6 Μαρτίου-Παγκόσμια Ημέρα εκφοβισμού και Ενδοσχολικής Βίας!!!
Με αφορμή μιας επιθετικής συμπεριφοράς ενός παιδιού στο διάλειμμα δημιουργήσαμε την αφίσα μας με τίτλο “Σας ευχαριστώ που δεν με πληγώνετε!!!
Το παιδί θύμα ξάπλωσε στο πάτωμα. Ζωγραφίσαμε το σχήμα του σώματος του και αρχίσαμε να ρωτάμε πως ένοιωσε…φυσικά χάλια… και δεν ήθελε να έρθει στο σχολείο!
Στη συνέχεια τα παιδιά αρχίσανε να εκφράζουν τα δικά τους βιώματα.
Την ώρα που τα λέγανε εγώ τσαλάκωνα σιγά-σιγά κάποια σημεία του σώματος του, και την καρδούλα του φυσικά, ώσπου το ανθρωπάκι-καρδιά έγιναν μια μάζα.
Τα παιδιά σάστισαν και με απορημένο βλέμμα ρωτούσαν γιατί το κάνω;
Άρχισα να εξηγώ ότι οι λέξεις και οι πράξεις μας πληγώνουν πάρα πολύ και πρέπει να σκεφτόμαστε καλά πριν μιλήσουμε γιατί, τα λόγια είναι σαν τα πούπουλα και δεν μπορείς να τα μαζέψεις.
Για να το κατανοήσουν καλύτερα έφερα μια μαξιλαροθήκη τη γέμισα με πούπουλα . Αφού τα πέταξα στο πάτωμα …άντε τώρα να τα μαζέψεις… όσο και να προσπαθήσαμε τα πούπουλα πετούσαν από εδώ και από εκεί!!!
Όλοι μαζί πάλι δεν καταφέραμε να μαζέψουμε τα πούπουλα!!!
Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να τον ισιώσουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε να γίνει όπως πριν.
Λοιπόν… ένας πληγωμένος άνθρωπος τι χρειάζεται φάρμακα και τσιρότα!!!
Εμείς βρήκαμε τσιρότα από το φαρμακείο μας και γράψαμε γλυκές και ευγενικές λεξούλες και υποσχεθήκαμε να είμαστε πολύ προσεχτικοί με τις λέξεις και τις πράξεις μας!!!
Έπειτα τους έδειξα το τροχό που βρήκα στο διαδίκτυο με τα βήματα που κάνουμε όταν κάποιος μας ενοχλεί….
Στη συνέχεια χρησιμοποίησα το παραμύθι:«Το παπί που δεν είχε τι να πει»της Γιολάντας Τσορώνη – Γεωργιάδη, εκδόσεις Σαββάλας, ώστε να δώσω έμφαση στους θύτες και στα θύματα του ενδοσχολικού εκφοβισμού.
Ο Πίπης είναι ένα παπάκι ντροπαλό και φοβισμένο. Κάθε φορά που τα ζώα του αγροκτήματος του ζητούν να πει κάτι, εκείνος το βάζει στα πόδια γιατί δεν έχει τι να πει.
Ο κίνδυνος που αντιμετώπισε εκεί από τις αλεπούδες τον μεταμόρφωσαν σε έναν άλλο Πίπη, ο οποίος άφησε άφωνα τα ζώα του αγροκτήματος με το κατόρθωμά του.
Ο Πίπης πέφτει θύμα δύο πονηρών αλεπούδων που το μόνο που θέλανε ήταν να τον φάνε ολόκληρο, αλλά την τελευταία στιγμή ενώ κινδύνευε η ζωή του τόλμησε να υψώσει την φωνή του και να πει ΟΧΙ!! έτσι ανέβηκε η αυτοπεποίθησή του και τον έκανε πλέον πιο σίγουρο για τον εαυτό του και πιο αγαπητό από τους άλλους. Όσο για τις δύο Αλεπούδες – θύτες, η ομάδα των ζώων μαζί με τον Πίπη τις διώξανε από το δάσος !!
Είμαστε έτοιμοι να το παίξουμε; Τους άρεσε τόσο πολύ που έπρεπε να το δραματοποιήσουμε … το περίεργο ήταν που ο θύτης ήθελε πάρα πολύ να παίξει το ρόλο του θύματος και έτσι έγινε…άλλωστε ότι βιώνεις αυτό θυμάσαι στη ζωή σου!!!
Ετοιμάσαμε τις μασκούλες μας και ξεκινήσαμε….
Εδώ τα ζώα ρωτάνε τον Πίπη τα νέα του, αλλά Πίπης δεν λέει τίποτα!
Στο δάσος που πηγαίνει συναντάει δυο αλεπούδες…
οι οποίες κουβαλάνε ένα καζάνι …
και ζητάνε απο τον Πίπη να το μεταφέρει…
στη συνέχεια του ζητάνε να μαζέψει τα ξύλα…
ο Πίπης το κάνει χωρίς να θέλει…δεν μπορεί να πει όχι…
του ζήτησαν να γεμίσει το καζάνι με νερό…
στη συνέχεια σκέφτηκαν να τον φάνε…
και εκεί ο Πίπης φώναξε δυνατά βοήθεια…επιτέλους κατάφερε να αντιδράσει!!!
Κυνηγώντας τον Πίπη οι Αλεπούδες έπεσαν στο καζάνι….
και ο Πίπης γυρίζει στα άλλα ζώα χαρούμενος γεμάτος αυτοπεποίθηση λέγοντας την ιστορία μα τις αλεπούδες !!
όλα τα ζώα μαζί διώξανε τις αλεπούδες πολύ μακριά…
Ελπίζω τα παιδιά να έχουν καταλάβει το ότι τα ενοχλεί και τα καταπιέζει να μην το δέχονται και να αντιδρούνε με θάρρος και τόλμη!!!
και πάνω απ’ όλα να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να βοηθάμε όταν οι άλλοι μας χρειάζονται…
Στο τέλος δημιουργήσαμε και την αφίσα μας κατά του σχολικού εκφοβισμού!!!
