από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ένα νεοελληνικό παραμύθι για την κλοπή της φωτιάς από τους ανθρώπους (μελέτη του Ι.Θ. Κακριδή)

Ο Προμηθέας φέρνει τη φωτιά στους ανθρώπους (πίνακας του Heinrich Füger, 1751–1818). Πηγή: Βικιπαίδεια

 

 

Ναρθηκοπλήρωτον θηρῶμαι πυρὸς πηγὴν κλοπαίαν

Κάποια φορά, τα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι ξέχασαν το Θεό· έτρωγαν, έπιναν, διασκέδαζαν, και Θεό δεν λογάριαζαν. Για να τους τιμωρήσει κι’ αυτός, τους πήρε τη φωτιά. Σηκώθηκαν το πρωί οι άνθρωποι, παίρνουν ν’ ανάψουν τη φωτιά, τίποτε. Εκεί που φώναζαν κι’ έκλαιγαν, είδαν σ’ ένα σταυροδρόμι έναν άγγελο, που πουλούσε φωτιά. Πήγα ν’ αγοράσουν. Πόσο κάνει αυτό το κομμάτι; ρωτούσαν. Το ένα σου το χέρι. Πόσο κάνει τ’ άλλο; Τα δυο σου μάτια. Κι’ έτσι κανένας δεν μπορούσε ν’ αγοράσει.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Θεοδόσης Τάσιος, Τι τα θέμε τα μνημεία…

Στο ακόλουθο άρθρο του ο Θ. Τάσιος παρουσιάζει την κατά τη γνώμη του ενδεδειγμένη στάση απέναντι στα μνημεία και γενικότερα την τέχνη. Θίγει τα ζητήματα:

(α) λειτουργία/σκοπιμότητα της τέχνης,

(β) γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται την τέχνη.

 

♦

 

Θεοδόσης Τάσιος, Τι τα θέμε τα μνημεία…

 

1. Η επίκληση του παλαιού ρητού «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος» δεν είναι επαρκής απάντηση στο περί χρησιμότητας των Μνημείων ερώτημα. Ιδίως δε σε εποχές ευλόγως εντεινόμενης χρησιμοθηρίας. Εγώ πάντως («σε κάθε περίπτωση» που λεν κι οι αγράμματοι) θα αποπειραθώ να θυμίσω πόσο χρήσιμα όντως μπορούν να είναι τα μνημεία. Τα οποία, κατά έναν κάπως ευρύτερο ορισμό, είναι προϊόντα διαφόρων σκοπιμοτήτων:

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Παναγιώτης Κονδύλης, Η τεχνική και το ιδεώδες

Οι νεότερες συζητήσεις περί τεχνικής στρέφονται γύρω από δύο μεγάλα θέματα. Αφενός πρόκειται για τις επιπτώσεις του τεχνικού τρόπου σκέψης και της τεχνικής πράξης πάνω στην «ουσία» ή στην «ανθρωπιά» του ανθρώπου ως προσώπου· αφετέρου πρόκειται για τις συνέπειες των τεχνικών εξελίξεων σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα ως σύνολο, η οποία αυτή τη φορά ­ καθώς ενδιαφέρει η ζωή και η επιβίωσή της ­ θεωρείται ως συλλογική οντότητα και ως βιολογικό είδος. Πάνω στα δύο αυτά προβλήματα διατυπώθηκαν όλες οι δυνατές αισιόδοξες ή απαισιόδοξες απόψεις και δεν είναι δυνατό να πει κανείς κάτι σχετικά δίχως να επαναλάβει πράγματα ήδη ειπωμένα. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μας. Εμάς ενδιαφέρει περισσότερο η ενδεικτική σημασία του γεγονότος ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες το κέντρο βάρους της συζήτησης μετατοπίστηκε από το πρώτο θέμα στο δεύτερο. Ασφαλώς τα δύο θέματα διασταυρώνονται σε ουσιώδη σημεία, προπαντός αν κάποιος, σκεπτόμενος με το πνεύμα της ανθρωπιστικής παράδοσης, πιστεύει ότι η επιβίωση είναι δυνατή και εύλογη μονάχα ως ηθικά αγαθός βίος. Ωστόσο η διαφορά ανάμεσα στις δύο προβληματικές παραμένει εννοιολογικά σαφής και μεθοδικά χρήσιμη. Και η μετάβαση από το ιδεώδες της ολόπλευρης προσωπικότητας στο ιδεώδες της συλλογικής επιβίωσης σημαδεύει μια βαθιά ιστορική τομή.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αναξαγόρας και Σωκράτης

πηγή: Βικιπαίδεια

 

Η ψευδής αυγή της επιστήμης

Κύμα ενθουσιασμού ξέσπασε στην Αθήνα όταν στο κτήμα του Περικλή βρέθηκε ένα κριάρι με ένα μοναδικό κέρατο καταμεσής του μετώπου του. Ήταν οιωνός; Και αν ναι, τι σήμαινε; Το κριάρι θανατώθηκε και έφεραν το κεφάλι του στον Περικλή, ο οποίος φώναξε τον μάντη Λάμπωνα και τον μέντορά του στη φιλοσοφία Αναξαγόρα. Ο Λάμπωνας μελέτησε το κεφάλι και δήλωσε ότι ήταν προφητικό σημάδι. Το ερμήνευσε ως προμήνυμα ότι ο Περικλής, ο οποίος δεχόταν τότε ισχυρή αντιπολίτευση από μία αριστοκρατική πολιτική παράταξη, θα υπερνικούσε τους αντιπάλους του· το μοναδικό κέρατο σήμαινε ότι ο Περικλής θα γινόταν ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης της Αθήνας. Ο ορθολογιστής Αναξαγόρας όμως διέταξε να ανοίξουν το κρανίο στα δύο. Ο εγκέφαλος του κριαριού, όπως αποδείχθηκε, δεν είχε αναπτυχθεί φυσιολογικά, αλλά ήταν δύσμορφος: είχε συρρικνωθεί στο σημείο που ξεκινούσε η ρίζα του κέρατου. Αυτή ήταν μια σαφής εξήγηση της παραμόρφωσης μέσω της φυσιολογίας.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ανδρέας Δρυμιώτης, Ιστορίες με λύκους

Γκρίζος λύκος (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Το σημερινό σημείωμά μου είναι πολύ διαφορετικό. Ασχολούμαι με ένα θέμα για το οποίο δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ειδικός. Μου προκάλεσε όμως μεγάλο ενδιαφέρον και θεώρησα ότι αξίζει να το προβάλω. Η ιστορία ξεκίνησε με μια είδηση που δημοσιεύθηκε στο ihunt.gr, την οποία σας παραθέτω.

«Σε μια πρωτοφανή ενέργεια για τα ελληνικά δεδομένα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, μέσω του εισαγγελέα Προστασίας Ζώων, διέταξε την άμεση απομάκρυνση συγκεκριμένου αριθμού λύκων από την Πάρνηθα. Η εντολή δόθηκε για λόγους δημόσιας ασφάλειας αλλά και για την προστασία του κόκκινου ελαφιού, ενός ιδιαίτερα σημαντικού είδους της άγριας πανίδας που ζει στην περιοχή.

Η απόφαση κινητοποίησε άμεσα το υπουργείο Περιβάλλοντος και τις αρμόδιες δασικές αρχές, οι οποίες καλούνται να υλοποιήσουν ένα ιδιαίτερα σύνθετο και τεχνικά απαιτητικό σχέδιο. Στόχος είναι οι λύκοι να μεταφερθούν σε ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπου –θεωρητικά– θα μπορέσουν να ζήσουν σε πιο κατάλληλο περιβάλλον».Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τάκης Παππάς, Πότε μια χώρα τα πάει καλά;

πηγή εικόνας: liberal.gr

 

Τι σημαίνει για μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα να «τα πηγαίνει καλά»; Είναι οι μακροοικονομικοί δείκτες; Η ευτυχία των πολιτών; Οι χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Όσο κι αν θέλουμε να βρούμε μια μοναδική απάντηση, η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σύνθετη. Υπάρχουν όμως πέντε βασικά κριτήρια που μας δείχνουν την πραγματική εικόνα.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γιώργος Στούμπος, Ο θαυμαστός νέος κόσμος της τεχνητής νοημοσύνης

πηγή: Καθημερινή

 

Ο πολιτισμός χαρακτηρίζεται από τη διαχρονική και συνεχή αναζήτηση γνώσης σε όλους τους τομείς της επιστήμης, καθώς και την εξέλιξη της φιλοσοφίας, της τέχνης και της λογοτεχνίας. Αυτή η διαδικασία, που έχει διαρκέσει χιλιετίες, φαίνεται να μεταμορφώνεται απότομα και ριζικά. Η έλευση της τεχνητής νοημοσύνης (Τ.Ν.) μπορεί, δυνητικά, να παράγει και να αναπαράγει γνώση αυτενεργώντας. Επίσης θα παρέχει τη δυνατότητα άμεσης διάδοσης της γνώσης με ελάχιστο κόστος σε όλους τους πολίτες, στις κοινωνίες, στις κυβερνήσεις, στις επιχειρήσεις, στα πανεπιστήμια και στους χώρους εργασίας.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γιώργος Ρομπόλας, Πώς θα περνάω περισσότερο ποιοτικό χρόνο με το παιδί μου

πηγή: Χαμόγελο του παιδιού

 

Ένας άτυπος ορισμός για τον ποιοτικό χρόνο με το παιδί μας θα μπορούσε να είναι αυτός: να μην κοιτάζουμε τα emails στο κινητό όταν είμαστε μαζί του, να συζητάμε, να καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ, να φτιάχνουμε κουραμπιέδες παρέα, να του «αφιερωνόμαστε» με άλλα λόγια. Αυτές είναι οι στιγμές που το παιδί θα θυμάται μεγαλώνοντας.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λίνα Γιάνναρου, “Κοστίζω, άρα υπάρχω”

πηγή εικόνας: portraits.gr

 

Πεντακόσια ευρώ για ένα ζευγάρι εφηβικά παπούτσια; Δεν αρκεί να τα δώσεις. Πρέπει να φαίνεται και από το λογότυπο. Οι γονείς μιλούν για τη μόδα του «φλεξαρίσματος» που απομυζά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς

Το flexing, η επίδειξη των ρούχων και των αξεσουάρ, αποτελεί trend τα τελευταία χρόνια. Μπορεί κανείς να βρει άπειρα βίντεο με «outfit check» γνωστών trappers, αλλά και tiktokers που αναλύουν το ντύσιμό τους κάνοντας αναφορά σε μάρκες και τιμές.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, “Βυζάντιο η δική μας ιστορία”

 

Ακολουθούν τα βασικά σημεία της διάλεξης:

2΄ Από πού προέκυψε το όνομα Βυζάντιο; Οι Βυζαντινοί δεν χρησιμοποίησαν ποτέ αυτόν τον όρο (Βυζάντιο, Βυζαντινός), αλλά τους όρους Ρώμη, Ρωμανία, Αυτοκράτωρ και Βασιλεύς Ρωμαίων.

Ο όρος είναι των Γάλλων, επειδή η Κωνσταντινούπολη χτίστηκε επάνω στα ερείπια της πόλης του Βύζαντος. Αυτοί άρχισαν να μιλάνε για βυζαντινή ιστορία, για να μην γίνεται σύγχυση με την αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ουδέποτε οι Άγγλοι το δέχτηκαν. Later Roman Empire, αυτός είναι ο τίτλος του Βυζαντίου για τους Άγγλους και τους Γερμανούς.

Οι Έλληνες αποδέχτηκαν τον όρο Βυζάντιο, αλλά το Βυζάντιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεσαιωνική ιστορία του Ελληνισμού. Ποιος είναι ο ορισμός του Βυζαντίου; Το Βυζάντιο είναι η οργανική συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι ακριβώς αυτό που λέμε εμείς σήμερα Βυζάντιο. Ρωμαϊκό, λοιπόν, ανατολικό τμήμα, εκχριστιανισμένο και εξελληνισμένο, με την Κωνσταντινούπολη ως κέντρο.

Συνεχίστε την ανάγνωση