6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
To Bullying (Εκφοβισμός) είναι μία Επιθετική συμπεριφορά – Σωματική, Λεκτική, Ψυχολογική, ή/& Κοινωνική- που εκδηλώνεται σκόπιμα, απρόκλητα και επαναλαμβανόμενα, στο σχολείο, στην κοινωνία, στην οικογένεια, ακόμη και τον τελευταίο καιρό ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σκοπός της είναι η Επιβολή & η Πρόκληση σωματικού ή/και ψυχικού πόνου στο άτομο (ή ομάδα ατόμων) που την υφίσταται.
Σωματικός εκφοβισμός είναι π.χ. τα χτυπήματα, τα σπρωξίματα, οι κλωτσιές κλπ. Λεκτικός εκφοβισμός είναι η κοροϊδία, οι διακρίσεις, τα σεξουαλικά σχόλια κοκ. Κοινωνικός εκφοβισμός είναι η διάδοση φημών, η καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, η απομόνωση από την ομάδα κλπ. Επίσης υπάρχει ο εκφοβισμός με μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαδικτύου, internet, email, μηνυμάτων στο κινητό κτλ.
Με αφορμή την μέρα κατά της βίας στο Νηπιαγωγείο μας πραγματοποιήθηκαν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ των παιδιών…
ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ
Συμμετέχοντας στη δράση στο ΧΑΜΟΓΕΛΟ του ΠΑΙΔΙΟΥ όλα τα παιδιά έχουμε φωνή και απόψεις που οι ενήλικες οφείλουν να ακούν και να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Τη συμμετοχή μας μπορείτε να τη δείτε εδώ:
https://milatora.gr/schools/%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-2021/#more-2473
Διαβάσαμε αρχικά ένα βιβλίο που αναφερόταν στις ανησυχίες που έχουμε ο καθένας και κουβαλάμε μαζί μας. Το βιβλίο λέγεται «Ο μεγάλος σάκος με τις μικρές ανησυχίες», Βιρτζίνια Άιρονσαιντ, εκδόσεις Πατάκης.
Όπου και να πηγαίνει η Τζένη, οι ανησυχίες της την ακολουθούν κρυμμένες μέσα σ’ έναν μεγάλο μπλε σάκο.
Την ακολουθούν όταν πάει για προπόνηση στην πισίνα, όταν βλέπει τηλεόραση, ακόμα κι όταν κλείνεται στην τουαλέτα.
Η Τζένη αποφασίζει να κάνει κάτι για να τις διώξει. Χρειάζεται όμως μια βοήθεια…
Αποφασίσαμε και εμείς να μιλήσουμε για τις δικές μας ανησυχίες. Με μια πέτρα στο χέρι κάθε παιδί έλεγε τη δική του ανησυχία…και την έβαζε στο σάκο. Οι ανησυχίες των παιδιών πολλές: να μην με χτυπάει η μαμά και ο μπαμπάς, να μην μου λένε λόγια άσχημα στο αυτί, να μην με σπρώχνουν, να μην με τραβάνε τα μαλλιά, να μην με φωνάζουν δυνατά …Μπήκανε όλες στο σάκο. Πόσο βαρύς ήταν! Μεγάλο βάρος πρέπει να κουβαλήσουμε! Πρέπει να ξαλαφρώσουμε και να τις μοιραστούμε με τους φίλους μας με άτομα που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε!
Στην συνέχεια αδειάσαμε τον σάκο και αρχίσαμε να συζητάμε για αυτές, ούφ ξελαφρώσαμε λίγο…
Ακούσαμε το παραμύθι « Η Μόνα η Χελώνα στο καινούργιο της σχολείο»
Καθώς το διάβαζα στα παιδιά κράταγα ένα παιδάκι που συμβόλιζε όλο το σώμα της Μόνας της χελώνας και κάθε φορά που εκφοβίζονταν τσαλάκωνα ένα κομμάτι του σώματος της. Στο τέλος η Μόνα είχε γίνει μια τσαλακωμένη μπάλα. Πληγώθηκε πολύ από τις λέξεις και τις πράξεις και την άφησαν πολλά σημάδια.
Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να τη βοηθήσουμε να γίνει καλά. Όπως ήταν πριν. Με τι τρόπο θα γινόταν καλά; Για σκεφτείτε παιδιά… Δείτε τι είπαν τα παιδιά: σ’ αγαπώ, είσαι η καλύτερη μου φίλη, θα σε παίζω, θα σε βοηθάω, συγνώμη…Διαπιστώσαμε ότι δεν έγινε όπως ήταν πριν, γιατί οι λέξεις έχουν δύναμη και πληγώνουν πολύ, μένουν και δεν μπορούμε να τις πάρουμε πίσω.
Για να το καταλάβουν καλύτερα, κάναμε ένα πείραμα που βρήκα στο διαδίκτυο.
Κάλυψα ένα σωληνάριο οδοντόκρεμας με άσπρο χαρτί και έγραψα πάνω : «Λέξεις». Τους είπα ότι η οδοντρόκρεμα αν χρησιμοποιηθεί σωστά μας κάνει χαρούμενους γιατί θα έχουμε όμορφο και υγιές χαμόγελο. Αν όμως αρχίσουμε να την ζουλάμε δυνατά και την χρησιμοποιούμε λάθος καταφέρνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Τους ζήτησα λοιπόν να πουν λέξεις που πληγώνουν και κάθε φορά πίεζα δυνατά την οδοντόκρεμα, συμβολίζοντας την κάθε λέξη.
Μετά φώναξα ένα παιδί και του ζήτησα να προσπαθήσει να βάλει πίσω στο σωληνάριο την οδοντόκρεμα που είχε βγει. Πράγμα αδύνατο. Έτσι και οι λέξεις δεν γυρνάνε πίσω γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με αυτές.
Έπειτα τους έδειξα μια αφίσα με τα βήματα που πρέπει να κάνουν όταν κάποιος τους ενοχλεί. Μάθαμε την κίνηση του χεριού μπροστά και φωνάξαμε όλοι μαζί “ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ” !!!
Στη συνέχεια μιλήσαμε για τα Ευχάριστα Αγγίγματα και τα Δυσάρεστα Αγγίγματα.
Ιδέες από το βιβλίο «Βήματα για τη Ζωή» που το δουλεύουμε κάθε χρονιά.
Είδαμε πρώτα διάφορες εικόνες και τα παιδιά διάλεγαν μια την περιέγραφαν και έλεγαν πως θα ένιωθαν στο συγκεκριμένο άγγιγμα. Ακούμε πάντα το σώμα μας και μαθαίνουμε να λέμε όχι.
Ξεκινήσαμε παιχνίδια ρόλων. Κλείσαμε τα μάτια ενός παιδιού και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε ποια αγγίγματα ήταν Ευχάριστα και ποια Δυσάρεστα. Όταν νιώθαμε Δυσάρεστα αγγίγματα λέγαμε stop δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις…
Ο μικρός ο Γιώργος μου έστειλε και δυο εργασίες ποιο άγγιγμα του αρέσει και ποιο όχι… τώρα που βλεπόμαστε διαδικτυακά, γιατί το σχολείο μας είναι κλειστό…
Εκείνες τις ημέρες είδαμε και σχετικά βίντεο που κέντρισαν το ενδιαφέρον των παιδιών.
Μη διστάσετε να παρέμβετε σαν γονείς!
Η δουλειά του γονέα είναι να προστατεύει το παιδί του. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από το να μαθαίνεις στο παιδί να υπερασπίζεται τον εαυτό του, μπορεί κάλλιστα να χρειαστεί να μιλήσεις με το δάσκαλο ή τον διευθυντή. Μην αφήνετε το παιδί σας να πιστεύει ότι είναι μόνο του σ’ αυτό. Και μην υποθέτετε ότι αν δεν υπάρχει σωματική βία, δεν τραυματίζεται βαθιά. Οι άσχημες λέξεις και η απομόνωση κάνουν πολύ κακό στην ψυχή μας και προκαλούν μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις.
