Μια έκπληξη μας περίμενε στο νηπιαγωγείο μας!!!

Μας επισκέφτηκε η Κυρία Λύπη με το αγαπημένο της παραμύθι : ” Μια λυπημένη Ζέβρα” της Γιολάντα Τσορώνη

Αφού μας μίλησε για κάποιες δικές της λύπες που ένοιωσε στη ζωή της μας πρότεινε να διαβάσουμε το βιβλίο της και να δούμε κάποιες εικόνες… 

Τι λέτε παιδιά ότι νιώθει αυτό το κορίτσι και το αγόρι; Λυπημένο! Πως το μαντεύετε; Από που; οι απαντήσεις πολλές. Από τα μάτια που έχουν δάκρυα, από το στόμα που είναι τραβηγμένο προς τα κάτω, σκυφτό σώμα κ.λ.π

Πήραμε το καθρεφτάκι μας και κάναμε εκφράσεις και γκριμάτσες Λυπημένες!!!

Ζωγραφίζω τον εαυτό μου λυπημένο και περιγράφω κάποιες στιγμές  που έννιωσα λύπη!!!

Την  περσινή κατασκευή της Κυρίας Λύπης  απο χαρτόκουτο που καταπίνει τις λύπες μας τη χρησιμοποιούμε και φέτος ζωγραφίζοντας κάτι που μας στεναχωρεί και το πετάμε στο πανέμορφο λυπηκούτι μας!!!

Έπιασα ένα κοριτσάκι αφού ζωγράφισε αυτό που  της απασχολούσε το έριξε αμέσως στο κουτί της λύπης…..:  “δεν μ’ αφήνει η μαμά μου να πάω στο πάρκο και αυτό με στεναχωρεί”…ωραία το πετάμε μέσα και εκείνη τη στιγμή ξεχνιούνται τα πάντα…. αλλά ας μη γελιόμαστε όλα( γράφονται στο υποσυνείδητο) και από εκεί δεν σβήνουν ποτέ!!! 

                                             ΠΑΖΛ ΖΩΩΝ

       Στη συνέχεια παίξαμε με κάποια παζλ ζώων και αντιστοιχίσαμε λεξούλες απο τους ήρωες του παραμυθιού!!!

Το αρχικό  γράμμα  της λέξης Λύπη”Λ” το σχεδιάζω στο πάτωμα με ένα σχοινί. Με  το δαχτυλάκι μας και το σώμα μας  μαθαίνουμε   βιωματικά… 

Όλα τα συναισθήματα είναι καλά και φυσιολογικά να τα έχουμε.

Μπορούμε να τα δείχνουμε με εξωτερικά σήματα και σωματικές ενδείξεις, όπως με εκφράσεις προσώπου, στάσεις σώματος και ήχους.  

Διαβάσαμε το παραμύθι της Γιολάντα Τσορώνη ” Ένας Χαρούμενος Ιπποπόταμος ” 

Παρατηρήσαμε  μια εικόνα  με το χαρούμενο αγόρι, και στη συνέχεια προσπαθήσαμε να μαντέψουμε από που το καταλάβαμε;

Φυσικά τα παιδιά απάντησαν από το χαμόγελο και τα  μάτια δηλ. απο τα χαρακτηριστικά του προσώπου της εικόνας.

Επειδή πέρυσι δουλέψαμε το πρόγραμμα “Βήματα για τη Ζωή”  τα παιδιά θυμήθηκαν ενθουσιασμένα αρκετά πράγματα και πιστεύω ότι  “Τα Συναισθήματα” πρέπει να δουλεύονται πάντα στην τάξη , γιατί

“Τα Συναισθήματα τα έχουμε όλοι μας συνέχεια“!!!    

Στη συνέχεια ανοίξαμε το Αερόστατο της Χαράς κρατώντας το Κουνελάκι της παρεούλας περιγράψαμε κάποια φορά που αισθανθήκαμε χαρούμενοι!!!

Στη συνέχεια έδωσα στα παιδιά το καθρεφτάκι για να κάνουν εκφράσεις  και γκριμάτσες χαράς!!!

Ζωγραφίζω τον εαυτό μου χαρούμενο!!!

Ο Χάρης και ο Σωτήρης έκει που τρώγανε το πρωινό τους σχεδιάσανε με το ψωμάκι τους το χαρούμενο πρόσωπο. Έμεινα άφωνη η φαντασία των παιδιών είναι τόσο μεγάλη που με εκπλήσσει πάντα!!!

Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα… Και τι να δούμε μια κούκλα η οποία ήθελε να μας γνωρίσει, να μας μιλήσει και να μας περιγράψει τις δικές της εμπειρίες ( φυσικά τις χαρούμενες)  να μας αγκαλιάσει πολύ και να μας παρηγορεί όταν είμαστε λυπημένοι  με ένα φιλάκι θα μας περνάνε όλα… 

Το όνομά της Χαρούλα!!! Η πλάκα είναι ότι Χαρούλα ήθελε να μείνει σχολείο για πολύ καιρό. Φυσικά το θελήσαμε όλοι, γιατί το σπιτάκι της που φτιάχθηκε πέρυσι δε χαλάστηκε ποτέ!!!

Στη συνέχεια βρήκαμε πολλές λεξούλες που αρχίζουν με το γράμμα “Χ“ και το σχεδιάσαμε με μαρκαδόρους στο πάτωμα!!!

Και συνεχίζουμε… με τα υπόλοιπα συναισθηματικούλια!!!