Φρανκφούρτη, 1901, ένας διάλογος από την ιστορία της Ιατρικής:
Δρ. Αλτσχάιμερ, – Πώς λέγεστε; – Ασθενής: Αυγούστα, – Επίθετο; – Αυγούστα, -Πώς λέγεται ο σύζυγός σας; (διστάζει, τελικά απαντά) – Νομίζω…. Αυγούστα. – Είστε παντρεμένη;- Αχ, είμαι τόσο μπερδεμένη – Εδώ πού είστε; – Εδώ και παντού -Πού είστε εδώ; -Εκεί θα μείνουμε, – Πού είναι το κρεβάτι σας; – Πού πρέπει να είναι; – Γράψτε μου το νούμερο 8, – Γράφει «Αυγούστα», αργότερα η ίδια μονολογεί «Ich habe mich verloren = νιώθω χαμένη!»
Αυγούστα Ντέτερ
Η ασθενής Αυγούστα Ντέτερ έγινε πραγματικό πάθος για τον Δρ. Αλτσχάιμερ που την παρακολουθούσε επισταμένα τις επόμενες εβδομάδες. Χωρίς αίσθηση τόπου και χρόνου, έδινε απαντήσεις άσχετες με την ερώτηση, τα συναισθήματα της εναλλάσσονταν μεταξύ αγωνίας, καχυποψίας, επιθετικότητας και απομόνωσης, ποτέ δεν αφηνόταν στην κλινική ασυνόδευτη αφού είχε την τάση να πιάνει τους υπόλοιπους ασθενείς από το πρόσωπο και αυτοί την χτυπούσαν από αντίδραση.
Αυτό που του τράβηξε την προσοχή ήταν ότι ενώ παρόμοια συμπτώματα είχε συναντήσει σε ηλικιωμένους άνω των 70 ετών, η Αυγούστα ήταν μόλις 51. Μόλις ενημερώθηκε για τον θάνατο της, 5 χρόνια αργότερα, ζήτησε και εξέτασε τον εγκέφαλο της και διαπίστωσε σημαντικές νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις. Ανακοινώνει τα ευρήματα του σε συνέδριο και η Αυγούστα Ντέτερ καταγράφεται ως η πρώτη ασθενής της νόσου που τιμητικά παίρνει το όνομα του γιατρού Δρ. Αλτσχάιμερ .
Παγκόσμια μέρα της νόσου Αλτσχάιμερ χτες , κάθε 3 δευτερόλεπτα κάποιος στον κόσμο εμφανίζει άνοια, στην χώρα μας πάσχουν 197.000 Έλληνες και σύμφωνα με τις προβλέψεις το 2050 ο αριθμός θα φτάσει τους 500.000, ενώ περίπου 400.000 είναι αυτοί που τους παρέχουν καθημερινά φροντίδα επωμιζόμενοι τεράστιο πρακτικό, οικονομικό και ψυχικό φορτίο.
Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι που έχουν συγγενή πρώτου βαθμού με την νόσο, κινδυνεύουν περισσότερο. Ελέγξτε εάν έχετε την γενετική μετάλλαξη που προκαλεί πρόωρο Αlzheimer, η εξέταση παρέχεται δωρεάν σε ειδικά ιατρεία μνήμης των νοσοκομείων. Με υγιεινό τρόπο ζωής, γυμναστική, δίαιτα, ασκήσεις του μυαλού και κοινωνικές συναναστροφές μπορείτε να ενισχύσετε την υγεία του εγκεφάλου σας.
Η κ. Όλγα Λυμπεροπούλου, νευροψυχολόγος μας συμβουλεύει: Αν έρχεστε σε επαφή με άνθρωπο με άνοια αποφύγετε ερωτήσεις του τύπου «Με γνωρίζεις; Ποιος είμαι;» «Για προσπάθησε να θυμηθείς, πού πήγαμε χθες βόλτα;». Αν δεν τα καταφέρει να θυμηθεί, θα νιώσει απογοήτευση, άγχος, ενοχή και διανοητικά δεν τον ωφελεί σε τίποτα. Αντί γι’ αυτό πείτε εσείς το όνομά σας και που πήγατε : «Θυμάμαι τη βόλτα που πήγαμε χθες στη θάλασσα και ήπιαμε τον καφέ μας στη λιακάδα. Τι όμορφα που ήταν!». Έτσι, θα τον κάνετε να ανασύρει αναμνήσεις χωρίς την πίεση να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Οι προτάσεις που του λέτε να είναι σύντομες και απλές με λίγες πληροφορίες κάθε μια, μη του αναφέρετε δυσάρεστα γεγονότα π.χ. θανάτους, αρρώστιες, ατυχήματα που μπορεί να του προκαλέσουν σύγχυση και αισθήματα ανασφάλειας και φόβου. Συχνά η ανασφάλεια και η καχυποψία τούς κάνει να πιστεύουν πράγματα που δεν ισχύουν. «Μα είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι σου πήρα εγώ το δαχτυλίδι; Να εκφράσετε θυμό, όχι μόνο δεν θα φέρει αποτέλεσμα, αλλά θα χειροτερέψει την κατάσταση. Αντί γι’ αυτό, αλλάξτε διακριτικά θέμα σε κάτι άλλο: “Εντάξει μαμά, έχεις δίκιο, θα στο δώσω πίσω. Έλα τώρα να δοκιμάσεις το γλυκό που ετοίμασα μόνο για σένα!”. Όμως και να κάνετε λάθη, μην νιώθετε ενοχές, δεν υπάρχει τέλειος φροντιστής, αρκεί που είστε δίπλα τους, τους αγαπάτε και κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε!
Giancarlo Murscinian
Παραμονή πρωτοχρονιάς, ο 28χρονος Ιταλός Giancarlo Mursciniano κρατά στην αγκαλιά του την 87χρονη γιαγιά του Αντωνία που πάσχει από τη νόσο και γράφει στη λεζάντα “ Αυτό είναι αγάπη. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη παραμονή πρωτοχρονιάς της ζωής μου, αλλά πια αυτό είναι μέρος της καθημερινής μου ζωής. Κάποτε με κρατούσες εσύ στα γόνατα σου, τώρα είναι η σειρά μου, μικρή μου γιαγιά, χωρίς ντροπή ή φόβο, μεγάλωσα στο σπίτι σου και μου πρόσφερες πολύ περισσότερα”.
Δημήτρης Τριάντος
