από την/ον ·0 σχόλια

Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Δράμα

Το δράμα είναι μία πολύπλοκη μορφή τέχνης που αποτέλεσε την πιο υψηλή πνευματική έκφραση των αρχαίων χρόνων. Σε αυτό το είδος τέχνης συνδυάζονται στοιχεία από το έπος και τη λυρική ποίηση. Όταν παρουσιαζόταν μπροστά στο κοινό, συνοδευόταν από μουσική και χορό, διότι το δράμα δεν ήταν απλώς μία ανάγνωση, αλλά μια παράσταση που έδινε την αίσθηση ότι το γεγονός διαδραματιζόταν μπροστά στους θεατές.

Το θέατρο συνδέθηκε με τον θεό Διόνυσο. Ξεκίνησε από τις θρησκευτικές τελετές και εξ αρχής συνδέθηκε με τη σημαντικότερη γιορτή του Διονύσου, τα Μεγάλα Διονύσια, που είχαν βασική θέση στο αθηναϊκό πρόγραμμα γιορτών. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι από πολύ νωρίς είχαν δώσει στις θρησκευτικές τους εκδηλώσεις μορφή θεατρικής παράστασης (στο Άργος και στη Σάμο παρουσίαζαν τους γάμους του Δία και της Ήρας, στην Κρήτη τη γέννηση του Δία κ.ά.) ακόμη και στα Ελευσίνια μυστήρια αποκαλούσαν τις μυστικές ιεροπραξίες δρώμενα. Όμως, στις τελετές του Διονύσου τα δρώμενα ήταν πιο λαμπρά και πιο επίσημα.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·0 σχόλια
parthenonas

Ο Παρθενώνας σε προοπτική αναπαράσταση του 1948 από τον Αναστάσιο Ορλάνδο
ΥΣΜΑ (πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

 

 

Κατά την Αρχαϊκή Εποχή (750 – 450 π.Χ.) εμφανίστηκαν στην αρχιτεκτονική για τη δόμηση και τη στήριξη των μεγάλων μνημείων δύο τύποι ρυθμών, οι οποίοι στην συνέχεια επικράτησαν στον Ελλαδικό χώρο: ο ιωνικός και ο δωρικός αρχιτεκτονικός ρυθμός.

 

Δωρικός ρυθμός

Ο δωρικός ρυθμός εμφανίστηκε στο δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. στην Πελοπόννησο, πιο συγκεκριμένα στο Άργος, και στην συνέχεια διαδόθηκε και στη Μ. Ασία. Είναι πιθανόν να προέρχεται από τη Μυκηναϊκή αρχιτεκτονική. Οι πρώτοι δωρικοί ναοί πιθανότατα κατασκευάστηκαν στη βόρεια Πελοπόννησο -σύμφωνα με τους ερευνητές- στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. ή στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·0 σχόλια

Ανάγλυφο με σκηνή αθλοπαιδιάς (χόκεϊ) στη βάση αγάλματος κούρου. 500-490 π.Χ. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 3477. ΥΠ.ΠΟ./ΤΑΠ. Σπαθάρη, Έ., Το Ολυμπιακό πνεύμα, εκδόσεις ΑΔΑΜ, Αθήνα 1992, σ. 188. ©ΥΠ.ΠΟ. (πηγή: ΙΜΕ)

 

Πολλοί θεωρούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες απλώς μια παγκόσμια αθλητική διοργάνωση. Ωστόσο, αποτελούν διαχρονικό σύμβολο ανθρώπινης προσπάθειας, συνεργασίας και ειρήνης. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Ολυμπιακοί προσφέρουν την ευκαιρία σε ανθρώπους διαφορετικών λαών να συναντηθούν και να συμφιλιωθούν, γι΄ αυτό η συνάθροιση αυτή λειτουργούσε ως γιορτή ενότητας και εκεχειρίας. Αξιοσημείωτο είναι πως οι αξίες αυτές παραμένουν ζωντανές και στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν 776 π.Χ. στην Αρχαία Ολυμπία, στην Πελοπόννησο. Ο πρώτος νικητής ήταν ο Κόρης ο Ηλείος, στο αγώνισμα δρόμου, το λεγόμενο «στάδιον», το οποίο ήταν περίπου 192 μέτρα. Αργότερα, η αφετηρία των αγώνων αποτέλεσε την αρχή ενός νέου χρονολογικού συστήματος. Πιο συγκεκριμένα, οι Έλληνες άρχισαν να μετρούν τον χρόνο σε Ολυμπιάδες δηλαδή σε 4ετείς κύκλους.Συνεχίστε την ανάγνωση