Κατηγορία: Κοινωνική Λειτουργός Σελίδα 1 από 2

“Ξέρεις πού ζει η αγάπη;” Λίζα Βάισμπροντ

Ο Τομ θέλει να μάθει πώς μοιάζει η αγάπη. Πώς θα μπορέσει όμως να το ανακαλύψει; Αφού η αγάπη δεν έχει διεύθυνση ούτε τηλέφωνο. Τότε ο παππούς Καρλ έχει μια ιδέα. Παίρνει τον Τομ από το χέρι και του δείχνει όλες τις στιγμές στις οποίες το αγόρι μπορεί να αναγνωρίσει την αγάπη – να τη δει, να τη γευτεί και να τη νιώσει. Γιατί η αγάπη ζει στα νόστιμα μπισκοτάκια που φτιάχνει η γιαγιά, στο χαμόγελο του μπαμπά, σ’ ένα φιλικό χέρι βοήθειας, στη ζεστή αγκαλιά της μαμάς και σε όλες αυτές τις μικρές καθημερινές συνήθειες που είναι γεμάτες με νοιάξιμο,φροντίδα και τρυφερότητα.

Το βιβλίο ήταν η αφορμή να μιλήσουμε με τα παιδιά για το υπέροχο συναίσθημα της αγάπης και όλες αυτές τις στιγμές που που η αγάπη γεμίζει τις καρδιές μας. Στη συνέχεια το κάθε παιδί ζωγράφισε που ζει η αγάπη για εκείνο και όλοι μαζί τα κολλήσαμε σε ένα χαρτόνι δημιουργώντας μια ομαδική εργασία με τις πιο ξεχωριστές και γεμάτες αγάπη, στιγμές των παιδιών.

“Το αλφάβητο της θετικής συμπεριφοράς” 

Μια διαφορετική αλφαβήτα, η οποία υπενθυμίζει στα παιδιά όλα όσα μάθαμε μέσα στη φετινή χρονιά για τα συναισθήματα και τη διαχείρισή τους. Μια δραστηριότητα ψυχικής ενδυνάμωσης των παιδιών για την ενίσχυση θετικών συμπεριφορών και την καλλιέργεια θετικών προτύπων. Κάθε παιδί γράφει ένα γράμμα στην αρχή μιας πρότασης ή μιας λέξης και στη συνέχεια όλοι μαζί συζητάμε το νόημα της φράσης που μόλις ακούστηκε και τους τρόπους που μπορούμε να το πετύχουμε στην καθημερινότητά μας.

“Η μέρα που έγινα κι εγώ “λύκος”, Amelié Javaux

Μέσα από την καθημερινότητα του σχολείου της, η μικρή Σάρλοτ περιγράφει στιγμές που τα πειράγματα και η κοροϊδία μιας ομάδας παιδιών, παύουν να είναι ένα αθώο αστείο και τη γεμίζουν φόβο και θυμό. Η ανάγκη να είναι αρεστή και να έχει κι εκείνη καλές φίλες την κάνουν να υπομένει συμπεριφορές που την πληγώνουν και της παίρνουν τη χαρά όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στο σπίτι. Ένα βιβλίο που προσεγγίζει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και τις προεκτάσεις του  και αναδεικνύει τη δύναμη της φιλίας, αλλά και τη σπουδαιότητα του μοιράσματος των συναισθημάτων μας.

Μια αφορμή για να μιλήσουμε για ακόμη μια φορά με τα παιδιά για τους τρόπους που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε μας ενοχλεί με λόγια ή με πράξεις, ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα. Στόχος της συζήτησης με τα παιδιά  ήταν η ενδυνάμωσή τους και η κατανόηση της δύναμης που έχουν να σταματήσουν οτιδήποτε θεωρούν λάθος ή τα κάνει να νιώθουν δυσάρεστα. Παράλληλα, να μη διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον μεγάλο όταν δεν μπορούν να διαχειριστούν μια κατάσταση και να μην ξεχνούν να μοιράζονται κάθε συναίσθημα και δυσκολία με τους γονείς τους, προκειμένου να τους βοηθούν να βρουν από κοινού μια λύση στο όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν, μικρό ή μεγάλο. 

“Το βήμα που μπορώ”, Φρόσω Φωτεινάκη 

Ένα παιδί περιγράφει την καθημερινότητά του στο σχολείο, στις δραστηριότητες, στα πάρτι. Εκφράζει ανοιχτά κάθε φόβο, κάθε αρνητική σκέψη και αγωνία του. Όσο μοιράζεται τις δυσκολίες του, μια κρυφή υπερδύναμη το αγκαλιάζει, γεμίζοντάς το θάρρος και δύναμη για να προχωρήσει. Μάλιστα, ανακαλύπτει πως αυτή η κρυφή υπερδύναμη υπήρχε πάντα μέσα του.

Ένα βιβλίο για τα μικρά βήματα απέναντι στο παιδικό άγχος και στον φόβο, που οδηγούν σε μεγάλα κατορθώματα.

Ύστερα από την ανάγνωση του βιβλίου, τα παιδιά αυθόρμητα μοιράστηκαν εμπειρίες για δικές τους στιγμές, όπου ένιωσαν φόβο ή άγχος τόσο από το χώρο του σχολείου, όσο και από το σπίτι. Μιλήσαμε για όλα όσα μπορεί να μας δυσκόλευαν όταν ήμασταν μικροί, όμως μεγαλώνοντας, με προσπάθεια και επιμονή καταφέραμε τόσα πολλά σπουδαία πράγματα! 

Στη συνέχεια ακολούθησε μια δραστηριότητα ψυχικής ενδυνάμωσης που σκοπό είχε να βοηθήσει τα παιδιά να ανακαλύψουν το καθένα ξεχωριστά τι έχει καταφέρει  να κάνει μόνο, χωρίς βοήθεια, όλα εκείνα τα επιτεύγματα που πλέον τα θεωρούν εύκολα και δεδομένα, που όμως παραμένουν σημαντικές κατακτήσεις.

Κάθε παιδί σηκώνεται όρθιο και κρατά στα χέρια του ένα κοντάρι.Του ζητάμε να σκεφτεί κάτι που στην αρχή του φαινόταν δύσκολο να μάθει, όμως μετά μεγαλώνοντας και προσπαθώντας το κατάφερε. Για καθένα από αυτά ένας κρίκος προστίθεται στο κοντάρι. Στο τέλος το παιδί σηκώνει ψηλά το κοντάρι με τους κρίκους και τα υπόλοιπα παιδιά το χειροκροτούν και το επιβραβεύουν.Το παιχνίδι δεν έχει στόχο να ενδυναμώσει σωματικά τα παιδιά, αλλά να ενισχύσει την ψυχολογία τους και να τους δείξει ότι όλοι μπορούμε να βάλουμε στόχους και να τους πετύχουμε! 

*Η δράση είναι από το βιβλίο του Μάριου Μάζαρη “Καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς, 50+2 δραστηριότητες για την ψυχική ενδυνάμωση του παιδιού

“Τοκ, τοκ είμαι η λύπη”, 

Κάποιες φορές η λύπη σε επισκέπτεται χωρίς να την περιμένεις. Σε ακολουθεί παντού και όσο κι αν εσύ προσπαθείς να την αποφύγεις και να την κρύψεις, εκείνη μεγαλώνει. Ένα βιβλίο που μιλάει στα παιδιά για το συναίσθημα της λύπης και γίνεται αφορμή για να συζητήσουμε τους τρόπους διαχείρισής της και πώς μπορούμε όταν μοιραζόμαστε τα συναισθήματα που μας βαραίνουν να τα κάνουμε μικρότερα, μέχρις ότου φύγουν. Κανένα συναίσθημα δε μένει για πάντα κι όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται κάποιες φορές, μιλώντας για όσα νιώθουμε φέρνουμε και πάλι την ηρεμία και τη χαρά στην καρδιά μας.

Αμέσως μετά τα παιδιά ζωγράφισαν τα δικά τους λυπημένα πορτραίτα κάτω από τη φράση “Νιώθω λύπη όταν…” και το καθένα ανέφερε ποτέ νιώθει λυπημένο.

Να είσαι ο εαυτός σου, Peter Reynolds

Ένα βιβλίο για τη μοναδικότητα του κάθε παιδιού, που μας υπενθυμίζει πόσο ξεχωριστός και διαφορετικός είναι ο καθένας μας και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε περήφανοι για όλα αυτά που μας κάνουν μοναδικούς, παράλληλα όμως να μην ξεχνάμε κάθε μέρα να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. 

Μιλήσαμε με τα παιδιά για την αγάπη που πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας, επισημαίνοντας ότι η διαφορετικότητα δεν αφορά μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά και στον τρόπο που νιώθουμε, σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε. Κι αυτό είναι που μας κάνει όλους τόσο υπέροχα μοναδικούς!  Στόχος του βιβλίου είναι η ενδυνάμωση, η αγάπη για τον εαυτό και η αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων μικρών και μεγάλων.

“Γεννήθηκες για να γίνεις τόσα πολλά πράγματα!

Όπου κι αν σε οδηγήσει το ταξίδι σου, μην ξεχνάς

Να είσαι περίεργος…

Να είσαι περιπετειώδης…

Να είσαι υπομονετικός…

Να είσαι γενναίος…

Να είσαι αστείος…

Και πάνω απ’ όλα…

ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!”

Συγγνώμη, Ιζαμπέλλα Πάλια

Το βιβλίο μας μιλά για τη μαγική λέξη “συγγνώμη” που κρύβει μέσα της πολλή δύναμη. Όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη, να μιλήσουμε άσχημα σε κάποιον, να τον στεναχωρήσουμε με τη συμπεριφορά μας πολλές φορές άθελά μας, κάποιες άλλες πάλι επίτηδες. Είναι όμως σημαντικό κάθε φορά να ζητάμε συγγνώμη, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, με λόγια, αλλά και πράξεις. Μια συγγνώμη χρειάζεται θάρρος για να ειπωθεί, μπορεί όμως  να γεμίσει την καρδιά μας με αγάπη, χρώματα και ζεστασιά… 

Αφού συζητήσαμε με τα παιδιά για όλα τα παραπάνω, το κάθε παιδί ζωγράφισε τη δική του πολύχρωμη καρδιά, γράφοντας μέσα της τη λέξη “Συγγνώμη”.

Ο μικρός φόβος, Luke Scriven

Ένα βράδυ πριν κοιμηθεί, ο Σαμ αφήνει ένα μικρό φόβο να μπει στο δωμάτιό του. Σε λιγάκι όμως ο μικρός αυτός φόβος δεν είναι πια και τόσο μικρός και τότε είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν. Και έτσι καθώς η ιστορία κυλά από ένα φόβο τοσοδά ο Σαμ καταλήγει να ζει με ένα φόβο που μοιάζει να έχει καλύψει τα πάντα. Υπάρχει τρόπος να τον αντιμετωπίσει; Μια δυνατή και συγκινητική ιστορία για ανήσυχα παιδιά που εμπνέει, εμψυχώνει και καθησυχάζει.

Το βιβλίο έγινε η αφορμή να μιλήσουμε με τα παιδιά για τους φόβους που όλοι έχουμε, μεγάλοι και μικροί και τους τρόπους που μας βοηθούν να τους αντιμετωπίσουμε για να παραμείνουν πάντα μικροί και να μην επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Μοιραστήκαμε στην παρεούλα τους φόβους και τις ανησυχίες μας και προσπαθήσαμε να σκεφτούμε όλα όσα μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς και ήρεμοι. Στη συνέχεια το κάθε παιδί έφτιαξε τη δική του ασπίδα του θάρρους, ζωγραφίζοντας από τη μια πλευρά το φόβο/ τους φόβους του και από την άλλη τι του δίνει θάρρος για να τον αντιμετωπίσει και να νιώσει ασφάλεια και ηρεμία. Σκοπός της δραστηριότητας ήταν να αναγνωρίσουν τα παιδιά το φόβο ως ένα ακόμη συναίσθημα που μπορούν να διαχειριστούν, ακόμη κι αν κάποιες στιγμές γίνεται μεγάλος. 

“Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε” 

Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο; Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι πως αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με χέρια που… αγγίζουν το φαινόμενο της βίας… δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και… ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής.

Το βιβλίο μιλά για όσα μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί που χτυπάει όπως λύπη, μοναξιά, θυμό, μέσα από το συμβολισμό του χεριού. Έχει ανάγκη να το προσέξουν, να το ακούσουν, να το αγκαλιάσουν. Ένα φίλο να του δείξει πως δεν είναι μόνο και μαζί με οδηγό την αγάπη όλα μπορούν να αλλάξουν μαγικά και να γίνουν πιο όμορφα.

Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού στις 6/3, το βιβλίο αυτό γίνεται η αφορμή για να συζητήσουμε για άλλη μια φορά με τα παιδιά όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας με τους άλλους. Πόσο σημαντικό είναι να βάζουμε σε λέξεις αυτό που νιώθουμε, να ζητάμε βοήθεια όταν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα, να σκεφτόμαστε τους άλλους. Ένα χτύπημα δε μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Προκαλεί πόνο και λύπη όχι μόνο σε αυτόν που χτυπάμε, αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Τα κάθε παιδί μοιράζεται με την υπόλοιπη ομάδα τι του αρέσει να κάνει με τα χέρια του και στη συνέχεια ζωγραφίζουν το δικό τους μοναδικό, πολύχρωμο χεράκι και το κολλάνε σε ένα χαρτόνι με κεντρικό μήνυμα “ τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”!

“Το παγκάκι της φιλίας” είναι ένα βιβλίο που μιλά για τα συναισθήματα των παιδιών όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο ή αλλάζουν σχολικό περιβάλλον και τον πρώτο καιρό δε γνωρίζουν κανένα. Μπορεί να νιώθουν μοναξιά, ντροπή, λύπη, να μην ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τα άλλα παιδιά για να παίξουν ή πώς να τους μιλήσουν. Το παγκάκι της φιλίας υπάρχει στην αυλή πολλών σχολείων στην Ευρώπη και την Αμερική και βοηθά τα παιδιά να συνδεθούν, να κάνουν φίλους, να λύσουν τις διαφωνίες τους, να μοιραστούν τα συναισθήματά τους και να έρθουν κοντά. Σε ένα τέτοιο παγκάκι το κοριτσάκι της ιστορίας μας δημιουργεί μια καινούρια φιλία την πρώτη του μέρα στο σχολείο.

Μετά την αφήγηση του βιβλίου, συζητήσαμε με τα παιδιά για όλα όσα μπορούμε να κάνουμε και να μοιραστούμε με τους φίλους μας, όπως επίσης και για το πώς μπορεί να νιώθουμε μαζί τους. Έτσι ανακαλύψαμε ότι δε νιώθουμε μόνο χαρά, ενθουσιασμό και αγάπη όταν βρισκόμαστε με τους φίλους μας, αλλά και λύπη, θυμό και ζήλια. Κι αυτό δε σημαίνει πως δεν τους αγαπάμε ή δε μας αγαπούν. Αρκεί να θυμόμαστε, ότι τα συναισθήματά μας αλλάζουν διαρκώς και είναι πολύ όμορφο να έχουμε δίπλα μας φίλους για να τα μοιραστούμε!

Τέλος τα παιδιά ζωγράφισαν το δικό τους παγκάκι της φιλίας και τον αγαπημένο τους φίλο/ φίλους να κάθονται μαζί.

Γέτι, η δύναμη του ακόμη”, Μαρίνα Γιώτη 

Είναι τελικά οι δυνατότητες και οι ικανότητές μας κάτι σταθερό ή μεταβάλλονται με την προσπάθεια που καταβάλλουμε;

Το Γέτι είναι ο φανταστικός φίλος του Αγοριού. Το ακολουθεί παντού, αλλά μπορεί να πει μονάχα μία λέξη… ακόμη.

Το Αγόρι ανακαλύπτει ότι αυτή είναι μια μαγική λέξη που, όταν τη χρησιμοποιεί σωστά, το μυαλό του μεγαλώνει και μπορεί να καταφέρει τα πάντα, αρκεί να προσπαθήσει.

Ένα βιβλίο ψυχικής ενδυνάμωσης που βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν ότι μπορούν να καταφέρουν οτιδήποτε θελήσουν όσο δύσκολο κι αν φαίνεται τώρα. Μέσα από συνεχή προσπάθεια και επιμονή κάθε “θέλω” τους μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

Μετά την αφήγηση του βιβλίου συζητήσαμε όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που τα παιδιά έχουν ήδη  κατακτήσει μεγαλώνοντας και στη συνέχεια το κάθε παιδί σκέφτηκε τι είναι αυτό που ακόμη δεν έχει καταφέρει και επιθυμεί μια μέρα να το κατορθώσει. Οι στόχοι τους καταγράφηκαν σε ένα χαρτόνι που στο κέντρο του είχε τη λέξη “ακόμη”, για να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να προσπαθήσουμε ξανά και ξανά, μέχρι να τα καταφέρουμε!

“10 ιδέες για να αλλάξουμε τον κόσμο με καλοσύνη”  

Το βιβλίο προτείνει στα παιδιά απλές, καθημερινές πράξεις καλοσύνης και τα βοηθά να αντιληφθούν πώς μέσα από τον τρόπο που φέρονται και σκέφτονται, μπορούν δείξουν νοιάξιμο και καλοσύνη στους άλλους. Ιδέες για να μάθουν πόσο εύκολα μπορούμε με τη συμπεριφορά μας να δείξουμε ενδιαφέρον, ευγένεια και αγάπη στους άλλους.

Πόσο εύκολο είναι:

-να χρησιμοποιείς τις «μαγικές λέξεις»;

-να βοηθάς τους γύρω σου; 

– να μοιράζεσαι;

-να κάνεις δημιουργικά δωράκια σε όσους αγαπάς;

-να φέρεσαι στους γύρω σου όπως θα ήθελες να σου φερθούν;

Κάθε ιδέα κατά την αφήγηση του βιβλίου, είναι αφορμή για συζήτηση με τα παιδιά, έκφραση αποριών, συναισθημάτων και προσωπικών εμπειριών για τους τρόπους με τους οποίους τα ίδια έχουν δείξει καλοσύνη, στην καθημερινότητά τους.

Τέλος, τα παιδιά αποτυπώνουν μέσα από τις ζωγραφιές τους με ποιον τρόπο έχουν δείξει κάποια στιγμή καλοσύνη σε κάποιον.

“Τρώγεται η ενσυναίσθηση;”  Φρόσω Φωτεινάκη 

Πώς νιώθει το παιδί που δεν πρόλαβε να μαζέψει ούτε ένα γλυκό από τη σπασμένη πινιάτα;

Πώς αισθάνεται το μόνο παιδί που δεν κάλεσε ο συμμαθητής του στο πάρτι;

Πώς χτυπάει η καρδιά σου όταν γελούν μαζί σου, και πώς όταν παίρνουν τα παιχνίδια σου;

Ένα βιβλίο για την ενσυναίσθηση, τη δεξιότητα που είναι η απάντηση σε κάθε μορφή βίας, που είναι ο πλοηγός μας προς τον κόσμο που μας αξίζει.

Ένα βιβλίο που καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη στην πρώτη παιδική ηλικία, μαθαίνοντάς μας να δημιουργούμε ασφαλείς και υγιείς σχέσεις.

Το βιβλίο είναι η αφορμή για να μιλήσουμε στα παιδιά μέσα από παραδείγματα για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε ενσυναίσθηση στους άλλους, να σκεφτούμε δηλαδή πώς νιώθουν οι άλλοι και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς κάθε φορά για να τους βοηθήσουμε να αισθανθούν καλύτερα, να αισθανθούν ότι κάποιος τους νοιάζεται.

Στη συνέχεια δημιουργούμε μαζί με τα παιδιά την αφίσα της ενσυναίσθησης και στην επόμενη συνάντησή μας τους παρουσιάζουμε υποθετικές ιστορίες προκειμένου να σκεφτούν πώς αισθάνεται κάθε φορά ο ήρωας της ιστορίας και τι θα μπορούσε να κάνει καθένας από εμάς για να δείξει ενσυναίσθηση και να βοηθήσει τον ήρωα. 

Το θέμα του βιβλίου μέσα από τα μάτια των παιδιών

Κάρτες ενσυναίσθησης

Με την Κοινωνική Λειτουργό , τα παιδιά επεξεργάστηκαν ένα ιδιαίτερα καλογραμμένο βιβλίο .

Το βιβλίο “Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων” είναι ένας συμβολισμός για τα συναισθήματα που έχει κάθε άνθρωπος, μεγάλος ή μικρός, τα οποία εναλλάσσονται κάθε μέρα και παράλληλα μπορεί να συνυπάρχουν την ίδια στιγμή.

Κάθε μέρα είναι διαφορετική στο Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων, γιατί και τα συναισθήματα διαφέρουν… Κάποια είναι μεγάλα, ­κάποια είναι μικρά, κάποια είναι αόρατα και δε γνωρίζουμε καν ότι είναι εκεί και κάποια άλλα έρχονται μαζί με τους φίλους τους.

Εδώ μένει ο Θυμός που φωνάζει δυνατά και τραντάζεται όλο το δωμάτιο. Η Λύπη που μιλάει ψιθυριστά και πλημμυρίζει με τα δάκρυά της το μπάνιο. Η Ευγνωμοσύνη που δεν ζητά ποτέ τίποτα. Η Αυτοπεποίθηση και η Αυτοεκτίμηση που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Και όταν έρχεται η Αγάπη το ξενοδοχείο γεμίζει φως και γέλια. Η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου πρέπει να δώσει χώρο και χρόνο στο κάθε συναίσθημα και να ακούσει τι θέλουν να της πουν, αλλιώς θα μείνουν για πολύ καιρό.

Όποιο συναίσθημα κι αν επισκεφτεί το ξενοδοχείο όμως, είναι περαστικό από εδώ. Γιατί τα συναισθήματα ταξιδεύουν συνέχεια, σε πολλά διαφορετικά ξενοδοχεία σε ολόκληρο τον κόσμο…

«Το Ξενοδοχείο των Συναισθημάτων» είναι μια πολύ όμορφη αφορμή ώστε να μιλήσουμε στα παιδιά για τη διαχείριση των συναισθημάτων τους, προτρέποντάς τα  να τα αναγνωρίζουν και να τα αποδέχονται.

Μετά την αφήγηση του βιβλίου και την επεξήγηση των συναισθημάτων για τα οποία ακούσαμε, δόθηκαν στα παιδιά τετράγωνα χαρτιά πάνω στα οποία ήταν γραμμένο από ένα συναίσθημα. Τα παιδιά έπρεπε να δημιουργήσουν με τη φαντασία τους το συναίσθημα που τους ζητήθηκε μέσα στο δωμάτιό του και στη συνέχεια να τα κολλήσουν σε ένα μεγάλο χαρτόνι, φτιάχνοντας με αυτόν τον τρόπο, το δικό τους ξενοδοχείο συναισθημάτων.