Τα παρτέρια και οι γλάστρες μας είναι καιρός να γεμίσουν με τα χρώματα της Άνοιξης . Φρέσκο χώμα, λίγο σκάλισμα για να αφρατέψει και οι μικροί κηπουροί πιάνουν δουλειά για να “ζωγραφίσουν” ένα αληθινό ανοιξιάτικο πίνακα από πετούνιες , σκυλάκια , μαργαρίτες , τριανταφυλλάκια …..που έφεραν γονείς !!
“Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία αγωνίζεται από το 2010 για τα δικαιώματα των ζώων, για την βιοποικιλότητα και για το περιβάλλον. Είναι η ισχυρότερη φιλοζωική ομοσπονδία στην Ελλάδα και στις τάξεις της συγκαταλέγονται 66 σωματεία και χιλιάδες μέλη. Αποστολή της είναι η προστασία των ζώων και η εξασφάλιση της ευζωίας και των
δικαιωμάτων τους. Οι αγώνες της ΠΦΠΟ βρήκαν δικαίωση, σε ένα βαθμό, με την ανακήρυξη της 4ης Απριλίου κάθε έτους ως Πανελλήνιας Σχολικής Ημέρας Φιλοζωίας που θεσμοθετήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού από την τρέχουσα σχολική χρονιά 2023-24”.
Αυτή ήταν η εισαγωγή του ενημερωτικού μηνύματος που έφτασε στο ταχυδρομείο των σχολικών μονάδων πριν λίγες μέρες και δε θα ήταν δυνατό να μείνουμε αδιάφοροι . Γιορτάζουμε, λοιπόν, αυτή τη σημαντική μέρα συμμετέχοντας στην ειδική , για νηπιαγωγεία, ενημερωτική τηλεδιάσκεψη που οργανώθηκε από την ΠΦΠΟ, με τη συμμετοχή πάνω από 200 Νηπιαγωγεία σε πανελλαδική κλίμακα , όπου έγινε μια πολύ ωραία παρουσίαση για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των κατοικίδιών και αδέσποτων ζώων.
Διαβάζουμε βιβλία
και ζωγραφίζουμε τις εντυπώσεις μας
Παίζουμε παιχνίδι ρόλων με μελέτη περιπτώσεων σχετικά με τη στάση των ανθρώπων απέναντι στα κατοικίδια και αδέσποτα.
Τίθενται τα θέματα:
Τα παιδιά είναι χωρισμένα σε δύο ομάδες . Η μία είναι ένθερμη υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων των ζώων , η άλλη προτιμά να αφήνει τα ζώα στην “ησυχία” τους , χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη φροντίδα τους . Απαράβατος κανόνας στην αντιπαράθεση που θα ακολουθήσει είναι ότι δε θα γίνει καμία αναφορά σε κακοποίηση ζώων
Ποια ομάδα θα επιχειρηματολογήσει καλύτερα; Η συζήτηση “ανάβει” κι από τις δύο πλευρές παρόλο που δεν είναι εύκολο για τη μία ομάδα να υποστηρίξει ότι η αδιαφορία απέναντι στα ζώα δεν είναι κάτι κακό. Στο τέλος , βέβαια , η ομάδα των φιλόζωων κερδίζει στο debate αφού βρίσκει λύσεις για όλα τα θέματα
Ενεργοποιούμε τις προηγούμενες γνώσεις των μαθητών/τριών σχετικά με την έννοια ” Ζώα συντροφιάς ” μέσω του μοντέλου Frayer
και φτιάχνουμε μια αφίσα που αναρτήσαμε , με τη βοήθεια των γονέων, έξω από το σχολείο , έτσι ώστε να διαβάσουν όλοι οι περαστικοί πόσο αγαπάμε τα ζώα .
Στα πλαίσια του προγράμματος “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία”, κάναμε τη δεύτερη βόλτα μας στην περιοχή Κυπριάδου στον κήπο της κας Μαίρης Γιαννακοπούλου , Προέδρου του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου “Κυπριάδου Αναγέννηση” . Την κα Μαίρη τη γνωρίζουμε από το περσινό σχολικό έτος , όταν μελετούσαμε την αρχιτεκτονική των σπιτιών της Κυπριάδου και μας είχε δώσει πολύτιμες πληροφορίες. Καλύτερη και πιο ηλιόλουστη μέρα δε θα μπορούσαμε να πετύχουμε για να περάσουμε ένα αξέχαστο πρωινό σε έναν μαγευτικό κήπο. “Είναι σωστός παράδεισος”,ήταν η πρώτη αντίδραση των παιδιών περνώντας το κατώφλι .
Αρχικά, τα παιδιά πήραν μια σύντομη συνέντευξη από την κα Μαίρη : Ποιο είναι το έργο του Συλλόγου, γιατί η Κυπριάδου είναι γνωστή ως “Πρώτη Κηπούπολη της Αθήνας , πότε χτίστηκε το σπίτι της ….
Στη συνέχεια , μας ξενάγησε στα φυτά του κήπου της . Για ποιο να πρωτομιλήσουμε; Πορτοκαλιά , μανταρινιά, λεμονιά ,ορτανσία , κισσός , ελιά , βιβούρνο, μπαμπού , αρωματικά φυτά και λαχανικά, αρμπαρόριζα, αβοκάντο, κληματαριά, αλόε βέρα, κάκτος, πικροδάφνη, τα αυτιά του ελέφαντα, κυκλάμινα,γλιτσινιά, τσίκα, γιασεμιά…
Αφού μας έδωσε πολλές πληροφορίες για κάθε φυτό , μας έδειξε και τον αυτοσχέδιο κομποστοποιητή της .
Στη συνέχεια, τα παιδιά απλώθηκαν ,σε ζευγάρια, μέσα στο χώρο και εκφράστηκαν καλλιτεχνικά ζωγραφίζοντας όποια φυτά /δέντρα ήθελαν.
Από το σχολείο , είχαμε συνθέσει χαϊκού τα οποία κρεμάσαμε πάνω στα κλαδιά .
Φτιάξαμε και μια ταΐστρα από επαναχρησιμοποιημένο ρολό τουαλέτας με επικάλυψη φυστικοβούτυρου για τα πουλιά που βρίσκουν ξεκούραση και δροσιά στις πυκνές φυλλωσιές .
Αφού απολαύσαμε και το γλυκό κέρασμα της κας Μαίρης πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι με εικόνες , χρώματα κι αρώματα. Ήταν μια υπέροχη , πραγματικά, βόλτα .
Ευχαριστούμε πολύ την κα Μαίρη για τη θερμή φιλοξενία της!!
Ευχαριστούμε και τους γονείς/κηδεμόνες για την πολύτιμη βοήθειά τους στην έξοδο!!
Το Σάββατο 30 Μαρτίου μια πολύ σημαντική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο φιλόξενο Μουσείο Μπενάκη , Πειραιώς 138.
Τα Οικολογικά σχολεία Eco-Schools Greece , συντονιστής των οποίων είναι η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, γιόρτασαν τα 30 χρόνια λειτουργίας και 114 σχολεία Α/θμιας & Β/θμιας Εκπαίδευσης από όλη την Ελλάδα ,βραβεύτηκαν με την πράσινη σημαία για τις προσπάθειές τους να γίνουν πιο αειφόρα στη καθημερινή τους πρακτική.
Παράλληλα, αυτή η εκδήλωση σηματοδότησε και την έναρξη υλοποίησης στην Ελλάδα της Παγκόσμιας σύμπραξης για την πράσινη εκπαίδευση (Greening Education Partenership)της UNESCO
Για την Αθήνα και τα σχολεία της , το Σύμφωνο συνεργασίας για το GEP υπεγράφη από το Δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα.
Σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη τελετή , θέση είχε και το 145ο Νηπιαγωγείο Αθηνών το οποίο για τρίτη φορά βραβεύεται με την πράσινη σημαία . Με πολλή μεγάλη χαρά δεχτήκαμε αυτή τη διάκριση. Από το 2017 , όταν αποφασίσαμε να ασχοληθούμε πιο συστηματικά με θέματα περιβαλλοντικής και γενικότερα αειφορικής ευαισθητοποίησης , το σχολείο μας “χτίζει” καθημερινά την εικόνα του με τους μαθητές και τις μαθήτριες μας να δείχνουν το πόσο νοιάζονται για το κόσμο γύρω τους . Φυτεύουν , ποτίζουν , κομποστοποιούν , συλλέγουν τηγανέλεια , κάνουν έρευνες στη γειτονιά , παίρνουν συνεντεύξεις , μοιράζουν αφίσες και βιβλία που φτιάχνουν για να ευαισθητοποιήσουν την ευρύτερη κοινότητα, συνεργάζονται με τη δημοτική Κοινότητα , προσκαλούν τους γονείς τους σε δράσεις κοινωνικού και περιβαλλοντικού προσανατολισμού , συμμετέχουν σε ευρωπαϊκά περιβαλλοντικά προγράμματα τα οποία έχουν λάβει την ευρωπαϊκή ετικέτα ποιότητας ……. Είμαστε ένα σχολείο ανοιχτό στον έξω κόσμο γιατί πιστεύουμε ότι το καθήκον των εκπαιδευτικών είναι ακριβώς αυτό, να αφυπνίζουμε δηλ. συνειδήσεις, και να στηρίζουμε τα παιδιά να αναπτύξουν σκέψη και λόγο , να δρουν και να διεκδικούν.
Η συμμετοχή μας έγινε με ένα βίντεο δράσεων που υλοποιήσαμε το σχολικό έτος 2022-23 και τέσσερις “αντιπροσώπους ” του μαθητικού δυναμικού μας που συμπλήρωσαν λεκτικά την παρουσίαση ( επιμέλεια υλικού Αλεξίου Σταυρούλα ) . Με ιδιαίτερη χαρά παραλάβαμε την πράσινη σημαία από το Δήμαρχο Αθηναίων κο Δούκα !! Ευχαριστούμε θερμά την Μαρία Δημοπούλου, υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας η οποία εδώ και χρόνια μας προσφέρει όραμα, έμπνευση , στήριξη.Ευχαριστούμε θερμά τους γονείς των μαθητών /τριών του Νηπιαγωγείου μας που στέκονται αρωγοί στο έργο μας. Ως Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου , θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και προς τις συναδέλφους μου επειδή μοιραζόμαστε κοινές σκέψεις , ιδέες , προβληματισμούς και πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης https://www.eepf.gr/el/h-eepf
Οικολογικά Σχολεία https://www.eepf.gr/el/tomeis-drashs/ekpaideftika-programmata/oikologika-sxoleia
Greening Education Partenership https://www.fee.global/greening-education-partnership
https://www.youtube.com/watch?v=92MaVyYe62c
Το 12ο φύλλο μας, μόλις κυκλοφόρησε
Κι από την τάξη μας στο περίπτερο της γειτονιάς για να….. κρεμαστεί στα μανταλάκια !!!
Η Μεξικάνα ζωγράφος Φρίντα Κάλο ( 1907-1954) είναι γνωστή όχι μόνο για το έργο της, αλλά και για την σχέση και το γάμο της με τον ομότεχνο και συμπατριώτη της Ντιέγκο Ριβέρα. Το έργο της περιλαμβάνει κυρίως αυτοπροσωπογραφίες της συχνά αγέλαστες αλλά με ζωηρά χρώματα και τα θέμα που τήν απασχολούν είναι η ταυτότητα, το ανθρώπινο σώμα και ο θάνατος. Οι τεχνοκριτικοί τήν εντάσσουν στον σουρεαλισμό, παρότι ή ίδια αρνούνταν οποιαδήποτε σχέση με το αυτό το καλλιτεχνικό κίνημα.
Η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 στο χωριό Κογιοακάν, που σήμερα αποτελεί τμήμα του ιστορικού κέντρου της Πόλης του Μεξικού, της πρωτεύουσας του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός με Ουγγρικές ρίζες και η μητέρα της Ισπανίδα με ρίζες από τους ιθαγενείς της περιοχής. Αργότερα, κατά την διάρκεια της καλλιτεχνικής της διαδρομής, η Φρίντα Κάλο θα εξερευνήσει την ταυτότητά της περιγράφοντάς την ως αποτέλεσμα δύο αντίρροπων δυνάμεων: της ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής της πλευράς και της ιθαγενούς τοιαύτης.
Από μικρή προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα που της άφησε μια μικρή αναπηρία στο πόδι. Η Κάλο ήταν δεμένη περισσότερο με τον πατέρα της, που ήταν επαγγελματίας φωτογράφος και συχνά τον βοηθούσε στο στούντιο, όπου απέκτησε την οξεία ματιά για την λεπτομέρεια.
Το 1922 εισήλθε στο Εθνικό Προπαρασκευαστικό Σχολείο της Πόλης του Μεξικού με σκοπό να σπουδάσει ιατρική. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίο ζωγράφιζε μια μεγάλη τοιχογραφία στo αμφιθέατρο της σχολής.
Το 1925, ήλθαν τα πάνω κάτω στην ζωή της, όταν χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο. Τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκε να υποστεί τουλάχιστον 30 εγχειρήσεις τα επόμενα χρόνια. Κατά την διάρκεια της μακράς ανάρρωσής της έμαθε να ζωγραφίζει και να μελετά τους μεγάλους ζωγράφους του παρελθόντος.
Σε μια από τις πρώτες ζωγραφιές της, την «Αυτοπροσωπογραφία που φορά φόρεμα από βελούδο» (1926), η Κάλο φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο του εαυτού της πάνω σε ένα σκούρο φόντο με περιστρεφόμενα τυποποιημένα κύματα. Αν και η ζωγραφική της ήταν αρκετά αφηρημένη, η παρουσία της ως μοντέλου στον πίνακα αυτό έδειξε το ενδιαφέρον της για ρεαλισμό.
Μετά τον γάμο της με τον Ριβέρα το 1929, η Κάλο άλλαξε το προσωπικό και καλλιτεχνικό της ύφος. Άρχισε να φορά την παραδοσιακή αμφίεση των ιθαγενών Τεχουάνα, που έγινε το σήμα κατατεθέν της: Λουλουδάτο κεφαλομάντηλο, χαλαρή μπλούζα, χρυσά κοσμήματα και μακρόστενη πτυχωτή φούστα. Στο ίδιο μήκος κύματος και ζωγραφική της με αυξανόμενο το ενδιαφέρον της για την μεξικάνικη λαϊκή τέχνη. H ζωγραφική της έγινε πιο επίπεδη και περισσότερο αφηρημένη από την προηγούμενη.
Από το 1930 έως το 1933 το ζευγάρι έζησε στις ΗΠΑ, όπου ο Ριβέρα είχε λάβει παραγγελίες από διάφορες πόλεις για να ζωγραφίσει τοιχογραφίες. Κατά την διάρκεια της παραμονής της η Κάλο είχε δύο δύσκολες εγκυμοσύνες που κατέληξαν σε αποβολές.
Μετά από μια αποβολή στο Ντιτρόιτ και αργότερα το θάνατο της μητέρας της, η Κάλο ζωγράφισε μερικά από τα πιο οδυνηρά έργα της. Στο «Νοσοκομείο Χένρι Φορντ» (1932), απεικονίζει μια αιμορρούσα ετοιμογέννητη σε ένα νοκομειακό κρεβάτι με φόντο ένα άγονο τοπίο και στον πίνακα «Η Γέννηση Μου» (1932), μια σκηνή τοκετού.
Η Φρίντα Κάλο υποβλήθηκε σε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, συχνά με παρατεταμένη παραμονή στο νοσοκομείο. Την ίδια περίοδο αντιμετώπισε έντονα κινητικά προβλήματα, που απεικονίζονται χαρακτηριστικά στον πίνακα «Αυτοπροσωπογραφία με το πορτρέτο του δρος Φάριλ (1951)», όπου είναι καθισμένη σε αναπηρική καρέκλα. Η πρώτη της ατομική έκθεση στην Πόλη του Μεξικού το 1953, την βρήκε σοβαρά άρρωστη στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Θα αφήσει την τελευταία της πνοή ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Ιουλίου 1954, στο «Γαλάζιο Σπίτι».
Μετά το θάνατο της, το «Γαλάζιο Σπίτι» έγινε μουσείο αφιερωμένο στην ζωή και το έργο της, με πρωτοβουλία του Ντιέγκο Ριβέρα. Το 1995, εκδόθηκαν το Ημερολόγιο της, που καλύπτει τα έτη 1944-1954, και οι Επιστολές της.Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/2030
Καθώς έχει μπει η Ανοιξη και μιλάμε για τα χαρακτηριστικά της , η Φρίντα Κάλο μέσα από τις αυτοπροσωπογραφίες της και το χαρακτηριστικά λουλούδια στο κεφάλι γίνεται έμπνευση για να φτιάξουμε το πορτραίτο της . Κάποια παιδιά έκαναν το πρόσωπό της θλιμμένο επειδή, όπως είπαν , ήταν δυστυχισμένη εξαιτίας των ατυχιών που τη βρήκαν.
Φτιάχνουμε ένα συνεργατικό ψηφιακό βιβλίο αφιερωμένο στη Γιορτή της Γυναίκας με αθλήτριες που έχουν κατακτήσει ολυμπιακά και άλλα μετάλλια. Εμείς κάνουμε αναφορά σε δύο σύμβολα της πατρίδας μας, τη Βούλα Πατουλίδου και την Κατερίνα Στεφανίδη.
Ίσες ευκαιρίες σε αθλητές και αθλήτριες . Μαθάινουμε για το Μπότσια , άθλημα παραολυμπιακών Αγώνων στο οποίο κερδίασαμε το χρυσό μετάλλιο το 2016 στο Ρίο. Πρόκειται για παιχνίδι που έχει σχεδιαστεί ώστε να να παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο.
Για την ολοκλήρωση των αποστολών του Μαρτίου, κερδίζουμε το μετάλλιο της Δικαιοσύνης
Η Τελική παρουσίαση του προγράμματος.
https://view.genial.ly/65bb8b09919c8e0015476f1e/presentation-stay-safe
Το σκηνικό της γιορτής μας, έτοιμο κι αυτό! Η Νεότερη Ιστορία μας «ζωντανεύει» με πρωταγωνιστές, φυσικά, τα παιδιά!
Στολίζουν με τα έργα τους και εμπνέονται από τους γνωστούς πίνακες του Θεόφιλου..
Η γιορτή μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου σε μεγάλο βαθμό αντλεί έμπνευση από το εκπαιδευτικό υλικό που συνέγραψε η Καλλιόπη Κύρδη ,υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων της Α΄Δ/νσης Π.Ε.Αθηνών και το οποίο στηρίζεται στο αρθρωτό έργο του Χρήστου Μποκόρου με τον τίτλο «Ιστορία, Μνήμη, Κοινότητα – Εκπαιδεύοντας το βλέμμα: Το ζωγραφικό έργο του Χ. Μποκόρου 1821, η γιορτή» που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε κοινό σε ομώνυμη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, από 19/05/2021 έως 10/10/2021 με αφορμή τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης .
Η έκθεση αρθρωνόταν σε τέσσερις ενότητες:
• Η Γαλανόλευκη: ο απόηχός της.
• Η Ιστορία: το φως και το σκοτάδι της.
• Οι Ήρωες, επιφανείς και αφανείς: ο ίσκιος και το αίμα τους.
• Η Δόξα μονάχη
Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο. Εκεί έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Έφυγε δεκαεννέα χρονών για να σπουδάσει Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Θράκης, στην Κομοτηνή (1975-1979). Μετά τις σπουδές του Δικαίου κι ένα μεσοδιάστημα αναποφασίστου προβληματισμού, βρέθηκε στη Ανώτατη Σχολή των Καλών Τεχνών της Αθήνας
(1983-1989). Ζωγράφιζε από παιδί, άρχισε να εκθέτει στη δεκαετία του ’80. Στο εργαστήριο της οδού Καλλιδρομίου, στον λόφο του Στρέφη, έγιναν τα έργα της «μαθητείας στο πραγματικό».
Τη δεκαετία του ’90 στην οδό Αριστοδήμου, στον Λυκαβηττό, αποπειράται να εικονοποιήσει την κοινή μνήμη και «πειρασμούς του αόρατου», το φως και το σκοτάδι. Μετά το 2000 κατεβαίνει
στην Καστέλλα όπου ζει και εργάζεται έκτοτε. Το 2004, με το «Αδιάβαστο Δάσος», άγγιξε το αγκάθι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου. Το 2013 παρουσίασε «τα στοιχειώδη» στο
Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, προτείνοντας μια λιτή ευημερία, μια επανεύρεση του μέτρου στην καθημερινή μας ζωή και το 2016 τις «όψεις αδήλων», μια αναδρομική έκθεση
έργων της τριαντάχρονης πορείας του. Δύο αιώνες μετά τον ξεσηκωμό́του 1821, επανέρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού με τη «γιορτή».
Πηγή: https://bokoros.com. Διαθέσιμο στοhttps://bokoros.com/%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b9%ce%ba%cf%8c/
Επειδή , μεγάλος αριθμός παιδιών της τάξης δεν έχουν καταγωγή από την Ελλάδα, αρχικά δίνεται έμφαση στην έννοια της πατρίδας . Ποια είναι η πατρίδα για τον καθένα μας και τι εικόνες μας φέρνει στο μυαλό. Γιατί αγαπάμε την πατρίδα; Συγκεντρώνουμε , με τη βοήθεια των γονέων, φωτογραφικό υλικό από τις πατρίδες και το κάθε παιδί παρουσιάζει τη φωτογραφία του τόπου του δίνοντας και τις ανάλογες πληροφορίες . Ακολουθεί συζήτηση και ζωγραφική της πατρίδας. Χαρακτηριστικό είναι ότι η πλειονότητα των παιδιών στη ζωγραφική τους φτιάχνουν και τη σημαία της πατρίδας τους.
Βλέπουμε το έργο του Μποκόρου με την ελληνική σημαία και τίθενται ερωτήματα όπως
Οι απαντήσεις ενδιαφέρουσες:
Αφού διαβάσουμε την ιστορία “Το ασπρογάλανο πανί” της Γαλάτειας Σουρέλη από το “Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων για το Νηπιαγωγείο” , ΥΕΠΘ, Αθήνα 2001 και συνδέσουμε τις εννέα λωρίδες της με τη λαϊκή θεωρία που αναφέρει ότι αντιστοιχούν στις συλλαβές της ιστορικής φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», που έχει μείνει καταγεγραμμένο στη συνείδηση των Ελλήνων ως το κεντρικό σύνθημα της Επανάστασης , φτιάχνουμε τις δικές μας σημαίες με τυπώματα και λουλούδια σαν τα αγριοτριαντάφυλλα του Μποκόρου.
Η ελληνική σημαία γίνεται αφορμή για να δούμε το βιβλίο ” Σημαίες τηε Ελευθερίας , Συλλογή Εθνικού Ιστορικού Μουσείου”,Ι.Κ.Μαζαρακής -Αινιάν, εφημ ΤΑ ΝΕΑ, Αθήνα 1996.
“Αρκει λοιπόν να υψωθεί μία μόνη σημαία με το Σταυρό και θα τρέξουν όλοι να ενωθούν με μια επαναστατική ορμή για την απόκτηση της ελευθερίας …” , αναφέρει ο συγγραφέας . Βλέπουμε πολλές εικόνες από σημαίες της προεπαναστατικής περιόδου και της επανάστασης που έχουν πάνω τους τοπικούς αγίους , το δικέφαλο αετό , με επιγραφές συνήθως “Εν τούτω νίκα” ή “Ελευθερία ή Θάνατος”, ή “Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος” ,με στεφάνια ελιάς και δάφνης , με τον όφι που νικήθκε από το Σταυρό , με άγκυρες …. Σε όλες , όμως , το κυριάρχο στοιχείο ήταν ο στυαρός . Φτιάχνουμε και εμείς τις δικές μας σημαίες του Αγώνα με φαντασία και το σύμβολο του Σταυρού σε κυρίαρχη θέση.
Παρατηρούμε το έργο του Χ. Μποκόρου με την μορφή του Διονυσίου Σολωμού.
Μιλάμε για τη βιογραφία του ποιητή και το ιστορικό της σύνθεσης του ” Ύμνου εις την Ελευθερία” . Κεντρικό σημεί αναφοράς στάθηκε το χέρι του ποιητή στο στήθος του .
είναι οι υποθέσεις που κάνουν τα παιδιά για τη χαρακτηριστική του στάση .
Ακολουθεί η αναπαραγωγή του πίνακα με πληθώρα υπέροχων λουλουδιών που φωτίζουν την ασπρόμαυρη φιγούρα του εθνικού ποιητή.
Η μορφή του Γεωργίου Καραϊσκάκη στέκεται ισάξια δίπλα σε εκείνη του Σολωμού , δύο εξέχουσες προσωπικότητες που δε συναντήθηκαν ποτέ ,όμως αγωνίστηκαν και οι δύο για τα ίδια ιδεώδη.
Καθώς έχουμε μιλήσει για τις παραδοσιακές στολές και τα χρυσοκένητα μοτίβα τους , τα παιδιά αποφάσισαν να δώσουν χρώμα στην αχνή φιγούρα του ήρωα , χρωματίζοντας το φέσι και το γιλέκο του , δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στη συμμετρία των σχεδίων.
Ο τελευταίος σταθμός μας στο έργο του Μποκόρου είναι η Δόξα μονάχη , Δαφνοφόρος έννοια δύσκολη και αφηρημένη για τα παιδιά η οποία θα κατανοηθεί εύκολα διαβάζοντας το ποιήμα “Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη” του Δ. Σολωμού
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,
περπατώντας η δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που ‘χαν μείνει στην έρημη γη.
Τα παιδιά ερμηνεύουν το μαύρο ντύσιμο ως λύπη και πένοις της Δόξας για τους νεκρούς των Ψαρών ενώ τα φύλλα δάφνης που κρατά θα γίνουν στεφάνια για όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στο μαρτυρικό νησί. Στη συνέχεια , ο πίνακας του ζωγράφου αποκτά ” ζωντάνια ” στα χέρια των παιδιών που κολλούν φύλλα και βάφουν το φόντο πράσινο ( από τα λίγα χορτάρια της γης ) ή μπλε (από το χρώμα της ελληνικής σημαίας) .
Δεν παραλείπουμε να αναφερθούμε και στην μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης , το Ευαγγελισμό της Θεοτόκου που τιμάμε αυτή τη μέρα . Χρωματίζουμε σε στυλ βιτρώ τη συνάντηση του Αρχάγγελου με τη Μαρία σχεδιάζοντας ο /η καθένας/μία το δικό του/της κρίνο.
Κι ένα ” πάντρεμα” όλων των παραπάνω , σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο
Χρόνια πολλά , και του χρόνου !!
Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén