Κάποια πράγματα μας θυμώνουν. Το σώμα μας ειδοποιεί για το πότε είμαστε θυμωμένοι.
Οι συμπεριφορές μας πολλές φορές που εκδηλώνουμε τον θυμό μας δεν είναι όλες καλή επιλογή.
Ο στόχος μας ήταν να αναγνωρίσουμε τον θυμό στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους.
Να ερευνήσουμε τι μας κάνει και θυμώνουμε.
Διαβάσαμε το παραμύθι ” Θυμώνω” που μας βοήθησε πολύ να αντιληφθούμε με τι θυμώνουμε και με τι κάνουμε άλλους να θυμώσουν μαζί μας..
Νιώθουμε σαν ηφαίστειο ! Βάλαμε σε ένα μπουκάλι νερό , σαπούνι πιάτων, λίγο χρώμα και χρυσόσκονη και δημιουργήσαμε έναν ανεμοστρόβιλο.. Πόσο γρήγορα γυρνάει αλλά σιγά σιγά ηρεμεί !!
Στη συνέχεια τα παιδιά έδειξαν και παρατήρησαν με το πρόσωπο τους στο καθρεφτάκι εκφράσεις θυμού.
Στη συνέχεια αναφέραμε κάτι που μας θυμώνει. Τα παιδιά είπανε : όταν κάποιος με πειράζει, με χτυπάει, με σπρώχνει, με κοροϊδεύει, μου τραβάει τα μαλλιά, μου απαγορεύουν οι γονείς μου να δω τηλεόραση, να πάω νωρίς για ύπνο, δεν με πάνε παιδική χαρά κ.λ.π( μου διέφυγαν τα φύλλα εργασίας)
ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΘΥΜΟΥ
Τα Θυμωμένα μπαλόν
Μια τεχνική που βρήκα στο διαδίκτυο βοήθησαν τα παιδιά να κατανοήσουν καλύτερα το συναίσθημα του θυμού είναι ” τα θυμωμένα μπαλόνια“.
Πως το κάνουμε:
Δίνουμε ένα μπαλόνι στο παιδί και το αφήνουμε να το φουσκώσει. Άν δεν μπορεί το βοηθάμε εμείς. Έπειτα δένουμε καλά το μπαλόνι, να μην βγαίνει ο αέρας προς τα έξω και το δίνουμε στο παιδί να το πιάσει και να το επεξεργαστεί.
Σε αυτή τη φάση αναλύουμε στο παιδί ότι το μπαλόνι είναι το σώμα του και ο αέρας μέσα σ’ αυτό είναι ο θυμός που νιώθει και δεν μπορεί να βγει προς τα έξω. Του εξηγούμε ότι όταν είναι θυμωμένος/η, η οργή πιάνει όλο τον χώρο του μυαλού, χωρίς να τον/την αφήνει να σκεφτεί. Γι αυτό πολλές φορές αντιδρά ακραία.
Ύστερα δίνουμε μια καρφίτσα στο παιδί και το προτρέπουμε, να σκάσει το μπαλόνι. Πριν το κάνει, όμως ρωτάμε τι φαντάζεστε ότι θα γίνει; ένα παιδί είπε θα κάνει μπαμ και θα κουφαθούμε… οπότε εδώ αναφέρουμε πως αυτός ο ήχος και αυτή η πράξη προκαλεί φόβο στους γύρω του, όπως ακριβώς συμβαίνει και όταν το ίδιο είναι θυμωμένο και ξεσπά επιθετικά. Μετά το σκάσιμο του μπαλονιού συζητάμε με το παιδί αν θεωρεί σωστό αυτόν τον τρόπο έκφρασης του θυμού. Έπειτα φουσκώνουμε άλλο ένα μπαλόνι χωρίς να το δέσουμε αυτή τη φορά και το δίνουμε στο παιδί να το κρατήσει σφιχτά από το στόμιο. Του προτείνουμε να αφήσει λίγο αέρα να βγεί προς τα έξω και να το κρατήσει ξανά σφιχτά. Παρατηρούμε μαζί του πως αλλάζει το μέγεθος του μπαλονιού. Τέλος του ζητάμε να αφήσει το μπαλόνι σιγά σιγά να ξεφουσκώσει τελείως, επισημαίνοντας πως με αυτόν τον τρόπο δεν έπαθε κανείς τίποτα( ούτε το μπαλόνι -το ίδιο το παιδί, δηλαδή – ούτε οι γύρω του). Κλείνουμε αυτή τη δραστηριότητα-τεχνική συζητώντας με το παιδί πως αν κρατάμε μέσα μας ότι μας θυμώνει και μας οργίζει, κάποια στιγμή θα εκραγούμε όπως το μπαλόνι, προκαλώντας ατυχήματα στον εαυτό μας και στους γύρω μας.
Στη συνέχεια συμπληρώσαμε ένα φύλλο εργασίας εικονόλεξο για το ποίημα
“Τι είναι ο θυμός”
Και επειδή μας αρέσει πολύ η μουσική ακούσαμε το τραγούδι του Θοδωρή Κοτονιά “To Μπαλόνι” και μας άρεσε πάρα πολύ το οποίο και ζωγραφίσαμε!!!https://www.youtube.com/watch?v=0ZY6cIv9c-w
Είναι καλό, επομένως να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας, πριν συσσωρευτούν!
ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕ ΣΑΝΤΙΓΥ
