πηγή εικόνας: Pixabay

 

 

Το δεκατριάχρονο κορίτσι πήρε κινητό στην Α΄ Γυμνασίου. Ήταν από τις τελευταίες στην παρέα της. Είχε κατεβάσει μια εφαρμογή μέσω της οποίας επικοινωνούν πλέον όλοι οι συμμαθητές της. Μια ημέρα χάζευε σε αυτή την εφαρμογή βιντεάκια, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη της, από το πουθενά, ένα που τη σόκαρε. Ήταν σεξουαλικού περιεχομένου, τελείως ακατάλληλο για την ηλικία της. Αμέσως έκανε αναφορά στην εφαρμογή, αλλά με έκπληξη είδε δύο ημέρες αργότερα ακριβώς το ίδιο να εμφανίζεται ξανά. Μίλησε στους γονείς της, εκείνοι τη βοήθησαν να μπλοκάρει τον συγκεκριμένο ανώνυμο χρήστη, αλλά το κορίτσι τούς είπε πως έκτοτε συχνά εμφανίζονται ανάλογα βίντεο. Ένα αγόρι, επίσης στην εφηβεία, είχε επισκεφθεί την αγαπημένη ιστοσελίδα του για να ενημερωθεί, όταν «εμφανίστηκε» ένα βίντεο με παιδοφιλικό περιεχόμενο. «Τον σόκαρε τόσο πολύ αυτό που είδε, ώστε δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Είχε εφιάλτες με πρωταγωνιστές μέλη της οικογένειάς του, δυσκολευόταν να πάει στο σχολείο», εξηγεί η Άρτεμις Τσίτσικα, αναπλ. καθηγήτρια Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ.

Συνεχίστε την ανάγνωση

πηγή: pixabay

 

Σήμερα, σχεδόν τα πάντα για τη ζωή μας καταγράφονται ψηφιακά και αποθηκεύονται κάπου. Κάθε αγορά πιστωτικής κάρτας, προσωπική ιατρική διάγνωση και προτίμηση σχετικά με τη μουσική και τα βιβλία καταγράφονται και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για να προβλεφθεί τι μας αρέσει και τι αντιπαθούμε και —τελικά— ποιοι είμαστε.Συνεχίστε την ανάγνωση

Άρθουρ Μπρουκς (πηγή: Καθημερινή)

 

Διδάσκει στο Χάρβαρντ, αρθρογραφεί στο Atlantic, συνυπογράφει βιβλία με την Όπρα Γουίνφρεϊ: ο Άρθουρ Μπρουκς μιλάει στην «Κ» για τους μύθους και τις αλήθειες της ευτυχίας, στην ερμηνεία της οποίας έχει αφοσιωθεί από όλα του τα πόστα

 

Μοιάζει να είναι η μεγαλύτερη ανάγκη μας και συγχρόνως το πιο άπιαστο όνειρο. Η ευτυχία έχει προσπαθήσει διαχρονικά να αρθρώσει την υπόστασή της πίσω σχεδόν από κάθε μικρή και μεγάλη κίνησή μας, υποβόσκει πίσω από κάθε μας απόφαση, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούμε πάντα. Πότε τα καταφέρνουμε, πότε όχι. Άλλοτε είμαστε χαρούμενοι και άλλοτε όχι και τόσο, ενώ άλλοτε νομίζουμε ότι είμαστε, για να διαψευστούμε γρήγορα. Πάντως, η ιδέα της ευτυχίας μοιάζει με μια κορυφή που πρέπει να κατακτηθεί, ένας απόλυτος στόχος της ζωής.Συνεχίστε την ανάγνωση

Διονύσης Σαββόπουλος (περιοδικό ΦΑΝΤΑΖΙΟ, 1971). Πηγή: LiFO

 

Υπήρχαν δύο μεγάλα στέκια στην Αθήνα: το ένα ήταν το Κολωνάκι και το άλλο ήταν η Φωκίωνος Νέγρη. Στο Κολωνάκι πήγαινε ο Χατζιδάκις, ο Τσαρούχης, ο Λυκουρέζος, ο Γκάτσος, ο Βασιλικός και άλλοι. Μία διανόηση γύρω από την ελληνικότητα. Ήταν η κεντρική παρέα και γύρω απ’ αυτή δημιουργούνταν άλλες παρέες μικρότερες, που είχαν ανάλογο πνεύμα. Νεότεροι ζωγράφοι, νεότεροι μουσικοί. Πηγαίναμε και εμείς στην κεντρική παρέα, της προσκολλήσεως βέβαια.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ο Επιστημονικός Συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης και Προβολής της Εθνικής Παραδοσιακής Μουσικής (ΚΕΠΕΜ) Δημήτρης Μαντζούρης μιλάει για το νόημα των στίχων των καλάντων της Πρωτοχρονιάς.

 

 

Πηγή: ιστότοπος Πεμπτουσία.

 

Θέλω κι άλλο!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά: Τα πασίγνωστα δυσνόητα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς – άρθρο του Δημήτρη Μαντζούρη στον ιστότοπο Πεμπτουσία.