από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δύο άρθρα του Παντελή Μπουκάλα για τα δημοτικά τραγούδια

Ο ατρόμητος Κατσαντώνης παίζει τον ταμπουρά του. Λεπτομέρεια από τοιχογραφία του Θεόφιλου (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Παντελής Μπουκάλας, «Μάνα, σου λέω δεν μπορώ»…

 

Η πρώτη, σύντομη μορφή της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου εκδόθηκε το 1853. Στην έκταση που έμελλε να διαπαιδαγωγήσει γενεές γενεών ιστοριογράφων, εκπαιδευτικών, πολιτικών, στρατιωτικών, εκκλησιαρχών και (δι’ αυτών) γενεές γενεών μαθητών και «απλών αναγνωστών», καθιερώνοντας το ερμηνευτικό σχήμα της αδιατάρακτης συνέχειας του ελληνισμού, από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο κι εκείθε στη νέα Ελλάδα, άρχισε να εκδίδεται σταδιακά το 1860.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γ. Κουμάντος, O άλλος ολυμπιακός μύθος

 

Ένας από τους μύθους που πέθαναν με τους τελευταίους Oλυμπιακούς Aγώνες είναι ο μύθος της καθαρότητάς τους. Πολλοί υποψιάζονταν ότι κάτι πονηρό συμβαίνει με τις χημικές ουσίες, που βοηθούν στην υπέρβαση των επιδόσεων, αλλά πρόθυμα παραδέχονταν ότι αυτό έχει χαρακτήρα εξαίρεσης, που συχνά, όταν ανακαλυφθεί, επιφέρει κυρώσεις. Tώρα, προπάντων από τις σιωπές και την αμηχανία των αρμοδίων αλλά και από τις προσπάθειες να συγκαλυφθούν τα πάντα σε μια περίπτωση κάπως ιδιαίτερη που παρουσιάστηκε, αρχίζει να γίνεται γενικότερα κατανοητό ότι το ντοπάρισμα είναι μέρος του ολυμπιακού συστήματος, παρ’ ολίγον να πω του ολυμπιακού πνεύματος: χωρίς αυτό, είναι αβέβαιη η πραγματοποίηση νέων ρεκόρ και –κατά συνέπεια– αβέβαιο το ενδιαφέρον του κοινού, των διαφημιστών, των διαφημιζομένων και των κάθε κινήτρου επισήμων χορηγών –η οικονομική βάση των Oλυμπιακών Aγώνων θα γκρεμιζόταν. Tώρα γκρεμίστηκε ο μύθος της καθαρότητας.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο Γιώργος Κουμάντος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Η παλαίστρα της Ολυμπίας, μέρος αφιερωμένο στην εκπαίδευση των παλαιστών και άλλων αθλητών (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

 

Στα αποσπάσματα που ακολουθούν ο νομικός Γ. Κουμάντος (1925-2007) αναδεικνύει μερικές αρνητικές πτυχές των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Τα άρθρα είχαν δημοσιευθεί την περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα διεκδικούσε τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004 και είναι παρμένα από το βιβλίο του Θητεία στην ελευθερία, εκδ. Πόλις.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Αναπαράσταση της Αρχαίας Ολυμπίας (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

 

Ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων αφύπνιζε την εθνική και πνευματική ενότητα των αρχαίων Ελλήνων. Συνδύαζε την καλλιέργεια του σώματος, του μυαλού και της ψυχής.

 

Το έτος 776 π.Χ. σηματοδοτεί την αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αρχαία Ολυμπία, προς τιμήν του θεού Δία. Από τότε, οι αγώνες πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα πλήρη χρόνια, δηλαδή ήταν πεντετηρικοί, την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Μάλιστα, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις Ολυμπιάδες ως μονάδα μέτρησης του χρόνου. Ο όρος Ολυμπιάς χρησιμοποιούταν τόσο για τους ίδιους τους αγώνες όσο και για το χρονικό διάστημα από τη λήξη των αγώνων έως την αρχή των επόμενων. Αρχικά, κρατούσαν μία ημέρα αλλά κατέληξαν στις πέντε, καθώς αυξάνονταν τα αθλήματα. Πρώτος ολυμπιονίκης στέφθηκε ο Κόροιβος ο Ηλείος, ο οποίος νίκησε στο μοναδικό – αρχικά – αγώνισμα του σταδίου στα 192 μέτρα.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Deepfake κείμενα

πηγή: Pixabay

 

 

Τασούλα Καραϊσκάκη, Ασώματες μηχανές παραγωγής ψεύδους


Είναι μια θαυμαστή τεχνολογία που ψυχαγωγεί, δίνει λύσεις στον κινηματογράφο με αλλοιώσεις προσώπων, όμως είναι μαζί και ένα πολιτικό όπλο στα χέρια όσων διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις. Deepfake. Μέσω της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης κατασκευάζονται βίντεο ανθρώπων που λένε και κάνουν πράγματα τα οποία δεν έχουν εκστομίσει και δεν έχουν πράξει ποτέ. Τα deepfakes συζητήθηκαν ξανά με τη διάδοση τριών ψεύτικων βίντεο του Τομ Κρουζ, αλλά και μιας κινούμενης εικόνας της Έλλης Λαμπέτη. Το deep nostalgia, παρακλάδι του deepfake, «ζωντανεύει» από μια απλή φωτογραφία πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, όπως η Λαμπέτη. Εμφανίζονται να κινούνται, να νεύουν ή να χαμογελούν, προκαλώντας συγκίνηση – ή ανατριχίλα.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο «Είναι μηχανές εθισμού των παιδιών»

πηγή εικόνας: Pixabay

 

 

Το δεκατριάχρονο κορίτσι πήρε κινητό στην Α΄ Γυμνασίου. Ήταν από τις τελευταίες στην παρέα της. Είχε κατεβάσει μια εφαρμογή μέσω της οποίας επικοινωνούν πλέον όλοι οι συμμαθητές της. Μια ημέρα χάζευε σε αυτή την εφαρμογή βιντεάκια, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη της, από το πουθενά, ένα που τη σόκαρε. Ήταν σεξουαλικού περιεχομένου, τελείως ακατάλληλο για την ηλικία της. Αμέσως έκανε αναφορά στην εφαρμογή, αλλά με έκπληξη είδε δύο ημέρες αργότερα ακριβώς το ίδιο να εμφανίζεται ξανά. Μίλησε στους γονείς της, εκείνοι τη βοήθησαν να μπλοκάρει τον συγκεκριμένο ανώνυμο χρήστη, αλλά το κορίτσι τούς είπε πως έκτοτε συχνά εμφανίζονται ανάλογα βίντεο. Ένα αγόρι, επίσης στην εφηβεία, είχε επισκεφθεί την αγαπημένη ιστοσελίδα του για να ενημερωθεί, όταν «εμφανίστηκε» ένα βίντεο με παιδοφιλικό περιεχόμενο. «Τον σόκαρε τόσο πολύ αυτό που είδε, ώστε δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Είχε εφιάλτες με πρωταγωνιστές μέλη της οικογένειάς του, δυσκολευόταν να πάει στο σχολείο», εξηγεί η Άρτεμις Τσίτσικα, αναπλ. καθηγήτρια Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καταρρίπτοντας τον μύθο των “ανώνυμων δεδομένων”

πηγή: pixabay

 

Σήμερα, σχεδόν τα πάντα για τη ζωή μας καταγράφονται ψηφιακά και αποθηκεύονται κάπου. Κάθε αγορά πιστωτικής κάρτας, προσωπική ιατρική διάγνωση και προτίμηση σχετικά με τη μουσική και τα βιβλία καταγράφονται και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για να προβλεφθεί τι μας αρέσει και τι αντιπαθούμε και —τελικά— ποιοι είμαστε.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ζάνου Κωνσταντίνα, Οι αγνοούμενοι των άλλων

Εθνολογικός χάρτης της Κύπρου το 1973. Το κίτρινο χρώμα υποδηλώνει τις περιοχές των Ελληνοκυπρίων, το μοβ τους τουρκοκυπριακούς θύλακες και το κόκκινο τις βρετανικές βάσεις. πηγή: Βικιπαίδεια

 

 

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΟΤΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑ, ΚΟΡΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΜΕ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΑ ΟΣΤΑ…

Στο άρθρο του με τίτλο «Εργολάβοι λήθης» («ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ» 27/9/2008) ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος, απαντώντας σε προηγούμενο άρθρο της κ. Μαρίας Ρεπούση σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Κύπρο και το θέμα της ιστορικής μνήμης («ΤΑ ΝΕΑ» 17/9/2008), παραθέτει φωτογραφία Ελληνοκύπριας μητέρας αγνοουμένου και τη συνοδεύει με την εξής λεζάντα-ερώτημα: «Έχετε εσείς διαπιστώσει Τουρκοκύπριες μανάδες με τις φωτογραφίες των παιδιών τους να απαιτούν να βρουν τους αγνοουμένους τους;».

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Georg Bossong, Τι είναι οι νεκρές γλώσσες;

Ελληνολατινικό λεξικό τυπωμένο στη Βασιλεία (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Ο εκ Μονάχου λατινιστής Wilfried Stroh εξέδωσε ένα βιβλίο με τον προβοκατόρικο τίτλο «Η Λατινική πέθανε − ζήτω η Λατινική» −για γλωσσολογικό-φιλολογικό έργο σχεδόν μπεστσέλερ! Με ορμή που συνεπαίρνει τάσσεται υπέρ της χρήσης των λατινικών ως προφορικής γλώσσας. Όταν μιλάμε για τη Λατινική ή την Αρχαία Ελληνική, γίνεται συνήθως λόγος περί «νεκρών γλωσσών». Όμως τι σημαίνει αυτό αλήθεια; Είναι η Λατινική πραγματικά νεκρή γλώσσα; Πότε μια γλώσσα είναι κλινικά νεκρή; Ο θάνατος είναι μη αναστρέψιμος, ή μπορούμε να προσπαθήσουμε να της εμφυσήσουμε νέα ζωή;Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χανιώτης Άγγελος, Αμαρτίες, αρρώστιες και γιατρειές στη Μικρά Ασία στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες

Άρθρο δημοσιευμένο στο Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, 11, 13-44 (1995).

 



Λήψη αρχείου

 

❦