που  τον  κράταγε, ζητούσε  ομορφιά. Ρούχα,  στολίδια, χρώματα πολλά  και  κοσμήματα  πολύτιμα  φανταχτερά.  Μα  κάθε  φορά  που  ο  καθρέφτης  πραγματοποιούσε  τις  επιθυμίες  της   κοπέλας,  αυτή  ασχήμυνε  ακόμα  περισσότερο. Στο  τέλος   έδειχνε  γριά, τόσο    πολύ  άσχημη  και  τρομακτική  έγινε.. Κι  ο  καθρέφτης;;  Γυάλιζε  και  λαμποκοπούσε  και  όλο  πιο  χρυσαφένιος  έδειχνε. Η  όμορφη  κοπέλα  γέρασε  και  χάθηκε.

   

Τον  μαγικό  καθρέφτη  τον  βρήκε  ένα  παλικάρι.  Μόλις  κράτησε  τον  καθρέφτη  στα  χέρια  του  η μάσκα  χαμογέλασε  και  του  είπε:  

«Καθρέφτης  μαγεμένος  είμαι  εγώ

κάθε  ευχή  σου  πραγματοποιώ.

Μα  μόλις  γίνει  αληθινή,

την  καρδιά  σου  παίρνω  στη  στιγμή». 

Το  παλικάρι  χαμογέλασε  πονηρά  και  είπε  στον  καθρέφτη: 

 «Εξουσία  και  δύναμη  ζητώ,  τον  κόσμο  να  κυριαρχώ…».

 Η  επιθυμία  του  έγινε  αληθινή. Όμως  τα  χείλη  του  έγιναν  σκληρά,  το  δέρμα  του  γέμισε  ρυτίδες  και  εκείνο  το  χαμόγελο  του  το  γλυκό,  χάθηκε  από  το  πρόσωπο  του,  στο  λεπτό.

Το  παλικάρι  γέρασε  και  χάθηκε. Κι  ο  καθρέφτης;;  Γυάλιζε  και  λαμποκοπούσε  και  όλο  πιο  χρυσαφένιος  έδειχνε…

Κανείς  δε  γνωρίζει  τι  απέγινε  ο  καθρέφτης από  τότε. Κάποιοι  λένε  πως  είδαν  τον  καθρέφτη  να  πετάει  ,χρυσός  ολόχρυσος   και  εκείνη  η  μάσκα  η  σκαλιστή,  γελούσε  σαν  τρελή. Κι  αν  τύχει  ποτέ  σου  να  τον  δεις,  την  καρδιά  σου  πρόσεχε  πολύ….»

Η  κόρη    ενός  ψαρά   καθώς   κολυμπούσε   σε  μια  λίμνη,  είδε  μέσα  στο  νερό,  κάτι  να  λαμποκοπάει. Βούτηξε  και  όταν  ξανά βγήκε  στη  επιφάνεια  της  λίμνης,  κρατούσε  στα  χέρια  της  έναν  χρυσό  καθρέφτη. Ο  καθρέφτης  μίλησε  και  είπε:

«Καθρέφτης  μαγεμένος  είμαι  εγώ

Μια  ευχή  σου  μονάχα  πραγματοποιώ

Μα  μόλις  γίνει  αληθινή

την  καρδιά  σου  παίρνω  στη  στιγμή».

Η  κοπέλα  κοίταξε  τον  καθρέφτη  σκεφτική  και  είπε:

«Την  καρδιά  μου  να  κρατήσω  επιθυμώ,

ευχή  μου  να  μην  πραγματοποιήσεις!

Κι  αν  καθρέφτης  μαγεμένος  είσαι  εσύ,

θρύψαλα  γίνε  στη  στιγμή!».

Ο  μάσκα  η  σκαλιστή  επάνω  στον  ολόχρυσο  καθρέφτη  τσίριξε  δυνατά  και  θρύψαλα  έγινε  ο  καθρέφτης  στη  στιγμή. Η  σκόνη  του  σκορπίστηκε  στα  νερά  της  λίμνης.

Κι  αν  ακούσετε  ποτέ  φωνή  να  φωνάζει  τσιριχτή  μέσα  σε  μια  λίμνη,  ένας  καθρέφτης  ήταν  μαγικός  που  μια  καρδιά  δε  μπόρεσε  να  εξουσιάσει.

Η Πρόσκλησης μας

Γράφτηκε από τα ίδια τα παιδιά… 

Το δεντράκι μας…

Σχεδιασμένο απο χαρτόκουτα…

Και η Παράσταση μας ΑΡΧΙΝΆΕΙ…

Κι  αν  ακούσετε  ποτέ  φωνή  να  φωνάζει  τσιριχτή  μέσα  σε  μια  λίμνη,  ένας  καθρέφτης  ήταν  μαγικός  που  μια  καρδιά  δε  μπόρεσε  να  εξουσιάσει…

Μοιράσαμε το Παραμύθι μας , τον Έπαινο Συμμετοχής και το  βραβείο και αναμένουμε την νέα Σχολική Χρονιά,  να πραγματοποιηθεί η βράβευση από τον Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτ. Θεσσαλονίκης …