Το κυριότερο και χαρακτηριστικό γνώρισμα του εαυτού μας είναι το όνομά μας.

Το όνομα έχει συναισθηματική αξία γιατί αποτελεί το αναγνωστικό του σημείο, είναι η ταυτότητα του, η υπογραφή του.

Είναι η πρώτη λέξη που θέλει να διαβάσει και να γράψει ένα παιδί,

αφού νιώθει μία συναισθηματική προσκόλληση με το όνομά του»(Delhaxhe, 1989).

Για αρχή έδωσα στα παιδιά μια κάρτα που είχε επάνω το αρχικό τους γράμμα σχηματισμένο με χαρτοταινία.

Τα παιδιά με χρώματα έβαψαν την κάρτα

και στη συνέχεια αποκαλύψαμε το κάθε γράμμα βγάζοντας τη χαρτοταινία

Οι κάρτες αυτές έγιναν το έναυσμα να παίξουμε πολλά παιχνίδια γνωριμίας με το αρχικό μας γράμμα

Χορέψαμε γύρω από τις κάρτες, όταν σταματούσε η μουσική έπρεπε να βρει ο καθένας τη δική του

Μπερδέψαμε τις κάρτες, χορέψαμε κι έπρεπε ο καθένας να βρει τον φίλο που κρατάει το αρχικό του γράμμα, μόλις σταματήσει η μουσική

φέραμε από το σπίτι ένα αντικείμενο με το αρχικό μας γράμμα

Φτιάξαμε το γράμμα μας με πλαστελίνη

Φτιάξαμε το γράμμα μας με κορδέλα

φτιάξαμε το γράμμα μας με το σώμα μας

παίξαμε το παιχνίδι ” Να σηκωθεί όποιος βλέπει το γράμμα του”

κι αφού πλαστικοποιήσαμε τις κάρτες γράψαμε και σβήσαμε πολλές φορές το γράμμα μας

Στη συνέχεια ψαρέψαμε το αρχικό μας γράμμα

Το φτιάξαμε με κολάζ

Και δαχτυλομπογιες

Τέλος, το αρχικο μας γραμμα έγινε δρόμος και το περπατήσαμε με αυτοκινητάκι,

και σώμα του Λίνου μια κατασκευή που πήραμε στο σπίτι για να το θυμόμαστε