KYKΛΑΔΙΚΑ ΕΙΔΩΛΙΑ
Παρατηρήσαμε προσεκτικά το ειδώλιο.Τι μπορεί να είναι αυτό που βλέπουμε; Τι σχήμα έχει το πρόσωπο του; ποια χαρακτηριστικά λείπουν από το πρόσωπο του; Μπορείτε να βρείτε ποια είναι αυτά και σε τι μας χρησιμεύουν; δεν έχει μάτια ούτε στόμα, άλλα μόνο μύτη.
Παίξαμε ομαδικά παιχνίδια με κεντρικό θέμα το ανθρώπινο πρόσωπο και στόχο να βοηθήσουν τα παιδιά να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στα μέρη του προσώπου και τις λειτουργίες τους από το βιβλίο: ” Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την Τέχνη” της Κατερίνας Ανωγιαννάκη
Το παιχνίδι του καθρέφτη
Κάνε ότι κάνω
Το παιδί δοκιμάζει να κάνει κάτι που θα το μιμηθεί η ομάδα.
Ο άνθρωποι με το άσπρο πρόσωπο
Ακούγεται απαλή μουσική ,κινούμαστε στο χώρο με τα χαρτιά μπροστά από το πρόσωπο μας. Όταν νιώθουμε ότι πλησιάζουμε κάποιον, σταματάμε και χρησιμοποιούμε τη μύτη μας, για να τον μυρίσουμε. Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιος είναι.
Συζητάμε με τα παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού,αν είναι εύκολο να ζεις χωρίς μάτια και στόμα και γιατί. Τι θα κάναμε αν είχαμε μόνο μύτη;
Ο δρόμος με τα δέντρα
Βρισκόμαστε σε ένα δάσος με τεράστια δέντρα. Τ ο παιδί διαβάτης που θα περάσει μέσα από το δάσος , έχοντας όμως τα μάτια του καλυμμένα με ένα μαντήλι για να μη βλέπει τη διαδρομή. Ορίζουμε κάποιο σημείο στην τάξη στο οποίο πρέπει να φτάσει το παιδί προσπαθώντας όμως να μην ακουμπήσει τα υπόλοιπα παιδιά. Όποιος νιώσει άγγιγμα βγάζει οποιονδήποτε ήχο φανταστεί.
Τα πόδια μου οδηγός
Ο οδηγός φροντίζει να βοηθήσει το παιδί που δε βλέπει να κινηθεί στον χώρο, χωρίς να χτυπήσει.
Θεατρικό παιχνίδι
Η χώρα με τους σιωπηλούς ανθρώπους
Με το θεατρικό παιχνίδι επιδιώκω να μπούνε τα παιδιά στη θέση κάποιου που δεν έχει μάτια για να βλέπει και στόμα να μιλάει, με σκοπό να αντιληφθούν για ποιο λόγο είναι αναγκαία τα μέρη του ανθρώπινου προσώπου.
Η αφήγηση ξεκινάει… περιληπτικά
Mία φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα πολύ παράξενη… Εκεί ζούσαν η σιωπηλοί άνθρωποι… με εντολές δικές μου περπατάνε και μυρίζουν όποιον συναντάνε μπροστά τους…είχαν ανακαλύψει ένα δικό τους τρόπο να μιλάνε…ακουμπούσαν τις μύτες τους αν ήθελαν να πουν καλημέρα …
και όταν ήθελαν να πουν σε κάποιον “φύγε”σήκωναν τη μύτη ψηλά στον ουρανό…
Οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν ευτυχισμένοι και σιωπηλοί, μέχρι που στη χώρα τους εμφανίστηκε ο διάσημος έμπορος Πολυπραγματίδης, ξακουστός για τα χρωματιστά του υφάσματα, τα γευστικά σοκολατάκια και τα μυρωδάτα αρώματα…ο οποίος κινείτε ανάμεσα στα παιδιά φωνάζοντας: “περάστε να αγοράσετε τα πιο φανταχτερά χρωματιστά υφάσματα, τα γευστικά σοκολατάκια και και τα μυρωδάτα αρώματα…
Μα τι βλέπω εδώ; Εσείς δεν μπορείτε ούτε να δείτε, ούτε να γευτείτε, αλλά τουλάχιστον θέλετε να μυρίσετε τις υπέροχες μυρωδιές που κουβαλώ;
“Ο έμπορος” απευθύνει το λόγο στα παιδιά … ” Μα είναι τόσο άδικο, να μην μπορείτε να απολαύσετε τις γεύσεις και τα χρώματα του κόσμου!Ούτε να μιλήσετε δεν μπορείτε!. Θέλετε να σας βοηθήσω; Να σας δώσω μάτια στόμα για να ζείτε και εσείς όπως όλοι οι άνθρωποι; Να πάψετε να είστε σιωπηλοί; ο έμπορος βγαίνει από το ρόλο του και τότε συμβαίνει κάτι μαγικό…ο έμπορος έδωσε στους ανθρώπους τη χρωματιστή μυρωδιά …και τότε όλοι, απέκτησαν μάτια και στόμα και ότι άλλο τραβούσε η ψυχή τους…
Στη συνέχεια στάζουμε μέσα στο χρώμα λίγο άρωμα που χρησιμοποιήσαμε και η χρωματιστή μυρωδιά μας βοήθησε να φτιάξουμε τις μάσκες μας με όποιον τρόπο θέλουμε…
Σας παρουσιάζουμε τις πανέμορφες δημιουργίες μας!!!
