Με αφορμή τα Κυκλαδικά Ειδώλια το Εργαστήριο Κεραμικής ήρθε στην τάξη μας. Η κ. Στέλλα μας τα εξήγησε όλα .Ο υγρός πηλός πήρε μορφή από τα μικρά χεράκια και ξηραίνεται, ώστε να πάρει στερεά μορφή . Αργότερα μπαίνει στο φούρνο να ψηθεί! Εμείς φτιάξαμε κυκλαδικά ειδώλια και πασχαλινά καλαθάκια!
Τα περιμένουμε με χαρά να τα χρωματίσουμε όπως μας αρέσει!!!
Παρατηρήσαμε προσεκτικά το ειδώλιο.Τι μπορεί να είναι αυτό που βλέπουμε; Τι σχήμα έχει το πρόσωπο του; ποια χαρακτηριστικά λείπουν από το πρόσωπο του; Μπορείτε να βρείτε ποια είναι αυτά και σε τι μας χρησιμεύουν; δεν έχει μάτια ούτε στόμα, άλλα μόνο μύτη.
Παίξαμε ομαδικά παιχνίδια με κεντρικό θέμα το ανθρώπινο πρόσωπο και στόχο να βοηθήσουν τα παιδιά να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στα μέρη του προσώπου και τις λειτουργίες τους από το βιβλίο: ” Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την Τέχνη” της Κατερίνας Ανωγιαννάκη
Το παιχνίδι του καθρέφτη
Κάνε ότι κάνω
Το παιδί δοκιμάζει να κάνει κάτι που θα το μιμηθεί η ομάδα.
Ο άνθρωποι με το άσπρο πρόσωπο
Ακούγεται απαλή μουσική ,κινούμαστε στο χώρο με τα χαρτιά μπροστά από το πρόσωπο μας. Όταν νιώθουμε ότι πλησιάζουμε κάποιον, σταματάμε και χρησιμοποιούμε τη μύτη μας, για να τον μυρίσουμε. Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιος είναι.
Συζητάμε με τα παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού,αν είναι εύκολο να ζεις χωρίς μάτια και στόμα και γιατί. Τι θα κάναμε αν είχαμε μόνο μύτη;
Ο δρόμος με τα δέντρα
Βρισκόμαστε σε ένα δάσος με τεράστια δέντρα. Τ ο παιδί διαβάτης που θα περάσει μέσα από το δάσος , έχοντας όμως τα μάτια του καλυμμένα με ένα μαντήλι για να μη βλέπει τη διαδρομή. Ορίζουμε κάποιο σημείο στην τάξη στο οποίο πρέπει να φτάσει το παιδί προσπαθώντας όμως να μην ακουμπήσει τα υπόλοιπα παιδιά. Όποιος νιώσει άγγιγμα βγάζει οποιονδήποτε ήχο φανταστεί.
Τα πόδια μου οδηγός
Ο οδηγός φροντίζει να βοηθήσει το παιδί που δε βλέπει να κινηθεί στον χώρο, χωρίς να χτυπήσει.
Θεατρικό παιχνίδι
Η χώρα με τους σιωπηλούς ανθρώπους
Με το θεατρικό παιχνίδι επιδιώκω να μπούνε τα παιδιά στη θέση κάποιου που δεν έχει μάτια για να βλέπει και στόμα να μιλάει, με σκοπό να αντιληφθούν για ποιο λόγο είναι αναγκαία τα μέρη του ανθρώπινου προσώπου.
Η αφήγηση ξεκινάει… περιληπτικά
Mία φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα πολύ παράξενη… Εκεί ζούσαν η σιωπηλοί άνθρωποι… με εντολές δικές μου περπατάνε και μυρίζουν όποιον συναντάνε μπροστά τους…είχαν ανακαλύψει ένα δικό τους τρόπο να μιλάνε…ακουμπούσαν τις μύτες τους αν ήθελαν να πουν καλημέρα …
και όταν ήθελαν να πουν σε κάποιον “φύγε”σήκωναν τη μύτη ψηλά στον ουρανό…
Οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν ευτυχισμένοι και σιωπηλοί, μέχρι που στη χώρα τους εμφανίστηκε ο διάσημος έμπορος Πολυπραγματίδης, ξακουστός για τα χρωματιστά του υφάσματα, τα γευστικά σοκολατάκια και τα μυρωδάτα αρώματα…ο οποίος κινείτε ανάμεσα στα παιδιά φωνάζοντας: “περάστε να αγοράσετε τα πιο φανταχτερά χρωματιστά υφάσματα, τα γευστικά σοκολατάκια και και τα μυρωδάτα αρώματα…
Μα τι βλέπω εδώ; Εσείς δεν μπορείτε ούτε να δείτε, ούτε να γευτείτε, αλλά τουλάχιστον θέλετε να μυρίσετε τις υπέροχες μυρωδιές που κουβαλώ;
“Ο έμπορος” απευθύνει το λόγο στα παιδιά … ” Μα είναι τόσο άδικο, να μην μπορείτε να απολαύσετε τις γεύσεις και τα χρώματα του κόσμου!Ούτε να μιλήσετε δεν μπορείτε!. Θέλετε να σας βοηθήσω; Να σας δώσω μάτια στόμα για να ζείτε και εσείς όπως όλοι οι άνθρωποι; Να πάψετε να είστε σιωπηλοί; ο έμπορος βγαίνει από το ρόλο του και τότε συμβαίνει κάτι μαγικό…ο έμπορος έδωσε στους ανθρώπους τη χρωματιστή μυρωδιά …και τότε όλοι, απέκτησαν μάτια και στόμα και ότι άλλο τραβούσε η ψυχή τους…
Στη συνέχεια στάζουμε μέσα στο χρώμα λίγο άρωμα που χρησιμοποιήσαμε και η χρωματιστή μυρωδιά μας βοήθησε να φτιάξουμε τις μάσκες μας με όποιον τρόπο θέλουμε…
Σας παρουσιάζουμε τις πανέμορφες δημιουργίες μας!!!
Παρατηρήσαμε τις πολύχρωμες διαφορετικές αμυγδαλιές του ζωγράφου Βαν Γκογκ, είπαμε την ιστορία της Αμυγδαλιάς , φτιάξαμε παζλ, δοκιμάσαμε τα ωραία αμύγδαλα, μυρίσαμε κλαδί αμυγδαλιάς και μου ήρθε η ιδέα να στολίσουμε την δική μας αμυγδαλιά με ποπ-κορν. Πήραμε τα πινέλα μας και αρχίσαμε να βάφουμε σε χάρτινο πιάτο διαλέγοντας ο καθένας μας τον πίνακα του ζωγράφου που μας άρεσε!!! (τα φύλλα εργασίας απο την αγαπημένη μας Τάνια Μάνεση)
Ακούμε ωραία μουσική, τρώμε ποπ-κορν , ζωγραφίζουμε και περνάμε τέλεια!!!
Καλώς μας ήρθες Άνοιξη!
Διαβάσαμε το βιβλίο ” Σταμάτα να με πειράζεις¨…Παρατηρήσαμε όλα τα είδη εκφοβισμού όπως: σπρωξίματα, φτυσίματα, κοροϊδία, κλωτσιές, επιθετικά σχόλια και προβληματιστήκαμε. Ευτυχώς στο σχολείο μας φέτος δεν αντιμετωπίζουμε τέτοιες συμπεριφορές.
Παρόλα αυτά παίξαμε το παιχνίδι με το χτυπημένο μήλο : ένα κόλπο που σκέφτηκε μια δασκάλα, για να διδάξει στα παιδιά τον πόνο που προκαλεί το bullying (ιδέα από το διαδίκτυο).
Μιλήσαμε για τα μήλα, τα παιδιά τα περιέγραψαν και καταλήξαμε ότι μοιάζουν –και τα δυο ήταν κόκκινα, είχαν παρόμοιο σχήμα και έμοιαζαν αρκετά ώριμα για να φαγωθούν.
Όμως το ένα μήλο χτυπήθηκε, βρίστηκε, κοροϊδεύτηκε και δείτε τι έπαθε;
Νομίζω ότι αμέσως η ιδέα άναψε σαν λάμπα στο μυαλό των παιδιών. Το «έπιασαν» πραγματικά πως, ό,τι είδαμε μέσα στο μήλο –οι μελανιές, τα χτυπήματα και τα «σπασμένα» σημεία- είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στον καθένα από εμάς όταν κάποιος του φέρεται άσχημα με τα λόγια ή τις πράξεις του.
Αν δεν είχαμε ανοίξει το μήλο, δεν θα μαθαίναμε ποτέ πόσο πόνο είχε υποστεί.
Ενώ το άλλο μήλο πέρασε από τα χέρια των παιδιών χαϊδεύοντας, αγαπώντας, λέγοντας ωραία λόγια και δείτε τι έπαθε;
Έμεινε καθαρό, φρέσκο και ζουμερό.
Ιδέα των παιδιών να φάμε το καθαρό μήλο και επιλέξαμε από εδώ και πέρα μόνο να βοηθάμε, να λέμε ωραία λόγια στους άλλους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν βρεθείς στη θέση αυτή πως θα νιώσεις;
Στη συνέχεια δώσαμε την ιδέα να φτιάξουμε μια Αφίσα με τα μηνύματα μας και να την στολίσουμε στην πόρτα, ώστε να την δούνε όλα τα παιδιά από το Δημοτικό Σχολείο , για να ξέρουν ” όταν μας πειράζει κάποιος πως νιώθουμε!
Εκεί που ετοιμάζαμε την αφίσα πετάγεται ένα κοριτσάκι και μας λέει.
“Κυρία πως θα σταματήσουμε ένα παιδάκι που μας χτυπάει τι θα κάνουμε; Εκεί μου ήρθε η ιδέα με το χέρι. Σηκώνουμε το χέρι μπροστά, κοιτάμε τον άλλον στα μάτια σοβαρά και με φωνή σταθερή του λέμε:
STOP δεν θέλω να με ενοχλείς…
Και αν δεν μας ακούει τότε θα απευθυνθούμε σε ένα μεγαλύτερο η στη κυρία η στη μαμά και στον μπαμπά.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα το παίξαμε.
Εδώ η Ραφαηλία παίζει με τα τουβλάκια και ο Γιώργος τις τα γκρεμίζει με το πόδι του.
Η Ραφαηλία σηκώνεται αμέσως και αμύνεται σηκώνοντας το χέρι της λέγοντας…STOP
Πήραμε δύναμη από αυτή τη δραστηριότητα και την υιοθετούμε στις δύσκολες στιγμές της καθημερινότητας μας!!!
Η γλώσσα δεν έχει κόκαλα, αλλά έχει αρκετή δύναμη για να ραγίσει μια καρδιά. Ας είμαστε προσεκτικοί, λοιπόν, με τα λόγια μας.»
Οι σερμπαντίνες και τα κομφετί χορεύουν!!!
Τα πρωινά τμήματα με τις δασκάλες κ. Γεσθημανή και κ. Τρυγώνα μιλήσανε για τις Φυλές της Γης και επιθυμία των παιδιών να γίνουν Ινδιάνοι…
Καλές Αποκριές με κέφι και χορό!!!
Όπως κάθε χρόνο και φέτος γιορτάσαμε την Τσικνοπέμπτη μας με παιχνίδια, χορό, και φαγητό από Το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων !!!
Αν σας πω από πού προέκυψε η μάσκα του λιονταριού θα γελάσετε…Μαντέψτε… από τα μαλλιά μου! Μόλις μπήκα στην τάξη επικράτησε γέλιο. Γατί γελάτε παιδιά; Είδατε κάτι αστείο; Ναι κυρία τα μαλλιά σου. Τι έχουν τα μαλλιά μου; Είναι πολύ φουντωτά και μοιάζεις σαν λιοντάρι…αλλά δεν είσαι άγρια …έπεσα κάτω από τα γέλια…Με αφορμή την ιδέα των παιδιών παρατηρήσαμε στο διαδίκτυο εικόνες με λιοντάρια…και συζητήσαμε για τα χαρακτηριστικά τους. Μαλλιά, μάτια, χρώματα και ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε την δική μας μοναδική μάσκα λιοντάρι!!!
Δουλέψαμε πολύ για να φτιάξουμε τα μαλάκια του λιονταριού.
Διάφορες στιγμούλες απο το αγαπημένο μας αποκριάτικο παιχνίδι σε ζευγάρια
Μην πέσει το μπαλόνι…
Εδώ ιδέα των παιδιών να κουβαλήσουν τροφή στη φωλιά τους…
Και οι κυρίες παίζουνε!!!
Ευχαριστούμε θερμά το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων την κ.Χρύσα Προεδρίνα, τον κ. Σάββα, για τον κόπο του να ψήσει τόσα πολλά σουβλάκια για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό μας!!!
Και το Αποκριάτικο Πάρτι συνεχίζεται από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων στις 3 Μαρτίου στο Κελεσόγλειο Πνευματικό Κέντρο του χωριού με την ομάδα του Κλόουν με πολύ κέφι και χαρά!!!