[important][/important]

[important][/important]

Αλλαγή σκυτάλης και νέα διεύθυνση από την Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2015, στο ΓΕΛ Νίκαιας.

Νέος Διευθυντής ο κύριος Μαλάμης Γρηγόριος.

Καλή αρχή από όλους μας!

Υπολογίστε τα μόριά σας!

Υπεύθυνοι Καθηγητές :

Ριζηνός Γιώργος, Καραγιάννης Δημήτρης, Ρίζου Κατερίνα, Ντίκος Κώστας

ΚΕΣΥΠ ΛΑΡΙΣΑΣ – Ενημερωτικός οδηγός για τους μαθητές της Γ λυκείου

της σχολικής χρονιάς 2015-2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

                                                                                             Μαρούσι,  28 – 5 – 2015    

Δελτίο Τύπου

ΘΕΜΑ:« Ένταξη των Σχολών, των Τμημάτων και των Εισαγωγικών Κατευθύνσεων στα Επιστημονικά Πεδία και συντελεστές βαρύτητας μαθημάτων για το σχολικό έτος 2015-2016.»

Από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων ανακοινώνεται η ένταξη των Σχολών, των Τμημάτων και των Εισαγωγικών Κατευθύνσεων στα Επιστημονικά Πεδία και οι συντελεστές βαρύτητας μαθημάτων για το σχολικό έτος 2015-2016, ως ακολούθως:

1^ο Επιστημονικό Πεδίο: Ανθρωπιστικές, Νομικές και Κοινωνικές Επιστήμες   

2^ο Επιστημονικό Πεδίο: Θετικές και Τεχνολογικές Επιστήμες

3^ο Επιστημονικό Πεδίο: Επιστήμες Υγείας και Ζωής    

4^ο Επιστημονικό Πεδίο: Επιστήμες της Εκπαίδευσης    

5^ο Επιστημονικό Πεδίο: Επιστήμες Οικονομίας και Πληροφορικής    

1. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ, ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΣΧΟΛΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

ΤΕΙ

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

2. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΣΧΟΛΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

ΤΕΙ

ΑΣΠΑΙΤΕ

3. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΤΕΙ

4. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΤΕΙ

5. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΣΧΟΛΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

ΤΕΙ

ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Συντελεστές  βαρύτητας μαθημάτων

Για τον προσδιορισμό του συνόλου των μορίων κάθε υποψηφίου για εισαγωγή στις σχολές  στα τμήματα και στις εισαγωγικές κατευθύνσεις τμημάτων που είναι ενταγμένα σε κάθε ένα από τα ανωτέρω Επιστημονικά Πεδία θα υπολογίζονται τα μαθήματα και οι συντελεστές βαρύτητας τα οποία προβλέπονται στην Ομάδα Προσανατολισμού που ανήκει ο υποψήφιος για το συγκεκριμένο Επιστημονικό Πεδίο, ως ακολούθως:

A.Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών

1^ο  Επιστημονικό Πεδίο Ανθρωπιστικών, Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών

α) Αρχαία Ελληνικά Προσανατολισμού με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Ιστορία Προσανατολισμού με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

3^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών Υγείας και Ζωής

α) Βιολογία Γενικής Παιδείας με συντελεστή μηδέν κόμμα εννιά (0,9)

β) Νεοελληνική Γλώσσα με συντελεστή μηδέν κόμμα τέσσερα (0,4)

4^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών της Εκπαίδευσης

α) Νεοελληνική Γλώσσα με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Μαθηματικά Γενικής Παιδείας με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

Β. Ομάδα Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών

2^ο  Επιστημονικό Πεδίο Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών

α) Μαθηματικά Προσανατολισμού με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Φυσική Προσανατολισμού με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

3^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών Υγείας και Ζωής

α) Βιολογία Προσανατολισμού με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Χημεία Προσανατολισμού με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

4^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών της Εκπαίδευσης

α) Νεοελληνική Γλώσσα με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Ιστορία Γενικής Παιδείας με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

Γ. Ομάδα Προσανατολισμού Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής

3^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών Υγείας και Ζωής

α) Βιολογία Γενικής Παιδείας με συντελεστή μηδέν κόμμα εννιά (0,9)

β) Νεοελληνική Γλώσσα με συντελεστή μηδέν κόμμα τέσσερα (0,4)

4^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών της Εκπαίδευσης

α) Νεοελληνική Γλώσσα με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Ιστορία Γενικής Παιδείας με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

5^ο  Επιστημονικό Πεδίο Επιστημών Οικονομίας και Πληροφορικής

α) Μαθηματικά Προσανατολισμού με συντελεστή ένα κόμμα τρία (1,3)

β) Αρχές Οικονομικής Θεωρίας με συντελεστή μηδέν κόμμα επτά (0,7)

“Επιλογές” (Διήγημα)

Από τη μαθήτρια της Α΄ Τάξης Καραμουσλή Βάια…

Τα πνευμόνια του έκαιγαν στην αναζήτησή τους για οξυγόνο. Οι χτύποι της καρδιάς του επιταχύνονταν όλο και περισσότερο, ωσότου ανέβηκε στην επιφάνεια της πισίνας του σχολικού γυμναστηρίου. Ένας από τους καλύτερους κολυμβητές στην τάξη του, τοπικός πρωταθλητής και υποψήφιος για υποτροφία κολύμβησης σε ένα από τα καλύτερα κολέγια του εξωτερικού. Έκανε τουλάχιστον πέντε ώρες προπόνηση την ημέρα και μόλις είχε τελειώσει για σήμερα. Συνηθισμένος στην ησυχία που είχαν τα αποδυτήρια εκείνη την ώρα, του φάνηκε παράξενο που άκουγε κάποιον να φωνάζει. Επιτάχυνε το βήμα του και βρέθηκε μπροστά σε κάτι που δεν περίμενε να συναντήσει ποτέ. Κάποιος ήταν δεμένος χειροπόδαρα σε μια ξύλινη καρέκλα, ολόγυμνος… και μάλιστα αυτός ο κάποιος ήταν ένας από τους συμμαθητές του.

-Στράτο, τι έπαθες τον ρώτησε τρομαγμένος, ενώ του έβγαζε το μαντήλι που κάλυπτε τα μάτια του.

Το μικροκαμωμένο του σώμα έδειχνε αδύναμο και τραύματα είχαν δημιουργηθεί στα σημεία που ήταν δεμένος. Τον έλυσε και του έδωσε κάποια από τα ρούχα που κρατούσε στο ντουλάπι του.

-Ποιος σου το έκανε αυτό, τον ξαναρώτησε γεμάτος θυμό αυτή τη φορά.

-Πάνο, δεν είναι τίποτα, απάντησε φοβισμένα και έσκυψε το κεφάλι του.

-Τίποτα το λες εσύ αυτό; Σε είχαν δεμένο σε μια καρέκλα, γυμνό και σε τραβούσαν φωτογραφίες, οι οποίες ήδη θα είναι ανεβασμένες στο διαδίκτυο! Και γιατί; Επειδή κάποιοι νοητικά καθυστερημένοι, για να το θέσω ευγενικά, που έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον αχόρταγο εγωισμό της ύπαρξής τους, φώναζε αγανακτισμένα, ενώ έκοβε βόλτες μπροστά από το σκαμνάκι που είχε καθίσει ο Στράτος.

-Τέλος πάντων, ας θεωρήσουμε το θέμα λήξαν και σε παρακαλώ, μην το πεις σε κανέναν, είπε τρομοκρατημένα καθώς ετοιμαζόταν να φύγει.

-Εγώ δεν θα το πω σε κανέναν. Τα θέμα είναι όμως πως όλοι θα το ξέρουν, ομολόγησε προσπαθώντας να ηρεμήσει τον εαυτό του.

«Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» και όπως αποδεικνυόταν αυτή δεν θα ήταν καθόλου καλή μέρα. Το βουητό από τους ψιθύρους στους διαδρόμους ήταν τόσο έντονο, που ακόμα και στις ίδιες τις μέλισσες θα ήταν ανυπόφορο. Έπρεπε να βρει ποιος ή ποιοι ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό που έγινε την προηγούμενη μέρα και να λάβει κάποια μέτρα. Δεν μπορούσε να τον αφήσει απροστάτευτο.

-Εε Στράτο, περίμενε, του φώναξε καθώς τον πρόφτασε στο διάδρομο. Θέλω να μου πεις ονόματα.

-Πάνο, σου εξήγησα ένα αστείο ήταν μόνο. Τίποτα άλλο, δήλωσε λυπημένα και κατευθύνθηκε στις τουαλέτες των αγοριών.

-Και εγώ αστειεύομαι με την παρέα μου, αλλά δεν τους γδύνω και τους τραβάω φωτογραφίες, είπε καθώς άνοιγε την πόρτα από το αποχωρητήριο.

Η συνάντηση ήταν μοιραία.

-Βρε, βρε καλώς τον. Ξέρεις πόσο διάσημος έγινες μετά από τη χάρη που σου κάναμε, είπε ειρωνικά ένα από τα αγόρια που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο απευθυνόμενο στον Στράτο.

-Ώστε εσύ, είσαι ο υπαίτιος για τα χθεσινά γεγονότα στα αποδυτήρια, δήλωσε ο Πάνος και μπήκε προστατευτικά μπροστά από τον Στράτο. Σε περίμενα πιο κτηνώδη για να πω την αλήθεια, έλεγε καθώς τον έδειχνε ολόκληρο από την κορφή ως τα νύχια, και ίσως λίγο πιο έξυπνο, αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας πρέπει να βασίζεται σε αυτά που έχει, ομολόγησε σαρκαστικά.

-Παιδιά ηρεμήστε, είπε και εμπόδισε τους δύο πιο ογκώδεις φίλους του, που ακουμπούσαν τόση ώρα στον τοίχο, από το να του επιτεθούν. Ο Πάνος από εδώ δεν θέλει να αρχίσει καβγά, έτσι δεν είναι;

-Γιατί να αρχίσω καβγά; Δεν είπα κανένα ψέμα, παρά μόνο την αλήθεια, είπε καθώς τον πλησίασε βλέποντας τον να αρχίζει να θυμώνει. Ξέρεις ποιο είναι το πιο αστείο πράγμα σε άτομα σαν κι εσένα; Προσπαθείτε να δείξετε πως είστε κάποιοι, αλλά στην πραγματικότητα η δειλία σας και η ανοησία σας αποτελούν αυτό για το οποίο είστε «διάσημοι», τελείωσε εκπνέοντας τα τελευταία λόγια του στο πρόσωπο του.

-Και μόλις στέρεψε η ευγένειά μου, είπε και παράτησε την προσπάθεια να σταματήσει τους φίλους του.

-Δεν γνώριζα ότι κατέχεις κάτι τόσο πολύτιμο όσο η ευγένεια, συνέχισε προκαλώντας τον. Όσο για τους γορίλες που διοικείς καλύτερα θα ήταν να τελειώνουμε από εδώ, επειδή όσο πιο γρήγορα πάμε στον διευθυντή τόσο πιο γρήγορα θα αποβληθείτε, το λιγότερο. Ααα, και να μην ξεχάσω: «Ποιό είπαμε είναι το ονοματάκι σου;» ρώτησε περιπαιχτικά.

Οι γροθιές του ήταν σφιγμένες και τα μάτια του πετούσαν φλόγες από το θυμό που έβραζε μέσα του. Παρόλα αυτά ψέλλισε το όνομά του, προτού ξαναβρεί την ψυχραιμία του και αποχωρήσει από τις τουαλέτες.

-Εμείς Στρατάκο μου, θα τα ξαναπούμε, χωρίς τον κηδεμόνα σου την επόμενη φορά, δήλωσε ενώ έφευγε.

Ο Πάνος ξεφύσησε με ανακούφιση.

-Λοιπόν, ένα είναι σίγουρο, ατιμάζει το όνομα Αχιλλέας.

-Σου είπα να μην ανακατευτείς, τι δεν κατάλαβες, τον ρώτησε ο Στράτος νευριασμένος.

-Και τι περίμενες να κάνω; Να παραμείνω αμέτοχος και να σε αφήσω στο έλεος του Θεού ή καλύτερα, στο έλεος του Αχιλλέα; Θα πάμε στον διευθυντή και όλα θα τακτοποιηθούν.

-Όχι, όχι δεν καταλαβαίνεις. Όλα θα γίνουν χειρότερα. Αν αυτό που έπαθα θεωρείς ότι ήταν το χειρότερο, τότε γελιέσαι οικτρά. Απλώς σταμάτα να ασχολείσαι μαζί μου και μην μου δημιουργείς περισσότερα προβλήματα από όσα ήδη έχω. Σε ευχαριστώ για τη βοήθεια σου και τα ρούχα σου, είπε και του τα παρέδωσε, όμως θα τα καταφέρω μόνος μου, τόνισε καθώς έφευγε.

Οι μέρες κυλούσαν όλο και πιο ανυπόφορες και τα τραύματα του Στράτου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, σωματικά και ψυχικά. Μελανιές, κοψίματα στα χέρια, σχισμένα χείλη, που τα δικαιολογούσε σαχλά λέγοντας πως έπεφτε με το ποδήλατο ή ότι κόπηκε όταν ετοίμαζε μεσημεριανό. Το πιο απαίσιο, όμως, ήταν αυτό το βασανισμένο και λυπημένο βλέμμα που είχαν υιοθετήσει τα μάτια του. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, έπρεπε αυτοί οι τρεις ανεγκέφαλοι να δημοσιεύουν τα ‘κατορθώματα’ τους στο διαδίκτυο. Το δίλημμα που του τέθηκε ήταν μηδαμινό και τεράστιο ταυτόχρονα. Πώς μπορούσε να αφήσει έναν άνθρωπο να υποφέρει με αυτόν τον τρόπο; Πώς μπορούσε όμως και να αψηφήσει τις επιθυμίες του; Γιατί οι άλλοι δεν έκαναν κάτι γι’ αυτό; Μήπως και ο ίδιος έπρεπε να αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους; Αναπάντητες ερωτήσεις που στροβιλίζονταν στο κεφάλι του και δεν του επέτρεπαν καμία διέξοδο ώσπου να τις απαντήσει. Τελικά η απόφαση πάρθηκε. Θα πήγαινε την επόμενη μέρα να μιλήσει με τον Διευθυντή με την ελπίδα πως όλα θα έβαιναν καλώς. Όμως πρώτα έπρεπε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με τον Στράτο. Τι περίμενε ότι θα γινόταν αν τους άφηνε να του συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Τι ήταν αυτό που τον κρατούσε από το να αναφέρει τα συμβάντα σε κάποιον υπεύθυνο;

Η ώρα ήταν ήδη οχτώ το βράδυ όταν δοκίμασε να τον πάρει τηλέφωνο, αλλά στον μόνο που μπορούσε να μιλήσει ήταν ο τηλεφωνητής. Πόση ώρα θα του έπαιρνε να φτάσει στο σπίτι του; Όχι, δεν ήταν μακριά, το πολύ είκοσι λεπτά με τα πόδια. Σίγουρα θα ήταν λιγότερο με το αυτοκίνητο* εξάλλου δεν ήταν ώρα αιχμής για να έχει κίνηση στους δρόμους. Δεν απείχε πολύ από το σπίτι όταν του τηλεφώνησε η κοπέλα του.

-Πάνο, μου είπες να σε ειδοποιήσω άμα ανεβάσουν κι άλλο βίντεο, είπε η κοπέλα προσπαθώντας να μην τον αναστατώσει. Αυτή τη φορά όμως είναι σε ζωντανή μετάδοση, δήλωσε επιφυλακτικά.

Οι αρθρώσεις του χεριού με το οποίο κρατούσε το τιμόνι άσπρισαν εξαιτίας της δύναμης που ασκούσε πάνω τους καθώς προσπαθούσε να κρατήσει τον χείμαρρο κοσμητικών επιθέτων που βρίσκονταν στην άκρη της γλώσσας του.

-Μπορείς να καταλάβεις, πού μπορεί να βρίσκεται, ρώτησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε, αφότου ξέσπασε στην κόρνα του αυτοκινήτου.

-Είναι στο κολυμβητήριο του σχολείου, έλεγε όλο και πιο επιφυλακτικά.

-Πώς το καλό μπήκαν μέσα, φώναξε από θυμό και έκανε αναστροφή για να κατευθυνθεί προς τα εκεί.

-Θυμάσαι την προηγούμενη εβδομάδα που μου είπες πως είχες χάσει τα κλειδιά που σου είχε δώσει ο γυμναστής για να κάνεις προπονήσεις εκεί; Τα έψαχνες για τρεις μέρες, πριν τα βρεις μέσα στο σάκο σου. Έχω την εντύπωση πως δεν τα έχασες απλώς, δήλωσε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Πάνο, πριν κλείσεις… Πρόσεχε, παρακάλεσε θλιμμένα.

-Πάντα, την καθησύχασε γλυκά και έκλεισε το τηλέφωνο.

Τα λάστιχα στρίγγλισαν καθώς σταμάτησε έξω από το γυμναστήριο. Η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεισε με δύναμη. Τα βήματα του σταθερά, γρήγορα και θορυβώδη κάλυψαν άμεσα την απόσταση που τον χώριζε από το πεζοδρόμιο μέχρι την είσοδο. Το θέαμα που αντίκρισε όταν μπήκε ήταν αναμενόμενο. Για άλλη μια φορά ο Στράτος βρισκόταν δεμένος σε μια καρέκλα με πρόσφατες μελανιές στο πρόσωπο, ενώ οι άλλοι τρεις τον ζάλιζαν με ασυναρτησίες.

-Αν είναι να τον κρατάς εδώ, τουλάχιστον κάντο με πρωτότυπο τρόπο, μονολόγησε περιπαιχτικά και τους πλησίασε ήρεμα.

-Σε περιμέναμε ξέρεις, δήλωσε ο Αχιλλέας.

-Ελπίζω να μην καθυστέρησα πολύ.

-Κάθε άλλο, ήρθες πιο γρήγορα από ό,τι φανταζόμουν, ομολόγησε και έσβησε την κάμερα. Ξέρεις από την πρώτη στιγμή ήξερα πως θα αποτελούσες πρόβλημα για την διασκέδασή μας, γι’ αυτό αποφασίσαμε να σου δώσουμε μια θέση στο παιχνίδι. Είτε θα είσαι με τους νικητές, είπε και έδειξε τον εαυτό του και τους φίλους του, είτε με τους ηττημένους, επισήμανε δείχνοντας τον Στράτο.

-Συγγνώμη πνίγομαι στις υποχρεώσεις τον τελευταίο καιρό. Ίσως κάποια άλλη στιγμή, χαμογέλασε ειρωνικά και κατευθύνθηκε να βοηθήσει τον φίλο του.

-Μάλλον θα έπρεπε να βάλουμε και την κοπέλα σου στο μικρό μας παιχνίδι. Ε παιδιά, τι λέτε;

Μόλις είχε ξεπεράσει τα όρια. Όση οργή είχε δημιουργηθεί από την συσσώρευση του θυμού του, τώρα ήταν η ώρα να απελευθερωθεί. Τα χέρια του σφίχτηκαν σε μια τελευταία προσπάθεια να ηρεμήσει, όμως ήταν πια πολύ αργά. Σε δευτερόλεπτα βρέθηκε πάνω από τον Αχιλλέα με τα γόνατα στους ώμους του για να τον συγκρατούν και τα χέρια του να καταλήγουν με γροθιές πάνω στο πρόσωπό του. Μέσα στο χάος που είχε δημιουργηθεί στο μυαλό του, δεν πρόσεξε πως κανείς δεν τον σταμάτησε* μόνο όταν άκουσε τον παφλασμό συνήλθε. Οι φίλοι του Αχιλλέα, αντί να τον σταματήσουν ή να τον χτυπήσουν ή έστω να κάνουν κάτι σε αυτόν, πήραν το Στράτο δεμένο με την καρέκλα και τον πέταξαν στην πισίνα. Η αδρεναλίνη έτρεχε μέσα στις φλέβες του με ταχύτατους ρυθμούς κάνοντας τον να βουτήξει στο νερό για να σώσει τη ζωή του φίλου του. Με δυσκολία έλυσε τα σχοινιά και τον έβγαλε στην επιφάνεια.

-Ευχαριστώ, ψέλλισε ο Στράτος πιάνοντας την άκρη της πισίνας.

-Δεν κάνει τίποτα, είπε λαχανιασμένος και βγήκε από το νερό. Θα κάθεστε και θα κοιτάτε ή θα πάρετε τηλέφωνο κανένα ασθενοφόρο, ρώτησε ήρεμα και βιαστικά τους άλλους δύο που βρίσκονταν πάνω από τον αναίσθητο φίλο τους, καθώς κατευθυνόταν προς τα εκεί.

Εκείνοι αμέσως έκαναν αυτό που είπε και απομακρύνθηκαν από τον Αχιλλέα. Πώς είχε αφήσει τον εαυτό του να παρεκτραπεί κατ’ αυτόν τον τρόπο; Έσκυψε πάνω από το σώμα του και αφουγκράστηκε την αναπνοή του. Όλο το πρόσωπο του θύματός του ήταν γεμάτο αίματα. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο ίδιος είχε κάνει κάτι τέτοιο σε άνθρωπο, όποιος κι αν ήταν αυτός. Κανένας δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Τι είχε κάνει; Τι είχε αφεθεί να κάνει; Γιατί δεν το σταμάτησε; Έγινε ίδιος με ό,τι προσπαθούσε να πολεμήσει, με ό,τι απεχθανόταν. Καταπάτησε τα πιστεύω, τις αρχές και τις αξίες του. Πρόδωσε τον ίδιο του τον εαυτό. Η αυτοδικία δεν μπορεί ποτέ να είναι η λύση. Τώρα πια το είχε συνειδητοποιήσει καλά αυτό. Έπρεπε να είχε μιλήσει στους καθηγητές πολύ νωρίτερα… Είδε τα δάχτυλά του, σχεδόν αυθύπαρκτα και αυτόβουλα, να πληκτρολογούν το τηλέφωνο του Διευθυντή. Τώρα ήξερε τι έπρεπε να κάνει…

Ερευνητική Εργασία μαθητών της Α΄ Τάξης του ΓΕΛ Νίκαιας.

Σχολικό έτος 2014 – 2015.

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός : Ρίζου Αικατερίνη, ΠΕ11

Οι Πανελλαδικές εξετάσεις και το άγχος συνήθως πάνε μαζί…ζευγαράκι…

Όμως πάντα υπάρχει τρόπος να το μειώσουμε, να το ελέγξουμε…  

Αυτό προσπάθησε να δείξει στους μαθητές της τρίτης τάξης, ο ψυχολόγος (και διευθυντής της σχολικής μονάδας) κ. Δημήτρης Παπαχατζόπουλος.

Και αν κρίνουμε από τα χαμόγελα των παιδιών κατά τη διάρκεια, αλλά και στο τέλος της τρίωρης συνάντησης, μάλλον κατάφερε να δράσει ως καταλύτης!

ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ και ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ

Ποιητική Συλλογή των μαθητών της Α΄Τάξης

Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Φουρκιώτη Όλγα

Η μαθήτρια του σχολείου μας, Καραμουσλή Βάια, της Α’ τάξης, πήρε μέρος στον 7ο Πανελλήνιο Μαθητικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πετρούπολης με το διήγημα ”Ο Επισκέπτης” και κατέλαβε την 3η θέση!!!

Ο Επισκέπτης

Πριν από πόση ώρα είχε πέσει για ύπνο; Ήταν, δεν ήταν κανένα τρίωρο κι όμως κάτι την είχε ξυπνήσει. Δεν μπορούσε να θυμηθεί βέβαια τι ήταν, και τότε μόνο το συνειδητοποίησε. Άκουσε κάτι να σπάει, ίσως ήταν το ποτήρι της μητέρας της όταν κατέβηκε να πιεί νερό στην κουζίνα. Δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε ένα βράδυ αυτά τα δεκαεπτά χρόνια της ζωής της να μην πηγαίνει η μητέρα της τη νύχτα στην κουζίνα. Ο πατέρας της και η ίδια την πείραζαν γι’ αυτό κάθε φορά που μαζεύονταν όλοι το επόμενο πρωί:

-Μαμά, σαν να άκουσα κάτι περίεργους θορύβους χτες το βράδυ από την κουζίνα, έλεγε με στόμφο και ειρωνεία.

-Μάλλον είχαμε ‘επισκέπτες’, απαντούσε η μητέρα της περιπαικτικά. Μη φοβάσαι, παίρνουν ό,τι θέλουν και μετά φεύγουν.

Μόλις όμως πήγε να την ξαναπάρει ο ύπνος σαν χαστούκι της ήρθε η συνειδητοποίηση της κατάστασης. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και τα χέρια της βρέθηκαν στο στόμα της για να κρατήσει το ουρλιαχτό που ανέβαινε στο λαιμό της. Αυτή η περίεργη αίσθηση, όταν είσαι σίγουρος ότι κάτι δεν πάει καλά, την κατέκλυσε. Γλίστρησε αθόρυβα από το κρεβάτι και ελαφροπατώντας  έφτασε στο τέλος του διαδρόμου στο δωμάτιο των γονιών της. Όπως το είχε φανταστεί, η μητέρα της έλειπε. Ήρεμα σκούντηξε τον πατέρα της ώσπου να ξυπνήσει.

-Τι τρέχει Ζωή; Τι έπαθες, τη ρώτησε γεμάτος αγωνία.

-Η μαμά λείπει και νομίζω πως έχουμε ‘επισκέπτες’, του είπε ανήσυχη.

Χωρίς να χάσει λεπτό ο πατέρας της φόρεσε τις παντόφλες του και πήρε το όπλο από το συρτάρι. Ως πρώην αστυνομικός γνώριζε πώς να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Απλά θα ήταν πιο δύσκολο γνωρίζοντας ότι αυτό εδώ ήταν το σπίτι του.

-Πληκτρολόγησε το νούμερου της άμεσης δράσης και μην το καλέσεις αν δεν σιγουρευτούμε πως υπάρχουν κλέφτες μέσα στο σπίτι, την συμβούλεψε και κατέβηκε τις σκάλες προς την κουζίνα.

Πώς μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια; Ήταν στη φύση της να ανακατεύεται, ιδιαίτερα αν υπήρχε περίπτωση να βρίσκεται σε κίνδυνο κάποιος αγαπημένος της. Γι’ αυτό και αυτή κατέβηκε σιωπηλά την σκάλα έχοντας το ασύρματο τηλέφωνο στο χέρι, έτοιμη να πατήσει το κουμπί για να καλέσει την αστυνομία και τότε τον άκουσε:

-Άφησε το όπλο στο τραπέζι και απομακρύνσου.

Ήξερε ποιος ήταν ή μάλλον καλύτερα ήξερε ποιος δεν ήταν, δεν ήταν η μητέρα της επειδή η φωνή ήταν αντρική και σίγουρα δεν ήταν του πατέρα της, απευθυνόταν όμως σε εκείνον. Ώρα για δράση, σκέφτηκε και αποσύρθηκε στην αποθηκούλα κάτω από την σκάλα για να τηλεφωνήσει. Ήταν απολύτως ήρεμη, ο πατέρας της την είχε μάθει, μαζί με άλλα πράγματα, να ελέγχει τα συναισθήματα της σε περιπτώσεις πανικού. Αφού έκανε το τηλεφώνημα, προσπάθησε να παραμείνει ήρεμη και να σκεφτεί καθαρά. Πώς μπορούσε να βοηθήσει τους γονείς της; Λογικά το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να κάτσει εκεί μέσα και να περιμένει την αστυνομία. Σχεδόν το είχε αποφασίσει όταν ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός… και μετά από λίγο ο δεύτερος. Δεν μπορούσε να συμβαίνει αυτό. Τι στο καλό; Κάποιος της έκανε πλάκα* όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι που κάποιος αρρωστημένος νους της είχε στήσει. Σίγουρα μετά από λίγο θα άνοιγε την πόρτα η μητέρα της, θα της τα εξηγούσε όλα και έπειτα θα γελούσαν όλοι μαζί. Όμως, ΟΧΙ!!! Όλα ήταν αληθινά και αυτή έπρεπε να κάνει κάτι. Άρπαξε τον τηλεφωνικό κατάλογο που είχε το τραπεζάκι του διαδρόμου έξω από την αποθήκη και προχώρησε προς την κουζίνα. Ο τηλεφωνικός κατάλογος τώρα ήταν ένα κυλινδρικό, συμπαγές ρόπαλο, ικανό να κάνει όση ζημιά θα έκανε ένα ξύλινο, άμα χτυπούσες το κεφάλι κάποιου με αυτό. Στάθηκε έξω από την πόρτα, σίγουρη για τον εαυτό της* άλλωστε αυτό της μάθαιναν όλα αυτά τα χρόνια* πώς να επιβιώνει, πώς να αντιδρά και να διαχειρίζεται σωστά την αδρεναλίνη που εκκρίνει το ανθρώπινο σώμα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Υπολόγισε από τους αμυδρούς ήχους που έκανε ο ‘επισκέπτης’ ότι βρισκόταν μπροστά απ’ το τραπέζι, πίσω σχεδόν από την πόρτα. Άγγιξε το πόμολο, πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που ούτε καν το κατάλαβε. Μπήκε μέσα και χωρίς δισταγμό κοπάνησε το αυτοσχέδιο ρόπαλο στο πίσω μέρος του κρανίου του άγνωστου άντρα τόσο δυνατά, που τον άφησε αναίσθητο, πριν να προλάβει να αντιδράσει. Ύστερα πήρε το όπλο του και το πέταξε από το παράθυρο με όλη της τη δύναμη. Καθώς τον άκουσε να βογκάει, χωρίς καθυστέρηση άρπαξε την μπερέτα του πατέρα της από το τραπέζι και τον σημάδεψε. Τα χέρια της έτρεμαν στην προσπάθειά της να πάρει μια απόφαση για το αν θα τον σκοτώσει ή θα του χαρίσει την ζωή, ό,τι δηλαδή αυτός δεν έκανε για τους γονείς της. Το μυαλό της ζητούσε εκδίκηση, ήθελε να πληρώσει για αυτό που έκανε. Όμως οι ίδιοι τι θα ήθελαν; Θα ήθελαν η κόρη τους να περάσει έστω και λίγα χρόνια στην φυλακή για να πάρει εκδίκηση για το θάνατό τους; Θα ήθελαν να έχει τύψεις που αφαίρεσε μια ζωή; Θα ήθελαν να την «δουν» να μετατρέπεται σε ένα τέρας; Όχι. Τα αιμόφυρτα σώματά τους, που τώρα τα πρόσεχε για πρώτη φορά, ήταν αγκαλιασμένα μπροστά από την εξώπορτα που οδηγούσε στον πίσω κήπο, της οποίας η κλειδαριά είχε αχρηστευτεί μετά την είσοδο του διαρρήκτη. Μόλις άρχισε να συνέρχεται, την είδε, σηκώθηκε αργά, αν και κάπως ζαλισμένος, κρατώντας ψηλά τα χέρια του.

-Ήρεμα. Δεν θες να το κάνεις αυτό, της είπε καθησυχαστικά.

-Με βλέπεις να κάνω τίποτα; Απλώς σιγουρεύομαι πως δεν θα το σκάσεις πριν έρθει η αστυνομία. Πήρα την απόφαση να σου χαρίσω την ζωή και να είμαι γενναιόδωρη μαζί σου, ακόμα κι αν… κόμπιασε.

-Ακόμα κι αν αφάνισα τους γονείς σου, συμπλήρωσε χαιρέκακα.

Τότε ήταν που τον πυροβόλησε στο γόνατο.

-Μάθε να μιλάς, γιατί η δεύτερη στοχεύει το κεφάλι σου, του απάντησε χωρίς να δείξει ότι ήταν αναστατωμένη.

Μετά από λίγο οι σειρήνες των περιπολικών ήχησαν και όλα ήταν πλέον παρελθόν, αφήνοντας την να παρασυρθεί στην δίνη των ζοφερών συναισθημάτων που καταπίεζε τόση ώρα…

Η άρνηση του «είναι» της να βιώσει τον αβάσταχτο πόνο, αυτή η ευτυχής δικλείδα ασφαλείας, την ξύπνησε, ενώ η μητέρα της την καλημέριζε με το πιο γλυκό φιλί που της έδωσε ποτέ…

Όλα ήταν έτοιμα.

Μετά από πολλές προσπάθειες, δεκάδες τηλεφωνήματα και συζητήσεις ώστε να κανονιστούν όλα στην εντέλεια, ήμασταν στις 12 το βράδυ στην πλατεία της Νίκαιας όλοι συγκεντρωμένοι για το ταξίδι μας. Θα επισκεπτόμασταν το CERN στη Γενεύη της Ελβετίας.

Το λεωφορείο είχε φτάσει στην ώρα του, και νωρίς το πρωί φτάσαμε στο αεροδρόμιο ¨Ελευθέριος Βενιζέλος¨. Μετά τους σχετικούς ελέγχους επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και σε λίγο βρισκόμασταν στον αέρα.

Πολλοί από εμάς πετούσαν για πρώτη φορά και η εμπειρία που αποκτήσαμε ήταν σπουδαία.

Προσγειωθήκαμε στο Bergamo της Ιταλίας. Μας περίμενε το λεωφορείο και μεταβήκαμε στο Μιλάνο.

Εκεί είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στους δρόμους του, να θαυμάσουμε τα καταστήματα και να μείνουμε έκθαμβοι στη θέα του Duomo. Δεν παραλείψαμε τη σκεπαστή αγορά του Μιλάνου και φυσικά γευτήκαμε τα υπέροχα ιταλικά παγωτά.

Από το Μιλάνο το απόγευμα αναχωρήσαμε για τη Γενεύη. Η διαδρομή ήταν υπέροχη. Διασχίσαμε την κοιλάδα της Aosta, που χώριζε στη μέση τις γαλλοϊταλικές και ιταλοελβετικές Άλπεις, περάσαμε το περίφημο τούνελ Mont Blanc μήκους 11.611 μέτρων και νωρίς το βράδυ φτάσαμε έξω από την Γενεύη, στο Annemasse της Γαλλίας, όπου και διανυκτερεύσαμε.

Η μέρα που περιμέναμε είχε φτάσει. Νωρίς το πρωί αφού διασχίσαμε όλη τη Γενεύη φτάσαμε στο CERN. Μας περίμενε ένας έλληνας επιστήμονας, ο Αναστάσης, ο οποίος μας οδήγησε σε ένα αμφιθέατρο. Εκεί ενημερωθήκαμε για το τι γίνεται στο CERN, πόσοι επιστήμονες εργάζονται, τι ανακάλυψαν, τι ψάχνουν να βρουν, αλλά και το πλήθος των εφαρμογών που έχουν αφετηρία το CERN. Στη συνέχεια μας οδήγησε στο κτήριο ATLAS EXPERIMENT όπου είναι εγκατεστημένος ένας από τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά μια ομάδα επιστημόνων την ώρα της εργασίας τους, οι οποίοι προσηλωμένοι στις οθόνες των υπολογιστών επιτελούσαν το έργο τους. Παρακολουθήσαμε σε animation τον τρόπο κίνησης και σύγκρουσης των πρωτονίων στον μεγάλο αδρονικό συγκρουστή (Large Hadronic Collinder) όπως μας είπε ο Αναστάσης. Είδαμε από κοντά και αγγίξαμε έναν επιταχυντή που υπήρχε εκεί για επίδειξη, καθώς και τη διαφορά που έχει ένας χάλκινος αγωγός από ένας υπεραγωγό ώστε να διαρρέονται από ρεύμα 13000 Ampere. Είδαμε και φωτογραφίσαμε έναν πίνακα ελέγχου μεταξύ των άλλων και της θερμοκρασίας που βρίσκονταν οι ηλεκτρομαγνήτες που καθοδηγούσαν τις δέσμες των πρωτονίων, 1,9 Kelvin!!!

Οι φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά τηλέφωνα απαθανάτιζαν κάθε στιγμή συνεχώς. Όλοι, μαθητές και καθηγητές, προσπαθούσαμε να μη χάσουμε ούτε μια στιγμή. Αυτό που ζούσαμε ήταν ανεπανάληπτο!

Το μεσημέρι ήρθε η ώρα του φαγητού. Που θα τρώγαμε; Πού αλλού; Στο εστιατόριο του CERN.

Ήταν γεμάτο! Όπου βρίσκαμε άδεια θέση καθόμασταν. Δίπλα μας έτρωγαν διακεκριμένοι επιστήμονες, εργαζόμενοι στο CERN. Αξέχαστη εμπειρία! Στο τέλος,δεν παραλείψαμε και το κατάστημα με τα ενθύμια του CERN.

Το απόγευμα μας βρήκε στη Γενεύη. Από τα θαύματα της επιστήμης,στην πόλη θαύμα. Καθαρή, ήσυχη, με πολλούς ποδηλάτες, με σεβασμό στον πεζό από τους οδηγούς των οχημάτων, με περιποιημένα καταστήματα …

Το πρωί της άλλης μέρας πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αλλά η επιστροφή είχε τόσα πολλά να μας δείξει. Οι Άλπεις μπροστά μας, επιβλητικές. Ήταν Σάββατο. Οι Ελβετοί και οι Γάλλοι δεν έχασαν την ευκαιρία να επισκεφτούν τα χειμερινά θέρετρα της περιοχής. Όπως περνούσαμε με το λεωφορείο, βλέπαμε τα τελεφερίκ σε πολλά σημεία να είναι διαρκώς σε κίνηση μεταφέροντας επισκέπτες στις πίστες.

Διασχίσαμε πάλι την κοιλάδα της Aosta, θαυμάζοντας το υπέροχο τοπίο και φτάσαμε αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο στην πόλη Treviso λίγο έξω από την Βενετία.

Το πρωί ήμασταν στο βαπορέτο κατευθυνόμενοι στην πλατεία του Αγίου Μάρκου στην Βενετία. Μπροστά μας βρίσκονταν ο καθεδρικός ναός του Αγίου Μάρκου, το παλάτι των Δόγηδων, η Γέφυρα των Στεναγμών, η ελληνική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, το Μεγάλο Κανάλι, ηΓέφυρα Ριάλτο και πολλά άλλα.

Στις 12:00 ακριβώς με το καράβι της γραμμής Βενετία –Ηγουμενίτσα, σαλπάραμε για Ηγουμενίτσα. Ήταν ένα πολύ μακρύ ταξίδι σε ήρεμη θάλασσα, που μας έδωσε την ευκαιρία για ξεκούραση και περισυλλογή.

Το απόγευμα της άλλης μέρας φτάσαμεστη Νίκαια.

Πόσα καινούργια πράγματα αποκομίσαμε από αυτότο ταξίδι;Τι τεράστια εμπειρία αποκτήσαμε;

Η εκδρομή αυτή θα μας μείνει αξέχαστη!

(Συνοδοί  καθηγητές : Παπαχατζόπουλος Δημήτριος, Βλέτσης Νικόλαος)

κείμενο : Βλέτσης Νικόλαος