Aισθανόμαστε φοβισμένοι ή τρομαγμένοι όταν νιώθουμε ότι κινδυνεύουμε από κάτι. Όταν πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, αισθανόμαστε ασφαλείς. Στην ηλικία αυτή τα μικρά παιδιά βιώνουν όλα τα συναισθήματα με έντονο τρόπο. Η συζήτηση γι αυτά είναι ένας τρόπος για να τα χαλαρώσουμε.
Διαβάσαμε παραμύθια…
Παρατηρήσαμε τις εικόνες. Τι δείχνουν; Από που το καταλαβαίνουμε ότι είναι τρομαγμένοι; ( απο τα μάτια του). Πως είναι δηλαδή τα χαρακτηριστικά κάποιου που είναι τρομαγμένος; ( ορθάνοιχτα, γουρλωμένα μάτια, ανοιχτό στόμα.)
Σε φύλλο εργασίας είπαμε αυτά που μας προκαλούν φόβο…
Οι φοβίες των παιδιών: βλέπω φίδια, όταν έχει σκοτάδι, όταν βλέπω ταινίες τρόμου, όταν η θάλασσα έχει κύματα, όταν με κλωτσάει κάποιος, όταν είμαι μόνος, όταν με τρομάζει η αδερφή μου, όταν έχει σεισμό…
Στη συνέχεια πήραμε τα καθρεφτάκια στα χέρια μας και επιδείξαμε εκφράσεις φόβου…
Στη συνέχεια μιλήσαμε, για το τι μπορούμε να κάνουμε όταν αισθανόμαστε φοβισμένοι, ώστε να ξεπερνάμε κάπως το φόβο μας και να ηρεμούμε. Περιέγραψα τι κάνω εγώ όταν φοβάμαι…Τραγουδάω ή μιλάω με κάποιον που αγαπάω και τον εμπιστεύομαι. Ετσι τόνισα και στα παιδιά να κάνουν το ίδιο, γιατί θα τους βοηθήσει πραγματικά και θα νιώθουν ασφαλή. Έδειξα την εικόνα η οποία δείχνει ένα κορίτσι που αισθάνεται ασφάλεια επειδή είναι στο κρεβάτι της, μαζί με το λούτρινο αρκουδάκι της. Ξέρει ότι όλα είναι εντάξει. Το στόμα της χαμογελάει, είναι γαλήνια και το σώμα της χαλαρό.
Επειδή πολλά παιδιά φοβόντουσαν τα φαντάσματα και το σκοτάδι .Ντυθήκαμε εμείς φαντάσματα για να δείξουμε ότι δεν είναι πραγματικά και τα κοροϊδέψαμε και γελάσαμε μαζί τους.
Παίξαμε με το φως και το σκοτάδι …
Κάναμε διάφορα σχέδια με τα χέρια μας!
Έτσι ο καθένας μας πρέπει να αντιπετωπίζει τους φόβους του και να βρίσκει διαφορες τεχνικές …
