Στα πλαίσια της συναισθηματικής αγωγής αυτή τη σχολική χρονιά 2020-2021που δουλέψαμε μου ήρθε η ιδέα να ακούσουμε μουσική διαφορετικού ύφους κάθε φορά με στόχο την εξωτερίκευση των συναισθημάτων που νιώθουμε ακούγοντας την. Κλείσαμε τα μάτια και αφοσιωθήκαμε στο κομμάτι της μουσικής μας. Στη συνέχεια με τη βοήθεια της ζωγραφικής μετατρέπουμε το συναίσθημα αυτό σ’ εικόνα.. Άλλοι ένιωσαν χαρά, φόβο , λύπη, θυμό και κάποιοι μόνο χαρά. Τα παιδιά πειραματίστηκαν και  εντυπωσιάστηκαν πολύ με τη διαδικασία αυτή. Τη βρήκαν πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπη.

Τα κομμάτια που ακούσαμε ήταν: Tchaikovsky” H Λίμνη των Κύκνων”, Petroview “Ο Πέτρος και ο Λύκος” Khachaturian ” O Χορός των Σπαθιών” Μ. Χατζιδάκης” Όταν Έρχονται τα Σύννεφα”

Στη δραστηριότητα αυτή, τα παιδιά μέσα από εικόνες  τους δίνεται η δυνατότητα να προβληματιστούν, να συζητήσουν και να ακουστούν ποικίλες ιδέες, γνώμες και πολλά άλλα…

ΦΟΒΟΣ…ένα συναίσθημα δύσκολο για τα μικρά παιδιά να μπορέσουν να το διαχειριστούν. Εμείς  είδαμε εικόνες από το βιβλίο «Βήματα για τη ζωή» και περιγράψαμε τι μπορεί να  φοβάται το αγόρι και τι το  κορίτσι.. Βλέπει  μια τρομακτική ταινία, έγινε σεισμός και κρύφτηκε, φοβάται μην της έρθει η μπάλα στο κεφάλι, φοβάται να μην τη δαγκώσει το σκυλί, είδε ένα κακό όνειρο…νιώθω όμως ασφαλής όταν αγκαλιάζω τον αρκούδο μου και όταν μ’ αγκαλιάζει η μαμά.

Μιλήσαμε για τους δικούς μας φόβους…

Πήραμε την έκφραση του φοβισμένου προσώπου!

Κάθε παιδί ζωγράφισε το φόβο του το δίπλωνε και το τοποθετούσε σε ένα καπέλο.

Στη συνέχεια ένα , ένα παιδάκι έπαιρνε στην τύχη τη ζωγραφιά και μάντευε τι μπορεί να φοβόταν ο φίλος του ή η φίλη του.

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάμε να τους θάψουμε στο χώμα . Σκάβαμε με μανία … σκεπάσαμε τους φόβους μας, να σαπίσουν και να φύγουν μακριά. Απίστευτο συναίσθημα…

Φόβος χωρίς παραμύθι δεν γίνεται… Επέλεξαν τα παιδιά ψηφίζοντας με μαρκαδόρους πιο παραμύθι να διαβάσουμε. Νικήτρια η “Ονειροπαγίδα”  της Νίνα Ζαφειρίου…

Μια κλεμμένη Ονειροπαγίδα. Δύο φυλές ινδιάνων. Δύο παιδιά. Πολλά συναισθήματα. θυμός, οργή, φόβος, λύπη, χαρά και στο τέλος η αγάπη.
“Μα να ξέρεις, είναι δύσκολη η αγάπη”, είπε ο μεγάλος μάγος της φυλής.
Θα καταφέρει άραγε το Γελαστό Λουλούδι να ξεπεράσει τους φόβους της με τη βοήθεια της μπλιάξ-πιφ-πιφ Βρωμερής Κάλτσας; Θα μπορέσει να μάθει την αγάπη στο Λυπημένο Δεντράκι;

 Μιλώντας για τους φόβους μας, πολλά παιδιά εξέφρασαν φόβο για τα κακά όνειρα.

Ξεκίνησε λοιπόν μία συζήτηση για την αντιμετώπιση των φόβων μας και πόσο γενναίοι και περήφανοι νιώθουμε ξεπερνώντας τους. Τότε ένας μικρός πετάχτηκε και είπε : «Κυρία εγώ έχω ονειροπαγίδα στο δωμάτιο μου για να μη βλέπω κακά όνειρα.

«Ονειροπαγίδα τι είναι αυτό ; » Και ξεκίνησε μια συζήτηση με μεγάλο ενθουσιασμό για τις ονειροπαγίδες . Βρήκαμε πληροφορίες στο ίντερνετ και μιλήσαμε για αυτές.

Παρακολουθήσαμε την  ταινία και ξεκινήσαμε να φτιάξουμε τις δικές μας ονειροπαγίδες  για να μας πάρουν τα  κακά όνειρα…

 Με τα μικρά μας τα χεράκια κατασκευάσαμε αυτές τις όμορφες ονειροπαγίδες οι οποίες θα διώξουν για πάντα τους εφιάλτες μας… 

Αυτή την εβδομάδα και τα δυο τμήματα μαζί μιλήσαμε για την “Αγάπη“. Με αφορμή το παραμύθι “Το Δέντρο που Έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν συζητήσαμε τι είναι Αγάπη; και με ποιον τρόπο τι δείχνουμε.

Είδαμε και την ταινία…

Το Δέντρο που αγαπούσε το παιδί τι έκανε γι’ αυτό; Το παιδί που αγαπούσε το Δέντρο τι έκανε; Τι θα μπορούσε να κάνει; Άν ήταν χρώμα τι χρώμα θα ήταν; Άν ήταν τραγούδι; Αν ήσουν εσύ Δέντρο τι θα έκανες στο παιδί;

Παρατηρήσαμε διάφορες εικόνες της καθημερινοτητας μας και συζητήσαμε τι μπορεί να νιώθουν; Η απάντηση ήταν όμορφα, χαρούμενα και αγαπημένα.

Βρήκαμε λέξεις που αρχίζουν απο τα γράμματα της Αγάπης και δείχνουν τι κάνω όταν αγαπάω κάποιον.

Ασυνθέσαμε τη λέξη Αγάπη.

Βρήκαμε φύλλο εργασίας κόψαμε και κολλήσαμε με τη σειρά το παιδί   όπως παρουσιάζεται στην ιστορία

” Το Δέντρο που Εδινε“

Αν ήμουν Δέντρο τι θα έκανα…

Ζωγραφίσαμε ποιον αγαπάμε και τι κάνουμε γι’ αυτόν…

Σ’ αγαπώ μαμά και σου δίνω μια αγκαλιά, σ’ αγαπώ μαμά και σου χαρίζω ένα ουράνιο τόξο, σ’ αγαπω φίλε μου Γιώργο και σου χαρίζω μια ζωγραφιά, σ’ αγαπώ μαμά και σου δίνω πολλά φιλάκια, σ’ αγαπώ κυρία και σε βοηθάω στις εργασίες, σ’ αγαπώ Άγγελε και σου δίνω το αυτοκινητάκι μου…

Το δικό μας Δέντρο σχεδιάστηκε με χαρτί γκοφρέ απο τα ίδια τα παιδιά στολίστηκε με τίτλο που βγήκε απο τα παιδιά. “Μάθε να δίνεις“.

Επειδή μας άρεσε πολύ αυτή η Μηλιά φτιάξαμε τυπώματα με ένα κόκκινο Μήλο…

Στο τέλος απογειώσαμε το μάθημα μας με τον ωραίο χορό “Μήλο μου κόκκινο“

 Διαβάσαμε το πανέμορφο βιβλίο της Γιολάντας Τσορώνης- Γεωργίαδη

“Το Τικ και το Τακ“ 

Η ιστορία έχει ως εξής: 

Ο Μένιος και ο Μέντιος, τα γαϊδουράκια, μάλωσαν και χώρισαν. Πολύ στενοχωρήθηκε ο Μένιος με τον τσακωμό. Πονούσε η καρδιά του. Δεν έκανε πια ΤΙΚ ΤΑΚ, μόνο ΤΙΚ χτυπούσε. Έτρεξε στον καρδιολόγο, έκανε κούρα ομορφιάς, καθάρισε τον στάβλο του, πήγε για ψώνια, τους φίλους επισκέφτηκε της άλλης γειτονιάς. Όμως το ΤΑΚ συνέχισε να μη χτυπά. Ώσπου συνάντησε τη γιαγιά του. Μα τι τον συμβούλεψε να κάνει κι άρχισε δειλά το ΤΑΚ και πάλι να χτυπά;

Αφού διαβάσαμε την ιστορία, συζητήσαμε για τους λόγους που μπορεί να μάλωσαν τα δύο γαϊδουράκια και ποιες λέξεις και πράξεις πλήγωσαν την καρδιά του:

Η καρδιά μας πονάει πολύ με τις  άσχημες λέξεις. Αναφέραμε μερικές όπως δεν σε έχω φίλη, δεν θέλω να παίζω μαζί σου, και φυσικά η καρδιά μας τσαλακώθηκε. Άντε να την ισιώσουμε. Πάρα-Πολύ δύσκολα…

Γίναμε και εμείς καρδιολόγοι για να ακούσουμε την καρδιά του φίλου μας όταν τον μιλάμε άσχημα πως χτυπάει; Όπως του Μένιου μόνο ΤΙΚ…

Ετοιμάσαμε τις μάσκες  και γίναμε Μένιος και Μέντιος. Μαλώσαμε και στη συνέχεια συμφιλιωθήκαμε !

Παιχνίδια ρόλων

Στη συνέχεια ομαδοποιήσαμε τις φιλικές και μη φιλικές πράξεις που βρήκαμε στο Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο.

Δανειστήκαμε απο το edonipiagogeio.blogspot.gr το Σοβαρόμετρο και ξεκίνησαμε λοιπόν μία συζήτηση και συμφωνήσαμε ότι πράξεις που γίνονται άθελα μας και είναι όπως ένα σκούντημα ή ένα πάτημα κλπ .. θα της θεωρούμε όχι σοβαρές και θα τις επιλύουμε με  ένα απλό συγνώμη !

Στη συνέχεια σε φύλλο εργασίας που βρήκα απο Καλλιόπη Παπουτσάκη ζωγραφίσαμε τι κάνει  τη δική μας καρδιά να πονάει…

Το τραπέζι της Φιλίας σε αυτές τις περιπτώσεις μας βοηθάει πολύ να συζητάμε και να λύνουμε τις διαφορές μας!!!

Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε τους φίλους μας και είπαμε γλυκά λογάκια!!!

Στη συνέχεια γινόμαστε και εμείς γαϊδουράκια που μεταφέρουμε  τους φίλους μας.

Τα γαϊδουράκια μεταφέρουν πράγματα και φίλοι τους βοηθάμε!!! 

Παιχνίδι Τρίλιζα με το Τικ και το Τακ…

Παιχνιδοτράγουδο-Αντιστοίχηση ήχων με εικόνες

 Συμπληρώσαμε το φύλλο εργασίας με τους ήχους

και στο τέλος μάθαμε το τραγούδι

το Τικ και το Τάκ σε ρυθμό ήταν ένας γάιδαρος!!!

Αφού δουλέψαμε τα συναισθήματα όσο καλύτερα μπορέσαμε, δόθηκε στα παιδιά το βιβλίο συναισθημάτων με τίτλο

” Έτσι νιώθω εγώ“

Συμπληρώσαμε τις φατσούλες στα παρακάτω μοτίβα των των Συναισθημάτων…

Μερικές φορές αυτά τα συναισθήματα είναι δύσκολο να τα κατανοήσουμε.Για να τα καταλάβουμε καλύτερα, φτιάξαμε δυο πειράματα…

 ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕ ΡΥΖΙ

Βράσαμε το ρύζι και το μοιράσαμε σε δυο βάζα. Στο ένα γράψαμε από έξω τις λέξεις ” Σε αγαπώ, σε έχω φίλο/η” και στο άλλο “Δεν σε αγαπώ, σε μισώ” . Κάθε μέρα  παίρναμε τα βάζα όλοι στα χέρια μας και  λέγαμε αυτές τις λέξεις. Με αποτέλεσμα το βάζο με τα άσχημα λόγια να μαυρίσει και να ξυνίσει, και το βάζο με τα ωραία λόγια να μην πάθει τίποτα. Έμεινε κατάλευκο. Η περιέργεια πολύ μεγάλη και συγκινητική. Οπότε άρπαξα την ευκαιρία να μιλήσω το πόσο μας πληγώνουν τα άσχημα λόγια και μας μαυρίζουν την καρδιά και την ψυχή μας. Διευκρίνηση τα βάζα να είναι καλύτερα στο ψυγείο. 

    ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕ ΣΑΝΤΙΓΥ

Χτύπησα με ένα μίξερ ένα έτοιμο μείγμα σαντιγί και τα παιδιά την δοκίμασαν. Κατόπιν την τοποθέτησα σε διαφορετικά μπολ και ανακάτεψα  με διαφορετικά χρώματα ζαχαροπλαστικής. Λέω στα παιδιά να δοκιμάσουν. Κάνω συζήτηση με τα παιδιά αν η σαντιγί έπαψε να είναι σαντιγί ή απλώς άλλαξε χρώμα.

 Στη συνέχεια μας ήρθε η ιδέα να  ρίξουμε ατλακόλ και να ζωγραφίσουμε. Σε μαύρο χαρτόνι μην το επιχειρήσετε διότι η ζωγραφιά χάθηκε τελείως…

Το συμπέρασμα εμείς,όταν αλλάζουν τα συναισθήματα μας αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι; οχι γιατί τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν. 

Η αγάπη και το μίσος είναι ευαίσθητα συναισθήματα και δύσκολο στη διδασκαλία και την επεξεργασία τους, αλλά είναι πολύ σημαντικό να τα κατανοήσουν τα παιδιά.  

Χρειάζεται να αναρωτηθούμε πόσο σημαντικό είναι ένα παιδί να  του δείξουμε αγάπη για να μπορεί μετά ως ενήλικας να νοιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη για τον κόσμο.

Αρχικά διαβάσαμε το βιβλίο “Η Αγάπη είναι Κύκλος“

και στην συνέχεια αναφέραμε πότε νιώθουμε εμείς Αγάπη!!!

Όταν με παίζουν οι φίλοι μου, όταν με αγκαλιάζουν οι φίλοι μου, όταν με πάει ο μπαμπάς και η μαμά βόλτα, κ.α

TO ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ που ονομάζεται “Υπόσχεση”

Επειδή η Αγάπη μας επικεντρώθηκε στη Φιλία και εμείς είπαμε με ποιους τρόπους τη δείχνουμε σ’ αυτούς που αγαπάμε; ένας απ’ αυτούς είναι και το δώρο-υπόσχεση, που δεν είναι απαραίτητο κάτι αγορασμένο. Πήραμε μπουκάλια νερού και ρίξαμε μέσα, αφού πρώτα είπαμε ωραία λόγια…όπως να είσαι ευτυχισμένος/η, χαρούμενος/η , να αγαπάς και να αγαπιέσαι, να έχεις πολλούς φίλους στη ζωή σου και να κάνεις πάντα αυτό που λέει η καρδιά σου!!! Η Υπόσχεση κλείστηκε στο μπουκάλι και τη δωρίσαμε στον αγαπημένο φίλο/η που θα  μείνει στην καρδιά μας ως  ανάμνηση από τη ζωή μας στο νηπιαγωγείο.   Τις περισσότερες φορές κάτι που φτιάξαμε μόνοι μας έχει μεγαλύτερη αξία για κάποιον που αγαπάμε και μας αγαπάει…

                       Στη συνέχεια σε φύλλο εργασίας ζωγραφίσαμε τους φίλους μας και γράψαμε το όνομα τους!!!

Στη συνέχεια σε φύλλο εργασίας επειδή τα γράμματα ανακατεύτηκαν τα   χρωματίσαμε, τα κόψαμε , τα κολλήσαμε και σχηματίσαμε τη λέξη “αγάπη”