Αν και η Ευρωπαϊκή Ένωση μόλις που ξεπερνά τον μισό αιώνα ζωής, η διαδικασία που οδήγησε στην ίδρυσή της είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα! Σήμερα είμαστε ενωμένοι στην πολυμορφία μας, αλλά αν το κοινό ευρωπαϊκό μας εγχείρημα μπόρεσε να υλοποιηθεί αυτό έγινε χάρη σε εκείνους τους προγόνους μας —άντρες και γυναίκες— που το πίστεψαν με όλη τους την ψυχή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για να βάλει οριστικό τέλος στον πόλεμο και να οικοδομήσει μια ειρηνική, ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη: μια Ευρώπη στην οποία οι πολίτες θα μπορούν να βρίσκουν νέους και ολοένα καλύτερους τρόπους να ικανοποιούν τις ανάγκες τους και να αναπτύσσουν εμπορικές σχέσεις μεταξύ τους. Τα τελευταία 60 χρόνια, πολλοί Ευρωπαίοι εργάστηκαν ακούραστα για να χτίσουν μαζί ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή η προσπάθεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

[το βίντεο και το εισαγωγικό κείμενο προέρχονται από τη Γωνιά μάθησης, επίσημη σελίδα της ΕΕ με χρήσιμες πληροφορίες και πλούσιο μαθησιακό υλικό σχετικά με την ιστορία, τους στόχους, την εξέλιξη και το όραμα της ΕΕ.]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ο Οδυσσέας κάθεται δίπλα στη φωτιά, ενώ ο Εύμαιος υποδέχεται τον Τηλέμαχο. Έργο του Giovanni Buonaventura Genelli (1798-1868) [πηγή: Βικιπαίδεια]

 

π 1-172 αναγνώριση του Οδυσσέα από τον Τηλέμαχο 

 

Σχολιασμός:

Στο απόσπασμα αυτό ο αναγνώστης ίσως θεωρήσει ότι ο ποιητής καθυστερεί αδικαιολόγητα την αποκάλυψη του Οδυσσέα. Γιατί άραγε ο πατέρας δεν αγκαλιάζει αμέσως με λαχτάρα τον μονάκριβο γιο του;

Ο Τηλέμαχος επιστρέφοντας από το ταξίδι του περνά πρώτα από το καλύβι του Εύμαιου, όπως του είπε η Αθηνά. Εκεί συναντά τον Εύμαιο και ένα γέρο ζητιάνο (πρόκειται βέβαια για τον Οδυσσέα, που τον έχει μεταμορφώσει η Αθηνά)· όλοι περιμένουν ο βασανισμένος πατέρας να σφίξει στην αγκαλιά του το παιδί του που έχει 20 ολόκληρα χρόνια να το δει. Ο ποιητής, όμως, καθυστερεί έντεχνα την αναγνώριση πατέρα και γιου, γιατί:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ο φύλακας παραδίδει στον Κρέοντα την Αντιγόνη (από την ταινία του Γ. Τζαβέλλα)

 

Σχολιασμός 

376-383 Εμφανίζεται στη σκηνή η Αντιγόνη μαζί με τον φύλακα (αριστερή πάροδος). Τα λόγια του χορού εκφράζουν απορία, έκπληξη, αγωνία, συμπόνια αλλά και επιτίμηση για την απερισκεψία της Αντιγόνης. Ο θριαμβευτικός χαρακτήρας του χορικού μεταπίπτει σε προβληματισμό και ανησυχία για την απίστευτη σκηνή που αντικρίζει ο χορός.

Συνεχίστε την ανάγνωση

 

Το κράτος της Μακεδονίας και η επέκτασή του

 

Βασικά σημεία

 

1. Μακεδόνες 

(α) τόπος και πολίτευμα  

Οι Μακεδόνες κατοικούσαν στις βόρειες περιοχές του Ελληνισμού, στα εδάφη της σημερινής δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας. Οι νότιοι Έλληνες είχαν ιδρύσει αποικίες στα παράλια της Μακεδονίας.

Για πολλά χρόνια ήταν απομονωμένοι από τους νότιους Έλληνες και διατήρησαν τον θεσμό της βασιλείας, ενώ στις πόλεις-κράτη της νότιας Ελλάδας είχαν δοκιμαστεί και άλλα πολιτεύματα, όπως η ολιγαρχία, η τυραννίδα, η δημοκρατία, η αριστοκρατία.

 

2. Στενότερες σχέσεις με τους νότιους Έλληνες

(α) πότε οι σχέσεις με τους άλλους Έλληνες γίνονται στενότερες;

Οι επαφές Μακεδόνων και νότιων Ελλήνων γίνονται εντονότερες μετά τους Περσικούς πολέμους.

 

(β) ο Αλέξανδρος Α΄ της Μακεδονίας στους Περσικούς πολέμους:

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄ της Μακεδονίας (495-450) αναγκάστηκε να συμμαχήσει με τους Πέρσες. Όμως πριν τη μάχη των Πλαταιών (479) έστειλε μήνυμα στους ηγέτες του ελληνικού στρατεύματος ότι ο Μαρδόνιος ετοιμάζει επίθεση.

 

Ο Αλέξανδρος ο Α΄ ειδοποιεί τους Έλληνες για την επίθεση του Μαρδόνιου στις Πλαταιές (479 π.Χ.)

 Ύστερ᾽ απ᾽ την ερώτησή του για τους χρησμούς και την παραίνεση που απηύθυνε ο Μαρδόνιος, έπεσε η νύχτα και οι σκοποί πήραν τις θέσεις τους. Και καθώς η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ κι είχες την εντύπωση ότι ησυχία βασίλευε πέρα για πέρα στα στρατόπεδα και πως τους στρατιώτες τούς έχει πάρει για τα καλά ο ύπνος, εκείνη την ώρα ο Αλέξανδρος, ο γιος του Αμύντα, που ήταν στρατηγός και βασιλιάς των Μακεδόνων, πλησίασε με τ᾽ άλογό του τις προφυλακές των Αθηναίων και ζητούσε και καλά να συναντήσει τους στρατηγούς τους.  Λοιπόν, οι περισσότεροι απ᾽ τους σκοπούς έμεναν στη θέση τους, ενώ άλλοι πήγαν τρεχάτοι στους στρατηγούς· κι όταν έφτασαν, τους έλεγαν πως ήρθε ένας καβαλάρης απ᾽ το στρατόπεδο των Μήδων, που δεν άνοιξε το στόμα του να πει τίποτ᾽ άλλο, παρά μόνο πως θέλει να συναντήσει τους στρατηγούς, αναφέροντάς τους ονομαστικά.

Κι εκείνοι, όταν άκουσαν αυτά, αμέσως τους ακολούθησαν στις προφυλακές. Κι όταν έφτασαν, τους έλεγε ο Αλέξανδρος τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δε θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη. Γιατί κι εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δε θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα. Λέω λοιπόν πως στάθηκε αδύνατο οι θυσίες να δώσουν προγνωστικά που να ευφράνουν την ψυχή του Μαρδονίου και του στρατού του· γιατί, τότε, θα είχατε έρθει στα χέρια εδώ και καιρό. Λοιπόν, τώρα αποφάσισε να κάνει πέρα τις θυσίες και, με το χάραμα της μέρας, να δώσει μάχη· γιατί, όπως υποθέτω, τον έζωσε φόβος μήπως συναχτείτε περισσότεροι. Μ᾽ αυτά τα δεδομένα, αρχίστε τις ετοιμασίες. Και πάλι, αν ο Μαρδόνιος αναβάλει τη σύγκρουση και δεν την επιχειρήσει, κάντε κουράγιο μένοντας στη θέση σας· γιατί τα τρόφιμα που του έμειναν είναι για λίγες μέρες. Κι αν το τέλος του πολέμου έρθει όπως το θέλει η καρδιά σας, κάποιοι ας φροντίσουν να ξαναδώσουν και σε μένα τη λευτεριά, εμένα που για χάρη της Ελλάδας έχω κάνει μια τέτοια αποκοτιά απ᾽ τη λαχτάρα μου, θέλοντας να σας κάνω φανερές τις προθέσεις του Μαρδονίου, για να μη πέσουν [ξαφνικά] οι βάρβαροι επάνω σας την ώρα που δεν το περιμένατε. Κι είμαι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών». Αυτά είπε και γύρισε με τ᾽ άλογό του στο στρατόπεδο και στη θέση του.

Ηροδότου Ιστορίαι, 9.44-45 (μετάφραση Ηλ. Σπυρόπουλος)

 

3. Ο Αρχέλαος (413-399 π.Χ.)

(α) μεταφέρει την πρωτεύουσα του κράτους του από τις Αιγές (στη σημερινή Βεργίνα) στην Πέλλα.
(β) στην ιερή τους πόλη, το Δίον, οι Μακεδόνες τιμούν τους Ολύμπιους θεούς και ιδίως τον Δία. 
(γ) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αρχέλαου πέρασαν από την αυλή του σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων: 
  • οι τραγικοί ποιητές Ευριπίδης και Αγάθων.
  • ο επικός ποιητής Χοιρίλος.
  • ο ζωγράφος Ζεύξις.

 

Ένα Νικητήριον (μετάλλιο νίκης) που απεικονίζει τον Φίλιππο Β΄ (3ος π.Χ. αι.) [πηγή: Βικιπαίδεια]

 

4. Φίλιππος (382 π.Χ. – 336 π.Χ.· βασίλεψε από το 359 μέχρι τον θάνατό του)

(α) στόχος ήταν να κάνει το βασίλειο της Μακεδονίας ισχυρή δύναμη· γι’ αυτό φρόντισε την αναδιοργάνωση του μακεδονικού στρατού: 

  • επιστράτευσε αγρότες και βοσκούς και τους έδωσε μικρότερη ασπίδα και μακρύ δόρυ, τη σάρισσα.
  • ανάπτυξε τμήματα ιππικού και ελαφρά οπλισμένων στρατιωτών.
  • εφοδίασε τον στρατό του με πολιορκητικές μηχανές.
  • εφάρμοσε την τακτική της λοξής φάλαγγας. 

Δείτε σε αυτήν τη διαδραστική εφαρμογή χάρτες και ιστορικές πληροφορίες για το κράτος της Μακεδονίας υπό την ηγεσία του Φιλίππου Β΄.

 

5. Μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.)

(α) η αιτία:

Αθηναίοι και Θηβαίοι αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν δυναμικά στη Χαιρώνεια τον Φίλιππο, που έχει κατέβει στη Στερεά Ελλάδα, για να βοηθήσει το αμφικτιονικό συνέδριο εναντίον των Αμφισσέων.

 

(β) το αποτέλεσμα της μάχης:

Ο Φίλιππος επικράτησε και έγινε πλέον ο αδιαφιλονίκητος ρυθμιστής των ελληνικών υποθέσεων.

 

Η μάχη της Χαιρώνειας

Το συνέδριο της δελφικής Αμφικτυονίας κήρυξε Ιερό πόλεμο ενάντια στη μικρή πόλη της Άμφισσας, στη Λοκρίδα, γιατί είχε τάχα καταπατήσει την ιδιοκτησία του Απόλλωνα, και προσκάλεσε το Φίλιππο να αναλάβει την αρχηγία του πολέμου. Ο Φίλιππος γρήγορα πέρασε τις Θερμοπύλες και σταμάτησε στην Ελάτεια της Φωκίδας. Εδώ μπορούσε να ελέγχει τη μεγάλη αρτηρία προς τη Θήβα και την Αθήνα και έτρεφε την ελπίδα πως η καθυστέρησή του θα μπορούσε να κάνει τον εχθρό να λογικευτεί. Οι Αθηναίοι, όμως, δεν έδωσαν προσοχή στις συμβουλές του στρατηγού τους Φωκίωνα, αλλά με την επιμονή του Δημοσθένη έκλεισαν στενή συμμαχία με τη Θήβα και διοχέτευσαν τα χρήματα από τα θεωρικά σε πολεμικούς σκοπούς. Το καλοκαίρι του 338 π.Χ. οι δύο εχθρικοί στρατοί, ο καθένας με δύναμη μεγαλύτερη από 30.000 άνδρες, συναντήθηκαν στη Χαιρώνεια, στην πεδιάδα της Βοιωτίας. Ο νεαρός γιος του Φιλίππου, ο Αλέξανδρος, διοικούσε την αριστερή πτέρυγα και εκμηδένισε τον ξακουστό «Ιερό λόχο» των Θηβαίων· ο Φίλιππος, στη δεξιά πτέρυγα, προσποιήθηκε υποχώρηση και μετά έτρεψε σε φυγή τους Αθηναίους που ήταν αντιμέτωποί του. Ο Δημοσθένης και μερικοί άλλοι ξέφυγαν. Το μεγάλο λιοντάρι, που σήμερα υψώνεται μέσα στη μοναχική έκταση της Βοιωτίας, κάνει κάτι περισσότερο από το να τιμά αυτούς που έπεσαν· ουσιαστικά σημειώνει το τέλος της πόλης-κράτους.

Botsford & Robinson, Αρχαία Ελληνική Ιστορία, ΜΙΕΤ, 1995, σελ.350

 

6. Το Συνέδριο της Κορίνθου

Χρονολογία και αποφάσεις:

Την επόμενη χρονιά από τη μάχη της Χαιρώνειας, το 337 π.Χ., οι Έλληνες αποφασίζουν να οργανώσουν εκστρατεία εναντίον των Περσών και αναθέτουν την αρχηγία στον Φίλιππο. Οι Σπαρτιάτες δεν ακολουθούν.

 

 

 ❦

 

Πολλά γεννούν το δέος· το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά.

Α΄ σύστημα

 

Στροφή α΄ (στ. 332-341)                 Θέμα: Άνθρωπος και φύση (άψυχα)

Δομή

                                                     σε θάλασσα (…τον αφρισμένο πόντο…)
                                              ↗
Κυριαρχία του ανθρώπου 
                                              ↘

                                                     σε ξηρά («…υπέρτατη θεά, τη Γη,…άφθαρτη…ακάματη»)

Σχολιασμός 
– τον αφρισμένο πόντο: το υγρό στοιχείο ήταν ανέκαθεν πολύ σημαντικό για τους Έλληνες, γιατί εξασφάλιζε επικοινωνία, εμπόριο και εφοδιασμό.

τη Γη,…άφθαρτη…ακάματη: σύμφωνα με τον Ησίοδο η Γη προβάλλει ως αυτογέννητη, αναδυόμενη από το Χάος. Ο άνθρωπος τη δουλεύει αδιάκοπα, όμως αυτή δεν σταματά να προσφέρει αφειδώλευτα τα αγαθά της (ανεξάντλητη) επίτευγμα του ανθρώπου.

 

Αντιστροφή α΄ (στ. 342-352)             Θέμα: Άνθρωπος και ζώα (έμψυχα)

Δομή
                                                                    στα πτηνά (αέρας)
                                                             ⇗
Κυριαρχία του ανθρώπου στα ζώα   ⇒  στα θηρία (ξηρά)
                                                              ⇘

                                                                    στα ψάρια (θάλασσα)

 

Σχολιασμός

Η α΄ αντιστροφή ξεκινά με κλιμάκωση: μετά τα άψυχα ο άνθρωπος επεκτείνει την κυριαρχία του και στα έμψυχα. Το γεγονός συνιστά απόδειξη της ικανότητας του ανθρώπου για επιβολή, εφόσον τα έμψυχα έχουν δική τους βούληση και μπορούν ν’ αντισταθούν στις ανθρώπινες πρωτοβουλίες.
Πολύ χαρακτηριστικές επίσης οι πιο συγκεκριμένες αναφορές:
– τ’ αγρίμι της βουνοκορφής: ο άνθρωπος κατακτά ακόμη και τις πιο απρόσιτες περιοχές.
– αλόγων: σύμβολα του περήφανου και αγέρωχου πνεύματος τα άλογα χρησιμοποιούνταν για την κάλυψη πληθώρας αναγκών, όπως μετακινήσεις, επικοινωνίες, ψυχαγωγία (κυνήγι), πόλεμος.

– ταύρο: σύμβολο του δυναμισμού.

 

 

Β΄ σύστημα

Στροφή β΄ (στ. 353-364)                   Θέμα: Άνθρωπος και πολιτισμός 

Δομή

·ομιλία
Ανάπτυξη κοινωνικής ζωής και υλικοτεχνικού πολιτισμού
·σκέψη
·κοινωνία

 

Σχολιασμός

– αμήχανος…μελλούμενα: ο χορός ψάλλει την ικανότητα του ανθρώπου να αντικρίζει -μέσω των επιτευγμάτων του- το αύριο, απελευθερωμένος από τα δεσμά των δυσκολιών της φύσης.

Αντιστροφή β΄ (στ. 365-375)

– μια στο καλό, μια στο κακό: ο άνθρωπος τιθάσευσε τη φύση, αλλά όχι τον εαυτό του και αυτό είναι εμπόδιο στην εξελικτική πορεία του. Η πρόοδος λοιπόν δεδομένη, όπως άλλωστε και η ηθική ανωριμότητα του ανθρώπου. Παρόλα αυτά, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση βρήκε τη λύση: ο νόμος, που δεν τηρείται όμως σε κάθε περίπτωση· εδώ, βέβαια, κρύβεται η αιτία των προβλημάτων του ανθρώπου.
καλός → όποιος ακολουθεί τους θεϊκούς και ανθρώπινους νόμους.
κακός → όποιος ακολουθεί το άδικο.

– … πολίτης. Αλήτης …: οι χαρακτηρισμοί αναφέρονται στον Κρέοντα ή  στην Αντιγόνη; Οι γνώμες διχάζονται.

 

« οι γέροντες μιλούν για τον άγνωστο ένοχο που κυνηγιέται από τον φύλακα με λόγια που ταιριάζουν πολύ καλύτερα στον αληθινό ένοχο της ανωμαλίας, δηλαδή στον ίδιο τον Κρέοντα» (Γ. Ανδρεάδης)

Το ζήτημα της υπακοής στους νόμους συνδέει το στάσιμο με το μύθο, την υπόθεση της τραγωδίας. Ο ποιητής επικεντρώνεται στο ηθικό αυτό θέμα, γιατί εδώ υπάρχει περίπτωση ελεύθερης επιλογής, ενώ απέναντι στο θάνατο (πρβλ. στροφή β΄) ο άνθρωπος δεν επιλέγει, αλλά υποτάσσεται στη φυσική νομοτέλεια.

Σχετικά με τη δημοκρατία και τους νόμους χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω κείμενο:

«Πιστεύω, είπε ο Σόλων, ότι ευτυχεί πάρα πολύ και διαφυλάττει στο μέγιστο βαθμό τη δημοκρατία μια πόλη στην οποία όσοι δεν αδικήθηκαν καταγγέλλουν και τιμωρούν τον άδικο, όπως και οι αδικημένοι. Δεύτερος ο Βίας είπε ότι καλύτερη είναι η πολιτεία στην οποία όλοι φοβούνται το νόμο σαν τύραννο. Έπειτα, ο Θαλής είπε ότι καλύτερη είναι αυτή που δεν έχει ούτε πολύ πλούσιους ούτε πολύ φτωχούς πολίτες. Μετά από αυτόν ο Περίανδρος είπε ότι είναι αυτή στην οποία, ενώ τα άλλα θεωρούνται ίσα, η αρετή θεωρείται το καλύτερο και η κακία το χειρότερο. Πέμπτος ο Κλεόβουλος είπε ότι συνετότατη είναι η δημοκρατία στην οποία οι πολιτευόμενοι φοβούνται περισσότερο την αποδοκιμασία παρά το νόμο. Έκτος ο Πιττακός είπε ότι καλύτερο είναι το πολίτευμα, στο οποίο δεν είναι δυνατό να κυβερνούν οι πονηροί. Και ο Χείλων διακήρυξε ότι το καλύτερο είναι αυτό που υπακούει κυρίως στους νόμους και καθόλου στους ρήτορες». [Ἀνθολόγιον του Στοβαίου, ΜΓ΄ «Περί πολιτείας»]

Εκφραστικά μέσα

– Εικόνες που αισθητοποιούν τη φύση και το πάλεμα του ανθρώπου (της τρικυμισμένης θάλασσας, του οργώματος, του κυνηγιού, του ψαρέματος κ.ά.).

– Η αφθονία των επιθέτων, που χαρακτηρίζει και ζωντανεύει τον άνθρωπο και τη φύση.
– Συνεκδοχές: «ο άνθρωπος…ο τετραπέρατος…ο πολυμήχανος» αντί «το ανθρώπινο γένος…» ή «οι άνθρωποι…».
– Αντιθέσεις: «την Γη …παιδεύει, την ακάματη», «…γιατρειές σ ’ αγιάτρευτες αρρώστιες…», «…μια στο καλό, μια στο κακό…», «…πολίτης, αλήτης…».
– Επίσης, σε όλο το χορικό παρατηρείται μια κλιμακούμενη αισιοδοξία για τις ικανότητες του ανθρώπου. Μια πρώτη γεύση πικρίας στο τέλος της β΄ στροφής (αδυναμία μπροστά στο θάνατο) και στη β΄ αντιστροφή εμφανίζεται ο πραγματικός προβληματισμός του χορού, σχετικά με το ηθική ανωριμότητα του ανθρώπου.  

 

 

Ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και κριτικός
Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900)

 

Όσκαρ Ουάιλντ, Ο πιστός φίλος

 

Βασικά σημεία

 

1η ενότητα (αρχή … “είναι ολοφάνερο”, σελ. 175)

Πρωταγωνιστές του αφηγήματος είναι ο μικρούλης Χάνς και ο μυλωνάς:

(α) ο μικρούλης Χανς είναι ένας φιλότιμος, καλός αλλά και κάπως αφελής νεαρός, που ζει σ’ ένα χωριό. Ασχολείται με τον κήπο του και πουλάει φρούτα και λουλούδια για να ζήσει. Όμως, είναι φτωχός και το σπίτι του είναι κρύο τον χειμώνα.

(β) ο μυλωνάς ζει στο ίδιο χωριό, φαίνεται πλούσιος και ενώ ισχυρίζεται ότι είναι φίλος του Χάνς, στην ουσία τον εκμεταλλεύεται, γιατί είναι εγωιστής και υποκριτής: του βάζει συνέχεια δουλειές χωρίς να του προσφέρει αντάλλαγμα. Είναι άνθρωπος που θέλει να παίρνει, αλλά όχι να δίνει.

Συνεχίστε την ανάγνωση

K. Γ. Καρυωτάκης (1896-1928)

 

Βίος και έργο

Πολλές πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του ποιητή περιλαμβάνει το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού (προβλήθηκε το 1981) στη σειρά “Εκπομπές που αγάπησα”. Μιλούν πρόσωπα που γνώρισαν τον Καρυωτάκη στην Πρέβεζα και αφηγούνται περιστατικά από την παραμονή του εκεί. Στην εκπομπή εμφανίζεται και ο αδελφός του ποιητή, Θάνος Καρυωτάκης. 

Πλούσιο υλικό για τον Καρυωτάκη θα βρείτε και στο μπλογκ …κ’ η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ο Ξενοφών (430 π.Χ. – 355 π.Χ.) ήταν Αθηναίος ιστορικός που αφηγήθηκε στα Ελληνικά του τις εξελίξεις από το 411 μέχρι το 362 π.Χ. [πηγή: Βικιπαίδεια]

Η ηγεμονία της Σπάρτης: Μια κυριαρχία σε αμφισβήτηση

 

Βασικά σημεία

 

1. Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο

(α) πώς κινήθηκαν οι Σπαρτιάτες μετά τη νίκη τους;

  • υποστήριξαν τα ολιγαρχικά κόμματα στις πόλεις,
  • τοποθέτησαν φρουρές με διοικητή έναν Σπαρτιάτη αρμοστή,
  • επέβαλλαν φόρους.

Συνεχίστε την ανάγνωση

 

Μαρία Πολυδούρη, Γιατί μ’ αγάπησες

 

Σε αυτό το ποίημα μπορούμε να παρατηρήσουμε μια πλούσια γκάμα εικόνων και αισθήσεων, οι οποίες αποσκοπούν στην έκφραση του βασικού θεματι­κού κέντρου: την έκφραση δηλαδή της απόλυτης και εξιδανικευμένης παρουσίας του έρωτα. Η ποιητική του στηρίζεται σε μια σειρά από αιτιολογικές προτάσεις, οι οποίες αντιστοιχούν σε ανάλογα θεματικά μοτίβα. Η επανάληψη των αιτιολογικών συνδέσμων «γιατί» δημιουργεί μουσική αρμονία, ενώ η επαναφορά των επιρρημά­των «μόνο» και «μονάχα» δημιουργεί ένταση νοηματική και λυρική. Η χρήση του δεύτερου ενικού προσώπου δίνει στο ποίημα τη μορφή ενός ανοιχτού ερωτικού γράμματος. Η ύπαρξη αλλά και το δημιουργικό έργο της ποιήτριας βρίσκουν νόημα μόνο μέσα από την έκφραση της αγάπης αυτού του αποδέκτη που υπάρχει πίσω από το «εσύ». Ο τόνος είναι θερμός και το νόημα των στίχων βγαίνει μέσα από έναν πηγαίο λυρισμό και μια απροσποίητη ευαισθησία.

Βιβλίο του καθηγητή, σελ.100

Συνεχίστε την ανάγνωση

Οι συμμαχίες και τα σημαντικότερα γεγονότα του Πελοποννησιακού Πολέμου (πατήστε πάνω στον χάρτη ή ανοίξτε σε νέα καρτέλα για μεγέθυνση) [πηγή: Βικιπαίδεια]

 

Τα αίτια και οι αφορμές του Πελοποννησιακού πολέμου
Ο Αρχιδάμειος πόλεμος

 

Βασικά σημεία

 

1. Πελοποννησιακός Πόλεμος

(α) αίτια:

i. η προσπάθεια επέκτασης των Αθηναίων στις δυτικές θάλασσες (Ιόνιο, Αδριατική) θίγει τα οικονομικά συμφέροντα των Κορινθίων, που είναι σύμμαχοι των Σπαρτιατών.

ii. η ανησυχία της Σπάρτης για την ολοένα αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας· η ανησυχία αυτή ενισχυόταν από τη διαφορετική νοοτροπία που επικρατούσε στις δύο πόλεις-κράτη: η κλειστή και αριστοκρατική Σπάρτη ένιωθε απειλή από την εξωστρεφή και δημοκρατική Αθήνα.

Συνεχίστε την ανάγνωση